Κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις “ΔΡΟΜΩΝ” το νέο βιβλίο του συγγραφέα Βαγγέλη Σακκάτου: «Ο αφορισμός του Ανδρέα Λασκαράτου και η αμφισβήτησή του από τον πρωτοπρεσβύτερο Γ. Δ. Μεταλληνό».
Πρόκειται για αντίκρουση βιβλίου του πρωτοπρεσβύτερου με τον τίτλο: «ΑΠΟ ΤΗ “ΦΑΡΣΑ” ΣΤΟ “ΦΙΑΣΚΟ”, Ο “αφορισμός” του Ανδρέα Λασκαράτου και η άρση του», που συνοδεύεται και από κείμενο του γιού του Δημητρίου Γ. Μεταλληνού ως επίμετρο, με τον τίτλο «Ανδρέας Λασκαράτος και Ευρώπη», Αθήνα, 2012, 116 σελίδες συνολικά.
Στο πόνημά του αυτό ο πρωτ. Γ. Δ. Μεταλληνός υποστηρίζει, ύστερα από 156 χρόνια (1856-2012), πως ο Λασκαράτος δεν έχει αφοριστεί προσωπικά, ως πρόσωπο, αλλά μόνο το βιβλίο του, και ότι ο ίδιος «πειράζοντας» τον αφορισμό, συμπεριέλαβε και τον εαυτό του μέσα, για λόγους αυτοδιαφήμισης, χρησιμοποιώντας εναντίον του τους χειρότερους χαρακτηρισμούς, όπως «έγκλημα εκ προμελέτης», ή ότι «ο λασκαράτειος λόγος υπερβαίνει τα όρια κάθε κριτικής. Έπαρση, αυθαιρεσία, άγνοια, θρασύτητα, προ πάντων δε προκλητικότητα, όλα μαζί συμπυκνώνονται στις γραμμές του» (σελίδα 41).
Ο ισχυρισμός του, που στηρίζεται σε μια χειρόγραφη φωτοτυπία, είναι τελείως αβάσιμος, διότι τόσο ο αφορισμός όσο και συνοδευτικά σε αυτόν κείμενα, στρέφονται περισσότερο κατά του προσώπου του συγγραφέα, παρά στο βι¬βλίο του. Το δε επίμαχο σημείο που επικεντρώνει ο Γ.Δ.Μ. τους ισχυρισμούς του, είναι οι τυπικές άγριες κατάρες που υπάρχουν στον έντυπο αφορισμό του, που τον ανατύπωσε ο ίδιος από τον τυπωμένο της Μητρόπολης, όπως προ- λογικά δηλώνει και που ενάμιση αιώνα μέχρι σήμερα, δεν αμφισβητήθηκε από κανέναν.
Και με την ευκαιρία, γίνεται εκτενής αναφορά στους ομοιοπαθείς του Λασκαράτου Θεόφιλο Καΐρη, Εμμανουήλ Ροΐδη, Νίκο Καζαντζάκη, αλλά και στη δίκη του συγγραφέα το 1960, που δικάστηκε για την έκδοση έργου περί της καταγωγής των θρησκειών του Ανατόλ Λουνατσάρσκυ, με υποκίνηση της Ιεράς Συνόδου.
ΠΗΓΗ
