Η αλήθεια είναι ότι δεν είναι πολλές οι στιγμές που οι εμπλεκόμενοι στα «κοινά» έχουμε τη δυνατότητα να αισθανόμαστε «πλήρως ικανοποιημένοι» και τη μοναδική αίσθηση ότι όντως είμαστε «χρήσιμοι στην κοινωνία».
Άπειρα τα Συμβούλια, όπου περισσεύει από την Α/Πολίτευση η «χωρίς αιτία» πολυλογία, ατελείωτες οι συζητήσεις «χωρίς νόημα», λεκτικές υπερβολές , προσβολές και τελευταίως το φαινόμενο της «παρακολούθησης Συναδέλφων» ήρθε να συμπληρώσει ένα σκηνικό «καθολικής απαξίωσης» από την κοινωνία.