Κουτσουπιά: Η άγνωστη Κεφαλονιά

Αντιγραφή από το http://kefaloniapress.gr/

Ακολουθείστε μας

Οι παρακάτω φωτογραφίες είναι προσφορά του Ορειβατικού Συλλόγου Κεφαλονιάς από το φακό του Μάκη Βασιλάτου. Τους ευχαριστούμε!

Οι φωτογραφίες που παρουσιαζουμε από δω και κάτω είναι αντιγραφή από το facebook του Φώτη Βλάχου με θέμα "Μονοπάτια της Κεφαλονιάς". Είναι η ίδια περιοχή "Κουτσουπιά" από άλλη οπτική γωνία και προσέγγιση και τίτλο του αλμπουμ " Η Κουτσουπιά με καιρό αποβροχάρη"

Πέντε νησιά ζητούν παιδίατρο

Πέντε νησιά ζητούν παιδίατρο

Προκηρύσσονται οι θέσεις αλλά ουδείς εμφανίζεται, λέει ο δήμαρχος Σαμο­θράκης που αγωνιά για τα 240 παιδιά του νησιού του

«E» 10/4

Κραυγή απελπισίας από χιλιάδες γονείς που ζουν σε ελληνικά νησιά, καθώς η έλλειψη παιδιάτρου δημιουργεί πολλά προβλήματα και δυσκολίες για τους ίδιους, ενώ θέτει σε κίνδυνο την υγεία εκατοντάδων παιδιών σε Ιθάκη, Αλόννησο, Σαμοθράκη, Σκόπελο και Πάτμο.

Παρότι οι θέσεις παιδιάτρων είναι οργανικές και έχουν προκηρυχθεί κατ’ επανάληψη, ουδείς ενδιαφερόμενος παρουσιάζεται. Με αποτέλεσμα οι οικογένειες να είναι αναγκασμένες να ταξιδεύουν για ώρες, να δαπανούν χρήματα σε μεταφορικά και ξενοδοχεία για διανυκτέρευση, ενώ τα παιδιά, συχνά ταλαιπωρημένα από κάποια ασθένεια, να περνούν ατέλειωτες ώρες μέχρι να πάνε και να επιστρέψουν από τον γιατρό.

«Στο νησί δεν υπάρχει παιδίατρος εδώ και δύο χρόνια, κατά καιρούς προκηρύσσονται θέσεις αλλά κανείς δεν εμφανίζεται. Απαιτούνται κίνητρα, ένα επίδομα και μοριοδότηση, μήπως κάποιος ενδιαφερθεί», λέει ο κ. Ιωάννης Πετρουδας, δήμαρχος Σαμοθράκης. Στο νησί των 3.000 κατοίκων υπάρχουν 130 παιδιά του Δημοτικού και 110 σε Γυμνάσιο και Λύκειο.

Πρόσκληση στην...ΕΕ
«Τώρα σκέπτομαι να απευθυνθούμε σε χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης μήπως εκεί υπάρχει κάποιος που ενδιαφέρεται να εργαστεί στην Ιθάκη», λέει ο δήμαρχος κ. Γιώργος Βασιλόπουλος και, όπως δηλώνει, ο δήμος έχει αποφασίσει να προσφέρει δωρεάν στέγη σε όποιον παιδίατρο πάει στο νησί. Στην Ιθάκη ζουν 3.500 κάτοικοι και υπάρχουν 600 παιδιά μικρής ηλικίας. Στο τοπικό Κέντρο Υγείας υπηρετούν τρεις ιατροί, αλλά η θέση του παιδιάτρου παραμένει κενή.

«Από τον Οκτώβριο δεν έχει πατήσει παιδίατρος στο νησί. Μέχρι τον περασμένο Μάιο υπήρχε ιατρός στο Κ.Υ., που ερχόταν όμως 2-3 φορές την εβδομάδα. Ο κόσμος έχει αγανακτήσει και ως κίνηση διαμαρτυρίας δημοτικές Αρχές και γονείς κλείσαμε τη Νομαρχία Κεφαλονιάς. Ενας γονιός είναι αναγκασμένος να ταξιδέψει στην Κεφαλονιά ή την Πάτρα, να πληρώσει ξενοδοχείο για διαμονή και να περάσει ώρες στο ΙΧ προκειμένου να κάνει μια εξέταση του παιδί του.

Η θέση παιδιάτρου προβλέπεται οργανική και έχει προκηρυχθεί χωρίς όμως να παρουσιαστεί κάποιος. Εχουν γίνει πέντε διαγωνισμοί και κανείς δεν εμφανίστηκε. Ελπίζουμε κάποια στιγμή μήπως ευαισθητοποιηθεί η κοινή γνώμη και προξενήσουμε το ενδιαφέρον ενός γιατρού».

Την ίδια κατάσταση βιώνουν οι γονείς στην Αλόννησο, καθώς για μια επίσκεψη σε παιδίατρο απαιτείται ταξίδι 4,5 ωρών (οι 3 με ταχύπλοο) στον Βόλο, βεβαίως, καιρού επιτρέποντος.

«Παιδίατρος δεν υπήρχε ποτέ ούτε ήρθε στα τρία χρόνια της δημοτικής μας Αρχής», λέει ο δήμαρχος, Παναγιώτης Βλάικος. Στο νησί των 3.000 κατοίκων υπάρχουν γύρω στα 300 παιδιά δημοτικού, γυμνασίου και προσχολικής ηλικίας ενώ στο Πολυμορφικό ιατρείο υπηρετούν ο διευθυντής και δύο αγροτικοί ιατροί.

«Παρά τις προσπάθειες του Δήμου αλλά και του Νοσοκομείου Βόλου, στο οποίο υπάγεται το ιατρείο, όλοι οι διαγωνισμοί υπήρξαν άγονοι. Εγιναν 2-3 προκηρύξεις αλλά δεν εμφανίστηκαν γιατροί που να ενδιαφέρονται.

Ετσι οι γονείς αναγκάζονται να πάνε στον Βόλο, ξοδεύονται, ταλαιπωρούνται τα παιδιά και όταν έχουμε «απαγορευτικό» κινδυνεύουν ανθρώπινες ζωές. Δυστυχώς δεν υπάρχει μέριμνα ώστε πριν ακόμα λήξει η θητεία ενός ιατρού να προκηρύσσεται εγκαίρως η θέση».

Γ. ΑΠΟΣΤΟΛΙΔΗΣ

Από την εφημερίδα < Έθνος>.

ΠΟΛΥΚΕΝΤΡΟ ΠΥΛΑΡΟΥ ΘΕΜΟΣ ΠΟΤΑΜΙΑΝΟΣ.

Έγιναν χθες στα Διβαράτα του Δήμου Πυλαρέων, τα εγκαίνια του Πολύκεντρου Πυλάρου που φέρει το όνομα του Πυλαρινού λογοτέχνη Θέμου Ποταμιάνου. Το Πολύκεντρο έχει κατασκευαστεί στη θέση του παλιού Δημοτικού σχολείου Διβαράτων.
Ένα στολίδι για την Πύλαρο αλλά και για ολόκληρη την Κεφαλονιά, π έχει να προσφέρει πολλά στα πολιτιστικά πράγματα του Νομού.
Σε περιόδους οικονομικής κρίσης και πολιτιστικής ανυδρίας, ο Δήμαρχος και το Δημοτικό συμβούλιο Πυλάρου επενδύουν στον Πολιτισμό με ένα τέτοιο έργο!
Τους αξίζουν θερμά συγχαρητήρια!
Τα εγκαίνια τίμησαν με τη παρουσία τους, η Πολιτική Ηγεσία της Κεφαλονιάς, εκπρόσωποι των κομμάτων ΠΑΣΟΚ και ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ, ο Μητροπολίτης Σπυρίδων, που χοροστάτησε και του Αγιασμού, ο Αστυνομικός Διευθυντής του νησιού μας, Παναγιώτης Φιλίππου και πλήθος κόσμου από όλη την Κεφαλονιά.
Η εκδήλωση έκλεισε, με συναυλία του Συνόλου των Χάλκινων Πνευστών της .Κρατικής Ορχήστρας Αθηνών < Μέταλον>.


Ο Μητροπολίτης Κεφαλονιάς Σπυρίδων, τελεί τον αγιασμό.

Η ώρα του Αγιασμού.
Ο Δήμαρχος Αργοστολίου, τα λέει με τη Σοφία Αράβου - Παπαδάτου και τον Τάσο Παπαδάτο.


Οι Μανώλης Βαλέττας, Νίκος Βαλλιανάτος και Διονύσης Γεωργάτος, τα λένε λίγο πριν αρχίσει η εκδήλωση.
Ο Δήμαρχος Πυλάρου Μάρκος Κοτσιλίνης, με τους ιερείς Ιωάννη και Νικόλαο.
Η λότζια του Πολύκεντρου. Από εκεί ο επισκέπτης μπορεί να παρακολουθήσει με κλειστό κύκλωμα τηλεόρασης, τις εκδηλώσεις από το εσωτερικό του κτηρίου.

Η ώρα των πυροτεχνημάτων.






Το Καλόν Όρος έτσι όπως φαίνεται από το προαύλιο χώρο του Πολύκεντρου.


Τάσος Καβαλλιεράτος.

Βουτιά στις πασχαλινές κρατήσεις

Των Α. ΒΡΑΒΟΡΙΤΟΥ, Π. ΓΕΩΡΓΟΥΔΗ, Μ. ΓΙΑΝΝΑΚΙΔΗ, Π. ΚΑΛΙΒΟΥΡΗ, Γ. ΛΥΒΙΑΚΗ, Μ. ΝΟΔΑΡΟΥ
Η διεθνής και εγχώρια οικονομική κρίση, το Πάσχα, που ήταν φέτος νωρίτερα σε σχέση με άλλες χρονιές, παρότι το καθολικό συνέπεσε με το ορθόδοξο, και οι τιμές σε κάποιες μονάδες που δεν προσαρμόστηκαν στις νέες συνθήκες ήταν οι βασικοί λόγοι για τους οποίους οι δημοφιλέστεροι πασχαλινοί προορισμοί της χώρας μας δεν γνώρισαν τις «πιένες» άλλων εποχών. Σε πολλές περιοχές, δεκάδες ξενοδοχεία έμειναν κλειστά, άλλα προχώρησαν σε δελεαστικές εκπτώσεις και άλλα αναπροσάρμοσαν τελευταία στιγμή τις τιμές τους για να κερδηθεί το στοίχημα της τουριστικής περιόδου, που ουσιαστικά δεν ξεκίνησε με τις καλύτερες προϋποθέσεις. Κέρκυρα, Χαλκιδική, Πάτμος, Μύκονος, Σύρος «μέτρησαν» φέτος πολύ λιγότερους επισκέπτες το εορταστικό τετραήμερο.
ΕΠΤΑΝΗΣΑ
Μειωμένες μέ χρι και κατά 50% σε σχέση με πέρυσι ήταν οι κρατήσεις στα ξενοδοχεία της Ζακύνθου τις ημέρες του Πάσχα. Οπως λένε οι ξενοδόχοι του νησιού, ο κόσμος φέτος ήταν «κουμπωμένος» και επιφυλακτικός, και λόγω της οικονομικής κρίσης οι επισκέπτες δεν ανταποκρίθηκαν στην έκκληση των τοπικών παραγόντων για φτηνές διακοπές. Τα μεγάλα ξενοδοχειακά συγκροτήματα της επαρχίας λειτούργησαν σε πολλές περιπτώσεις τμηματικά, ενώ στα ξενοδοχεία της πόλης της Ζακύνθου, που τις προηγούμενες χρονιές είχαν πληρότητα σχεδόν 100%, φέτος αυτή δεν ξεπέρασε το 50%!
«Φέτος το Πάσχα, η Ζάκυνθος δεν θύμιζε σε τίποτα τις προηγούμενες χρονιές. Η πτώση στον τουρισμό ήταν ιδιαίτερα αισθητή», ανέφερε στην «Ε» ο δημοτικός σύμβουλος Ζακύνθου, Στάθης Μπετίνης. Μειωμένες κατά περίπου 20% ήταν φέτος η πληρότητα στα ξενοδοχεία της Κεφαλονιάς, αλλά και η γενικότερη κίνηση σε σχέση με την περυσινή χρονιά. «Φέτος, το Πάσχα ήταν νωρίς και αυτό επηρέασε τον κόσμο. Η Κεφαλονιά δεν ήταν ποτέ τουριστικός προορισμός τις ημέρες του Πάσχα. Ομως, πάντα υπήρχε σχετική κίνηση. Φέτος, τα πράγματα ήταν μειωμένα λόγω της οικονομικής κρίσης και στο νησί μας ήρθε κόσμος που έχει τα σπίτια του εδώ», ανέφερε στην «Ε» ο νομάρχης Κεφαλονιάς Διονύσης Γεωργάτος. Στην Κέρκυρα, σύμφωνα με εκτιμήσεις, η πτώση στην κίνηση άγγιξε το 35%.
Απόσπασμα από άρθρο της εφημερίδας << Ελευθεροτυπία>>.

ΕΙΚΟΝΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΣΤΟΝ ΚΑΡΑΒΟΜΥΛΟ

Κεφαλονιά: Ραψωδία χρωμάτων και αρωμάτων

Από την εφημερίδα << Έθνος>>.

Χρωματική παλέτα όπου συμμετέχουν όλοι οι τόνοι από το κυανό ώς το πράσινο, ποικιλομορφία γεύσεων και συνηθειών και μια πραγματικά ωραία αντίληψη για τη ζωή. Αυτή είναι η Κεφαλονιά!
Από την πρώτη στιγμή που πατάς το πόδι σου στο νησί, όποια διαδρομή κι αν ακολουθήσεις προς βουνό ή θάλασσα, βυθίζεσαι σε έναν ανεμοστρόβιλο χρωμάτων και αρωμάτων, μέσα από μια παλέτα που θυμίζει Mποτιτσέλι και στην οποία συμμετέχουν όλες οι αποχρώσεις ανάμεσα στο κυανό και το πράσινο. Δεν χρησιμοποιώ τη λέξη «γαλάζιο», επειδή θέλω να περιγράψω πιστά αυτό που είδα γυρνώντας το νησί. H θάλασσα στην Kεφαλονιά δεν είναι γαλάζια. Eχει ένα μοναδικό τιρκουάζ που αιχμαλωτίζει το βλέμμα, το μεθάει... Oσο για το πράσινο, βρίσκεται παντού. Eλιές, αμπέλια, έλατα, μυρωδικά που ξεμυτίζουν μέσα από τα βράχια αναδίδουν αρώματα που ξυπνούν ακόμα και τις πιο αδρανοποιημένες ανθρώπινες αισθήσεις. Mέσα σε αυτό το φυσικό περιβάλλον κατοικούν οι Kεφαλονίτες, άνθρωποι με ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, με μια δική τους αίσθηση του χιούμορ, φιλικοί και ανοιχτοχέρηδες άμα αισθανθούν ότι δεν απειλούνται, κλειδωμένοι και μυστήριοι άμα σε πάρουν από κακό μάτι.

Tαξιδιάρικος λαός, ανήσυχος, με μια φήμη που φτάνει ώς τα πέρατα του κόσμου. Ενας τέ-τοιος λαός δεν θα μπορούσε να έχει μια ήπια και συνηθισμένη γευστική παράδοση. H κουζίνα της Kεφαλονιάς διατηρείται φρέσκια και ζωντανή, αφού μεταφέρεται από στόμα σε στόμα, από γενιά σε γενιά και από μάνα σε κόρη σαν επτασφράγιστο μυστικό.
Συνταγές παλιές -ρετσέτες, όπως τις αποκαλούν οι νοικοκυρές του νησιού- περιμένουν σε κάποιο σκοτεινό κατζέλο (συρτάρι) να αποκαλύψουν νόστιμα μυστικά. Tέτοιες ρετσέτες δοκιμάσαμε, μιλήσαμε για το χθες, γευτήκαμε κρασιά, μάντολες, την περίφημη «φέτα» του νησιού, ολόφρεσκα ψάρια και θαλασσινά, φάγαμε όλων των ειδών τις πίτες, μας έψησαν κρέας στην τσερέπα (πήλινη γάστρα), ακούσαμε καντάδες, ιστορίες κεφαλονίτικης τρέλας για την αντιπαλότητα Ληξουρίου - Aργοστολίου και κολυμπήσαμε σε παραλίες θεϊκής εμπνεύσεως.
Mιλήσαμε όμως και για τον σεισμό του 1953, που ισοπέδωσε το νησί και πήρε μαζί του εκατοντάδες χρόνια μιας ιδιαίτερης αρχιτεκτονικής, αισθητικής και πολιτισμού, για τη σφαγή της μεραρχίας Aκουι κατά τη διάρκεια του B΄ Παγκοσμίου Πολέμου, για τον Kορέλι με το μαντολίνο του, για τη λατρεία στον Aγιο Γεράσιμο, τα άγρια άλογα του Aίνου αλλά και για την Kουνόπετρα, έξω από το Ληξούρι, που μάλλον βαρέθηκε να κουνιέται...
Mια ρετσέτα θα σας πω...TηρΩντας με θρησκευτική ευλάβεια το ρητό «ρωτώντας πας στην πόλη», ανακάλυψα στο Aργοστόλι μια σύγχρονη έκδοση της εξαιρετικής συλλογής από συνταγές που υπογράφει η κυρία Nιόβη Kαμπίτση. Διαβάζοντας σε μία βραδιά το βιβλίο της «Kεφαλονίτικες Ρετσέτες», ανακάλυψα ότι έχει κάνει εξαιρετική δουλειά. Οι γεύσεις του παρελθόντος αναμφισβήτητα αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι του πολιτισμού και της κουλτούρας του κάθε τόπου.
«Στα κεφαλονίτικα τετράδια μαγειρικής των νοικοκυρών, τον τίτλο κάθε συνταγής συνόδευε το όνομα της σιόρας (κυρίας) που την είχε γράψει, π.χ. "κουλουράκια τση σιόρας Aτζίνας", "Γλυκό τση σιόρας Mαρίκας"», λέει η κυρία Nιόβη και συνεχίζει: «Iδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι οδηγίες αλλά και οι ευχές, με την ημερομηνία που έμπαινε στο τέλος κάθε συνταγής. Συγκεκριμένα, στα κουλούρια της η σιόρα Γεωργία έγραφε "μιας πεντάρας βανίλια από το φαρμακείο" και στο τέλος έλεγε "Kαλή επιτυχία και καλή όρεξη από τη σιόρα Γεωργία, Eν Aργοστολίω 7 Mαΐου 1911"». Ξεφυλλίζοντάς το, εντυπωσιάζομαι από τη χταποδόπιτα, την... αβράκωτη τυρόπιτα, τη σάλτσα λαγού, το χοιρινό με γλυκοπατάτες και κυδώνια τση σιόρας Kάτες, την αμυγδαλόπιτα σοκολατίνα και το σκάμνο (κάτι σαν μούρο) γλυκό του κουταλιού, το οποίο είχε έτοιμο και έτσι το δοκίμασα.
Παραδοσιακές και όμως σύγχρονεςPωτώντας δύο νέες κοπέλες οι οποίες είναι υπεύθυνες στο σπήλαιο Mελισάνη να μου περιγράψουν την κεφαλονίτικη κουζίνα με μία φράση, η Aννα Kάραλη απαντά «πολλή ντομάτα, πολύ λάδι, πολύ σκόρδο» και η Mαρία Bαγγελάτου συμπληρώνει «επίσης, μπορούμε να χωρέσουμε τα πάντα σε μια πίτα». Και συνεχίζει: «Πρέπει να δοκιμάσετε σπανακομπακαλιαρόπιτα, γλυκοκολοκυθομπακαλιαρόπιτα, χταποδόπιτα με ρύζι ? και μην ξεχνάτε ότι απ’ όλες τις πίτες δεν πρέπει να λείπει ποτέ το σάψιχο (μαντζουράνα)».
H κ. Eυτυχία Ποταμιάνου από τις Kαρυές μάς δίνει μια συνταγή με έντονο λαογραφικό ενδιαφέρον, που λέγεται τα «χαρμόσυνα στάρια» ή «πανηγύρι»: Μέσα σε κανίστρα (πλεχτό καλάθι) έβαζαν στάρι, καρύδια, σιμιγδάλι, κανέλα, σουσάμι και ζάχαρη και το κέρναγαν στις γιορτές οι φτωχοί. Ενώ οι πλούσιες κυρίες έφτιαχναν πάστα φλόρα, τη γνωστή τάρτα με τη μαρμελάδα.
Mια συνταγή που έρχεται από τα παλιά χρόνια είναι το «τουμάτσι», όπως προσθέτει ο κ. Xρήστος Ποταμιάνος. Πρόκειται για ταλιατέλες βρασμένες στο γάλα. H συνταγή ονομάστηκε έτσι από την έκφραση «too much», που έλεγαν τότε οι Aγγλοι οι οποίοι δυσανασχετούσαν όταν οι νοικοκυρές τούς παραγέμιζαν το πιάτο τους!
Eντύπωση μου έκανε το κοφίσι, ένα παστό ψάρι από το οποίο φτιάχνεται η κοφισόπιτα, την οποία λατρεύουν όλοι στην Kεφαλονιά. Oφείλω να ομολογήσω ότι δεν ενθουσιάστηκα από την όψη (μια και μου θύμισε απολίθωμα), στοιχίζει 40 ευρώ το κιλό και δεν είναι και ιδιαίτερα νόστιμο, αλλά το επιτάσσει η παράδοση.
Eνα άλλο καυτό θέμα είναι η συνταγή της περίφημης κρεατόπιτας. Eπισκέφθηκα, λοιπόν, το KAΠH Aργοστολίου και αναζήτησα την αυθεντική συνταγή. Mε έκπληξη διαπίστωσα ότι όλες οι συμπαθέστατες κυρίες είχαν από μία: Mε τράγιο κρέας, με αρνί, με ντομάτα ή χωρίς, με χορταρικά... («Απαράδεκτο» έλεγαν για το καθετί οι υπόλοιπες). Οπως και να ’χει, κακή κρεατόπιτα δεν έφαγα στο νησί. Στα Mατζαβινάτα, από τη μεριά του Ληξουρίου, σ’ ένα παραδοσιακό καφενείο με το όνομα «Παλιόφουρνος», ο κ. Iωαννάτος έλιαζε ντομάτες από το μποστάνι του μέσα σε μεγάλες σκάφες και τις έκανε πελτέ. Aφού μου εξήγησε τη χρονοβόρα διαδικασία των 7-8 ημερών που απαιτούνται, μου έδωσε ένα μεγάλο βάζο για το σπίτι.
H κ. Bιτσεντζάτου από τα Zόλα θυμήθηκε το πιτοπούλι, ένα πλακουτσωτό ψωμί που έψηναν στη χόβολη κάτω από τις στάχτες τα παλιά χρόνια. Tέλος, η Aννυ Σκιαδαρέση από τα Γριζάτα (λίγο έξω από τη Σάμη), αφού μας τόνισε ότι η αλιάδα (η περίφημη κεφαλονίτικη σκορδαλιά) φτιάχνεται μόνο με πατάτα, σκόρδο, λεμόνι και ελαιόλαδο, μας πήγε στο Λαογραφικό Mουσείο που έχει επιμεληθεί στα Zερβάτα, το οποίο φιλοξενεί σκεύη και οικιακές συσκευές παλαιών, ξεχασμένων εποχών: Ψυγεία πάγου, πινιάτες (κατσαρόλες που έμπαιναν πάνω στην πυροστιά), σίδερα με κάρβουνα, μαρμάρινη καφκιά (το γουδί της αλιάδας) και τόσα άλλα. 3
Οινική ταυτότητα και ποιοτική οινοποίησηOι Kεφαλονίτες παραγωγοί βρίσκονται σε μια φάση επαναπροσδιορισμού της οινικής ταυτότητας του νησιού.
Εκτός από τις κλασικές ετικέτες της ρομπόλας, ξεχώρισα το κρασί «Oργίων» του Σκλάβου, αλλά και το κτήμα Γιαννικώστα Mεταξά. O κύριος Mεταξάς μου είπε χαρακτηριστικά ότι πρέπει να αντιμετωπισθεί με θεσμικό πλαίσιο το «αδέσποτο χύμα κρασί» που το ονομάζουν αυθαίρετα ρομπόλα, για να αρχίσουν και οι ξένοι «να μας παίρνουν στα σοβαρά» και ο κύριος Σκλάβος τόνισε: «H πίστη μου στην ποιοτική οινοποίηση χωρίς εκπτώσεις και με υπομονή είναι αυτό που σε βάθος χρόνου έκανε το ?Oργίων? ένα κλασικό κρασί.
Θα προσπαθήσουμε μέσω ενός δικτύου των οινοποιών του νησιού στο πλαίσιο ?των δρόμων του κρασιού? να ενισχύσουμε τον οινοτουρισμό, ο οποίος σε άμεση συνάρτηση με την ντόπια γαστρονομία θα ωφελήσει τον τόπο μας».
Mάντολες
H «Bοσκοπούλα», το πρότυπο εργαστήριο ζαχαροπλαστικής του κ. Kαππάτου, βρίσκεται στην Πεσσάδα, νότια του Aργοστολίου. «Tο όνομα ?Bοσκοπούλα? το έδωσε ο προ-προ-πάππος μου όταν ξεκίνησε το 1910 πουλώντας ρυζόγαλο.
Eμείς φτιάξαμε τις μάντολες με μέλι, λεμόνι και βούτυρο. Tα περισσότερα γλυκά μας έχουν βάση το αμύγδαλο.
Oι σύγχρονοι Iταλοί είναι οι καλύτεροι σ’ αυτό το είδος γλυκού, γι’ αυτό και έμεινα έναν χρόνο περίπου στο Verjano για να τελειοποιήσω την τεχνική μου», μας λέει ο κ. Kαππάτος, που ονειρεύεται να φτιάξει σύντομα το palazzo di mandola!
Φέτα
Ο πρόεδρος των τυροκόμων της Kεφαλονιάς, κ. Κουλουμπής, μιλάει με πάθος για την κεφαλονίτικη φέτα και παράλληλα εκφράζει το παράπονό του για το γεγονός ότι πολιτικά λάθη οδήγησαν στη μη πιστοποίησή της στα προϊόντα Π.O.Π. «Περιμένουμε να αποκατασταθεί αυτή η αδικία. Oι Kεφαλονίτες τυροκόμοι βρίσκονται παντού σε όλη την Eλλάδα και είναι οι πρώτοι που δημιούργησαν συνδικάτο κατά τον προηγούμενο αιώνα».
ΗΛΙΑΣ ΣΚΟΥΛΑΣ

«Οι πόνοι της Παναγιάς» ΚΩΣΤΑΣ ΒΑΡΝΑΛΗΣ.

«Πού να σε κρύψω, γιόκα μου, να μη σε φτάνουν οι κακοί; Σε ποιο νησί του Ωκεανού, σε ποια κορφήν ερημική; Δε θα σε μάθω να μιλάς και τ' άδικο φωνάξεις Ξέρω πως θάχεις την καρδιά τόσο καλή, τόσο γλυκή, που με τα βρόχια της οργής ταχιά θενά σπαράξεις. --- Τη νύχτα θα σηκώνομαι κι αγάλια θα νυχοπατώ, να σκύβω την ανάσα σου ν' ακώ, πουλάκι μου ζεστό να σου τοιμάζω στη φωτιά γάλα και χαμομήλι, κ' υστέρα απ' το παράθυρο με καρδιοχτύπι να κοιτώ που θα πηγαίνεις στο σκολιό με πλάκα και κοντύλι... --- Κι αν κάποτε τα φρένα σου μ' αλήθεια, φως της αστραπής, χτυπήσει ο Κύρης τ' ουρανού, παιδάκι μου να μη την πεις! Θεριά οι ανθρώποι, δεν μπορούν το φως να το σηκώσουν! Δεν είν' αλήθεια πιο χρυσή σαν την αλήθεια της σιωπής. Χίλιες φορές να γεννηθείς, τόσες θα σε σταυρώσουν!»

Πώς «αποκρούει» επί 15 αιώνες τον Εγκέλαδο η Αγία Σοφία

Αποκαλύφθηκε ότι τα υλικά με τα οποία χτίστηκε ο μεγαλοπρεπής ναός αντέχουν σε σεισμούς μεγέθους 7 ρίχτερ.

ΝΙΚΟΣ ΧΑΣΑΠΟΠΟΥΛΟΣ

Επειτα από τόσους, μεγάλους σε μέγεθος και ισχυρούς σε ένταση, σεισμούς που σημειώθηκαν στην Τουρκία, πώς αλήθεια άντεξε η εκκλησία της Αγίας Σοφίας στην Κωνσταντινούπολη; Υπήρχαν και τότε αντισεισμικές κατασκευές ή απλώς χρησιμοποιήθηκαν αντισεισμικά οικοδομικά υλικά τα οποία έφεραν οι Βυζαντινοί από την Ανατολή; Αυτός ο γρίφος λύθηκε επιστημονικά όταν αποκαλύφθηκε ότι τα υλικά που χρησιμοποιήθηκαν για να κτιστεί ο μεγαλοπρεπής ναός μπορούν να αντέξουν σεισμό μεγέθους 7 ρίχτερ. Η σύνθεση και η ιδιοσυστασία του υλικού που επιστρατεύτηκε μπορούσε να αντέξει σε τέτοιου μεγέθους σεισμούς, δήλωσε εκπρόσωπος του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου, σύμφωνα με την ειδική έκδοση του Τεχνικού Επιμελητηρίου με θέμα «Η ελληνική συμβολή στη συντήρηση της Αγίας Σοφίας». Η έρευνα για τα υλικά με τα οποία χτίστηκε η Αγία Σοφία διήρκεσε δεκαέξι χρόνια. Φαίνεται πως τελικά οι επιστήμονες έλυσαν το «μυστικό» της, ανακαλύπτοντας ότι τα ειδικά υλικά που χρησιμοποιήθηκαν για την οικοδόμησή της την έσωσανκαι εξακολουθούν να τη σώζουν, εδώ και δεκαπέντε αιώνες- από καταστρεπτικούς σεισμούς. Οπως αποκαλύπτει η εφημερίδα «Πολίτης» της Λευκωσίας, η επιστημονική αυτή εργασία έγινε από κοινού από το ΕΜΠ, το Πανεπιστήμιο του Πρίνστον και το Πανεπιστήμιο του Βοσπόρου. Στηρίζεται δε στη συμφωνία Ελλάδας- Τουρκίας του 2000 με θέμα τη συντήρηση ελληνοχριστιανικών μνημείων στην Τουρκία και οθωμανικών στην Ελλάδα. Οπως αποκαλύφθηκε από την επιστημονική έρευνα, το υλικό υποδομής που χρησιμοποιήθηκε στον θόλο της Αγίας Σοφίας είναι κατά 97% παρόμοιο με εκείνο που χρησιμοποιήθηκε στα ιστορικά κτίρια της Ρόδου και περιέχει ένα συστατικό που αντέχει στη φωτιά και εξελίχθηκε στην Ανατολή. Αυτό το οικοδομικό υλικό, ένα είδος πυρίμαχου τούβλου, είναι όμως δώδεκα φορές πιο ελαφρύ από το κανονικό τούβλο και αντέχει στην ένταση που προκαλεί ο σεισμός. Αποκαλύφθηκε επίσης ότι η λάσπη που χρησιμοποιήθηκε αποτελείτο από ημιαποκρυσταλλοποιημένο υλικό το οποίο έχει την ιδιότητα να απορροφά την ενέργεια του σεισμού: «Πριν ακόμη και από τον σεισμό του 1999, είχαμε βεβαιωθεί ότι η σύνθεση και η ιδιοσυστασία του υλικού που χρησιμοποιήθηκε μπορούσε να αντέξει σε έναν μεγάλο σεισμό» βεβαίωσε η καθηγήτρια του ΕΜΠ κυρία Τόνια Μωροπούλου, η οποία συμμετείχε στην επιστημονική έρευνα. Η παρουσίαση της έρευνας έγινε στην Κωνσταντινούπολη, παρουσία και του Οικουμενικού Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίου, ο οποίος δήλωσε ότι «η Αγία Σοφία έχει συμβάλει σημαντικά ώστε η Κωνσταντινούπολη να γίνει πολιτιστική πρωτεύουσα. Η Κωνσταντινούπολη δεν είναι πολιτιστική πρωτεύουσα μόνο για το 2010,αλλά θα παραμείνει αιωνίως πολιτιστική πρωτεύουσα». Διαβάστε περισσότερα: http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=4&artid=322508&dt=27/03/2010#ixzz0jXY8wiDW

Τσιφλικάδες και κολίγοι

Κολίγοι στη Λαζαρίνα Καρδίτσας στο τσιφλίκι του Χρηστάκη Ζωγράφου.

Μετά την απελευθέρωση της Θεσσαλίας από τους Οθωμανούς, το 1881, τα τσιφλίκια των Οθωμανών πέρασαν στα χέρια Ελλήνων τσιφλικάδων. Αυτοί ήταν, κυρίως, από τα Ιόνια νησιά, πλούσιοι γιατροί, δικηγόροι κ.ά., οι περισσότεροι από τους οποίους ούτε καν ήξεραν πού βρίσκονταν τα τσιφλίκια τους, τα οποία και «κυβερνούσαν» οι επιστάτες.
Μια κατηγορία τσιφλικάδων ήταν από τους Ελληνες της διασποράς (Ρωσία, Ρουμανία, Τουρκία κ.ά.). Πολλοί απ' αυτούς - Ζαρίφης, Ζάππας, Ζωγράφος, Σκυλίτσης, Στεφάνοβικ, Καραπάνος, Μπαλτατζής κ.ά. - ήταν άνθρωποι του κεφαλαίου που ασχολούνταν με χρηματικές και τραπεζικές δραστηριότητες.
Υπήρχαν και οι τσιφλικάδες «εκ περιστάσεως» - νομάρχες, δικαστικοί, διοικητικοί υπάλληλοι, βουλευτές, υπουργοί κ.ά. - που έγιναν τα «νέα τζάκια», καθώς και μερικοί που ήταν πριν κολίγοι και οι οποίοι ήταν οι πιο στυγνοί εκμεταλλευτές των κολίγων.
Στα τσιφλίκια τους - το καθένα ήταν από 10.000 έως 100.000 στρέμματα - δούλευαν οι κολίγοι. Ηταν ακτήμονες που καλλιεργούσαν τα κτήματα και έδιναν μέρος της σοδειάς - τη λεγόμενη μορτή - στους τσιφλικάδες, ενώ πλήρωναν και φόρο στο κράτος (το λεγόμενο «φόρο αροτριώντων», που επέβαλε η κυβέρνηση Τρικούπη).
Δεμένοι με τα τσιφλίκια ήταν και οι λεγόμενοι προλετάριοι της υπαίθρου - παρακεντέδες και κουλουκτσήδες - που ήταν ακτήμονες χωρικοί, οι οποίοι χρησιμοποιούνται και από τους τσιφλικάδες, αλλά και από τους κολίγους, είτε ως εργάτες γης, είτε ως βοσκοί ή και για άλλες δουλειές. Μερικοί γίνονταν αγροφύλακες, τεχνίτες, αγωγιάτες - αυτοί πληρώνονταν από τους κολίγους και τους τσιφλικάδες - αλλά στην πλειοψηφία τους ήταν εξαθλιωμένο αγροτικό προλεταριάτο που αμειβόταν σε είδος (στάρι, παπούτσια κλπ.) και ήταν σε χειρότερη μοίρα ακόμα και από τους κολίγους.
Σαν τα ζώα
Οι κολίγοι δούλευαν μέσα σε ασφυκτικά σκληρές συνθήκες. Οργωναν με ξύλινο αλέτρι που το τραβούσε το βόδι, θέριζαν με το δρεπάνι, αλώνιζαν με το δοκάνι, μετέφεραν τη σοδειά με τη βοϊδάμαξα.
Οι ίδιοι οι τσιφλικάδες και οι επιστάτες τους φέρονταν στους κολίγους τους σαν να ήταν ζώα. Τους υποχρέωναν να εργάζονται από ήλιο σε ήλιο, ακόμα και τις Κυριακές. Δεν τους επέτρεπαν να φιλοξενούν ανθρώπους στα σπίτια (καλύβες) που έμειναν, να κυκλοφορούν στους δρόμους μετά τη δύση του ηλίου, ακόμα και να παντρεύονται.
Επιπλέον, το αφεντικό είχε το δικαίωμα να ξεπαρθενεύει τα ανύπαντρα κορίτσια, να κοιμάται την πρώτη νύχτα του γάμου με τη νύφη - το λεγόμενο «δικαίωμα της πρώτης νύχτας» - να έχει τις παντρεμένες γυναίκες στη διάθεσή του για να συγυρίζουνε το κονάκι του και να του κάνουν το κέφι.
Εκτός από τη σκληρή δουλειά και τους συνεχείς βάρβαρους κατατρεγμούς από τους τσιφλικάδες, οι κολίγοι είχαν να αντιμετωπίζουν και τις ασθένειες - ιδιαίτερα την ελονοσία - που τους θέριζαν.
Πολύ μεγάλο πρόβλημα ήταν οι εξώσεις και απειλές εξώσεων από τα κτήματα των τσιφλικάδων, οι οποίες απέκτησαν και επίσημο χαρακτήρα, το 1899, με το νόμο της κυβέρνησης Θεοτόκη περί «εξώσεων δυστροπούντων ενοικιαστών».
Χαρακτηριστική είναι η επιστολή - αναφορά προς τον βασιλιά Γεώργιο που έστειλαν 54 οικογένειες από τα Μεγάλα Καλύβια Τρικάλων στην οποία αναφέρουν: «Είναι 17 χρόνια που ακούσαμε πως ο τόπος εδώ έγινε ελληνικός και πως εγίναμεν υπήκοοι της μεγαλειότητός σου. Ημείς, όμως, τίποτε από αυτό δεν είδαμε ακόμα. Είδαμεν μονάχα πως έφυγαν οι πασάδες και οι Τούρκοι, αλλά τώρα είμαστε σκλάβοι εις τους μπέηδες και σε άλλα αφεντικά που μας τυραννούν πολύ περισσότερο τώρα παρά όταν είχαμε τους πασάδες».
Με την απειλή της έξωσης πολλοί πολιτικοί έπαιρναν την ψήφο των κολίγων.
«Οι εκλογές τότε - γράφει ο Λάζαρος Αρσενίου - με σφαιρίδια και ξεχωριστή για κάθε ψηφοφόρο κάλπη, ήταν ολοφάνερες. Ο ψηφοφόρος αδυνατούσε να κρύψει τι ψηφίζει. Οι τσιφλικάδες ανέθεταν στους επιστάτες τους και άλλους μπράβους να οδηγήσουν αγεληδόν τους κολίγους και με την απειλή της έξωσης επέβαλαν να ψηφίζουν φανερά όποιον εκείνοι ήθελαν».
Ομως, δεν ήταν όλοι οι πολιτικοί «δουλικά υποχείρια» των τσιφλικάδων και των κυβερνήσεων.
Την τσιφλικάδικη τυραννία σε βάρος των κολίγων - και ιδιαιτέρως του τσιφλικά του Ζάρκου Χ. Ζωγράφου - είχε πολλές φορές καταγγείλει και στηλιτεύσει μέσα στη Βουλή, ο βουλευτής Τρικάλων Ταρμπάζης.
Ο τότε πρωθυπουργός Χ. Τρικούπης, για να του κλείσει το στόμα, του πρόσφερε τη θέση του υποδιοικητή της Εθνικής Τράπεζας. Ο Ταρμπάζης αρνήθηκε την πρωθυπουργική προσφορά και στην περήφανη απάντησή του προς τον Τρικούπη, που περιλαμβάνεται στο βιβλίο του Χρήστου Βραχνιάρη «Κιλελέρ 1910 - Τρίκαλα 1925», ανέφερε: «Κύριε Πρόεδρε, ο κ. Ζωγράφος είναι ένας τύραννος με την κυριολεκτική έννοια του όρου... Είναι ένας ληστής... Κύριε Πρόεδρε, ευχαριστώ διά την προσφοράν, αλλά δεν δέχομαι. Αγωνίζομαι για την αποκατάσταση των ακτημόνων καλλιεργητών γης της Θεσσαλίας. Δεσμευόμενος μέσα στον αγώνα δεν το κάνω με την υστεροβουλία να αποκτήσω πλούτη, ή ανώτερες θέσεις.
Οχι, με προσβάλλετε... Ο αγώνας μου είναι αγώνας δικαιοσύνης και ισότητας των πολιτών. Εμείς οι Θεσσαλοί υποφέραμε πολύ από τους Μπέηδες και τους Τούρκους πασάδες, αλλ' ακόμη περισσότερο από τους Ελληνες γαιοκτήμονες, όπως, π.χ, ο κ. Ζωγράφος. Οι συμπατριώται μου είναι δούλοι εις ελευθέραν επικράτειαν. Πρέπει, λοιπόν, να γίνουν ελεύθεροι. Αυτό είναι το επιτακτικόν καθήκον δι' εμέ και διά τους άλλους συναδέλφους μου. Η φωνή της συνειδήσεώς μου με καλεί να μην εγκαταλείψω τους σκλάβους χωρικούς»...
Οι κυβερνήσεις στο πλευρό των τσιφλικάδων
Βεβαίως, οι κυβερνήσεις που ακολούθησαν την απελευθέρωση από τους Οθωμανούς ήταν πάντα και όλες στο πλευρό των τσιφλικάδων και αρνούνταν να ικανοποιήσουν το αίτημα των κολίγων να ψηφιστεί γενικός νόμος περί απαλλοτριώσεων.
Χαρακτηριστικό είναι ότι ο Ε. Βενιζέλος, μιλώντας στη Βουλή, σημείωνε μεν ότι «δεν υπάρχει συνταγματικό κώλυμα κατά της αναγκαστικής απαλλοτρίωσης των θεσσαλικών τσιφλικιών προς αποκατάστασιν των ακτημόνων γεωργών ως μικροϊδιοκτήτες», αλλά όταν διαμαρτυρήθηκε ο Τούρκος πρεσβευτής του απάντησε: «Δεν υπάρχει λόγος να ανησυχείτε για τις δηλώσεις μου εις την βουλή. Διά να γίνει απαλλοτρίωσης και διανομή κτημάτων χρειάζεται νόμος ειδικός. Τον νόμον τούτον θα αποφύγει η κυβέρνησις να ψηφίσει...».
Ο δε Χ. Τρικούπης έλεγε «δεν υπάρχει αγροτικό, αλλά δικαστικό ζήτημα» και για να δικαιολογήσει την άρνησή του για την απαλλοτρίωση, ισχυριζόταν ότι αν γίνει αυτό, «εκδιώξομεν εξ Ελλάδος τα χρήματα των Ελλήνων του εξωτερικού».
Πρόδρομοι του Κιλελέρ
Και πριν την εξέγερση των κολίγων το 1910 υπήρχαν αγώνες.
Αμέσως μετά την απελευθέρωση της Θεσσαλίας, το φθινόπωρο του 1881, στα χωριά Σκάλαινα (Ρίζωμα) και Βάνια (Πλάτανος) των Τρικάλων, οι κολίγοι ξεσηκώνονται και καταλαμβάνουν κτήματα.
Από το φθινόπωρο του 1881 μέχρι το 1883 οι κολίγοι στο Ζάρκο Τρικάλων ήταν σε συνεχή δράση, αντιδρώντας στις εξώσεις και για να καταστείλει τις αντιδράσεις ο τσιφλικάς Ζωγράφος έβαλε τους ανθρώπους του να σκοτώσουν πολλούς Ζαρκινούς. Ανάμεσά τους τον Απ. Μαργαρίτη (1878), το γιο του Ν. Γκριζανίτη (1879), τη χήρα του Σπανού (1880), τον Ν. Αγνάντο (1883).
Το 1895 ξεσηκώνονται κατά των εξώσεων κολίγοι του Παλαμά και της Καρδιτσομαγούλας.
Το 1904 ο «Θεσσαλικός Γεωργικός Σύνδεσμος» οργανώνει συλλαλητήρια στη Λάρισα.
Το 1905 κολίγοι από τον Πυργετό Λάρισας ξυλοκόπησαν αγροφύλακα και την ίδια εποχή κολίγοι από το Λασποχώρι (Ομόλιο) τραυμάτισαν το διευθυντή του τσιφλικιού του κληρονόμου του Χαλκιόπουλου και δυο φύλακες. Επεισόδια έγιναν, επίσης, στα χωριά Χατζηλαζάρ (Ξηροκρήνη), Γκαρζί (Αρμένιο), Χατζήμισι (Στεφανοβίκειο).
Το 1906 έρχεται από την Κεφαλονιά στον Πυργετό της Λάρισας ο Μαρίνος Αντύπας για να αναλάβει επικεφαλής στα κτήματα του θείου του, του τσιφλικά Σκιαδαρέση. Αμέσως αρχίζει δράση, γυρνώντας τα χωριά της Θεσσαλίας και καλώντας τους κολίγους να ξεσηκωθούν κατά των τσιφλικάδων και να τους πάρουν τα κτήματα και οργανώνει τους πρώτους «αγροτικούς συνδέσμους». Οι τσιφλικάδες αντιδρούν και στις 9 Μάρτη του 1907 ο Ιωάν. Κυριακός, επιστάτης του τσιφλικά Αρ. Μεταξά, δολοφονεί τον Αντύπα. Οι κολίγοι τον μεταφέρουν νεκρό στα χέρια τους σε μια μεγάλη απόσταση, από τον Πυργετό στα Τέμπη, η σορός του εκτέθηκε σε λαϊκό προσκύνημα και ενταφιάστηκε στο Ομόλιο.
Στις 22 Φλεβάρη του 1910 η «Πανθεσσαλική Επιτροπή» και το «Κοινό των Θεσσαλών» οργανώνουν συλλαλητήρια σ' όλη τη Θεσσαλία (Τρίκαλα, Καρδίτσα, Φάρσαλα, Τύρναβος, Αγιά). Το μεγαλύτερο είναι αυτό της Καρδίτσας, όπου συμμετείχαν πάνω από 12.000 αγρότες, αλλά και εργαζόμενοι. Εκεί πέφτει και ο πρώτος νεκρός κολίγος. Είναι ο Χρ. Σάλτας από το χωριό Ανώγειο, τον οποίο σκότωσε έφιππος χωροφύλακας.
Πέντε μόλις μέρες πριν το Κιλελέρ, την 1(14) Μάρτη, 400 κολίγοι από τα Ορφανά Καρδίτσας, οπλισμένοι με γκράδες, σταμάτησαν το τρένο, λίγο παραπέρα από το σταθμό, δηλώνοντας πως αν δε γίνει απαλλοτρίωση, θα καταστρέψουν τη γραμμή.
Η ίδρυση και η λειτουργία αγροτικών συλλόγων βοηθάει πολύ στην οργάνωση και το συντονισμό του αγώνα των κολίγων.
Το 1904 ιδρύθηκε ο «Θεσσαλικός Γεωργικός Σύλλογος» στη Λάρισα, το 1906 ο «Γεωργικός Σύνδεσμος» στα Τρίκαλα, το 1907 ο «Πανθεσσαλικός Σύλλογος», «Κοινό των Θεσσαλών», το 1908 η «Ενωσις των πληρεξουσίων της Κοινότητας Κοσκινά», το 1909 ο «Γεωργικός Πεδινός Σύνδεσμος» στην Καρδίτσα, που έπαιξε ιδιαίτερο ρόλο.
Παύλος ΡΙΖΑΡΓΙΩΤΗΣ.
Από τον χτεσινό << Ριζοσπάστη >>.