Παρασκευή 21 Αυγούστου 2009

ΗΠΑ-Το Βιομηχανικό Μουσείο της Βαλτιμόρης τίμησε τον Άρη Μελισσαράτο
Το Βιομηχανικό Μουσείο της Βαλτιμόρης απένειμε την ανώτατη τιμητική διάκριση «The 2009 William Donald Schaefer Industrialist of the Year» στον Αριστείδη (Άρη) Μελισσαράτο, πρώην υπουργό Εργασίας και Εμπορίου της πολιτείας του Μέριλαντ και νυν προεδρικό σύμβουλο για την επιχειρηματική ανάπτυξη του Πανεπιστημίου Τζον Χόπκινς.
Η βράβευση αυτή ήρθε λίγες ημέρες μετά την κυκλοφορία του νέου του βιβλίου «Καινοτομία, το κλειδί για την ευημερία.
Τεχνολογία και ο ρόλος της Αμερικής στην παγκόσμια οικονομία του 21ου αιώνα», που απέσπασε θετικές κριτικές.
«Ζω στην Βαλτιμόρη, από την ηλικία των 13 ετών που ήρθα από την Ελλάδα. Από τότε είχα αυξημένες ευκαιρίες να εργαστώ σε όλους τους βιομηχανικούς τομείς της Βαλτιμόρης και του Μέριλαντ.
Με την πάροδο του χρόνου εξοικειώθηκα με όλες τις λεπτομέρειες και τις πτυχές των βιομηχανικών εταιρειών του Μέριλαντ, ξεκινώντας από τις πιο μικρές μέχρι και τις πιο μεγάλες.
Το βραβείο ετούτο με τιμά ιδιαίτερα και αποκτά μεγάλη σπουδαιότητα για την μεταβιομηχανική μου σταδιοδρομία», επεσήμανε ο κ. Μελισσαράτος παραλαμβάνοντας την τιμητική διάκριση.
Πέρσι ο κ. Μελισσαράτος, όπως είχε γράψει ο «Ελεύθερος Κήρυκας», είχε τιμηθεί και από το Τεχνολογικό Συμβούλιο Μείζονος Βαλτιμόρης με τον τίτλο «Εξαίρετο Συνήγορο Τεχνολογίας της Βαλτιμόρης για το έτος 2008».
Πρόκειται για το ανώτατο βραβείο του Τεχνολογικού Συμβουλίου, που απονέμεται σε προσωπικότητες οι οποίες προωθούν και στηρίζουν την τεχνολογική ανάπτυξη και το οποίο είχε απονεμηθεί για πρώτη φορά σε ομογενή.
Ο τιμώμενος δεν είναι προικισμένος μόνο με επιστημονικές γνώσεις και διοικητικές ικανότητες, αλλά και με τις ελληνοχριστιανικές αρετές. Ο πατέρας του, Παναγιώτης Μελισσαράτος γεννήθηκε στο Γαλάτσι της Ρουμανίας σε μια ευκατάστατη οικογένεια που έλκυε την καταγωγή της από την Κεφαλονιά.
Μετά την ολοκλήρωση των Γυμνασιακών του Σπουδών έγινε δεκτός στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, όπου σπούδασε διπλωματία.
Την περίοδο του πολέμου επέστρεψε στο Γαλάτσι για να συμπαρασταθεί στον άρρωστο πατέρα του, χωρίς όμως να γνωρίζει ότι δεν μπορεί να επιστρέψει να ολοκληρώσει τις σπουδές του.
Σε λίγα χρόνια νυμφεύθηκε την αγαπημένη συμμαθήτριά του Ξανθίππη το γένος Ζανίκου που καταγόταν από τη Χίο, με την οποία απέκτησε δύο παιδιά, τον Αριστείδη και την Στυλιανή.
Μετά τη λήξη του πολέμου και την εγκαθίδρυση του κομμουνιστικού καθεστώτος τα πράγματα πήγαιναν από το κακό στο χειρότερο και έτσι οι οικογένεια Μελισσαράτου, με βάρκα την ελπίδα μαζί με 600 άλλους πρόσφυγες από τη Ρουμανία, εγκαταστάθηκε στις προσφυγικές κατασκηνώσεις της Σύρου.
Μετά από ενάμιση χρόνο αποφάσισε να μετοικήσει στην Κεφαλονιά και να ασχοληθεί με το επάγγελμα του γεωργού και του οργανοπαίκτη - τραγουδιστή μέχρι το 1953 που ο Εγκέλαδος ισοπέδωσε τα πάντα και μαζί τους και την ελπίδα ότι μπορούσε να ξεκινήσει για μια ακόμη φορά από το μηδέν.
Την εποχή εκείνη, ένας από τους συγγενείς της συζύγου του τον προσκάλεσε να έρθει στη Βαλτιμόρη, βοηθώντας τον στα πρώτα του βήματα.
Ο Παναγιώτης Μελισσαράτος, με δύο ανήλικα τότε παιδιά εργάστηκε στο ζαχαροπλαστείο ενός ομογενή.
Το δαιμόνιο της φυλής, όμως, τον ώθησε με τις οικονομίες του να αγοράσει το δικό του σπίτι και με την πάροδο του χρόνου να αποκτήσει το δικό του ζαχαροπλαστείο, το οποίο του έδωσε τη δυνατότητα να σπουδάσει τα δύο του τέκνα.
Ο Αριστείδης Μελισσαράτος το 1966 απέσπασε το πτυχίο του Ηλεκτρολόγου Μηχανικού από το Πανεπιστήμιο Τζον Χόπκινς, τρία χρόνια αργότερα πήρε μάστερ από το Πανεπιστήμιο Τζορτζ Ουάσιγκτον, ακολούθησαν οι μεταπτυχιακές σπουδές στο Χάρβαρντ και οι διδακτορικές σπουδές στον τομέα των Διεθνών Σχέσεων του Καθολικού Πανεπιστήμιου της Αμερικής.
Οι γνώσεις και οι εμπειρίες, που απέκτησε κατά τη διάρκεια της 45ετούς υπηρεσίας σε διάφορα αξιώματα, ξεκινώντας από το πιο απλό μέχρι και εκείνο του εκτελεστικού διευθυντή κολοσσιαίων επιχειρήσεων και του ιδρυτή της επενδυτικής εταιρείας «Αrmel Private Equity Investment», καθώς επίσης η αφοσίωση στη δουλειά και το δημιουργικό πνεύμα του παρείχαν τη δυνατότητα την περίοδο 2003-2007 να διατελέσει υπουργός Εργασίας και Εμπορίου του Μέριλαντ.
Σήμερα είναι σύμβουλος παρά τω προέδρου του Πανεπιστήμιου Τζον Χόπκινς στον τομέα της επιχειρηματικής ανάπτυξης.
Πηγή: Εθνικός Κήρυκας

Δεν υπάρχουν σχόλια: