Για Κεφαλονιά ξεκινήσαμε από τον Άγιο Νικόλαο Ζακύνθου. Σκεφτήκαμε ότι ένας εποικοδομιτικός τρόπος να περάσουμε την ώρα μας θα ηταν να μοιράζαμε φυλλάδια. Καλή η ιδέα μια και ο κόσμος ήταν αρκετά δεκτικός (ιδέα που αξιοποιήσαμε και στις δύο επόμενες θαλάσσιες μεταβιβάσεις μας).
Έτσι φτάσαμε στην Κεφαλονιά. Πρώτη κίνηση να κατευθυνθούμε προς Αργοστόλι. Το Αργοστόλι δεν μπορώ να πω ότι με εντυπωσίασε, μου θύμισε μία κανονική επαρχιακή πόλη. Πολύ κίνηση και πρόβλημα με το πάρκινγκ.
Ενοικιαζόμενο βρήκαμε στα Βλαχάτα , χωριό 20 λεπτά από το Αργοστόλι. Όσο δεν με εντυπωσίασε το Αργοστόλι με εντυπωσιασε όλη η υπόλοιπη Κεφαλονιά. Ένα νησί με ετερόκλητες ομορφιές. Η Κεφαλονιά δεν είναι από τα νησιά που θα πεις ότι πήγες σε μία παραλία του και ότι την έμαθες, την είδες. Ακόμη κι αν αυτή ήταν η παραλία του Μύρτου (εικόνα παρακάτω).
Ετερόκλητα τοπία, είτε ξερά , είτε μέσα στο δάσος, απότομα αλλά και ομαλά, δυτικά αλλά και ανατολίτικα, κοσμοπολίτικα αλλά και λαϊκά. Και ένα μεγάλο συν σε όλα αυτά οι αρκετά καλοί δρόμοι (ίσως με εξαίρεση το δρόμο από Μύρτο προς Φισκάρδο).
Όμως απολαύστε την πανέμορφη παραλία του Μύρτου. Σε μία από τις στροφές του δρόμου πρόσβασης λίγο πριν τον εγκαταλείψουμε.
Η νυχτερινή ζωή στην Κεφαλονιά δεν είναι τόσο έντονη σε σχέση με την Ζάκυνθο. Φυσικά αυτό δεν σημαίνει ότι είναι νεκρή. Η διασκέδαση βρίσκεται διακλαδισμένη με κέντρο το Αργοστόλι και πιάνει και κοντινά μέρη όπως της Λάσση (μπορεί να είναι και του αλλά λόγω τηλεοπτικής παιδείας μου έμεινε η ) και του Ληξουρίου. Αξίζει την ημέρα να περάσετε με το Καραβάκι απέναντι στο Ληξούρι από το Αργοστόλι, ενώ το βραδάκι και οι δύο πόλεις μοιάζουν μαγικά όμορφες η μία απέναντι από την άλλη.
Η Κεφαλονιά είναι γεμάτη φυσικές ομορφιές. Δύο αξιόλογα φυσικά αξιοθέατα είναι των δύο σπηλαίων αυτών της Μελισάνης και Δρογκαράτη.
Όμως οι μέρες τελειώνουν πολλά τα μέρη οπότε αναχωρούμε για Ιθάκη από τη Σάμη (όπου παρεπιπτόντως φάγαμε το πιο ωραίο φαγητό στην Κεφαλονιά).
Η Ιθάκη όσο κοντά είναι στην Κεφαλονιά άλλο τόσο διαφορετική είναι. Εδώ οι παραλίες είναι τραγικά μικρές , με βότσαλο και πανομοιότυπες. Το τοπίο ομοιόμορφο. Όμως από τα τρία νησιά τούτο το αγάπησα λιγουλάκι παραπάνω. Η Ιθάκη μπορεί να περιγραφθεί ως ένα νησί μεταξύ Ύδρας (κοσμοπολίτικο) και Ικαρίας (χαλαρό). Δεν είναι μεγάλο (μέσα σε δύο ώρες το έχεις γυρίσει) όμως οι κολπίσκοι του μοιάζουν με μικρές αγκαλιές. Μάλιστα το βράδυ που μείναμε έτυχε να ανακαλύψω μία παραλία όπου δεν φυσούσε καθόλου σε αντίθεση με όλο το άλλο νησί όπου φυσούσε τραγικά. Θέλησα να περάσω το βράδυ μου εκεί, παρέα με την όμορφη πανσέληνο όμως οι Ο και Μ δεν με άφησαν (λέγανε ότι με λυπόντουσαν αλλά υποπτεύομαι ότι ήθελαν να είναι σίγουρες ότι ο οδηγός θα ξυπνούσε στην ώρα του). Μείναμε στο Βαθύ ενώ η παραλία που ανέφερα ήταν το Φιλιατρό.
Στην Ιθάκη απόλαυσα επίσης μία από τις πιο πανομαρικές “δορυφορικές” θέες από την Μονή των Καθαρών.
Πολύ ψηλά και με αέρα που παίρνει φούστες και κοπέλες η θέα είναι μαγευτική (για το νησί μιλάω).
Έτσι φτάσαμε στην Κεφαλονιά. Πρώτη κίνηση να κατευθυνθούμε προς Αργοστόλι. Το Αργοστόλι δεν μπορώ να πω ότι με εντυπωσίασε, μου θύμισε μία κανονική επαρχιακή πόλη. Πολύ κίνηση και πρόβλημα με το πάρκινγκ.
Ενοικιαζόμενο βρήκαμε στα Βλαχάτα , χωριό 20 λεπτά από το Αργοστόλι. Όσο δεν με εντυπωσίασε το Αργοστόλι με εντυπωσιασε όλη η υπόλοιπη Κεφαλονιά. Ένα νησί με ετερόκλητες ομορφιές. Η Κεφαλονιά δεν είναι από τα νησιά που θα πεις ότι πήγες σε μία παραλία του και ότι την έμαθες, την είδες. Ακόμη κι αν αυτή ήταν η παραλία του Μύρτου (εικόνα παρακάτω).
Ετερόκλητα τοπία, είτε ξερά , είτε μέσα στο δάσος, απότομα αλλά και ομαλά, δυτικά αλλά και ανατολίτικα, κοσμοπολίτικα αλλά και λαϊκά. Και ένα μεγάλο συν σε όλα αυτά οι αρκετά καλοί δρόμοι (ίσως με εξαίρεση το δρόμο από Μύρτο προς Φισκάρδο).Όμως απολαύστε την πανέμορφη παραλία του Μύρτου. Σε μία από τις στροφές του δρόμου πρόσβασης λίγο πριν τον εγκαταλείψουμε.
Η νυχτερινή ζωή στην Κεφαλονιά δεν είναι τόσο έντονη σε σχέση με την Ζάκυνθο. Φυσικά αυτό δεν σημαίνει ότι είναι νεκρή. Η διασκέδαση βρίσκεται διακλαδισμένη με κέντρο το Αργοστόλι και πιάνει και κοντινά μέρη όπως της Λάσση (μπορεί να είναι και του αλλά λόγω τηλεοπτικής παιδείας μου έμεινε η ) και του Ληξουρίου. Αξίζει την ημέρα να περάσετε με το Καραβάκι απέναντι στο Ληξούρι από το Αργοστόλι, ενώ το βραδάκι και οι δύο πόλεις μοιάζουν μαγικά όμορφες η μία απέναντι από την άλλη.
Η Κεφαλονιά είναι γεμάτη φυσικές ομορφιές. Δύο αξιόλογα φυσικά αξιοθέατα είναι των δύο σπηλαίων αυτών της Μελισάνης και Δρογκαράτη.
Όμως οι μέρες τελειώνουν πολλά τα μέρη οπότε αναχωρούμε για Ιθάκη από τη Σάμη (όπου παρεπιπτόντως φάγαμε το πιο ωραίο φαγητό στην Κεφαλονιά).
Η Ιθάκη όσο κοντά είναι στην Κεφαλονιά άλλο τόσο διαφορετική είναι. Εδώ οι παραλίες είναι τραγικά μικρές , με βότσαλο και πανομοιότυπες. Το τοπίο ομοιόμορφο. Όμως από τα τρία νησιά τούτο το αγάπησα λιγουλάκι παραπάνω. Η Ιθάκη μπορεί να περιγραφθεί ως ένα νησί μεταξύ Ύδρας (κοσμοπολίτικο) και Ικαρίας (χαλαρό). Δεν είναι μεγάλο (μέσα σε δύο ώρες το έχεις γυρίσει) όμως οι κολπίσκοι του μοιάζουν με μικρές αγκαλιές. Μάλιστα το βράδυ που μείναμε έτυχε να ανακαλύψω μία παραλία όπου δεν φυσούσε καθόλου σε αντίθεση με όλο το άλλο νησί όπου φυσούσε τραγικά. Θέλησα να περάσω το βράδυ μου εκεί, παρέα με την όμορφη πανσέληνο όμως οι Ο και Μ δεν με άφησαν (λέγανε ότι με λυπόντουσαν αλλά υποπτεύομαι ότι ήθελαν να είναι σίγουρες ότι ο οδηγός θα ξυπνούσε στην ώρα του). Μείναμε στο Βαθύ ενώ η παραλία που ανέφερα ήταν το Φιλιατρό.
Στην Ιθάκη απόλαυσα επίσης μία από τις πιο πανομαρικές “δορυφορικές” θέες από την Μονή των Καθαρών.
Πολύ ψηλά και με αέρα που παίρνει φούστες και κοπέλες η θέα είναι μαγευτική (για το νησί μιλάω). 
2 σχόλια:
Χαίρομαι που σου άρεσε η ανάρτηση και σε ευχαριστώ που ανέφερες και την πηγή σου!
:-)
by cortlinux
Να είσαι καλά!
Δημοσίευση σχολίου