Μια επίσκεψη στο Κοργιαλένειο Μουσείο, είναι πάντοτε ένα ταξίδι αναβάπτισης, καλλιέργειας και ανάπτυξης της αισθητικής, μα πάνω απ' όλα λες και ανασαίνουμε τον αέρα των νόνων και μπισνόνων μας... Κάπου εκεί νομίζεις λοιπόν, ότι θα ανοίξη μια από τις μεσινές πόρτες και θα αντικρύσεις τη Σιόρα Ελένη, να σε καλεί να δείτε ένα νέο απόκτημα που ερίζει για κάποιο λόγο με τον Μαρίνο, η Μαρή ανάλογα με τη διάθεσή της...
Όπως και να είναι ακόμη και σήμερα το Μουσείο έχει ανεξίτηλη την σφραγίδα της και γι' αυτό ξενίζει η άκομψη και αψυχολόγητη χρησιμοποίηση της κολυμπήθρας, σαν πάγκος για έκθεση καρτών και βιβλίων!
Αντιθέτως η θέση της είναι εντός του παρεκκλησίου του Μουσείου που είναι κοντά στο φυσικό της χώρο.
Τάκης Τόκκας.
1 σχόλιο:
Για καθίστε βρε παιδιά που βλέπετε το άκομψο. Μουσείο είναι βιβλία έχει επάνω της δεν έχει κατουροκάνατα, που βλέπετε το άκομψο; Μια γωνιά στολίζει πολύ κουλτουριάρικα πιστεύω. Μήπως έχετε χάσει την αίσθηση του ωραίου και το ρίξατε αλλού; Μαγκιά σε αυτόν που το σκέφτηκε! Και αλήθεια ποιος είναι ο ενάγων;
Δημοσίευση σχολίου