Από το << Βήμα >>.

ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΡΕΤΕΝΤΕΡΗΣ | Κυριακή 5 Σεπτεμβρίου 2010

Υποτίθεται (σύμφωνα με δηλώσεις του αρμοδίου υπουργού) ότι η κυβέρνηση κόπτεται για τη διαφάνεια των οικονομικών όσων υποψηφίων και συνδυασμών λάβουν μέρος στις αυτοδιοικητικές εκλογές. Εξ ου και προχώρησε σε μια σειρά ρυθμίσεων μεταξύ των οποίων και τη δημιουργία μιας «Επιτροπής Ελέγχου Δαπανών και Εκλογικών παραβάσεων».

Ως εδώ καλά; Ναι, αλλά η συνέχεια χαλάει επικίνδυνα. Διότι ο ίδιος νόμος που προβλέπει τα ανωτέρω (δημοσιεύτηκε στο ΦΕΚ στις 9 Αυγούστου) προβλέπει στο άρθρο 12,3δ΄ ότι:

«Κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου δεν είναι επιτρεπτή η δημοσιοποίηση διά του Τύπου και η παρουσίαση διά των ραδιοφωνικών και τηλεοπτικών σταθμών, καθώς και από διαδικτυακούς και τηλεπικοινωνιακούς φορείς, του περιεχομένου των καταγγελιών»- που θα γίνονται στην Επιτροπή Ελέγχου!..

Πράγμα που σημαίνει ότι ο νόμος (περί διαφάνειας...) κάνει δύο πράγματα.

Πρώτον, εγκαθιδρύει μια μορφή λογοκρισίας αφού απαγορεύει να ενημερώνονται οι πολίτες για πραγματικά περιστατικά, όπως είναι οι σχετικές καταγγελίες.

Δεύτερον, επιβάλλει μια πολιτική «ομερτά» - έναν μαφιόζικο «νόμο της σιωπής», σύμφωνα με τον οποίον οι ψηφοφόροι θα ψηφίζουν χωρίς να γνωρίζουν ενδεχόμενες οικονομικές ατασθαλίες ή αμφιλεγόμενες συναλλαγές ή ύποπτες χρηματοδοτήσεις των υποψηφίων και των συνδυασμών που καλούνται να ψηφίσουν.

Η σκοπιμότητα είναι προφανής: η απαγόρευση δημοσιοποίησης των καταγγελιών είναι μια καλή μέθοδος για να αποθαρρύνονται οι καταγγελίες.

Υποθέτω πως όλοι αντιλαμβανόμαστε ότι τέτοιες ρυθμίσεις βρίσκονται εκτός πλαισίου της δημοκρατίας μας. Οχι μόνον επειδή είναι αδιανόητο να διοργανώνεται οιαδήποτε μορφή λογοκρισίας ούτε επειδή αποκρύπτονται από τον πολίτη ουσιαστικά στοιχεία της εκλογικής διαδικασίας. Αλλά επειδή τι νόημα έχει να μιλάμε για διαφάνεια όταν απαγορεύεται να δημοσιοποιηθούν οι καταγγελίες για παράβαση των κανόνων της διαφάνειας. Τι σόι διαφάνεια είναι αυτή που διοργανώνεται εν κρυπτώ;

Δεν ξέρω τι λογική υπηρετούν τέτοιες αποκρουστικές ρυθμίσεις, οι οποίες (επιπροσθέτως) είναι αδύνατον να εφαρμοστούν.

Τι θα κάνει άραγε ο υπουργός Εσωτερικών αν ένας συνδυασμός καταγγείλει δημοσίως τις μεθόδους χρηματοδότησης των αντιπάλων του κι αν ο Τύπος αναπαράγει σύσσωμος την καταγγελία, όπως έχει υποχρέωση εκ της αποστολής του; Θα τους συλλάβει όλους; Θα τους στρώσει στο κυνηγητό ή απλώς θα αφήσει να ξεφτιλιστεί ο νόμος που ο ίδιος ψήφισε;

Διότι πολλούς υποψήφιους να συμμετάσχουν στην «ομερτά» δεν νομίζω ότι πρόκειται να βρει... Και, ούτως ή άλλως, διαφάνεια χωρίς δημοσιότητα δεν υπάρχει.