Σάββατο 25 Σεπτεμβρίου 2010

Το Βατοπέδι του μέλλοντός μας.


Quantcast Από την Αυγή>>
Σε 300 δισ. ευρώ υπολογίζεται το δημόσιο χρέος της χώρας. Κανείς δεν πιστεύει στα σοβαρά ότι μπορούμε να το ξεπληρώσουμε. Ούτε αντέχουμε να πληρώνουμε 8% του ΑΕΠ ετησίως σε τόκους για την εξυπηρέτηση του χρέους. Ήδη παρασκηνιακά η κυβέρνηση συζητεί το ενδεχόμενο αναδιαπραγμάτευσης του χρέους, αν και η συμφωνία με τους πιστωτές το πιθανότερο είναι να απέχει από ρυθμίσεις δραστικού “κουρέματος” του χρέους.
Η αναδιάρθρωση του χρέους μπορεί να ενταχθεί είτε σε νεοφιλελεύθερη είτε σε προοδευτική κατεύθυνση για την οικονομία. Δεν είναι πανάκεια για την κρίση. Είναι όμως αναγκαία λύση, που πρέπει να συζητηθεί μαζί με τα προαπαιτούμενα της ανάπτυξης.
Αυτόν τον καιρό εμφανίζεται ορμητικά στο προσκήνιο η “ιδέα” να αξιοποιηθεί η ακίνητη περιουσία του Δημοσίου, που υπολογίζεται σε 300 δισ. ευρώ, ώστε με το μεγάλο real estate να ξεπληρώσουμε τα χρέη μας. Η “ιδέα” προβάλλεται συνεννοημένα και επίμονα από τραπεζίτες, το ΙΟΒΕ, τον πρόεδρο της Ν.Δ., τον πρωθυπουργό και την Εκκλησία, αυτόν τον μεγάλο γαιοκτήμονα και αναγκαίο συνεταίρο σε κάθε μεγάλη μπίζνα γης.
Πρόκειται για σενάριο λεηλασίας της δημόσιας γης και του περιβάλλοντος. Για πεδίο βολής του fast track! Η μεγάλη μπίζνα περιλαμβάνει αγροτικές γαίες που θα αλλάξουν χρήσεις και θα γίνουν ξενοδοχεία με γκολφ και επαύλεις, παραλίες που θα κλειστούν, δάση που θα χτιστούν, αλλά και αστικά ακίνητα που θα ξεπουληθούν.
Είμαστε μπροστά σε τόσο μεγάλα σκάνδαλα που το Βατοπέδιο θα θεωρείται έντιμη συναλλαγή μεταξύ αγίων! Η Περιφέρεια, αλλά και το Λεκανοπέδιο, μπαίνουν στο μάτι των άπληστων επιχειρηματικών – τραπεζικών συμφερόντων, που ψάχνουν για κέρδη αδιαφορώντας για τις συνέπειες. Μετατρέπουν το περιβάλλον και τη δημόσια περιουσία σε μια ατέλειωτη διαδικασία αγοραπωλησιών. Και γύρω από τη μεγάλη μπίζνα, εκατοντάδες ή και χιλιάδες μικρομεσαία συμφέροντα θα προσδοκούν να πιούν από το άγιο δισκοπότηρο της “ανάπτυξης”.
Οι περιφερειακές και τοπικές εκλογές είναι μια ευκαιρία να μιλήσουμε για τους κινδύνους που έρχονται και να οργανώσουμε αγώνες για την αποτροπή τους. Πρόκειται για μια απειλή που εγγράφεται στην αδιέξοδη πορεία του Μνημονίου, την υπερβαίνει όμως. Και κατά τούτο είναι πιο επικίνδυνη.

Δεν υπάρχουν σχόλια: