ΚΑΣΤΡΟ ΑΓΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΚΕΦΑΛΟΝΙΑΣ.

Το Φρούριο του Αγίου Γεωργίου είναι κτισμένο πάνω σ' ένα λόφο στα νότια του Αργοστολίου και πάνω από το χωριό Περατάτα. Έχε ισχήμα πολυγωνικό και καταλαμβάνει μια έκταση περίπου 16.000 τ.μ. Αποτελείται από το εξωτερικό περιτείχισμα, τον εσωτερικό περίβολο που έχει σχήμα πετάλου και μια βραχώδη κορυφή που βρίσκεται στο κέντρο περίπου του περιβόλου όπου θα δείτε τα ερείπια του λεγόμενου Παλαιού Φρουρίου.
Η κατασκευή του κάστρου πιθανότατα να άρχισε κατά τον 12ο αιώνα. Τα εξωτερικά του τείχη που σώζονται ως σήμερα κατασκευάστηκαν το 1504 από τους Ενετούς.
Στο εσωτερικό του κάστρου, την περίοδο της ακμής του, υπήρχαν δημόσια κτίρια, κατοικίες, ναοί, αποθήκες τροφίμων και πυρομαχικών, στρατώνες, νοσοκομεία, φυλακές και δεξαμενές νερού. Σήμερα σώζονται υπολείμματα μιας γέφυρας, που κατασκευάστηκε την περίοδο της γαλλικής κατοχής του νησιού και ένωνε τις επάλξεις.
Στο περίβολο του φρουρίου κοντά σε μια μικρή πλατεία, θα δείτε και τα ερείπια της καθολικής εκκλησίας του Αγίου Νικολάου. Οι σεισμοί του 1953 προξένησαν μεγάλες καταστροφές.
Το κάστρο υπήρξε η πρωτεύουσα της Κεφαλονιάς μέχρι το 1757 όταν έγινε νέα πρωτεύουσα το Αργοστόλι.Πηγή:http://www.holiday.gr/gr/page.php?page_id=464

Η Ίδρυσή του Ανάγεται σταα Βυζαντινά χρόνια όταν τα Ιόνια νησιά αποτελούσαν το "Θέμα της Κεφαλονιάς" και το νησί είχε αμυντικό ρόλο να παίξει απέναντι στις πειρατικές επιδρομές Αράβων και άλλων

Στις αρχές του 16ου αιω. Περνά στα χέρια των Ενετών, ήδη ερειπωμένο

Κατά τα μεσαιωνικά χρόνια Είναι γνωστό ως "Κάστρο της Κεφαλληνίας" ή "Κάστρο Αγίου Γεωργίου" όνομα που διατηρεί μέχρι και σήμερα. Το οφείλει στην εκκλησιά που ήταν εδώ, αφιέρωμα στον ʼγιο Γεώργιο

Στα 1099

Όπως αναφέρουν τα Χρονικά Κατά την Σταυροφορία, παρ' όλο που όλη η Κεφαλονιά λεηλατήθηκε, το Κάστρο δεν κατάφεραν να το υποδουλώσουν.

Όμως Το 1125 το κυρίευσαν οι Ενετοί και κατά την παράδοση,πήραν και το λείψανο του Αγίου Δονάτου που υπήρχε εδώ, ο οποίος είναι ο πολιούχος Άγιος του Μουράνο της Βενετίας και σήμερα.

Ο Άραβας Γεωγράφος Ελ Ιντρίσι μας πληροφορεί ότι στα μέσα του 12ου αιω. το νησί, έχοντας επιστρέψει στους Βυζαντινούς, έχει ανασυγκροτηθεί και ακμάζει.

Η μακραίωνη ξένη κυριαρχία "εγκαινιάζεται" στα 1185 επι Μαργαριτόνι, άλλοτε πειρατή και νυν τότεβασιλέα της Σικελίας

Περνά Στους Ορσίνι, μετά στους Ανδεγαυούς της Νάπολη και στους ντε Τόκκι.

Ο Λεονάρδο Τόκκο Φροντίζει για την ανοικοδομησή του, γιατί από τις αλλεπάλληλλες αλλαγές χεριών το κάστρο καταρρέει.

Μια Δέσποινα άλλων καιρών με μια δόση μεγαλομανίας

Σύζυγος του Καρόλου Τόκκο, η Φραγκίσκη Ακκαγιόλι δημιουργεί ένα εκλεπτυσμένο κλίμα και η διαβίωση εδώ ανάγεται σε τέχνη. Η Δέσποινα τούτη ήταν ερωτευμένη και με το νησί και κάθε τι ελληνικό. Η υπογραφή της? "Βασίλισσα των Ρωμαίων".

Στα 1479

Οι Τούρκοι.Τα συμπεράσματα δικά σας Παρ' όλο που η κατοχή υήρξε βραχύχρονη ήταν εξόχως τι άλλο ? Καταστροφική.

Ξανά στους Ενετούς Από το 1500 μέχρι το 1797, υποτίθεται πως ησυχάζουν γιατί παραμένουν στους Ενετούς.

Η σημερινή του μορφή?

Περίπου η κλασσική (εκτός ελαχίστων περιπτώσεων )

"Ένα φρούριο που το έχει εγκαταλείψει η πολεμική ψυχή του"

Μένει εδώ να θυμίζει πολέμους,φονικά τα χέρια που άλλαξε,ματαιωμένους ερχομούς, Μα κυρίως... ότι ο χρόνος είναι ο τελικός κύριος και κριτής πάντων.

  Πηγή: http://www.e-ionia.gr/main.php?p_id=1&i_id=2&cat=22&page=501&no_i=yes