ΠΟΙΟΣ ΚΟΡΟΪΔΕΥΕΙ ΠΟΙΟΝ;

Αντιγραφή από το http://e-epiloges-dionysos.blogspot.com/2011/07/blog-post_21.html

Μας χρεοκόπησαν τότε που θέλαν ΕΚΕΙΝΟΙ !

Μιλώντας 19-7-2011 στο ρ/σ «REAL FM» (Κ. Μακρή-Α. Κωνσταντάτος),για τις πολιτικές εξελίξεις, ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Δ. Παπαδημούλης, δήλωσε μεταξύ άλλων τα εξής:

Για την κατάθεση επίκαιρης ερώτησης σχετικά με την φορολόγηση των ελληνικών καταθέσεων στην Ελβετία

Επανέρχομαι στο θέμα μετά από την δημόσια δήλωση-απάντηση της Υπ. Οικονομικών της Ελβετίας σε ερώτηση, αριστερού βουλευτή της Ελβετίας και μάλιστα ελληνικής καταγωγής του Ιωσήφ Ζησιάδη. Η ελβετίδα υπουργός Οικονομικών αποκάλυψε πως ενώ από το 2005 υπάρχει η δυνατότητα και η διαθεσιμότητα των ελβετικών αρχών να συνεργαστούν με τις ελληνικές αρχές έτσι ώστε να δοθούν τα ονόματα των ελλήνων μεγαλοκαταθετών στην Ελβετία και έτσι να εξασφαλισθούν και φορολογικά έσοδα από τις καταθέσεις και κυρίως να ελεγχθεί η νομιμότητα αυτών των χρημάτων, αυτή η δυνατότητα δεν έχει αξιοποιηθεί.

Ακόμα και μετά από έξι χρόνια. Το σκάνδαλο γίνεται μεγαλύτερο καθώς το Νοέμβριο του 2010 η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ έφερε χωρίς καμία αλλαγή ένα πρωτόκολλο συνεργασίας Ελλάδας-Ελβετίας σε οικονομικό επίπεδο που είχε ετοιμάσει η προηγούμενη κυβέρνηση αλλά δεν αξιοποιεί τη δυνατότητα που προσφέρουν οι ελβετικές αρχές.

Άλλες χώρες όπως η Γερμανία ή οι ΗΠΑ το έκαναν πράξη. Η Γερμανία χρησιμοποιώντας και μεθόδους μη συμβατικές, αγόρασε και μια δισκέτα με ονόματα μεγαλοκαταθετών, έστειλε ένα μήνυμα στους πολίτες της ότι και «εκεί να τα βάλετε, θα σας βρω». Μ’αυτό τον αυξήθηκαν οι καταθέσεις στις Γερμανικές τράπεζες. Ο κ. Βενιζέλος πραγματοποιεί τηλεδιασκέψεις με την ελβετίδα ομόλογό του αλλά παραμένουν τα ερωτήματα που αφορούν το ύψος των καταθέσεων, τη νομιμότητά τους και αν έχουν φορολογηθεί για να αυξηθούν τα έσοδα της χώρας. Έξι ολόκληρα χρόνια, οι ελληνικές αρχές τα άφησαν να περάσουν άπρακτα. Ούτε καν μπήκαν στον κόπο να διαπιστώσουν αν όντως οι ελβετικές αρχές είναι πρόθυμες να συνεργαστούν.

Μέχρι σήμερα καμία ελληνική κυβέρνηση δεν έχει καταφέρει έμπρακτα να πείσει τους έλληνες πολίτες ότι υπάρχει η πολιτική βούληση να προσδιοριστούν τα «παρκαρισμένα» χρήματα στο εξωτερικό που έχουν βγει με μη νόμιμο τρόπο. Αν οι ελληνικές αρχές κάνουν σωστά τη δουλειά τους, όχι μόνο δεν κινδυνεύει η ρευστότητα των ελληνικών τραπεζών αλλά θα αυξηθεί.