Και οι δυο εισαγγελείς, είδαν το ίδιο όνειρο

…μετά, ξύπνησαν κι οι δυο καταϊδρωμένοι, από τον ίδιο εφιάλτη του κινδύνου των αποκαλύψεων. Λογικό. Όλοι έχουμε να προστατέψουμε τους εαυτούς μας, τις οικογένειές μας, αυτούς που μας αγαπούν…

Αφού οι δυο εισαγγελείς του οικονομικού εγκλήματος παραιτήθηκαν, διότι όπως λένε (είπαν) αδυνατούν να λειτουργούν υπό απαγόρευση και καθ’ υπαγόρευση… Ενώπιον του αντιεισαγγελέα του Αρείου Πάγου, Φώτη Μακρή, οι δύο οικονομικοί εισαγγελείς, Γρηγόρης Πεπόνης και Σπύρος Μουζακίτης, οι οποίοι κλήθηκαν το πρωί να εξηγήσουν τους λόγους της παραίτησής τους, αλλά και το τι εννοούν μιλώντας για ποικιλώνυμα οικονομικά συμφέροντα, δεν έκαναν –μαθαίνουμε- την παραμικρή αναφορά για πιέσεις και ονόματα στις προφορικές τους διευκρινίσεις.

Λογικό, αν σκεφτούμε για λίγο σοβαρά ποιες «υποθέσεις» χειρίζονταν οι παραιτηθέντες εισαγγελείς:
- των μεγαλοοφειλετών του Δημοσίου
- των ύποπτων δανειοδοτήσεων από τράπεζες των δύο κομμάτων εξουσίας, ΝΔ και ΠαΣοΚ
- του σκανδάλου των υποβρυχίων
- τις καταγγελίες για καθυστερήσεις στην επιβολή προστίμων από λαθρεμπόριο καυσίμων
- τις καταγγελίες για λάδωμα εφοριακών
- του φακέλου των CDS και των υπεράκτιων εταιρειών που κρύβονταν πίσω από αυτά
- τις καταγγελίες για μαγείρεμα του ελλείμματος του 2009 με αποτέλεσμα την επιβολή μέτρων λιτότητας μέσω του μνημονίου.
- την υπόθεση Λαυρεντιάδη…

Διαβάζοντας την παραπάνω –ενδεχομένως ενδεικτική- λίστα, είναι βέβαιον πως ούτε κι ΕΣΕΙΣ θα προχωρούσατε στην αποκάλυψη ονομάτων. Η ζωή είναι το υπέρτατο αγαθό και ο νοών νοείτω.

Επομένως, θεωρώ φυσιολογικό στην αναφορά του ο κ.Μακρής να «χαρακτηρίζει» την κίνηση των δύο εισαγγελέων «παρορμητική και υπερβολικά ευαίσθητη, αφού δεν προέκυψε ότι επιχειρήθηκε οποιαδήποτε παρέμβαση στο έργο τους», ενώ αναφέρει χαρακτηριστικά: «Εν κατακλείδι, έχω την γνώμη ότι η αίτησή τους υπήρξε παρορμητική και εκπορεύθηκε από την υπερβολική ευαισθησία τους και από την αδιαπραγμάτευτη προσήλωσή τους, όπως πιστεύουν, στην εκτέλεση του καθήκοντός τους. Δεν προέκυψε ότι επιχειρήθηκε παρέμβαση στο έργο τους από οποιονδήποτε και παρέλκει οποιαδήποτε περαιτέρω έρευνα ή ιδιαίτερη επεξήγηση του κειμένου της αιτήσεώς τους για την αντικατάστασή τους».

«Εν κατακλείδι» λοιπόν: Υπάρχουν όρια στις αποκαλύψεις. Απλό. Ανθρώπινο. Κατανοητό.

Ταυτόχρονα θλιβερό.

Αν οι κ.κ. Πεπόνης και Μουζακίτης, ολόκληροι εισαγγελείς δεν διαθέτουν τα κατάλληλα όπλα για το καθάρισμα της κόπρου του Αυγείου, για το απλό πολίτη τετέλεσται η Δικαιοσύνη, το ανάχωμα στη ασυλία των μεγαλοφοροφυγάδων κ.α. προνομιούχων, προς το παρόν και στο άμεσο τουλάχιστον μέλλον δεν διαφαίνεται. Τα υπόλοιπα είναι υποκρισίες.

Θεωρώ άκρως υποκριτική (και… αναγκαία) τη δήλωση του αντιεισαγγελέα που «πιστεύει» ότι η αντίδρασή τους ήταν υπερβολική και εσφαλμένη : «Η αντικατάστασή τους με μεταβολή του νομικού πλαισίου της λειτουργίας τους ερμηνεύτηκε απ’ αυτούς ότι ενδεχομένως η δράση τους ενόχλησε κάποιους επιχειρηματικούς παράγοντες του τόπου ή διάφορους αξιωματούχους, οι οποίοι θορυβηθέντες δρομολόγησαν την κατάργησή τους».

Να μην σχολιάσω τη δήλωση του ανεκδιήγητου επαγγελματία σοσιαλιστή πολιτικού κ. Καστανίδη που υπερασπίστηκε τον θεσμό του οικονομικού εισαγγελέα τον οποίο ο ίδιος δημιούργησε, ζήτησε παράλληλα από τους εισαγγελείς να… «αποκαλύψουν όποια στοιχεία έχουν» -Αστειότητες.

Ίσως είμαστε αυτόπτες μάρτυρες ενός σαπισμένου οικοδομήματος στην τελική και ολική του κατάρρευση, κι αυτό δημιουργεί κάποια ικμάδα ελπίδας στο ενδεχόμενο της γέννησης του Νέου.

Ίσως πάλι όχι.

Δεν ξέρω.                            

http://roides.wordpress.com/