ΕΝΗΜΕΡΩΤΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΣΤΟΝ κ. ΤΑΣΟ ΒΑΛΛΙΑΝΑΤΟ ΕΘΝΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ ΚΑΙ ΣΥΛΛΟΓΙΚΗ ΜΝΗΜΗ (και προς κάθε ενδιαφερόμενο- κ.π.κ.ε) *

Σοφία Αράβου-Παπαδάτου

Μέλος Κ.Π.Ε. ΔΗΜ.ΑΡ.

Για την ενημέρωσή σας κ. Βαλλιανάτε (κ.π.κ.ε)* και εφόσον ρωτάτε, σας πληροφορώ ότι ένα μέλος Κεντρικής Πολιτικής Επιτροπής της ΔΗΜ.ΑΡ πάντα εκφράζει τις θέσεις του κόμματος, εφόσον αναφέρεται σε πολιτικά θέματα. Αυτές οι θέσεις όμως αποτελούν και την προσωπική του άποψη, όπως και άλλων μελών, η οποία έχει υπερψηφιστεί στις συνεδριάσεις της Κ.Π.Ε.

Εάν ανατρέξετε στο αρχικό μου κείμενο θα δείτε ότι αναφέρω για τις επιστημονικές θέσεις της κ. Ρεπούση, ότι δεν αποτελούν θέσεις της ΔΗΜ.ΑΡ. Επίσης, στο δεύτερο κείμενό μου θα δείτε ότι, ομολογουμένως με πόνο ψυχής ως Αθηναία και μόνιμη κάτοικος Κεφαλονιάς τα τελευταία πέντε χρόνια, χαρακτηρίζω την Αθήνα «αποτυχημένη πόλη». Οπότε δεν υπάρχει διαφωνία ως προς την περιγραφή του «δάσους» δεινών αυτής της πόλης. Ο κ. Καμίνης επιφορτίζεται με πολλές καταστάσεις, για τις οποίες δεν είναι υπεύθυνος.

Δεν θα εμπλακώ όμως, σε αναλύσεις διασποράς φόβου περί Τουρκικού κινδύνου κλπ. Μπορεί να έχουν δόση αλήθειας, αλλά η μεγιστοποίηση των εθνικών θεμάτων ανήκει στα μοντέλα πρόκλησης φόβου, με στόχο τον κοινωνικό έλεγχο από τις ομάδες εξουσίας. Ως διδάκτορας Κοινωνικής Ψυχολογίας, με μελέτη του Φόβου και της Κοινωνικής Επιρροής, οφείλω να τηρήσω τις δέουσες αποστάσεις, αφενός λόγω διαφορετικών προσωπικών πεποιθήσεων, αλλά και διότι διανύουμε περίοδο κοινωνικών αλλαγών. Οι άνθρωποι έχουν ήδη αρκετό άγχος από την αβεβαιότητα της εποχής και ο πρόσθετος φόβος λειτουργεί ως μέσο χειραγώγησης.

Δεν θα εμπλακώ επίσης, σε υπερβολές ως προς τη συλλογική μνήμη διότι η απόλυτη προσκόλληση στο παρελθόν, είναι συνυφασμένη κοινωνιοψυχολογικά, με τον συντηρητισμό, τον αυταρχισμό και τη δογματική σκέψη. Ακόμα και ο Αριστοφάνης, ο μέγιστος της αρχαιοελληνικής κωμωδίας, θεωρείται συντηρητικός διότι παλινδρομούσε, ήταν προσκολλημένος σε προηγούμενες εποχές και σε μοντέλα που η πραγματικότητα τα είχε ξεπεράσει. Ο άνθρωπος οφείλει να σέβεται και να συνυπολογίζει τις ρίζες του, πρέπει όμως περισσότερο να οραματίζεται, να προδιαγράφει το μέλλον και να διασπείρει ΕΛΠΙΔΑ.

Ως προς το υστερόγραφό σας ότι οι Τούρκοι δεν συμπαθούν τους Αριστερούς: εάν, ό μοι γένοιτο, έρθουμε αντιμέτωποι, δεν νομίζω ότι θα ζητήσουν πολιτική ταυτότητα από τους Έλληνες. Για τα υπόλοιπα, ο καθένας πληρώνει το τίμημα που του αναλογεί.

Τελειώνοντας κ. Βαλλιανάτε (κ.π.κ.ε)*, θέλω να ζητήσω συγνώμη εάν στο κείμενό μου αναβλύζει έστω ελάχιστο διδακτικό ύφος. Έχω διδάξει Κοινωνική Ψυχολογία στην τριτοβάθμια, και μακριά από εμένα το πεπαλαιωμένο διδακτικό ύφος του αυταρχισμού, της αυθεντίας, του ναρκισσισμού και της επιβολής.