Της ΡΕΑΣ ΒΙΤΑΛΗ
Η ζωή κλείνει περίεργα ραντεβού με την αισιοδοξία. Σε μέρη που δεν φαντάζεται ο νους του ανθρώπου. Απρόσμενα. Απροσδιόριστα.
Στυλίδα. Την περασμένη Κυριακή. Ο Δήμαρχος Απόστολος Γκλέτσος διοργανώνει μια τελετή για να απονείμουν καλεσμένοι του βραβεία, στους μαθητές της περιοχής του, που κατάφεραν και πέρασαν σε Πανεπιστήμια.
Η αίθουσα γεμάτη. Οι αρχές του τόπου ατσαλάκωτες. «Οι επίσημοι» κατά πως συνηθίζεται να τους βαφτίζουμε στα μπροστινά καθίσματα. Ανάμεσά τους ξεχωρίζει ο Κωνσταντίνος Αγγελόπουλος. Ο πρώτος που σίγουρα αναγνωρίζουν όλοι και παραξενεύονται ίσως για την παρουσία του. Πιο πίσω οι περήφανοι πατεράδες. Οι ακόμα πιο περήφανες μανάδες. Τα μεγάλα χαμόγελα. Τα αστραφτερά μάτια. Τα μαλλιά με δυνατή λακ. Να κρατήσει το χτένισμα. Μια συνηθισμένη τελετή σε μια επαρχιακή πόλη. Συνηθισμένη; 67 παιδιά μπήκαν σε Πανεπιστημιακές Σχολές! Συνηθισμένη;
5.30 η ώρα είναι προγραμματισμένη ν΄αρχίσει η τελετή. 5.30 ο Δήμαρχος ανεβαίνει στην σκηνή. Σε τούτο το κρατίδιο όλα δείχνουν να δουλεύουν ρολόι, όποιος Υπουργός ή πρώην Υπουργός πρόλαβε να φτάσει, πρόλαβε… Τόσο απλά!
«Από την ώρα που ξεκίνησε το σύστημα Καλλικράτης, τα σχολεία παραδόθηκαν στα χέρια της Δημοτικής Αρχής κάθε τόπου. Αυτό δεν σημαίνει ότι μας έδωσαν και πετρέλαιο για να τα θερμαίνουμε. Ούτε βέβαια ότι ο Δήμος μας είχε τη δυνατότητα ν΄ανταποκριθεί στην απαίτηση. Το να προσβλέπω στο κράτος έμοιαζε ανώφελο. Επικοινώνησα με τον κ. Αγγελόπουλο. Θα σας αποκαλύψω πώς τον προσφωνώ. Σύντροφε Μεγιστάνα. Του χρωστάμε πολλά. Τον παρακαλώ να έρθει στην σκηνή».
Ο Κωνσταντίνος Αγγελόπουλος, με την καρέκλα που βοηθάει την κίνησή του στο χώρο, προσήλθε. Ο Δήμαρχος επανέλαβε ανοίγοντας διάπλατα τα χέρια «Σύντροφε Μεγιστάνα» και κείνος χαμογελαστός απάντησε «Σύντροφε το κεφάλαιο σε στηρίζει».
Στυλίδα. Μια Κυριακή. Η νέα τάξη πραγμάτων μπροστά στα μάτια μου!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου