Χοιροστάσιον

http://www2.rizospastis.gr/wwwengine/story.do?id=6670142&publDate=5/2/2012

1. Η ανεκτικότητά μου εξαντλήθηκε. Η παρουσία και μόνο των Χρυσοχοΐδη, Καρατζαφέρη και Παπουτσή στο δημόσιο βίο με κάνουν να αηδιάζω για τη χάρη και την υπεροχή της Δημοκρατίας μας. Ας μην παραμυθιαζόμαστε. Ζούμε μέρες χοιροστασίου.2. Η μόνη ευθύνη που έχουμε για τη θέση μας στο χοιροστάσιο είναι η αδράνεια. Η επιρροή των Ευρωπαίων έβγαλε από τον τρόπο ζωής του τον Ελληνα σε σημείο που ξέχασε πού ανήκει και πώς διαμορφώθηκε. Ο λόγος του είναι αόριστος και ο ίδιος έχει καταντήσει αμφιλεγόμενη ύπαρξη. Εκεί που κάποτε κατοικούσε ένα θαύμα, τώρα σέρνεται μια μετριότητα.
3. Ο πολιτικός παραλογισμός δημιουργεί μια κατάσταση νεκρικής ευημερίας.
4. Στο κέντρο του χοιροστασίου βρίσκεται το σωφρονιστικό σύστημα που βρωμάει. Ο,τι μέτρα παίρνουν για τους φυλακισμένους έχουν το χαρακτήρα ξεκαθαρίσματος λογαριασμών. Οποιος πιστεύει στις διακηρύξεις της κυβέρνησης ή ηλίθιος είναι ή συνένοχος.
5. Στη λάσπη του χοιροστασίου κολυμπάνε μ' ευχαρίστηση όσοι το έχτισαν: Αυριανιστές, Πασόκοι, Χρυσαυγίτες, Δεξιοί και οι δυνάμεις της οργανωμένης καταστολής.
6. Μέσα στο χοιροστάσιο όποιος νομίζει πως γυρνώντας την πλάτη στα προβλήματα θα γλιτώσει είναι γελασμένος. Μου θυμίζει τους στίχους του Τυρταίου: «Ο άνδρας που λιποψυχά και φεύγει μες στο φρικτό θέαμα της μάχης δείχνει την πλάτη του σημάδι δελεαστικό για το δόρυ, κι είναι το θέαμα επονείδιστο να κείτεται ένας νεκρός στη σκόνη με την αιχμή του δόρατος στην πλάτη καρφωμένη».
7. Οι διανοούμενοι ανάμεσά μας: πλήττω μέχρι θανάτου με τη μόστρα τους, τη στρεψοδικία τους, τις φιλοσοφικές τους σαλάτες, τις διαφημιστικές καταχωρήσεις τους μέσα στο χοιροστάσιο και τους ψυχρούς υπολογισμούς τους για ίδιον όφελος.
8. Μέσα στο χοιροστάσιο τα θαυμάσια λόγια του ποιητή Τόμας Τσάτερτον: «Αμέσως πήγα πίσω σε χρόνια περασμένα. Σε σάρκινη κλίνη τον ποιητή είδα φασκιωμένο. Και είδα όλα όσα είχαν προηγηθεί και φανερά της μοίρας τα γραμμένα. Και είδα το βρέφος σημαδεμένο από τη μοίρα ν' απλώνει με λαχτάρα τα χέρια στην αυγή».

Του
Γιώργου ΚΑΚΟΥΛΙΔΗ