 |
| γράφει ο Α.Π. |
| Λόγια του Συρμού Λένε ότι η ιστορία επαναλαμβάνεται σαν φάρσα. Και κάθε φάρσα έχει το γούστο της. Εκτός και αν πρόκειται για κακόγουστη φάρσα όπως η συζήτηση για το περιβόητο πια, χρεωστικό άνοιγμα του πρώην δήμου Λειβαθούς. Τέτοιες συγκυρίες μας βεβαιώνουν, με τον κατηγορηματικότερο τρόπο, για το ψυχογράφημα της νεοελλάδας ή καλύτερα, το ψυχορράγημά της. Θλιβεροί υπάνθρωποι, παράγωγα της μεταπολιτευτικής κομματοκρατίας, διήγαγαν βίους τρυφηλούς, εν μέσω ανομίας, ασυδοσίας και ατιμωρησίας, διαμελίζοντας τις σάρκες της Ελλάδας, «ασμένως». Παρέες και παρεούλες μας έσυραν στη χρεοκοπία και τη διεθνή ανυποληψία, και στο τέλος «όλα καλώς καμωμένα». Ζήτω η ελεύθερη Κεφαλονιά. Ζήτω η ελεύθερη Ελλάδα. Ουδέποτε ευθύνεται ουδείς. Συλλογική ανευθυνότητα και βέβηλη συνενοχή. Έτσι διαμορφώθηκε η συνειδησιακή μας τοπογραφία ως «Έθνος ανάδελφον». Τα λέφτα λείπουν, αλλά που πήγαν, ποιος έκανε το κουμάντο και αν προκύπτει κακοδιαχείριση, δεν θα μάθουμε ποτέ. Τα τρία εκατομμύρια θα γίνουν έξι, δεκαεξί, εικοσιέξι, δεν πειράζει που εσύ δε θα χεις να ταΐσεις το παιδί σου, να του πάρεις παπούτσια, να του πληρώσεις τα φροντιστήρια, να ζήσεις σαν αξιοπρεπής άνθρωπος, γιατί οι πολιτικές ελίτ, τα τζάκια, οι αυλικοί και οι συμβουλάτορες απεφάνθησαν ότι «όλα έγιναν καλώς». Συνεπώς, μας αξίζει η κατάντια μας και καλά να πάθουμε και χειρότερα ακόμη. Όχι μισθούς Βουλγαρίας αλλά Μποτσουάνας να φτάσουμε, γιατί σαν λαός κοιμόμαστε και ανεχόμαστε τους κηφήνες και τους εραστές της καρέκλας να μας εμπαίζουν ανήθικα. Δεν λέμε ότι κάποιος «τα έφαγε». Απλά, έαν τίθεται θέμα κακοδιαχείρισης και κατασπατάλισης του δημοσίου χρήματος, τότε καλό θα ήταν να ξέρουμε ποιοι είναι οι εμπλεκόμενοι. Είναι κακό αυτό; Είναι κακό να ζητάμε να μάθουμε τι ‘γίναν τα λεφτά; Γιατί το ταμείο παρακαταθηκών και δανείων ενέκρινε δάνεια σε δανειολήπτη, που όπως προέκυπτε από τις ταμειακές του ροές και τα περιουσιακά του στοιχεία, προφανώς δεν θα μπορούσε να αποπληρώσει; Ο Ρουχωτάς και ο Βεντούρας το είπαν, έστω και κωδικοποιημένα, ρωτώντας με ποιών παρεμβάσεις και εντολές εγκρίνονταν αυτά τα δάνεια για το δήμο Λειβαθούς; Και από την άλλη τι έγιναν αυτά τα χρήματα; Τι υποχρεώσεις εξυπηρετήθηκαν; Ποια είναι τα παραστατικά που καλύφθηκαν και που είναι οι αντίστοιχες αποδείξεις; Ποιος υπέγραφε τις εν λόγω κίνησεις και αποδεχόταν τις περατώσεις των έργων; Γίναμε επικίνδυνα ανοχικοί. Παχύδερμοι και αναίσθητοι. Δεν μας σοκάρει τίποτε πια. Ανεχόμαστε την υπεξαίρεση, τη διακίνηση ναρκωτικών, την ανομία, την ατιμωρησία. Διακινούν κοκαΐνη, σήμερα μπαίνουν και αύριο βγαίνουν με παρεμβάσεις του παρακράτους. Οι πολιτικές μας ευαισθησίες ατόνησαν και οι απαιτήσεις μας περιορίζονται σε γελοιογραφίες του Μπερλουσκόνι με συμμάχους τους γιακούζα και την καμόρα. Γίναμε ένα ανέκδοτο θλιβερό. Δε ζητάμε πολλά. Αλλά το αυτόνοητο κατάντησε αιρετικό. Όμως σε συμβουλεύω να μη μιλάς πολύ. Καλύτερα να σωπαίνεις. Το γράψε ο Βάρναλης: «Κι αν κάποτε τα φρένα σου/το δίκιο φως της αστραπής/κι αν η αλήθεια σου ζητήσουνε/παιδάκι μου να μην τα πεις/Θεριά οι ανθρώποι δεν μπορούν/το φως να το σηκώσουν/δεν είναι η αλήθεια πιο χρυσή/απ' την αλήθεια της σιωπής/χίλιες φορές να γεννηθείς/τόσες, τόσες θα σε σταυρώσουν» Οι Μαρά υπάρχουν. Ο Ροβεσπιέρος αναζητείται. Μάλλον τα πήρε και αυτός από τη Siemens και την έκανε με ελαφρά πηδηματάκια για τα νησιά Κάυμαν. Ζήτω η Ελεύθερη Κεφαλονιά. Η Κεφαλονιά της σιωπής. |
| Α.Π. |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου