Kefalonia_News
Ο Βαγγέλης Σακκάτος απεύθυνε την 1η 3ου 2012
την ακόλουθη έκκληση προς το γερμανικό Συνδικάτο Βιομηχανίας Μετάλλου
(IG-Metall), του οποίου υπήρξε στέλεχος επί 25 χρόνια (1962-1987).
Βαγγέλης Σακκάτος
Συγγραφέας-Δημοσιογράφος,
Αθήνα – Ελλάδα ΣΥΣΤΗΜΕΝO
ΠΡΟΣ
Τον Πρόεδρο του Συνδικάτου
Βιομηχανίας Μετάλλου (IG-Metall)
στην Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας
Συνάδελφο Bertold Huber
Και το Προεδρείο του Συνδικάτου
Wilhelm Leuschner Str. 79
D-60321 Frankfurt am Main
Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας
Αθήνα, 1.03.2012
Αγαπητέ συνάδελφε Πρόεδρε,
Αγαπητοί συνάδελφοι του Προεδρείου,
Είμαι 82 ετών. Έχω ζήσει 32 χρόνια (1960-1992) στην Ο. Δ. της
Γερμανίας, περιοχή Κολωνίας. Υπήρξα μέλος και στέλεχος της IG-Metall επί
25 χρόνια, συνάδελφος εμπιστοσύνης (Vertrauensmann) σε διάφορα
εργοστάσια και πήρα μέρος σε όλους τους αγώνες του Συνδικάτου μας αυτό
το χρονικό διάστημα, όπως στις απεργίες στα εργοστάσια μετάλλου του
Ehrefeld της Κολωνίας (1981-1983) για οικονομικές διεκδικήσεις και για
να μην κλείσουν τα εργοστάσια αυτά σ’ αυτήν την περιοχή και κυρίως στη
μεγάλη απεργία του 1985 για το 35άωρο που τότε επιβάλλαμε, αλλά και στον
αγώνα για τη μη κατάργηση του άρθρου 116 του νόμου περί προαγωγής της
εργασίας και ασφάλισης κατά της ανεργίας, που τελικά κατάργησε ο
υπουργός εργασίας Blum του CDU, εισάγοντας έτσι την επέκταση του
θατσερισμού στην Ευρώπη.
Το 1966, 6 μήνες πριν από τη δικτατορία της στρατιωτικής χούντας της 21ης
του Απρίλη 1967 στην Ελλάδα, η τότε αντιδραστική ελληνική κυβέρνηση
Στεφανόπουλου μου ακύρωσε το διαβατήριο για την πολιτική και
συνδικαλιστική μου δραστηριότητα στη Γερμανία. Έτσι, 6 μήνες πριν από τη
δικτατορία, ήμουν ήδη πολιτικός πρόσφυγας στην τότε Δυτική Γερμανία.
Τότε, η Ομοσπονδία Γερμανικών Συνδικάτων (DGB), τα Συνδικάτα της δύναμής
της και ιδιαίτερα η IG-Metall, μας υποστήριξαν με κάθε τρόπο στον
7αχρονο αγώνα μας κατά της στρατιωτικής χούντας της Αθήνας. Σήμερα, η
χώρα μας, η Ελλάδα, θύμα των διεθνών τοκογλύφων και των αντιδραστικών
πολιτικών του γαλλογερμανικού άξονα, του διευθυντηρίου των πολυεθνικών
των Βρυξελλών και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και με την
συνεργασία των εδώ υποτακτικών τους, έχει οδηγηθεί σε μια απερίγραπτη
κατάσταση και της έχει επιβληθεί μια πρωτοφανής λιτότητα που έχει
οδηγήσει το σύνολο σχεδόν των εργαζομένων και του λαού στην πλήρη
εξαθλίωση.
Όλες οι μεταπολεμικές και όχι μόνο κατακτήσεις των εργαζομένων,
ολόκληρο το εργατικό δίκαιο, οι συλλογικές, εθνικές και κλαδικές
συμβάσεις, η προστασία από τις απολύσεις, η αποζημίωση λόγω απόλυσης, η
μονιμότητα στο δημόσιο, οι συντάξεις, τα ασφαλιστικά ταμεία, η υγεία, τα
φάρμακα, η πρόνοια και όλα τα συναφή, όπως και η στοιχειωδώς αξιοπρεπής
ή έστω και ανεκτή διαβίωση του λαού, αποτελούν ήδη όλα μακρινή
ανάμνηση.
Να πούμε επιστροφή στο μεσαίωνα είναι λίγο. Μάλλον μας οδηγούνε στην
αρχαία δουλεία. Η Ελλάδα αυτή τη στιγμή για τους οικονομικούς δολοφόνους
των λαών, αυτών που νέμονται τον παγκόσμιο πλούτο έχοντας καταδικάσει
όλη την ανθρωπότητα στην αθλιότητα και την καταστροφή, αποτελεί το
πειραματόζωο και το παράδειγμα εκφοβισμού για τους άλλους ευρωπαϊκούς
λαούς, των οποίων δε θα αργήσει η σειρά.
Ιδιαίτερα στη Γερμανία, με προεξέχουσα την κίτρινη «BILD» και από
κοντά την δίδυμη αδελφή της «DIE WELT» και το «FOKUS», όπως και την
πολιτική της γερμανικής κυβέρνησης, έχει δημιουργηθεί σε μεγάλα τμήματα
του λαού, μια προκατάληψη κατά των Ελλήνων και μια τέτοια δαιμονοποίησή
τους, που θυμίζει άλλους καιρούς, όταν είχαν στοχοποιηθεί, για τις τότε
τρέχουσες ανάγκες των σκοτεινών δυνάμεων εκείνης της εποχής, άλλοι
«αποδιοπομπαίοι τράγοι».
Φυσικά υπάρχει και η άλλη Γερμανία. Αυτών που βγαίνουνε στους δρόμους
μαζί με τους άλλους λαούς της Ευρώπης, με το σύνθημα: « Είμαστε όλοι
‘Έλληνες», όπως και των Γερμανών κατοίκων της Ελλάδας, που διαδηλώσανε
μπροστά στη γερμανική πρεσβεία της Αθήνας κατά της δαιμονοποίησης των
Ελλήνων και συλληφθήκανε από την Ελληνική Αστυνομία.
Αλλά αυτή η κατάσταση ενέχει μεγάλους κινδύνους εθνικιστικού
παροξυσμού σε όλη την Ευρώπη, όταν ολόκληροι λαοί, θύματα της
καταστροφικής πολιτικής των κυβερνήσεων των χωρών τους, των ισχυρών της
Ευρώπης, του διευθυντηρίου των Βρυξελλών και της Τρόικας, δυσφημούνται
και δαιμονοποιούνται κι από πάνω. Αυτό εγκυμονεί πολλά δεινά για όλους
τους λαούς της, μηδέ του γερμανικού εξαιρουμένου. Ίσα ίσα το αντίθετο.
Γι’ αυτό αγαπητέ συνάδελφε Πρόεδρε και αγαπητοί συνάδελφοι του
Προεδρείου, ως παλιός συνάδελφος της IG-Metall και συναγωνιστής στους
κοινωνικούς αγώνες της Γερμανίας επί 32 χρόνια, σας καλώ να πάρετε δημόσια θέση από
τον τύπο και τα άλλα ΜΜΕ, ενάντια σ’ αυτήν την πολιτική της Ε.Ε.,
διευθυντηρίου των ευρωπαϊκών μονοπωλίων και των κυβερνήσεων, που έχουνε
οδηγήσει τη χώρα μου σε οικονομική και κοινωνική διάλυση, αποσύνθεση και
καταστροφή και το λαό της στη μαζική ανεργία, τη φτώχεια των λαϊκών
στρωμάτων και την υλική τους εξαθλίωση, που οδηγεί τους ανθρώπους σε
πλήρες αδιέξοδο, στην κατάθλιψη, στην έλλειψη κάθε ελπίδας και
προοπτικής, με τους δρόμους γεμάτους αστέγους, τις συχνές αυτοκτονίες
και τον όλεθρο.
Αυτή τη στιγμή που γράφω, η κυβέρνηση Παπαδήμου –χωρίς λαϊκή
νομιμοποίηση- αποφάσισε τη δημιουργία ενός ταμείου στο οποίο θα
κατατίθενται τα χρήματα από τα δάνεια για την πληρωμή των χρεολυσίων των
τοκογλύφων και όταν αυτά δεν επαρκούν θα περικόπτονται αυτόματα οι
μισθοί και οι συντάξεις, ύστερα από πάρα πολλές περικοπές που έχουν
γίνει ως τώρα. Η φόρα που έχουν πάρει εναντίον των εργαζομένων και του
λαού, δεν σταματάει με τίποτα.
Εν αναμονή της απόφασης και της απάντησή σας.
Με συναδελφικούς χαιρετισμούς
Vangelis Sakkatos
Συνημμένα:
- Γράμμα μου προς την VDS. Ομοσπονδία Γερμανών Συγγραφέων.
- Τιμητικό Δίπλωμα της Metall (Ehren Urkunde).
- «Θράσος» (Frechheit) Κύριο άρθρο της «Metall» για την ακύρωση του διαβατηρίου μου.
- Δύο φωτογραφίες από απεργίες.
- Συναδέλφωση Ελλήνων και Τούρκων Εργατών την Πρωτομαγιά του 1964 στη διαδήλωση-συγκέντρωση της Κολωνίας.
Άλλες σχετικές δημοσιεύσεις
ΚΑΙ Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Με ημερομηνία 4 Απρίλη 2012 έλαβε την ακόλουθη απάντηση:
IG Metall Vorstand (Προεδρείο)
60519 Frankfurt am Main
Κύριον Βαγγέλη Σακκάτο
Ανδρέα Δημητρίου 107-109
GR-16121ΑΘΗΝΑ
4 Απρίλη 2012
Αγαπητέ Βαγγέλη Σακκάτε,
Εξ’ ονόματος του Berthold Huber (προέδρου της IG-Metall), μπορώ να
σας απευθύνω τους αλληλέγγυους χαιρετισμούς μας για τη δύσκολη
κατάσταση στην Ελλάδα.
Το Συνδικάτο Βιομηχανίας Μετάλλου κριτικάρει διαρκώς την πολιτική της
Ε.Ε. στην Ελλάδα. Ειδικότερα εξοργιστική βρίσκουμε την απαίτηση της
διάλυσης των ισχυόντων συλλογικών συμβάσεων.
Η αυτονομία των συλλογικών συμβάσεων είναι για εμάς ως Συνδικάτα ένα
θεμελιώδες δίκαιο, η βάση της εργασίας μας και δεν επιτρέπεται σε καμιά
περίπτωση να τραυματίζεται.
Οι υπαγορευμένες περικοπές στο ελληνικό κοινωνικό κράτος, σημαίνει
για εκατομμύρια ανθρώπους, ότι ρίχνονται στα περιθώρια της ύπαρξης. Τις
συνέπειες της κρίσης δεν θα πρέπει να τις υποστούνε αυτοί που την
προξένησαν αλλά οι μάζες των εργαζομένων.
Η αναγκαία σταθεροποίηση των κρατικών οικονομικών δεν μπορεί να
πραγματοποιηθεί μόνο με περικοπές. Η ελληνική οικονομία χρειάζεται ξανά
ανάπτυξη, για να υπάρξει νέα ελπίδα και επιπλέον έσοδα, για να
χρηματοδοτηθούνε οι δημόσιες δαπάνες. Η Ελλάδα χρειάζεται μία θετική
οικονομική προοπτική. Γι’ αυτό ζητάμε ένα νέο Σχέδιο Μάρσαλ για την
Ελλάδα.
Ένα τέτοιο Σχέδιο Μάρσαλ, χρειάζεται επειγόντως αναγκαίες
μεταρρυθμίσεις στην Ελλάδα. Δεν μπορεί οι 2000 πλουσιότερες οικογένειες
να μην πληρώνουνε στην πράξη καθόλου φόρους και να βγάζουνε τα λεφτά
τους στο εξωτερικό. Κάτω από αυτές τις συνθήκες, κάθε Σχέδιο Μάρσαλ θα
ήταν καταδικασμένο σε αποτυχία.
Μία μεταρρυθμιστική πολιτική θα έπρεπε να δημιουργήσει τη βάση για
την αναζωογόνηση του Ελληνικού κοινωνικού κράτους και για νέες
επενδύσεις που θα βοηθούσανε την ελληνική οικονομία για μια άνοδο.
Θέλουμε την παραμονή της Ελλάδας στην Ε.Ε. και στεκόμαστε σταθερά δίπλα στους Έλληνες Συναδέλφισσες και συναδέλφους μας.
Με αλληλέγγυους χαιρετισμούς
Lothar Wentzel
Τομέας Κοινωνικής Πολιτικής και Θεμάτων Βασικών Αρχών
Σημείωση: Το καπιταλιστικό μοντέλο ανάπτυξης
σημαίνει ανάπτυξη των κερδών των μονοπωλίων, με την πλήρη εκμετάλλευση
των δυνατοτήτων της σύγχρονης τεχνολογίας για λογαριασμό τους και
παράλληλη διατήρηση και αύξηση της ανεργίας, απαραίτητης για την
καπιταλιστική κερδοφορία. Όσο για τα σχέδια Μάρσαλ και τη σχετική με
αυτά ανάπτυξη, έχουμε κακή πείρα και κακές αναμνήσεις εδώ στην Ελλάδα.
Βαγγέλης Σακκάτος
Αθήνα, 24.4.2012
