δεν ξέρω αν φταίει η καρμική ναυτική αύρα του πατέρα μου,δεν ξέρω αν φταίνε οι ναυτικές ιστορίες του,δεν ξέρω αν φταίει η κεφαλονίτικη καταγωγή μου,δεν ξέρω αν φταίει που έζησα,μεγάλωσα κ αγάπησα τόσο τον πειραιά κ το λιμάνι του,μπορεί κ απλά να φταίνε οι ίδιες του οι λέξεις,αυτές οι ιδιόμορφες,αλλόκοτες,πλανεύτρες,γεμάτες θάλασσα κ κεφαλονίτικους ιδιωματισμούς κουβέντες,αυτή η αργώ της αλήθειας του.Δεν ξέρω...κ δεν νοίαστηκα κ ποτέ να μάθω....μαζί του μόνο ένιωσα....
από την βάρδια(το μόνο πεζογράφημα του),από το πούσι,το μαραμπού,εώς το τραβέρσο,ο Νικόλας Καββαδίας, ο "κόλιας",όπως ήταν το παρατσούκλι του, πότισε μέσα μου ολάκερος....
αυτό που λέμε έρωτας με την πρώτη ματιά,μόνο που δεν ήταν ματιά ήταν ήχοι,θαλασσινή αύρα,πουνεντάδα,η αμφιλύκη πάνω στην κουβέρτα του καραβιού που πότιζε θλίψη κ αποθυμιά τα ποιήματα του ή άλλοτε το άστρο της ανατολής κ η τραμουντάνα,ο εξάντας κ το καραντί,η λευκή σκόνη κ τα πειρατικά με χασίς,τα κορίτσια στα λιμάνια πιο πονεμένα από τους ίδιους τους ναύτες,η λαμαρίνα που είναι αδυσώπητη κ σκληρή,ίσως να μην μέτρησε ποτέ του την μπαρκέττα,αλλά όρτσα ή άνάσβολα σάλπαρε είκοσι χρόνια σμίγοντας στο βλέμμα του την "φάτα μοργκάνα" της τιμονιέρας φαντασίας του ,με τον σταυρό του νότου με τα στράλια ,της θαλασσινής πραγματικότητας του
ο πιο απόλυτα βιωματικός ποιητής.οι στίχοι του ταξιδιάρικοι,με εικόνες μυθικές,ονειρεμένες,σκληρές ή ακόμη κ εφιαλτικές...
Ο ποιητής της θάλασσας τίμησε το δίστομο στο υπέροχο ποίημα του με τίτλο "federico gracia lorca",εντάχθηκε στο ΕΑΜ,έγραψε έναν μικρό ύμνο για τον Ερνέστο τσε Γκεβάρα,ήταν αδούλωτος,μόνος κ μονάχος...
ένας μαρκόνης, που μέσα σε μόνο τρία έργα ποιητικά,σφράγισε για πάντα όλη την ιστορία του ναυτικού κόσμου αληθινά,μεστά,πρίμα-πλώρα,με αντιήρωες,με αγόρια που αγαπούν αγόρια,με κορίτσια που πεθαίνουν άρρωστα στο κατάστρωμα,με πάθη,μαχαίρια φυλαγμένα σαν φυλαχτό,με θερμαστές,με ναυτικούς που τα ταξίδια τους
τα κυβερνάν του Μαγγελάνου οι παπαγάλοι.
"τα καράβια δεν τα πάμε.Μας πάνε".αυτό ήταν για εκείνον η πίστη του.
Δεν λεώ ή θα πω κάτι που δεν έχει ειπωθεί για αυτόν.όλα τα έχουν πει κ τίποτε δεν είπαν.Δεν ξέρω άν έμεινε "ιδανικός κ ανάξιος εραστής των μακρυσμένων ταξιδιών",ξέρω πάντως πως δεν πέθανε στην θάλασσα,όπως το επιθυμούσε,παρα σένα στεριανό κρεβάτι νοσοκομείου.
μας δίδαξε πως οι ναυτικοί προσεύχονται στον δικό τους θεό,που είναι αλμυρός,λάγνος,αυθαίρετος κ απείθαρχος σαν την θάλασσα του....κ μας αποχαιρετά πάντα με τον καημό του αγοριού που αποχαιρετά την μάνα...
"-γιε μου ,Που πάς;
-Μάνα θα πάω στα ΚαράβιΑ"
σαν σήμερα στις 11/01/1910 σε μια επαρχία του Χαρμπίν στην Μαντζουρία,γεννιέται, ο κεφαλονίτης αγωνιστής κ ναυτικός Νικός Καββαδίας...
Υ.Γ.αφιερωμένο στον ναυτικό πατέρα μου Λευτέρη που είχε την τύχη στα πρώτα του μπάρκα να τον γνωρίσει κ να με μυήσει στο θαύμα της θάλασσας που θα με κυνηγά αιώνια...
Tina Shousou
