ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΤΑΞΙΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ
Πραγματοποιήθηκε στις 10-11 Μάρτη 2017 το τακτικό ετήσιο Συνέδριο του Εργατικού Κέντρου Πειραιά. Ένα συνέδριο το οποίο για άλλη μια φορά ήταν μακριά από τους εργαζόμενους τα προβλήματα και τις αγωνίες τους.
Ένα συνέδριο το οποίο το χαρακτήριζε η πενιχρή συμμετοχή των εκλεγμένων αντιπροσώπων, το οποίο έγινε ως μια τυπική καταστατική διαδικασία γιατί έτσι έπρεπε…..
Μάλιστα οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ και της ΔΑΚΕ είχαν την φαεινή ιδέα να γίνει αυτό δύο μέρες!!
Για άλλη μια φορά δεν υπήρξε απολογισμός – προγραμματισμός ενώ ο Πρόεδρος του Ε.Κ.Π (ΠΑΜΕ) ανέλαβε και αυτήν την φορά τον θλιβερό ρόλο να παρουσιάσει στο Συνέδριο του ΕΚΠ εισήγηση του ΠΑΜΕ!
Επακόλουθο αυτής της εκφυλιστικής – διαλυτικής διαδικασίας που έχει δρομολογηθεί στο ΕΚΠ είναι το γεγονός ότι το ετήσιο Συνέδριό του αντί να αποτελέσει σταθμό και αφετηρία μιας μεγάλης ενωτικής αγωνιστικής και ταξικής συσπείρωσης και αντεπίθεσης για τα συνδικάτα της εργατούπολης του Πειραιά, να μετατραπεί σε ένα παροπλισμένο, αφυδατωμένο από κάθε αγωνιστική δράση και διεκδίκηση φορέα ο οποίος λειτουργεί ως ένας εκλογικός μηχανισμός και με δική τους ευθύνη το οδηγούν στον μαρασμό και στην απαξίωση!!
Στην τοποθέτησή του ο επικεφαλής του Συνδυασμού Εργατική Ταξική Συσπείρωση, μέλος του Δ.Σ του Ε.Κ.Π και Πρόεδρος της ΠΕΝΕΝ, άσκησε κριτική και καταλόγισε ευθύνες στο κοινό μέτωπο του κομματικού, κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού (ΠΑΜΕ – ΜΕΤΑ – ΕΜΕΙΣ – ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ) ότι με την τακτική τους έχουν μετατρέψει το ιστορικό Εργατικό Κέντρο Πειραιά σε ένα άδειο κουφάρι μακριά από τα προβλήματα των εργαζομένων της πόλης και στην καλύτερη περίπτωση εξαντλεί τον ρόλο και την δράση του σε κάποια Δελτία Τύπου, και αυτά με επιλεκτικό τρόπο και σύμφωνα με τις στοχεύσεις κυρίως του ΠΑΜΕ!!!
Επίσης κατήγγειλε στο σώμα των αντιπροσώπων την άθλια και αντιδημοκρατική μεθόδευση των παραπάνω δυνάμεων να αποκλείσουν από το Προεδρείο του Εργατικού Κέντρου την δεύτερη δύναμη, όπως αυτή καταγράφτηκε στο προηγούμενο εκλογικό συνέδριο του ΕΚΠ, την «Εργατική Ταξική Συσπείρωση».
Κατά τα λοιπά το ΠΑΜΕ αποκηρύσσει και καταγγέλλει μετά βδελυγμίας οποιαδήποτε απόπειρα αποκλεισμού του, από τις δυνάμεις του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού, από τα Προεδρεία, όταν καταπατάται η αρχή της αντιπροσωπευτικότητας και της αναλογικότητας!!
Αυτή η αρχή, όπως περίτρανα αποδείχνεται στο ΕΚΠ, έχει ισχύ και εφαρμογή μόνο όταν εξυπηρετεί τα μικροπαραταξιακά συμφέροντα και τις σκοπιμότητες του ΠΑΜΕ.
Το ΠΑΜΕ στην ουσία με την ψήφο του καθόρισε και επέβαλε ποιους θέλει στο Προεδρείο και ποιους πράγματι εχθρεύεται και εναντιώνεται.
Απέδειξε ότι σύμμαχους θέλει, γιατί το βολεύει και το διευκολύνει, τις δυνάμεις του κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού οι οποίες είναι του χεριού του και του βάζουν πλάτη στους χειρισμούς και στην ακίνδυνη στρατηγική και τακτική του για τα οξυμένα και συσσωρευμένα προβλήματα της εργατικής τάξης. Και βέβαια για να υλοποιήσει αυτήν την αντιδημοκρατική τακτική δεν διστάζει να αλλοιώσει και να ποδοπατήσει την εκφρασμένη δημοκρατική βούληση των εργαζομένων, όπως αυτή καταγράφτηκε στο περσινό εκλογικό συνέδριο!!
Από την άλλη οι δυνάμεις του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού ως αντάλλαγμα παραδίδουν και τυπικά τα κλειδιά και την σφραγίδα του ΕΚΠ στα χέρια του ΠΑΜΕ!!
Το κρίσιμο ζήτημα όμως για την εργατική τάξη και τους εργαζόμενους στον Πειραιά και ευρύτερα στην χώρα μας δεν είναι τα παιχνίδια (έξω από αρχές και αξίες) που μπορεί να παίζουν οι παραπάνω παρατάξεις. Το κομβικό σημείο για τους εργαζόμενους είναι ότι σε συνθήκες βαθιάς οικονομικής και κοινωνικής κρίσης για την χώρα, τον λαό και τους εργαζόμενους και με δεδομένο ότι κυβερνητικές πολιτικές σήμερα και χθες αλλά και οι στρατηγικές επιλογές του μεγάλου εγχώριου και ξένου κεφαλαίου και των πολιτικών των ιμπεριαλιστικών και τοκογλυφικών κέντρων έχουν επιβάλει σαρωτικές και καταστροφικές αλλαγές από την πλευρά των συνδικάτων την ίδια στιγμή, και του ΕΚΠ, υπάρχει αδράνεια αντί της οφειλόμενης αντίστασης και πάλης!!
Οι βάρβαρες αντιλαϊκές πολιτικές ιδιαίτερα την περίοδο των μνημονίων έχουν συνθλίψει τις κατακτήσεις που κερδήθηκαν με αγώνες και θυσίες πολλών δεκαετιών, έχουν οδηγήσει στην συντριβή των εργασιακών δικαιωμάτων, των ΣΣΕ, του κοινωνικοασφαλιστικού συστήματος και των συνταξιοδοτικών κατακτήσεων, οδηγούν στο ξεπούλημα και στο πλιάτσικο της δημόσιας περιουσίας και των μεγάλων δημόσιων παραγωγικών επιχειρήσεων.
Και όχι μόνο αυτό, το αμέσως επόμενο διάστημα η κυβέρνηση, το πολιτικό μνημονιακό μπλοκ ετοιμάζεται να δώσει την χαριστική βολή στα εναπομείναντα δικαιώματα των εργαζομένων και του λαού με νέα πιο εξοντωτικά και σφαγιαστικά μέτρα στην κοινωνική ασφάλιση και τις συντάξεις, σε νέα φοροεπιδρομή (δραστική μείωση στο αφορολόγητο), την απελευθέρωση των απολύσεων, το τσάκισμα των συνδικαλιστικών δικαιωμάτων με κορυφαίο τους δρακόντειους περιορισμούς στο δικαίωμα της απεργίας!!
Στην πραγματικότητα το μεγάλο κεφάλαιο παίρνει στις συνθήκες αυτές μια ιστορική ρεβάνς από τις δυνάμεις της εργασίας!
Το νέο σκληρό και επώδυνο αντεργατικό πακέτο κυβέρνησης και κουαρτέτου προωθείται σε μια περίοδο που η ανεργία στην χώρα ξεπερνάει το 29% ενώ μεγάλα λαϊκά και εργατικά τμήματα οδηγούνται στην φτώχεια, την εξαθλίωση και στο κοινωνικό περιθώριο.
Την ίδια στιγμή το μεγάλο κεφάλαιο αυξάνει τα κέρδη του, ενισχύει και διευρύνει τα προνόμιά του!
Παράλληλα το δημόσιο σύστημα υγείας υποβαθμίζεται και οι προσφερόμενες υπηρεσίες συνεχώς χειροτερεύουν, οι ελλείψεις στα νοσοκομεία σε προσωπικό, φάρμακα παίρνουν ανησυχητικές και επικίνδυνες διαστάσεις για την υγεία και την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη του λαού μας.
Το ίδιο δραματικές είναι οι συνθήκες στην δημόσια εκπαίδευση και στην κοινωνική πρόνοια.
Μπροστά σε αυτή την ζοφερή κατάσταση βλέπουμε για άλλη μια φορά ότι οι κυρίαρχες συνδικαλιστικές παρατάξεις που έχουν την πλειοψηφία στα κορυφαία συνδικαλιστικά όργανα (ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ) αδρανούν, αδιαφορούν και με την τακτική τους στρώνουν τον δρόμο να περάσουν και αυτή την φορά τα σφαγιαστικά μέτρα σε βάρος των εργαζομένων.
Οι ηγεσίες αυτές δεν εκπροσωπούν και δεν εκφράζουν στο ελάχιστο τα συμφέροντα της εργατικής τάξης, στην ουσία τόσο πριν όσο και τώρα βάζουν πλάτη στο σύστημα να υλοποιηθούν οι αντεργατικοί του σχεδιασμοί.
Οι δυνάμεις του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού (ΠΑΣΚΕ – ΔΑΚΕ – ΜΕΤΑ – ΕΜΕΙΣ) ούτε θέλουν ούτε μπορούν να οργανώσουν και να διεξάγουν έναν συνεπή αγώνα για να φρενάρουν, να εμποδίσουν και να ανατρέψουν την επιθετικότητα του μεγάλου κεφαλαίου και των δανειστών.
Στην ουσία είναι στην ίδια όχθη, υπηρετούν την ίδια πολιτική της ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου, στηρίζουν τις αναδιαρθρώσεις του καπιταλιστικού συστήματος, είναι υπέρ του θεσμοθετημένου νεοφιλελευθερισμού, της Ε.Ε και της ζώνης του ευρώ. Η θέση τους στο δημοψήφισμα αποτελεί την καλύτερη επιβεβαίωση σε αυτή μας την εκτίμηση!!
Από την άλλη οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ δηλώνουν πίστη στο δόγμα της κομματικής περιχαράκωσης και κατ’ επέκταση της διασπαστικής τακτικής αρνούνται και αντιμάχονται λυσσαλέα κάθε προσπάθεια και πρωτοβουλία ο αγώνας αυτός να πάρει Πανεργατικά αγωνιστικά χαρακτηριστικά, αρνούνται την κοινή δράση με άλλες αγωνιστικές και ταξικές δυνάμεις βολεύονται με την ανακύκλωση κάποιων συγκεντρώσεων και συλλαλητηρίων, θέλουν και επιθυμούν να περιχαρακώσουν και τις άλλες δυνάμεις, όταν και όποτε τους απευθύνουν κάλεσμα συμπόρευσης επιδιώκουν αυτό να γίνεται κάτω από την δική τους στρατηγική και τακτική και προφανώς τους θέλουν για νεροκουβαλητές που θα στηρίζουν και θα δικαιώνουν την επιζήμια για το κίνημα γραμμή τους η οποία επί σειρά ετών δοκιμάζεται, αποτυγχάνει στην στόχευσή της και στην ουσία δεν θίγει το σύστημα, δεν θίγει τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου και πολύ περισσότερο δεν παράγει θετικά αποτελέσματα στην απόκρουση της αντιλαϊκής πολιτικής!!
Παρά ταύτα, οι δυνάμεις αυτές του ΠΑΜΕ μας ασκούν κριτική σχετικά με την πρωτοβουλία τους που αφορούσε το σχέδιο νόμου για τις ΣΣΕ, όπως αναφέρονται στην ανακοίνωσή τους στο σημερινό συνέδριο του Ε.Κ.Π.
Η αλήθεια είναι ότι στο ΕΚΠ αυτή η πρωτοβουλία στηρίχθηκε από εμάς και χάρη στην «Εργατική Ταξική Συσπείρωση» λήφθηκε απόφαση με τον όρο όμως ότι το ΕΚΠ θα έχει λόγο και ρόλο στον σχεδιασμό, στην οργάνωση και την διεξαγωγή των κινητοποιήσεων.
Δυστυχώς το ΠΑΜΕ επιβεβαίωσε πλήρως τις ανησυχίες μας ότι θέλει και επιθυμεί να χρησιμοποιήσει τις άλλες αγωνιστικές δυνάμεις με μοναδικό σκοπό να υλοποιήσει τους στόχους του και στην ουσία να παραγκωνίσει στην συνέχεια αυτές τις δυνάμεις για τις οποίες επιφυλάσσει τον ρόλο του χειροκροτητή της πολιτικής του!
Είναι προφανές σε αυτό το πλαίσιο επιβολής και ηγεμονισμού του ΠΑΜΕ εμείς ούτε θα συνδράμουμε, ούτε θα συμπορευθούμε στην αδιέξοδη και διασπαστική του τακτική!!
Αντίθετα παλεύουμε για μια ευρύτατη αγωνιστική συσπείρωση με ταξικό πρόσημο με αναφορά στα προβλήματα και στην αντιμετώπιση της αντιλαϊκής κυβερνητικής πολιτικής να οικοδομηθεί ένα εργατικό μέτωπο που θα θέτει προωθημένους πολιτικούς και συνδικαλιστικούς στόχους, της σύγκρουσης και της ρήξης με τις αντεργατικές και αντιλαϊκές πολιτικές, που θα διαμορφώσει συνθήκες ανατροπής αυτής της πολιτικής με πολύμορφους καθημερινούς αγώνες, με κοινή και συντονισμένη δράση. Με στόχους όχι μόνο την κατάργηση των παλιών και νέων μνημονιακών πολιτικών αλλά και της διαγραφής του χρέους, αίτημα που πρέπει να είναι στα κεντρικά του συνδικαλιστικού κινήματος!!
Αυτός ο αγώνας στις σημερινές συνθήκες μπορεί να οργανωθεί μόνο από τα κάτω και με την συμμετοχή πρωτοβάθμιων εργατικών Σωματείων του ιδιωτικού και δημόσιου τομέα σε στενή σύνδεση με τους χώρους δουλειάς και τους ίδιους τους εργαζόμενους!
Ταυτόχρονα ο εκπρόσωπος της «Εργατικής Ταξικής Συσπείρωσης» άσκησε εντονότατη κριτική στις δυνάμεις των παρατάξεων ΜΕΤΑ – ΕΜΕΙΣ (Ενωτική Αγωνιστική Συνεργασία) – ΠΑΣΚΕ – ΔΑΚΕ ότι με την στάση τους είναι υπαίτιοι και υπεύθυνοι για τα διαλυτικά φαινόμενα που χαρακτηρίζουν το ΕΚΠ αφού δεν έχουν την παραμικρή παρέμβαση, παρουσία, συμμετοχή και δράση, μέσω των Σωματείων που ελέγχουν, στους πολύμορφους αγώνες που αναπτύσσονται.
Είχαν και έχουν ως μοναδική αναφορά την πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, με την οποία συμπορεύονται και ταυτίζονται με την τακτική της και έχουν τεράστια ευθύνη για την πλήρη αδρανοποίηση των Συνδικάτων στα οποία έχουν την πρώτη ευθύνη.
Ταυτόχρονα και στις απεργίες που αποφασίζονται από την ΓΣΕΕ οι δυνάμεις αυτές όχι μόνο δεν συμβάλουν στην επιτυχή έκβασή τους αλλά στην ουσία τις υπονομεύουν αφού δεν προβαίνουν στην παραμικρή οργάνωση και προετοιμασία αυτών των αγώνων με αποτέλεσμα μεγάλοι εργασιακοί χώροι στον Πειραιά να μην έχουν ούτε έναν απεργό, όπως είναι οι εκατοντάδες μεγάλες ναυτιλιακές – εμπορικές και άλλες επιχειρήσεις!!
Κατά τα λοιπά κρατούν θέσεις και αξιώματα στο ΕΚΠ που δεν τους ανήκουν και με την ανυπαρξία τους βάζουν φαρδιά πλατιά την υπογραφή τους στην διαλυτική κατάσταση των Σωματείων και ευρύτερα του Ε.Κ.Πειραιά!!
Συνεχίζοντας σημείωσε:
Όσο το Εργατικό Κέντρο Πειραιά κινείται σε μια κατεύθυνση που αρχίζει και τελειώνει την παρέμβασή του στην στήριξη των δράσεων και πρωτοβουλιών του ΠΑΜΕ και στην ουσία να έχει έμπρακτα αποποιηθεί τον ρόλο του ως ένα συλλογικό όργανο που πρέπει να αποτελεί το κέντρο αντίστασης, πάλης, διεκδίκησης, συντονισμού και αλληλεγγύης, η θέση μας θα είναι αρνητική και για τον λόγο αυτόν και αυτή την φορά θα καταψηφίσουμε τον ανύπαρκτο απολογισμό και προγραμματισμό δράσης.
Καλά θα κάνει το ΠΑΜΕ να εγκαταλείψει τις υποκριτικές κορώνες και φανφάρες όπως αυτές καταγράφονται στην σχετική ανακοίνωση της ΔΕΣΚ (ότι ακόμη δεν έχει αυτοδυναμία στο ΕΚΠ) η πραγματικότητα τους διαψεύδει και αποδεικνύεται επί σειρά ετών το ΠΑΜΕ έχει τόσο την άμεση όσο και την έμμεση στήριξη του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού.
Εξάλλου αυτό αποδείχθηκε περίτρανα στην περσινή ψηφοφορία για την εκλογή εφορευτικής επιτροπής όπου οι 13 ψήφοι της ΔΑΚΕ του συνεδρίου (για εκλογή Δ.Σ ΕΚΠ) με την μαζική στήριξη από το ΠΑΜΕ εκτοξεύτηκαν και έφτασαν τους 50(!!!), αριθμός ικανός να εκλεγεί ο εκλεκτός της ΔΑΚΕ στην εφορευτική και αντίστοιχα να μην εκλεγεί ο εκπρόσωπος της «Εργατικής Ταξικής Συσπείρωσης».
Η συνέχεια είναι γνωστή και την αναφέρουμε παραπάνω με το ΠΑΜΕ πρωταγωνιστή και θλιβερούς κομπάρσους τα δεκανίκια του (ΜΕΤΑ – ΕΜΕΙΣ – ΠΑΣΚΕ – ΔΑΚΕ). Απέκλεισαν πραξικοπηματικά την εκπροσώπησή μας από το Προεδρείο του Εργατικού Κέντρου Πειραιά.
Κατά συνέπεια τα κροκοδείλια δάκρυα ότι ακόμη δεν έχουν την τυπική πλειοψηφία στο ΕΚΠ λέγονται και γράφονται για εσωτερική κατανάλωση!!!
Χαρακτηριστικό παράδειγμα που επιβεβαιώνει απόλυτα τις παραπάνω εκτιμήσεις μας αναφορικά με την κοινή σύμπλευση των δυνάμεων του κομματικού – κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού αποτελεί το γεγονός ότι η πρότασή μας που κατατέθηκε και ψηφίστηκε για 24ωρη απεργία στο Δ.Σ του Ε.Κ.Π στις 2/2/2017 η οποία συμφωνήθηκε να αποτελέσει μια σημαντική πρωτοβουλία του Ε.Κ. Πειραιά προς όλα τα Εργατικά Κέντρα, τις ομοσπονδίες και τα Σωματεία της χώρας μας με μεθοδευμένη κωλυσιεργία, έγινε προσπάθεια από όλες αυτές τις δυνάμεις να ακυρωθεί και όταν τελικά αναγκάστηκαν να δημοσιοποιήσουν την σχετική απόφαση του Δ.Σ του Ε.Κ.Π όχι μόνο δεν έκαναν το παραμικρό για την υλοποίησή της αλλά αντίθετα ξέχασαν να κοινοποιήσουν την σχετική απόφαση στις άλλες Ομοσπονδίες και στα Εργατικά Κέντρα της χώρας!!!
Στην νέα μας πρόταση που κατατέθηκε στο Συνέδριο του ΕΚΠ στις 10-11/3/2017 και προσδιόριζε τον χρόνο κήρυξης απεργιακής κινητοποίησης έως τις 10 Απρίλη 2017.
Οι δυνάμεις ΜΕΤΑ – ΕΜΕΙΣ (Αγωνιστική Ριζοσπαστική Συνεργασία), της ΔΑΚΕ και της ΠΑΣΚΕ ακολούθησαν τον δρόμο της ένοχης σιωπής ενώ το ΠΑΜΕ μίλησε για την ανάγκη ενημέρωσης και αόριστα για κάποια απεργία, χωρίς να προσδιορίζει με κανέναν τρόπο τον χρόνο της, η οποία θα πρέπει να γίνει στο μέλλον, προφανώς την Πρωτομαγιά θα λέγαμε εμείς!!!
Είναι πασιφανές ότι οι δυνάμεις αυτές και κυρίως το ΠΑΜΕ, δεν διδάχθηκαν το παραμικρό από την απεργία φάντασμα για το ασφαλιστικό που την διακινούσαν επί μήνες και η οποία τελικά πραγματοποιήθηκε μια βδομάδα πριν το Πάσχα με τα γνωστά σε όλους μας αποτελέσματα!!!
Κατά τα λοιπά περισσεύουν οι αγωνιστικές τους κορώνες…..
Πειραιάς 16/3/2017
«Εργατική Ταξική Συσπείρωση»
