Αναμφισβήτητα η επιδείνωση του οικονομικού κλίματος με την άνοδο της τιμής των καυσίμων, των φυτοφαρμάκων, των λιπασμάτων, την αύξηση των επιτοκίων, το άδικο και άνισο φορολογικό σύστημα, την επιβράδυνση της ανάπτυξης, με ότι αυτό συνεπάγεται και την αχαλίνωτη ακρίβεια, έχει δημιουργήσει ένα ασφυκτικό πλαίσιο. Η ανεξέλεγκτη ακρίβεια επικρατεί παντού. Στις υπηρεσίες οργανισμών κοινής ωφέλειας, στην υγεία, στη παιδεία, στις βασικές καταναλωτικές ανάγκες, στα τρόφιμα.
Μέσα σε αυτό το δυσμενές οικονομικό περιβάλλον, οξύνονται τα προβλήματα του αγροτικού χώρου, που ήδη αντιμετωπίζει κρίση. Παρατηρείται συνεχής μείωση του αγροτικού εισοδήματος, κυρίως εξαιτίας της δραματικής αύξησης του κόστους παραγωγής και του τεράστιου ανοίγματος της ψαλίδας των τιμών παραγωγού και καταναλωτή, πτώση των επενδύσεων στον πρωτογενή τομέα και εξαιρετικά μεγάλη μείωση της αγροτικής παραγωγής.
Διαπιστώνεται επιπλέον επιδείνωση του εμπορικού ισοζυγίου (εισαγωγές – εξαγωγές) στα αγροτικά προϊόντα και καθοδική πορεία της απασχόλησης στη γεωργία, χωρίς βελτίωση του ρυθμού ανανέωσης των απασχολουμένων.
Είναι πλέον σαφές ότι αν δεν ληφθούν από τη μία στοχευμένα μέτρα κοινωνικού χαρακτήρα που θα δώσουν «ανάσα ζωής» και από την άλλη μέτρα προστασίας της αγροτικής δραστηριότητας και ενίσχυσης του αγροτικού εισοδήματος, η σημερινή κρίση θα εξελιχθεί σε τραγωδία.
Μπροστά σε αυτή την κατάσταση η ευθύνη του Κράτους είναι τεράστια. Δεν μπορεί απλώς να παρακολουθεί την πορεία προς την κατάρρευση του αγροτικού τομέα. Εκείνο που δεν επιτρέπεται είναι να περιορίζεται σε απλή διαχείριση των κοινοτικών κονδυλίων και σε επικοινωνιακή αντιμετώπιση των μεγάλων κρίσιμων προβλημάτων.
Αν δεν ληφθούν μέτρα, εκτιμάται ότι θα πιάσουμε πάτο, αν δεν τον έχουμε πιάσει ήδη.
Δρ. Σπυρίδων Α. Θεοτοκάτος
