σάββατο βράδυ, μια μέρα πριν την επέτειο της ένωσης των επτανήσων,η νήσος ετοιμάζεται να γιορτάσει κ εγώ που ποτέ δεν μου άρεσαν οι παρελάσεις παρά μόνο οι πράξεις, κάνω μικρή τουρ στην Παλική....
εκεί στην πλατεία του ληξουρίου με τον λίγο κόσμο στην περατζάδα ,με την καιρό ζεστό κ υγρό,το καραβάκι της γραμμής ληξούρι-αργοστόλι δεμένο στον κάβο,αναπολώ τα εννιά χρόνια πια,που κατοικώ σε τούτο τον τόπο "μόνιμα"...
την βλέπω να έρχεται γελαστή προς το μέρος μου,θα λέγα ιδιαίτερα γελαστή για τα δεδομένα των ανθρώπων,θέλοντας να μας απαντήσει σε μια ερώτηση σχετικά, άσχετη για μένα,για τον δρόμο που παραμένει κλειστός ή ανοιχτος ....
κ κάθισε εκεί στα πολύχρωμα καθίσματα του μαγαζιού της μαζί μας ,μία ώρα....
πρώην αεροσυνοδός στην ολυμπιακή,ο άντρας της πιλότος, είμαστε σχεδόν συνομήλικες,ζει στην νήσο τόσα χρόνια όσο κ εγώ...
δύο ζωές αυτή,δύο ζωές κ εγώ,τρία παιδιά εγώ,τρεις ενήλικους γιους εκείνη....
βόρεια προάστια εκείνη,βέρα πειραιώτισσα εγώ.για μένα δεν περνά μέρα που να μην σκέφτομαι σε ατομικό κ όχι μαμαδίστικο επίπεδο αν έκανα καλά κ άφησα την πόλη,εκείνη μου λέει πως ξυπνά κάθε πρωί κ μακαρίζει τον θεό που ζει εδώ.καπνίζουμε στριφτό τσιγάρο κ πίνουμε ρακή κερασμένη μια κ η καταγωγή της είναι απ την κρήτη. κ εκείνη ο άντρας την την τράβηξε εδώ,όπως κ εμένα...
είναι ντυμένη σαν νεοσύλλεκτη φοιτήτρια,μιλά κ γελά δυνατά,φορά γυαλιά κ δεν έχει ίχνος μακιγιάζ.μιλώ κ γελώ δυνατά κ εγώ,φορώ κατακόκκινο κραγιόν της φωτιάς κ μια πιο κατακόκκινη μπλούζα...
μιλήσαμε για τα νιάτα μας,τα ταξίδια,τον έρωτα,τα χρώματα που αφήνει το ηλιοβασίλεμα στην θάλασσα,την πίστη μας στην ζωή κ την αισιοδοξία πως αυτά που έρχονται μπορεί κ να ναι καλύτερα..ή τουλάχιστον πως είμαστε ωραίοι που ξορκίζουμε την μιζέρια....
"εμείς οι μετανάστες σε αυτόν τον τόπο",μου λέει κάποια στιγμή"να ξέρεις τον αγαπάμε περισσότερο απ τους ντόπιους,για αυτό κάνουμε ότι μπορούμε να αλλάξουμε την καθημερινότητα μας,αυτομάτως αλλάζει κ ο τόπος,εγώ όταν ήρθα ξεκίνησα απ το μηδέν,έχασα εδώ στα τριάνταδυο του τον μικρό αδελφό μου,πόνεσα,πείσμωσα,έπεσα στα πατώματα,αλλά πίστεψα σε μένα,στα παιδιά κ στον άντρα μου κ τώρα χαίρομαι κάθε λεπτό της ζωή μου,να φανταστείς τα δυο μου αγόρια ειναι στην αγγλία κ δεν τα παίρνω τηλέφωνο,αυτά με παίρνουν"
"πως μπορείς",απόρησα σαν καθαρόαιμη ελληνίδα μάνα εγώ"
"σαν κ σένα ήμουν κ εγώ,μια φορά όμως,τα είχα μικρά ακόμη που πετούσα με ένα jumpo 474,κ είχε τρομερά κενά αέρος, έπαθα πανικό πως θα πεθάνω κ θα τα αφήσω μόνα.όταν γύρισα σπίτι το είπα στην μάνα μου,ήταν κ εκείνη αεροσυνοδός.Κ ξέρεις τι μου είπε¨?όταν αποχωρίζεσαι τα παιδιά σου για οποιονδήποτε λόγο, τα παραδίνεις στα χέρια του σύμπαντος ή στους όποιους θεούς υπάρχουν,με την πίστη να στα επιστρέψουν σώα.Ε,από τότε"συνέχισε",αποφάσισα να ζήσω έτσι.Με πίστη κ γαλήνη.με καλοσύνη κ αγώνα.με φίλους καλούς κ αληθινά ρε παιδάκι μου.Κ κάθε μέρα να μαθαίνω κάτι νέο για μένα πρώτα κ μετά για τον κόσμο και κυρίως να είμαι λεύτερη γυναίκα κ μάνα μέσα μου κ ας με φυλακίζει ο κόσμος όλος'
"μοιάζουμε σε πολλά" της είπα,"όχι σε όλα¨"
"το κατάλαβα με τον τρόπο που παρήγγειλες ,ετούτη είναι δικιά μου".. μου απάντησε ευθύς αμέσως κ γελάσαμε κ οι δύο,ανταλλάξαμε τηλέφωνα,δώσαμε ραδιοφωνικό ραντεβού κ τετ α τετ από τον χειμώνα που η σεζόν
φεύγοντας ,μας αφήνει στην ιδιότυπη μοναξιά μας...
μιλήσαμε σαν να γνωριζόμασταν χρόνια ή όπως μπορείς να μιλήσεις τελικά ανοιχτά σε κάποιον παντελώς άγνωστο σου...
μόνο facebook δεν είχε,μου είπε συγκεκριμένα " εκτίθεμαι τόσο από μόνη μου που δεν θα το άντεχα"γέλασα με την καρδιά μου,γιατί κάτι μου θύμισε κ την αποχαιρέτησα με μεγάλη λύπη,αλλά κ άλλη τόση χαρά..
βράδυ σαββάτου στην νήσο που η θάλασσα της είναι το ομορφότερο πλάνο που είδα ποτέ κ που απ την άλλη σε κρατά μες στην υγρή της "φυλακή'
σκέφτηκα καθώς οδηγούσα μες στην μαγιάτικη νύχτα που λες,πως όλα είναι δρόμος,καλά τα λένε.
Υπάρχουν λοιπόν πέντε τύποι ανθρώπων για μένα...
αυτοί που χτίζουν τα διόδια...
αυτοί που πληρώνουν τα διόδια,
αυτοί που παρακάμπτουν τα διόδια,
αυτοί που καίνε τα διόδια
κ αυτοί,οι εραστές της ζωής που τους είναι αδιάφορα τα διόδια....
φιλί επτανησιακό(ένεκα επετείου)
Tina Shoushou
