βασισμένο σε αληθινή ιστορία
σπίτι μας ήμασταν πάντα χωρισμένοι σε δύο πολιτικές παρατάξεις,αριστεροί(όχι σαν αυτούς τύπου τσίπρα να ξηγιόμαστε) κ δεξιοί(όχι σαν αυτούς τύπου βατοπέδι,να ξηγιόμαστε κ εδώ)....κέντρο όμως δεν υπήρχε,δεν το σήκωνε το κλίμα ένα πράμα
εγώ από τα γεννοφάσκια μου εκεί ,στην εξωκοινοβουλευτική αριστερά κ δεν το κούνησα ρούπι μέχρι σήμερα κ στην ουτοπία του κόσμου που χωρά δίκαιους κ αδίκους τον καθένα εκεί που του πρέπει....
πασοκ σπίτι δεν χωρούσε ή μάλλον όχι
η μάνα μου η γιάννα, ίσως το πιο βαθιά πληροφορημένο κ πολιτικοποιημένο ον που ξέρω,είχε μια "πράσινη" αδυναμία
τον Αντώνη Τρίτση.κ έτσι ο Τρίτσης χωρούσε παντού
ένεκα κεφαλονίτης,δεν μάσαγε τα λόγια του,είχε την λεβεντιά Μανιάτη κ παρουσιαστικό Κρητικού μονομάχου,όμορφος άνθρωπος μέσα έξω,γελαστός,λαικός όσο άρμοζε κ κυριλέ όσο έπρεπε.Προσιτός,σου έδινε πάντα την εντύπωση πως τα λόγια του θα τα κάνει πράξεις,φτιαγμένος απ την στόφα του αιώνιου εραστή που ονειρεύεσαι κ του ηγέτη που θα μπορούσε να σε κάνει να τον ακολουθήσεις,αθλητής,ειρηνιστής,καλλιτέχνης,ριζοσπάστης ,αντικομφορμιστής για τα δεδομένα κ θαρραλέος..
αυτά κ άλλα πολλά πίστευε η μαμά μου για τον κεφαλονίτη συντοπίτη της
εγώ ,όταν έφυγε από την ζωή ήμουν ακόμη σχολείο κ μέσα στον πολιτικό πυρετό της γενιάς εκείνης των καταλήψεων κ της πλήρης αμφισβήτησης του ήδη διαβρωμένου πολιτικού συστήματος ο τρίτσης αποτελούσε μια υπόθεση που με κέντριζε για τις δικές μου κατακόκκινες πλατφόρμες....
σε ηλικία 14 ετών περίπου,σε έναν ετήσιο χορό της ένωσης απανταχού Κεφαλλήνων, σε μια αίθουσα του ξενοδοχείου Intercontinetal ,που πάντα πηγαίναμε όταν ο πατέρας ήταν ξέμπαρκος,έτυχε κ τον πρωτοείδα από κοντά,αλλά επειδή ότι μου θύμιζε σύστημα από εκείνη την ηλικία ακόμη, με άφηνε αδιάφορη ή με θύμωνε, δεν έδωσα σημασία καμιά στην "συμπάθεια" της μάνας μου.
αρκετή ώρα αργότερα ο πατέρας(δεινός κ πολύ καλός χορευτής,γνωστό)με σήκωσε να μπαλάρουμε στα βήματα του ανυπέρβλητου για μας του κεφαλονίτες χορευτές,μπάλου...
μόλις τελείωσε ο χορός κ πριν προλάβω να κατέβω από την πίστα ο Αντώνης Τρίτσης με τράβηξε δυνατά ,δίνοντας μου ένα φιλί στο μάγουλο,έσκυψε κ σαν να υποκλίθηκε εμπρός μου είπε στον πατέρα μου΄:'να την χαίρεσαι,είχα χρόνια να δω τέτοια εκτέλεση πάθους σε μπάλο.Ετούτα τα νιάτα θα μας κάνουν περήφανους"κ πριν προλάβει να απαντήσει ο πατέρας ή εγώ ,η μάνα μου που είχε δει ασφαλώς το σκηνικό του απαντά "σας ευχαριστούμε πολύ για τα όμορφα σας λόγια ,αλλά για να πάρετε την ψήφο της θα πρέπει να δείξετε το ανάλογο πάθος στις πολιτικές σας πράξεις κ πολύ φοβάμαι πως εσείς το έχετε,αλλά είστε ο μόνος"
ο τρίτσης γέλασε κ της είπε δίνοντας της το χέρι του,πως τέτοιους ψηφοφόρους σκοπεύει να εντυπωσιάσει σαν κ μένα,μας χαιρέτησε λεβέντικα λέγοντας μου πως μοιάζω με κόκκινη νεράιδα(φορούσα ένα κατακόκκινο φόρεμα που είχα από την αμερική)κ απομακρύνθηκε αργά.
δεν τον ξανάδα ούτε εκείνο το βράδυ άλλο,όυτε κ ποτέ άλλοτε...
Δεν ξέχασα ποτέ όμως εκείνο το φιλί που λες!ένα φιλί κατακόκκινο,ένα φιλί "μπράβο" για τον χορό μου,που εξακολουθεί ακόμη να μαγεύει κ να με μαγέυει,όταν αφήνομαι στα βηματά του.
το πρώτο μου φιλί κόρες ήταν χορευτικόπολιτικό!Η ιστορία μου απέδειξε πως δεν θα μπορούσε να ήταν αλλιώς,όλη μου την ζωή αμφιταλαντεύομαι ανάμεσα στην πολιτική κ την χορέυτική μου υπόσταση κ κερδίζει πάντα ο χορός.κ ένα φιλί για πάντα!!
αυτά έχω να σας πω εγώ,απλά,λαικά,αγωνιστικά για τον Αντώνη Τρίτση!
την κυριακή 04/05 η νήσος διοργανώνει με μεγάλο μεράκι προς τιμή του κ συνήθως κ με μεγάλη επιτυχία,αγώνες στίβου που φέρουν το όνομα του ,Τα"τρίτσεια"
ο μικρός μου γιος που θα βάλει μέρος στους αγώνες όταν άρχισε να μου λέει για την νίκη που θέλει να φέρει,τον πήρα απ το χέρι κ του είπα"Λευτεράκο μου θα σου πω,πρώτα μια μαμαδίστικη ιστορία κ την κυριακή, θα μαι στις εξέδρες για να σε χειροκροτήσω μαζί με όλους αυτούς που θα κερδίσουν ,αλλά κυρίως να χειροκροτήσουμε όλους αυτούς που ξέρουν να αγωνίζονται κ ας κόψουν το νήμα τελευταίοι"
##tritseia##2017##
Tina Shoushou
