Σε θρηνώ στ’ απομεινάρια του αδάμαστου σεισμού.
Θλιβερή η επέτειος των σεισμών του 1953 στην Κεφαλονιά, την Ιθάκη, τη Ζάκυνθο και τα πέριξ νησιά, που αν και δεν τους έζησα, ήταν και είναι από τις διηγήσεις της αείμνηστης νόνας μου Χρυσομοίρας Κ. Ευαγγελάτου και τα επακόλουθα δεινά της οικογένειας μου και όλων των κατοίκων ημέρες μνήμης για ένα πολιτισμό που χάθηκε ανεπιστρεπτί, πένθους για τα δεκάδες θύματα αλλά και έμπνευσης για τους νεότερους που δεν ενδίδουν στις επιπόλαιες λογικές του "πολιτιστικού αλαλούμ" και των άδοξων μετριοτήτων- κολάκων που μας περικυκλώνει σήμερα πανταχόθεν και ένθεν ....
Σας παραθέτω με συγκίνηση τρία επιγραμματικά μου ποιήματα από τις συλλογές "Αλέα Προσομοίων" και "Ερμητικές Λαμπίδες" καθώς και φωτογραφίες από το Δωμάτιο με τα ενθυμήματα-ντοκουμέντα στη μόνιμη συλλογή της Σύγχρονης Πινακοθήκης Villa Ροδόπη στο Αργοστόλι.
ΝΟΝΑ
Χρυσή βροχή.
Ρυάκι μνήμης.
Υγρή φωλιά.
Σεισμού ρυτίδα.
Όστρια ψυχής.
Μάνα σοφίας.
Οδός αγάπης.
Ροή του πόνου.
Αιωνιότητα.
ΕΠΙΓΡΑΜΜΑ Ι
Τρέμουν διάσπαρτοι αρμοί
στη σεισμική φορά της γης.
Στο κάτοπτρο της μνήμης
τα χνώτα των εγκάτων της.
ΕΠΙΓΡΑΜΜΑ ΙΙ
Μέρα μνημόσυνης Αγάπης
σκόρπισα άνθια στα πωριά
και άλειψα τα κάγκελα
με συλλαβές συγγνώμης.
Εγκάρδια,
Κώστας Ευαγγελάτος, Αργοστόλι 2017.
