το βράδυ της πρωτοχρονιάς η γιαγιά άνοιγε το παράθυρο στον μαίστρο που έμπαζε ψύχος,αλλά παρέμενε ανοιχτό για να βεβαιωθούμε πως αν δεν χωρέσει ο αγ.βασίλης από το τζάκι,θα μπουκάρει αλανιάρικα από το παράθυρο... το πρωί το δωμάτιο ήταν ψυγείο κ οι καρδιές μας λιοπύρι... τα χριστούγεννα που ο πατέρας ήταν σπίτι(τα χριστούγεννα μας χωρίζονταν πάντα, στα χριστούγεννα που ήταν ο πατέρας στην στεριά κ που δεν ήταν.) σπάνια μέναμε σπίτι.Μας γύριζε παντού.Από το μινιόν,μέχρι για το ένδοξο τσουρέκι στο "Βάρσο" στην κηφισιά που αγαπούσε η μάνα,βόλτες στην πειραική κ στην πλατεία της αγ.παρασκευής,στην βαρυμπόμπη κ την Πάρνηθα με το τελεφερίκ στο Μον Παρνες που χαζεύαμε τις σικ κυρίες με τα υπέροχα φορέματα.Τα μεσημέρια στις τζιτζιφιεριές στον αιγύπτιο με τις στρογγυλές τηγανιτές πατάτες κ το λεμονάτο κοτόπουλο,στο lugano στην πειραική,από το Grande Bretagne, στα καφενεία του πειραιά,στο cavo doro ,στην πισίνα στην ζέα.Από την πίτα που έκοβαν οι κεφαλλήνες στον πειραιά,μέχρι κ τις μεγάλες δεξιώσεις.Από Θεσ/νική,Γιάννενα,Πήλιο,Ναύπλιο,Ιταλία Το σπίτι ήταν πάντα γεμάτο από κόσμο,κόσμο που αγαπήσαμε,αγαπάμε ,θα αγαπάμε,χάσαμε κ δεν ξεχάσαμε ποτέ.Η μάνα μαγείρευε δεινά,η προσφορά της ήταν πάντα διττή,όπως είναι ακόμα.Μάνα κ γυναίκα ,ισομερώς μοιρασμένα κ χαρισμένα.Επίσης, η μάνα πάντα μοίραζε φαγητό κ πράγματα που δεν της ήταν απαραίτητα σε ανθρώπους που είχαν ανάγκη.Πάντα. το βράδυ της πρωτοχρονιάς μας άφηναν σπίτι με την γιαγιά κ γύριζαν ξημερώματα ,για να φτιάξει ο πατέρας το πιο λαχταριστό πρωινό ή μάλλον το πρωινό που λαχταρούσαμε όσο καμιά άλλη μέρα της παιδικής μας ζωής,αλλά τελικά κ της ενήλικης,κάτω από το δέντρο που είχαμε στολίσει μαζί με τα δώρα που μας χαρίστηκαν κ ήταν πάντα ένα παιχνίδι κ ένα βιβλίο(α ρε μάνα) τα πρώτα χριστούγεννα εκτός σπιτιού.. φόρτωσα τα υπάρχοντα κ έφυγα από το σπίτι,έβαλα γόβες,κραγιόν,φόρεμα,μανό,καπέλο κ εσώρουχα όλα σε χρώμα κατακόκκινο κ έγινα μποχός. Καρπενήσι.κατεβαίνω μετά από οδήγηση ωρών στον τυμφρηστό,σχεδόν μεσάνυχτα.Το τοπίο ονειρικό,χιόνι παντού,η πλατεία στολισμένη σαν σε αποκριά με χρώματα κ φωτάκια,το κρύο να μην αντέχετε,τα ρούχα μου ψιλά αν κ με είχαν προειδοποιήσει,τυλίγομαι σε μια ζακέτα,ψάχνω ,τις βρίσκω,χοροπηδώ με χαρά,πέφτω κ γίνομαι χάλια,γελάμε κ οι τρεις,με κερνάνε κονιάκ σε μια ταβέρνα με φλοκάτες κ τζάκι. Τα χριστούγεννα εκείνα τα πέρασα με σουβλάκι(το καλύτερο,ούτε στην λειβαδιά,να πούμε,τέτοιο) κάθε μέρα,τσίπουρα,κρασιά,κιθάρες κ τα κορίτσια μου.όχι στο χιονοδρομικό δεν πήγα,γιατί κουβαλώ πολύ μπλε μέσα μου,για να αντέχω τόσο λευκό!Κ επίσης δεν έβαλα τις γόβες μου,παρόλααυτά τις έβγαλα.. τα πρώτα χριστούγεννα με τον πατέρα των παιδιών μου παρόλο που είχαν προηγηθεί κ άλλα ερωτευμένα χριστούγεννα ,με έρωτες κ πάθη,εκείνα τα χριστούγεννα μου σιγοψιθύριζαν πως αυτός ο σερνικός με αγαπούσε χωρίς καμιά αμφιβολία. δούλευε τότε μπάρμαν κ έκανε ιδιαίτερα μαθήματα μαθηματικών σε γυμνασιόπαιδα. τα χριστούγεννα μας βρήκαν σπίτι του,εργένικο,με ένα μικρό δεντράκι με παρδαλές μπάλες ,μου μαγείρεψε ,έφτιαξε κ γλυκό ,το κρασί ήταν δικό μου Η πρωτοχρονιά μας βρήκε στην πορταριά του πηλίου.Τα χριστούγεννα εκείνα έμαθα πως όταν κάτι είναι πράγματι αλήθεια δεν χρειάζεται τίποτα περισσότερο από την αλήθεια σου τα πρώτα χριστούγεννα σαν μαμά εδώ θα γίνω τόσο προβλέψιμη κ παράφορη,που όσες κ όσοι είσαστε γονείς θα με καταλάβετε.όλος ο κόσμος χωρά πάνω σε ένα χριστουγεννιάτικο στολίδι.Από αυτά που χειροτεχνούν τα μικρά παιδιά!Διαπιστώνεις πώς όσα ήξερες μέχρι πρότινος σβήνουν με γομολάστιχα κ χρωματίζονται από την αρχή.Ούτε τα δώρα κάτω από το δέντρο έχουν σημασία,ούτε οι κόκκινες γόβες μου,ούτε τα λάθη μου κ τα πάθη μου,μόνο η μυρωδιά ενός παιδιού που σκεπάζει οτιδήποτε μέσα στο σπίτι.'η μπορεί να είναι κ η μυρωδιά της αγάπης.κ η αγάπη έχει μια κ μόνη χαρακτηριστική οσμή,που απλά την αναγνωρίζουμε στην πορεία,με κόπο(είμαστε, δεν είμαστε γονείς) κ μόνο τότε ανταμειβόμαστε για ότι κ σε ότι αγωνιστήκαμε.. τα χριστούγεννα ,είναι μια αφορμή για να κοιτάξεις κ λίγο μέσα σου κ λίγο περισσότερο δίπλα σου.Μόνο αυτό είναι χριστούγεννα, σαν μεγαλώνεις.Κ να δίνεις κ να νιώθεις τον καημό του άλλου,όχι να τον κουβαλάς,αλλά να νιώθεις λίγο κ έπειτα ,λέω,αν δεν μπορείς να κάνεις όλα αυτά,τουλάχιστον μην ασχημαίνεις την ψυχή σου. είναι τόσο εύθραυστη,τόσο μόνη κ τόσο πολύτιμη ,για φαντάσου,21 γραμμάρια,κουβαλούν τόνους κορμιού.. ψιτ,σεις που έχετε ακόμη μικρά παιδιά,παραμυθιάστε τα ακόμη ΄λίγο με τον αγ,βασίλη.στο κάτω κάτω,τα δώρα κάτω από το δέντρο είναι από τον κόπο σας κ την στέρηση σας.Θα ακούσουν πολύ μεγαλύτερα παραμύθια στην πορεία της ζωής τους,αλλά μέχρι τότε,τίποτε δεν μπορεί να συγκριθεί με ένα παιδί που χοροπηδά τρισευτυχισμένο κάτω από΄ένα δέντρό
