Ανάμικτα τα συναισθήματα απο την χθεσινή εκδήλωση στο Ληξούρι για την κατάργηση του Τ.Ε.Ι Μεγάλη ντροπή και θυμό για την μη παρουσία <<Ληξουριωτών>> σ' αυτό τον αγώνα, δεν είναι άλλωστε η πρώτη φορά, το 2009 πουλήθηκαν για τα κόμματα και φάγαμε τον Καλλικράτη καπέλο, το 2014 για μια εξάδα νερό και χάσαμε σπίτια, σχολεία, υποδομές, ιστορία, αξιοπρέπεια.... και τώρα έκατσαν στο σπίτι, στο καφενείο, στο FB, στην δουλεία... τους να κατακρίνουν αυτούς που κυβερνούν και να πολεμάνε με πατσανάτσες! Ανάξιοι και πουλημένοι, δεν σαν αξίζει τίποτα, μόνο χλευασμός και απαξία.- Αν ήταν καρναβάλια θα ήσασταν όλοι κάτω, αν ήταν νερά και κονσέρβες παρόν, αν ήταν παρέλαση θα κατεβαίνετε να δείτε τα καμάρια σας που θα τα κάνετε σαν τα μούτρα σας, σκυφτούλιδες, κακομοίρηδες, μίζερους και επαίτες κάθε είδους ελεημοσύνης... γονατιστούς στην κάθε είδους εξουσία, άβουλες μαριονέτες στα χέρια σκοπιμοτήτων! Πολύ σάλιο χάλασα για εσάς και θα μου χρειαστεί για να σας φτύνω.-
Το συναίσθημα όμως που με κατέλαβε (μπορώ να πω μέχρι δακρύων) ήταν η αγάπη των φοιτητών για το Ληξούρι μου, η φλόγα και τα καλά λόγια των καθηγητών τους για τον τόπο μου, ξένων ανθρώπων που ο μύθος αυτής την πόλης, το άρωμα τις ιστορίας της, η κουλτούρα που οι παλιοί, οι πολλοί παλιοί κληροδότησαν σε μας, τα κτήρια την ιστορικής Β.Ε.Σ και τα θαμμένα ερείπια του '53 που ακόμα <<ευωδιάζουν>>, τους έχουν κάνει να την αγαπούν περισσότερο και από εμάς. Σ' αυτούς λοιπόν θέλω να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ γιατί μου επιβεβαίωσαν ότι έκανα την σωστή επιλογή να ζω στο Ληξούρι μου, να δημιουργώ, να ονειρεύομαι, να παλεύω, και να λέω στην οικογένεια μου ότι θα είμαι ο τελευταίος που θα φύγει απ' αυτό τον τόπο, μόνο και μόνο για να πάρω τα <<κλειδιά>> γιατί που ξέρεις, όπως λέει και ο Ελύτης, με μια ελιά ένα αμπέλι και ένα καράβι θα το ξαναφτιάξουμε....
Θα είμαι δίπλα σας ως το τέλος ΟΛΟΡΤΟΣ.......
https://www.facebook.com/photo.php?fbid=764136470445521&set=a.117076245151550.1073741830.100005475253992&type=3&theater
