"ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΠΕΝΗΝΤΑ (Προοδευτικός Φιλελεύθερος, 1.3.1952)
Αποκριές του 1903! Πρωθυπουργός o υπερπελοποννήσιος Θ. Δηλιγιάννης, πρόεδρος τής Βουλής Δ. Ράλλης, μακεδονικόν ζήτημα, στρατιωτικόν ζήτημα, σταφιδικόν ζήτημα, το σκάνδαλον της πριγκίπισσας τής Σαξωνίας, εγκαίνια του Υπερσιβηρικού και ηλεκτροφωτισμός των οδών Σταδίου, Ερμού κι Αιόλου! Ο Σουρής εκδίδει ποιήματα, ο Οίκος Φέξη τους Μοϊκανούς των Παρισίων, η Ακρόπολις τον «Εγκληματίαν Άνθρωπον» κι ο Γεράσιμος Βώκος «εκ τών δημιουργικών, εμβριθών και μορφωμένων δημοσιογράφων της πρώτης γραμμής» ανέλαβε την υποδιεύθυνση της «Ακροπόλεως». Καζάζης, Χρηστοβασίλης, Ματσούκας, Καλλιρρόη Παρρέν κατέχουν τα σκήπτρα του εθνισμού και της προόδου —κι η τελευταία Κυριακή της Αποκριάς είναι η 18η Φεβρουαρίου.
Γυρίζουμε πίσω για να ζήσουυε την παλιά Αποκριά, γιατί τώρα δεν υπάρχει καινούργια. Όλα έχουνε περάσει για πάντα —και κυρίως το κέφι, που μήτε τότες υπήρχε!
«Η ιστορική μακαρουνάδα έδωσε και πήρε. Εις πολλά μάλιστα σπίτια οι νοικοκυράδες κατέγιναν από το πρωί εις την επί το τελειότερον κατασκευήν καμιάς τυρόπιτας κατά το ρουμελιώτικον έθιμον.
Κατόπιν η πίτα εφορτώνετο εις το κεφάλι του δουλικού και εστέλλετο εις τον φούρνον.
—Πρόσεξε, κακομοίρα, μη σου πέσει και χάθηκες!
Το απόγευμα άρχισαν να ζωηρεύουν ολίγον οι δρόμοι κι οι μεταμφιεσμένοι να φαίνονται συχνότεροι και ζωηρότεροι. Η περισσοτέρα κίνησις παρετηρήθη εις την οδόν Σταδίου, η οποία κατά τας 4 το απόγευμα ήτο γεμάτη κόσμο.
Χαρτοπόλεμος ολίγος εγίνετο, διότι οι περιπατηταί δεν είχαν καμίαν όρεξιν να ριψοκινδυνεύσουν πολεμούντες την… δεκάραν των|
Το βράδυ όμως παρετηρήθη κάποια κίνησις και ζωή. Όλαι αι μικροσυνοικίαι ήρχισαν να… ξερνούν ανθρώπους προς την οδόν Σταδίου, η οποία εγέμισε κόσμο χαρτοπολεμούντα και αλληλοσπαραζόμενον.
Κατά τας 6 1/2 ήναψαν τα ηλεκτρικά, τα οποία όμως δεν ήσαν, όπως τα επερίμενεν ο κόσμος!
—Ρε Μήτσο, άναψ’ ένα σπίρτο!
—Τι το θέλεις;
—Να ιδώ τα… ηλεκτρικά!
Με όλην όμως αυτήν την…. σκοταψία της οδού Σταδίου και Αιόλου, των οποίων ο δοκιμαστικός ηλεκτροφωτισμός εγένετο χθες διά πρώτην φοράν και του οποίου τα εγκαίνια έκαμεν αυτός ο δήμαρχος ο κ. Μερκούρης πιέσας αιφνιδίως το ηλεκτρικόν κομβίον, η Αποκριάτικη τρέλα εγίνετο από στιγμής εις στιγμήν ζωηροτέρα….
Ο χορός του Δημοτικού Θεάτρου ήτο ο τελευταίος των αθηναϊκών χορών, Όλος ο κόσμος των σαλονιών είχεν από ενωρίς κατακλύσει την κατάφωτον και καταστόλιστον αίθουσαν.
Ο χορός υπήρξε κάτι το υπέροχον εις χρώματα και εις λάμψεις φωτός απλέτου! Αι δε ποικιλόταται και ωραιόταται αμφιέσεις απετέλουν μίαν γοητείαν και μίαν… κατάπληξιν!
Από τους θόλους της στέγης του θεάτρου εκρέμαντο γιρλάνται εν είδει φυλλοφορούντων κλάδων με γλομπόνια ηλεκτροφώτιστα σχηματίζοντα πολυκάνδηλον παμμέγιστον εν είδει κανίστρου, εις την βάσιν του οποίου εφέροντο οι αριθμοί του έτους 1903!….
Περί το μεσονύκτιον βόμβος γελώτων και ευθυμία πληροί την μεγάλην αίθουσαν. Όλοι μάχονται λυσσωδώς εκτοξεύοντες τα πολύχρωμα κομφετί. Ο πρέσβυς της Ρουμανίας ντομινοφόρος μάχεται… λυσσωδώς με τας οικογενείας των υπουργών Σκουζέ, Ρώμα και Μαυρομιχάλη. Οι πρέσβεις Ντ’ Ορμεσόν, Γκιλάρ, Ριφάτ και άλλοι με φράκα. Ομοίως και οι υπουργοί. Ένεκα του συνωστισμού εις την πλατείαν πολύ ολίγοι εχόρευσαν.
Οι πρίγκιπες και ο διάδοχος ως και η πριγκίπισσα Ελένη ήλθον επίσης μετεμφιεσμένοι μετά των κυριών της τιμής με ντόμινα …. εμάχοντο δε κραταιώς με κομφετί και ανθοδέσμας, άς έρριπτον εις τους κάτω του βασιλικού θεωρείου συνηθροισμένους αξιωματικούς και εις τους του διπλωματικού σώματος.
Ο χορός χωρίς πολλήν ζωηρότητα παρετάθη μέχρι της 4ης πρωινής….
*
Οπωσδήποτε ευτυχέστερη κείν’ η εποχή από τη δική μας. Υπήρχε δεκάρα να την… ριψοκινδυνεύσει κανείς, πρωτοανάβανε τα ηλεκτρικά φώτα, υπήρχε…. συνωστισμός, τυρόπιττα λαϊκή και σουπές αριστοκρατικός και κυρίως υπήρχαν Αποκριές, που να τις ζει κανείς ή να τις βλέπει…."
