Αγία Αικατερίνα· μικρό υπερχρονικό σημείωμα γιά μιά αριστοκράτειρα τού πνεύματος

Μύστης τής Ελληνικής Σοφίας, είχε εντρυφήσει ήδη από νεαρή ηλικία στα έργα

Ποιητών, Φιλοσόφων, Ιατρών, πως﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽όπως των Ομήρου, Πλάτωνα, Αριστοτέλη, Ασκληπιού, Ιπποκράτη, Γαληνού, Φιλιστίωνα, Ευσεβίου, Διονυσίου και λοιπών, αλλά και των

χρησμών τής Κυμαίας Σίβυλλας και λοιπών.

Στάθηκε, ενώπιον τής αφρόκρεμας τού πνεύματος στην Αλεξάνδρεια, μπροστά σε 150

Έλληνες φιλοσόφους, που βρίσκονταν εκεί γιά να την κατατροπώσουν, κ τους απέδειξε

πως ο Ιησούς Χριστός είναι ο Μόνος Αληθινός ‟Διόνυσος”, τής ψυχής μας ·

ο Νέος ‟Απόλλων” κ Προαιώνιος,  τής ζωής μας.

Βαπτίσθηκαν τότε αυτές οι καλοπροαίρετες και ευθείες ψυχές στο Όνομα Του, κι αμέσως μετά -με το μαρτύριο- στο Αίμα τους, κερδίζοντας την θέωση! Τι περισσότερο να ζητήσει κανείς, ΄﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽μέσ’την απεραντωσύνη των αιώνων τού μέλλοντος΄﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽!

Είχε χρησιμοποιήσει η Αγία Αικατερίνα, γνώστης τής Ελληνικής κ Θεϊκής Σοφίας,

τα ίδια τα λόγια τής Ελληνικής, τον λεγόμενο Σπερματικό Λόγο, γιά να τούς καταδείξει

το ότι οδηγούν, στον Ιησού Χριστό και μόνον.

Τρανά παραδείγματα Σπερματικού Λόγου, βρίσκονται κ μέσα στα θεατρικά κείμενα των Ελλήνων Τραγικών, που επειδή η θεατρική λειτουργία υπαγόταν στην θρησκευτική, είναι

υποδειγματικά.

Όπως ας πούμε στις “Βάκχες” τού Ευριπίδη, όπου ο Διόνυσος λέει :

Είμαι γιός θεού και θεός ο ίδιος… από θεό πατέρα και θνητή μητέρα… στους δικούς μου ήρθα και οι δικοί μου δεν με δέχθηκαν…(!!!), Ευριπίδου “Βάκχες” (Πρλογος)﷽﷽﷽﷽ ερχομυμαίας Σίβυλλας και λοιπόλογος),

που προεικονίζουν εύγλωττα τον ερχομό τού Υιού τού Θεού και Θεού.

Ή όπως στις “Ευμενίδες” τού Αισχύλου, όπου ο Απόλλων λέει :

“Όλα μπορεί να τα κάνει ο Πατέρας μου ο Δίας· ένα μόνο πράγμα δεν μπορεί να κάνει· ανάσταση νεκρών”…(!!!) Αισχύλου «Ευμενίδες» (στ.647-στ.651)

Είναι βέβαιο πως η Αγία Αικατερίνα θα χρησιμοποίησε και τα σημεία αυτά στην μονομαχία της,  ως βαθύς γνώστης τής Ελληνικής Σοφίας.

Αυτό που προκαλεί εντύπωση στον βίο της, είναι ότι ενώ κατά εκατοντάδες μετέστρεφε

η στάση και ο λόγος της –όχι μόνον των 150 φιλοσόφων που αναφέραμε- και έπεφταν από

τα μάτια τους τα λέπια τής αγνωσίας, και χωρίς να τούς σταθούν εμπόδια, η θέση, οι τίτλοι,

ο πλούτος, ή η “φωνή τής λογικής”, προσχωρούσαν στις τελετές τού Εσφαγμένου Αρνίου,

κάποιοι “υπεύθυνοι”…“άρχοντες”… (…ακούγεται σχεδόν κωμικό),

έμεναν θλιβερά προσκολλημένοι, μέσα στον προσωπικό τους τάφο…

Γνωρίζουν άραγε και σήμερα οι Κατερίνες, ποιάς τεράστιας Αγίας, θεού κατά χάριν*,

το όνομα φέρουν ;

*Έτσι ονομάζει η Εκκλησία τούς Αγίους : Θεούς κατά χάριν·

που δηλαδή η θέωση τούς χαρίσθηκε από τον Θεό, που είναι Θεός κατά φύσιν·

από την φύση Του· που μάλιστα επειδή είναι Αληθινός Θεός, η θυσιαστική Πατρική του Αγάπη φθάνει σε τέτοιο ασύλληπτο σημείο ώστε να πει :

«Αλήθεια σας λέω, όποιος πιστεύει σε μένα, τα έργα που κάνω εγώ θα τα κάνει κι εκείνος

και μεγαλύτερα απ'αυτά θα κάνει» (...!!!)

Κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο, κεφ. 14, στίχ. 12

Γεώργιος Κακής Κωνσταντινάτος

Ηθοποιός Σκηνοθέτης Εικαστικός

Επί τοτου﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽ύτου αποστέλλουμε το σημείωμα αυτό την επομένη.

  Από τη μιά η καταλυτική δύναμη που κρύβουν μέσα τους τα κείμενα τής Ελληνικής γραμματείας και σοφίας, και η οντολογική αναγκαιότητα για την διάδοση τους στα Έθνη·

  κι απ’την άλλη ο εκπληκτικός, ποιητικός κ εικαστικός, στην σφαίρα τού θαύματος υπερρεαλισμός, που αναδύουν οι βίοι προσώπων όπως τής Αγίας Αικατερίνης, τόσο,

ώστε μας κάνουν να αναφωνήσουμε “Ποιός Νταλί και ποιός Πικάσσο;;;!!!” –τίτλος σχετικής ομιλίας μας- καθιστούν τέτοιες γιορτές, όχι τυπικά επετειακές, μα υπερχρονικές.

Εξ’άλλου σε ένα υπερχρονικό αεί, αναφέρεται και το όνομα τής Αγίας, που σημαίνει,

αυτόν που είναι πάντα καθαρός νούς, σαν το καθαρό νερό τής αληθινής σοφίας.

Αεί – Καθαρός – Νούς  ≈  Αικατερίνα.