Πατήρ Γεώργιος Μεταλληνός... Καλοτάξιδος.. -Μικρό σήμα μνήμης-

Πάντα τον αγαπούσα αυτόν τον Άνθρωπο...

Αν και δεν έχω μάθει ακόμα τι σημαίνει αυτό...

Το ρήμα Αγαπώ…

Θυμάμαι... κι εκεί στο σπίτι τους στο Ληξούρι που μας μιλούσε...

Και πάνω σ’ένα θέμα, που θυμάμαι περίπου τα λόγια του

αλλά ακριβώς το νόημα τους, έλεγε…

“…Σαν ήρθανε οι Γερμανοί, οι Βαυαροί στην Ελλάδα

και είδανε τους Ορθόδοξους Έλληνες Παπάδες, τρομάξανε…

...είδανε κάτι Παλληκάρια, Αδέρφια τού Χριστού·

με τα μακρυά μαλλιά τους  ν’ανεμίζουν στον αέρα…

κι απ’τη μέση τους να κρέμονται σπαθιά και πιστόλια…

ενώ από το στόμα τους έβγαινε η Ανάσταση…

…τα είδανε και τρομάξανε.

Σκεφτήκανε…

Άν αυτός ο Λαός, έχει τέτοιους Πνευματικούς Πατέρες…

…που θα πάμε εμείς…!;

Κι αποφάσισαν τότε…

…να μας βάλουνε τα δυό πόδια σ’ένα παπούτσι…

…κι εφέρανε στην Ελλάδα τον ευσεβισμό και τον ηθικισμό…

…την ψευτο-ηθική… την πνευματική υποκρισία…

με τρόπους και προπαγάνδα που αυτοί ήξεραν… και ξέρουν ακόμη…”

Ν’αγιάσει το στόμα σου Παπά Γιώργη μου!  Καλοτάξιδος.

Σ’ευχαριστούμε γιά όλα.

Γεώργιος Κακής Κωνσταντινάτος