Η εικόνα της Γιάννας Αγγελοπούλου Δασκαλάκη, να κάθεται άκαμπτη και παγερή στο κέντρο μιας μεγάλης και άδειας από άλλη ανθρώπινη παρουσία, αίθουσας δεν είναι για γέλια.
Είναι βαθιά σημειολογική.
Η Γιάννα αποτυπώνει το χωρίς ίχνος συναισθήματος, το ανέκφραστο, το παγωμένο πρόσωπο της ελίτ.
Αυτής που εκτός από τον πλούτο, κατέχει και τα εργαλεία και τις μεθόδους για να κυριαρχεί στο μυαλό, στο πορτοφόλι και τελικά στις ζωές του κοσμάκη που τον απομυζά για να συντηρεί και να αυξάνει ασταμάτητα τον πλούτο της.
Είναι η επιλεγμένη εκπρόσωπός της. Η εκλεκτή για τον ρόλο.
Η Γιάννα τα ξέρει καλά όλα αυτά. Δεν μπορεί ωστόσο και να μας τα πει κατάμουτρα. Πρέπει πρώτα να μας καλοπιάσει.
Να φανεί κάπως δική μας, να πλησιάσει το λαϊκό μας στάτους και να δείξει ότι κάπου μάς μοιάζει.
Έτσι ,ξεκινώντας το σόου της, εκεί στην άδεια αίθουσα, αφήνει κατά μέρος την Ιστορία ως αντικειμενικό γεγονός που όσο να πεις είναι κάπως βαρύ κι ασήκωτο κι έχει και κάτι λεπτομέρειες που δεν συμφέρουν,το ελαφραίνει το πράγμα και σε πρώτο πληθυντικό, ξεκινάει την κατήχηση και μάς λέει το πολύ απλό και κατανοητό για κάθε χαχόλο της επικράτειας:
-Παιδιά μην τρομάζετε απ' το δέος. Μια "γιορτή" θα είναι.
Θα γλεντήσουμε, "όπως οι Έλληνες ξέρουμε να γλεντάμε" και θα "ξεφύγουμε απ΄την καθημερινότητα."
Με φωνή που θυμίζει κάτι μεταξύ Ζωζάρας Σαπουντζάκη και Μπάμπη οδηγού νταλίκας σε νυχτερινό δρομολόγιο Μπάνσκο-Κατερίνη ώρα 3 και μισή τα ξημερωματα με Σωτηρία Μπέλλου στο ράδιο,
κατορθώνει να ταξιδέψει νοσταλγικά το μυαλό του εσωτερικού μετανάστη τρίτης γενιάς απ΄την Πεζούλα Αιτωλοακαρνανίας, στο πανηγύρι της Αγια-Παρασκευής, με τα ψητά και με τις μπύρες τις ατέλειωτες, τότε που ο μπάρμπας του παρατούσε το αρμάθιασμα και πήγαινε να κεράσει τα κλαρίνα για να χορέψει το "δεν σ΄έχω να δουλεύεις και στα καπνά να πας " να τον βλέπει η Πανάιω της Στάθαινας να πέφτει τρελή και παλαβή, του θανατά, για λόγου του.
Ταυτόχρονα, όμως, η Γιάννα δεν θέλει και να δώσει αέρα στο πόπολο, ούτε ν΄αφήσει το παραμικρό περιθώριο εξομοίωσής του με την κάστα της, οπότε με μαεστρία βάζει και τις απαραίτητες κόκκινες γραμμές, διευκρινίζοντας κομψά:
"έχουμε μνήμες χωριστές , ζωές διαφορετικές, και όνειρα αλλιώτικα"
παναπεί:
"δεν θα γίνεις πλούσιος ποτέ, μπυθουλέ, μπυθουλέ..."
παναπεί:
"δεν θα γίνεις πλούσιος ποτέ, μπυθουλέ, μπυθουλέ..."
Και όλα αυτά επειδή, στην ουσία, η Γιάννα διεκδικεί μια συγκατάθεση:
Χρησιμοποιώντας τεχνικές ταύτισης με τις συνήθειες του κοσμάκη, επιδιώκει τη συγκατάθεσή του για κάτι που ενώ του είναι εντελώς αχρείαστο πρέπει να το χρυσοπληρωσει, γιατί είπαμε, ο πλούτος πρέπει να αυξάνεται. Επιδιώκει την ηθική του νομιμοποίηση.
Ο Τσόμσκυ έλεγε ότι "δεν μπορείς να εξαναγκάζεις τους ανθρώπους να υπακούουν πάντα διά τη βίας.
Γι’ αυτό η Ελίτ χρησιμοποιεί συστήματα κατήχησης, ώστε να σιγουρέψει αυτό που θέλει με τη συγκατάθεσή τους και μόνο."
Γι’ αυτό η Ελίτ χρησιμοποιεί συστήματα κατήχησης, ώστε να σιγουρέψει αυτό που θέλει με τη συγκατάθεσή τους και μόνο."
Αυτό ακριβώς επιτελεί τώρα η Γιάννα.
Την εθνική κατήχηση το ιερό τρομπάρισμα που φουσκώνει τα στήθη με πατριωτικό φρόνημα και περηφάνεια, την ίδια ώρα που φουσκώνουν με ζεστές σπαρταριστές χιλιάδες ευρώ οι τσέπες "των ιδιοκτητών της κοινωνίας."
Την εθνική κατήχηση το ιερό τρομπάρισμα που φουσκώνει τα στήθη με πατριωτικό φρόνημα και περηφάνεια, την ίδια ώρα που φουσκώνουν με ζεστές σπαρταριστές χιλιάδες ευρώ οι τσέπες "των ιδιοκτητών της κοινωνίας."
Βρείτε τώρα ποια είναι η πιο αποκρουστική εικόνα .
Το παραμορφωμένο απ' τις πλαστικές πρόσωπο της Γιάννας, το σχεδόν αποκρουστικό ή η ζώσα πραγματικότητα την οποία εξυπηρετεί;
Το παραμορφωμένο απ' τις πλαστικές πρόσωπο της Γιάννας, το σχεδόν αποκρουστικό ή η ζώσα πραγματικότητα την οποία εξυπηρετεί;
Ευκολάκι....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου