"όΛα υΠό έΛεΓχοΝ"

 Υπερκυβέρνηση, Ελευθερία, και Ιός (κορώνα).

Όταν ο -ενταγμένος στον κόσμο τούτο- Economist·
βγαίνει μ'αυτόν τον ειρωνικό κ διαφωτιστικό τίτλο, στο εξώφυλλο,
να συνοδεύει το εύγλωττο εικαστικό, με θέμα, την σύγχρονη δ ο υ λ ε ί α·
που με μοχλό την "πανδημία", οι καταχθόνιοι του κόσμου τούτου,
θέλουν να επιβάλουν· τότε, ουδείς δικαιούται, να μένει ανυποψίαστος.

* Δες και αποκαλυπτική θεματολογία, στην επάνω πλευρά του εξωφύλλου:
Ο Covid19 στον αναδυόμενο κόσμο·
Παρεμβάσεις ανάσας (στην οικονομία)·
Η κατάρρευση του παγκοσμίου εμπορίου·
Το έτος χωρίς χειμώνα· (για τον χειμώνα που έρχεται!)


Γεώργιος Κακής Κωνσταντινάτος
Ηθοποιός Σκηνοθέτης Εικαστικός


Η εικαστική σύνθεση στο εξώφυλλο του Economist θυμίζει έντονα Magritte,
τον διάσημο ζωγράφο που πράγματι πριν ασχοληθεί, επηρρεασμένος από την μεταφυσική του «Γεωργίου των Κηρύκων» (Giorgio de Chirico· από τον Βόλο!), με την καθ’αυτό ζωγραφική, έφτειαχνε αφίσσες, που όπως και τα εξώφυλλα, δίνουν ισχυρό μήνυμα και  σε πλήθος ανθρώπων.

Στο κέντρο του σουρρεαλισμού του Magritte βρίσκεται ο συμβολισμός, όπως ακριβώς και στην παρούσα σύνθεση, που προεκτείνεται εδώ εύγλωττα σε έναν απρόσωπο φασιστικό φουτουρισμό...
–ας το σκεφθούν αυτό οι υπερμαχοι της «πανδημίας» και των συνθημάτων της· «τα πράγματα είναι σοβαρά», «μένουμε σπίτι» (πολύ βολικό), «μένουμε ασφαλείς», «νέα κανονικότητα» (να και ο στραγγαλισμός των εννοιών της γλώσσας· σαν να λέμε: Νέος τρόπος ανάσας... πέψεως... γεννήσεως... κ.λ.π.)-
...όπως αυτός πρωτοεκδηλώθηκε στην Ιταλία με τον Marinnetti,
και σε αντίστοιχο πολιτικό φασιστικό περιβάλλον.

Ο ολοκληρωτικός αυτός φουτουρισμός εκφράζεται στην παρούσα εικόνα,
με στοιχεία όπως :
✗ Οι μάσκες που φέρουν άνθρωπος και σκύλος, και η ευθεία εξομοίωση τους, αφού επιπλέον και στους δύο χρησιμοποιούνται λουριά ελέγχου.
✗ Η διαμόρφωση ακριβώς μιάς ιεραρχίας μαριονεττικού ελέγχου, αλληλοδιαδόχων δεσμών, ανόμου ελέγχου, πλήν ενδεδυμένου τον απατηλό ουμανιστικό μανδύα της «φροντίδας» και του «ενδιαφέροντος» για την ανθρωπότητα (γι’αυτό και τα λουριά όχι εντελώς τεντωμένα, όπως θα είχαμε στον εξπρεσσιονισμό του Munch αλλά με μιά καμπύλη ανάσας, όπως αυτή
που διάγουμε τώρα).
✗ Η στάση «δεν επικοινωνώ με τίποτα» που έχουν άνθρωπος και σκύλος, άνθρωπος και φύση, με την φύση υποταγμένη κι αυτή στον βιασμό οικονομικών ορέξεων και πνευματικών διαστροφών.

Η όλη σύνθεση εμφορείται επίσης –όπως και στον Magritte- από μια ατμόσφαιρα ντανταϊσμού (έκφανση του σουρρεαλισμού).
Ντανταισμός είναι η ακατάληπτη φθέγξη «...ντα ...ντα ...ντα...» στην προσπάθεια του ανθρώπου να πει Πατέρα· έτσι βγήκε ο όρος.

Κάποτε η Ελληνική αγορά κατακλύσθηκε από μιά ντανταϊστική –επιθετική- διαφήμιση· ήταν η ακατανόητη εικόνα ενός σίδερου σιδερώματος με καρφιά από κάτω, πάνω σ’ένα μεταξωτό ύφασμα που επρόκειτο να σιδερώσει· ...πως ;;;

Ο ντανταϊσμός είναι ακριβώς η έκφραση αυτού του αδιέξοδου...
...και όλα αυτά τα παλαβά που ζούμε, τα κατασκευασμένα, που δεν σέβονται ούτε νεκρό ούτε όσιο, που δεν έχουν εναρμονισμένη με την Δημιουργία τρέλλα ζωής, αλλά μιά σε όλα τα επίπεδα υστερία θανάτου, αν θα θέλαμε να τα κάνουμε εικαστική δρώσα εγκατάσταση (performance), θα βάζαμε ανθρώπους να θέλουν να μαγειρέψουν φασολάδα, με την κατσαρόλα ανάποδα!

Αυτό το αδιέξοδο θα είναι και η κατάληξη όλου του σχεδίου “Covid”, που το μόνο που θα πετύχει είναι να καταταλαιπωρήσει την ανθρωπότητα, με εξελίξεις τραγικές στις οποίες οι υπερφροντιστές του θα προβούν με σπασμωδικότητα, μπροστά στο γεγονός ότι ολοένα και περισσότερο αποκαλύπτεται το σχεδιό τους· καλή ώρα, ακόμη κι απ’τον Economist !

Πολύ θα θέλαμε να γνωρίζουμε και να συγχαρούμε αυτόν τον “2ο Magritte”,
για την εικαστική σύνθεση αυτού του εξωφύλλου·
ενώ σκεπτόμαστε, πως ενώ ο «Τιτανικός» της ανθρωπότητας θα βυθίζεται
(οικονομικά, κοινωνικά, προσωπικά, κ.λ.π.), κάποιοι θα νομίζουν πως αυτό συμβαίνει επειδή δεν έμειναν στις καμπίνες τους, πλένοντας σχολαστικά τα χέρια τους και φορώντας μάσκες ... ΄