"Όλοι βλέπουμε δυο εφιάλτες. Ο ένας είναι ότι θα πεθάνουμε στην Αμερική ξένοι και ανεπιθύμητοι και ο άλλος είναι ότι θα μας πιάσει το Ιμιγρέσο (immigration service) και θα μας στείλει πίσω στην Ελλάδα να πεθάνουμε εκεί". Ήταν Ιανουάριος του 1892, όταν άνοιξε το κέντρο υποδοχής
μεταναστών του Έλις Άιλαντ στην Νέα Υόρκη. Ο πρώτος άνθρωπος που αποβιβάζεται, είναι μια 15χρονη Ιρλανδέζα που φτάνει πρώτη από 12 εκατομμύρια μετανάστες ως το 1954. Ανάμεσα τους πάνω απο μισό εκατομμύριο Έλληνες. Η Οδύσσεια των Ελλήνων μεταναστών ξεκινούσε από το λιμάνι του
Πειραιά και κρατούσε περίπου 22 μέρες. Στο ταξίδι κοιμόντουσαν, συνωστισμένοι, στο κατάστρωμα είτε στο κουφάρι του πλοίου. Κουρασμένοι από το ταξίδι (πολλοί έβλεπαν θάλασσα για πρώτη φορά με αποτέλεσμα εμετούς και αρρώστιες), μόλις έφταναν, έπρεπε να περάσουν από την υπηρεσία
αλλοδαπών και δημόσιας υγείας. Όσοι δεν περνούσαν τις εξετάσεις τους απαγόρευαν την είσοδο και τους έστελναν πίσω με τα ίδια καράβια. Σε αυτούς που παραμέναν, η ζωή δεν τους χαμογελούσε. Είχαν να αντιμετωπίσουν τον ρατσισμό της εποχής. Τους φώναζαν "λιγδιάρηδες" ("greaseballs")
,"βρωμοέλληνες" ("dirty Greeks") κ.α. Σε εστιατόρια εμφανιζόταν συχνά η επιγραφή "All American. No rats. No Greeks" ("Αμιγώς Αμερικάνικο. Όχι ποντίκια. Όχι Έλληνες"). Προσπαθούσαν να τους φορτώσουν και την εγκληματικότητα. Στον Νότο, οι Έλληνες μετανάστες βρέθηκαν στο στόχαστρο
ακροδεξιών και φασιστικών οργανώσεων όπως η Έλις Άιλαντ, ενώ οι νόμοι που ψηφίζονταν για τους μαύρους ίσχυαν και για τους ίδιους, καθώς δεν θεωρούνταν "λευκοί". "Λευκή Γυναίκα εθεάθη με Έλληνα!" έγραφε εφημερίδα της εποχής. Η εύρεση εργασίας ήταν δύσκολη. Όσοι δεν μπορούσαν
να βρουν εργασία στις μεγαλουπόλεις της Ανατολικής ακτής, δελεάζονταν από τους πράκτορες ευρέσεως εργασίας στη Δύση. Δούλεψαν σ’ όλη την ενδοχώρα τοποθετώντας σιδηροδρομικές γραμμές στα λειβάδια, χτίζοντας δρόμους, σκάβοντας υπονόμους και καθαρίζοντας τη γη από αγριόχορτα.
Επέβαιναν σε φορτηγά τρένα κρυφά για να μεταφερθούν από το ένα μέρος στο άλλο,με μοναδικά εφόδια ψωμί μπαγιάτικο και φασόλια. Πολλές φορές έπεφταν θύματα εκμετάλλευσης απο Έλληνες εμπόρους μεταναστών που συνεργάζονταν με εταιρίες και τους έβρισκαν δουλειά με άθλιους όρους και
συνθήκες. Οι εργάτες ζούσαν σε παράγκες και οικοτροφεία, διαιρεμένα σύμφωνα με την εθνικότητα. Η ασφάλεια των ανδρών δεν είχε σημασία για τα αφεντικά, οι οποίοι μπορούσαν να τους αντικαταστήσουν αμέσως αν σκοτώνονταν ή σακατεύονταν. Σε περιόδους κρίσης (όπως το 1929), οι Έλληνες
μετανάστες (και όλοι οι μετανάστες) έγιναν στόχος μεγαλύτερων επιθέσεων με το επιχείρημα ότι παίρνουν τις δουλειές των Αμερικανών. Τα ίδια έγιναν και σε άλλες χώρες. Το ίδιο ρατσιστικό μίσος αντιμετώπισαν και οι ίδιοι οι Έλληνες πρόσφυγες που ήρθαν στην Ελλάδα απο την Μικρά Ασία.
Η Ελλάδα δέχτηκε ένα εκατομμύριο πρόσφυγες, μεγάλο ποσοστό των οποίων ήταν παιδιά. Η αφομοίωση τους εμποδίστηκε απο τμήματα του πληθυσμού με καθοδήγηση συντηρητικών και ακροδεξιών. Όταν ήρθαν πρόσφυγες στην Ελλάδα οι πολεμοκάπηλοι/εθνικιστές, που φώναζαν για "αλύτρωτές πατρίδες",
αρνούνταν την "ελληνικότητα" των προσφύγων και πίστευαν ότι εκέινοι ήταν οι ..αποκλειστικοί Έλληνες. Αυτό αποτυπώθηκε σε περιφρονητικές ονομασίες όπως "τουρκόσποροι", "τουρκογεννημένοι" και "γιαουρτοβαφτισμένοι", που είχαν χρησιμοποιηθεί και παλαιότερα από τους Παλαιοελλαδίτες
για τους Έλληνες των Νέων Χωρών. Τμήματα του τύπου ενίσχυσαν όλο αυτό το κλίμα. Ακόμα και κατάληξη-ογλου χρησιμοποιήθηκε για ρατσιστικά "ευφυολογήματα". Επειδή- εξαιτίας του πολέμου που προκάλεσαν οι πολεμοκάπηλοι-χιλιάδες γυναίκες ήταν χήρες ή ορφανές-άρχισαν να διαδίδουν
ρατσιστική προπαγάνδα-σύμφωνα με τα "πρότυπα" της εποχής για "ελαφρά ήθη". Το σύστημα ευνοούσε την ρατσιστική προπαγάνδα γιατί-πέρα απο την χειραγώγηση της κοινωνίας-δημιούργούσε τις συνθήκες για μεγαλύτερη εκμετάλλευση των προσφύγων ως εξαθλιωμένο εργατικό δυναμικό και με αυτόν
τον τρόπο και όλων των εργαζομένων. Σήμερα πρόσφυγες, θύματα νέων ιμπεριαλ.πολέμων (με συμμετοχή και της Ελλην.αστικής τάξης) αντιμετωπίζουν νέα ρατσιστικά "μπλόκα". Και πάλι διάφοροι πατριδοκάπηλοι, ρατσιστές προσπαθούν να σκορπίσουν ρατσιστικό μίσος στην κοινωνία, με την
καθοδήγηση της κυβέρνησης της ΝΔ, αστικών κομμάτων, μηχανισμών και ΜΜΕ. Προσπαθούν να μετατρέψουν την Ελλάδα σε χώρα-φυλακή για Έλληνες και πρόσφυγες, με τους Έλληνες εργαζόμενους-που έχουν τσακίσει με την πολιτική τους- σε ρόλο ανθρωποφυλάκων θυμάτων πολέμου. Γιατί αυτό
εξυπηρετεί ΝΑΤΟ-ΕΕ. Προσπαθούν να πείσουν, όπως έκαναν οι ακροδεξιοί σε Αμερική και Ελλάδα με τους Έλληνες μετανάστες/πρόσφυγες, ότι οι πρόσφυγες είναι εχθροί. Ενώ οι ίδιοι είναι οι βασικοί εχθροί του λαού.Μία χώρα που ξεχνάει την ιστορία της,είναι καταδικασμένη να την ξαναζήσει.
ΥΓ Το υλικό εδώ είχε ανέβει σε δύο ξεχωριστά κείμενα τους προηγούμενους μήνες.Δημοσιεύεται ξανά, σε ενιαίο κείμενο, με αφορμή την οργανωμένη ρατσιστική προπαγάνδα της Ελληνικής κυβέρνησης και διάφορων μηχανισμών και ΜΜΕ (μαζί με ακροδεξιούς, φασίστες κ.α) ενάντια στους πρόσφυγες.
*το κέντρο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου