Γιά ένα αληθινό «χάρτινο φεγγαράκι»...

Η 15η Ιουνίου είναι η ημέρα, γεννήσεως του Πατέρα μου
και αναχωρήσεως του Μάνου Χατζιδάκι.
Έτσι την μέρα αυτή την θυμάμαι πάντα.
Την ημέρα που ο Πατέρας μου ήλθε στης «ζωής το πανηγύρι»
και ο Χατζιδάκις πέταξε γιά της όντως «ζωής το πανηγύρι».


Γνώρισα κ γνωρίζω και τον Πατέρα του, τού Χατζιδάκι,
τον Πνευματικό του Πατέρα,
...υπάχουν βλέπετε πράγματα στον Ουρανό και την Γή,
που δεν τα έχει φαντασθεί η φιλοσοφία του κόσμου... όπως λέει ο Σαίξπηρ...
και ούτε πρόκειται να τα πουν αληθινά στις ειδήσεις... ίσως μόνον φολκλορικά...
χρησιμοθηρικά... χωρίς ρωγμή στη χίμαιρα που ζούμε... 
και φιλοξενήθηκα και στην σκήτη του στο Άγιον Όρος.

Υπάρχει ακόμα κι αυτό που μου είπε ο ίδιος ο Χατζιδάκις
το οποίο ως πολύτιμο πετράδι κρατώ·
κι ακόμα πως ζούσε ανυποψίαστα γιά τους πολλούς,
σ’ένα μακρυά από τον κόσμο κρυφό σχολειό...
...ο καθένας βέβαια το βλέπει ή όχι, αυτό,
σύμφωνα με την δική του οπτική, κοντόφθαλμη ή υπερβατική.

Όταν έφυγε ο Χατζιδάκις, μετά από λίγο καιρό
γνωρίσθηκα με την κιθαρίστρια του, την κυρία Στέλλα Κυπραίου·
πήγαμε μάλιστα στο Θέατρο Εμπρός, στην «Αγριόπαπια» του Ίψεν.
Εκεί, στο διάλειμμα της παράστασης,
την ρώτησα να μου πει κάτι γιά τον Χατζιδάκι...
... ~«Θα σου πω κάτι ακατανόητο...» μ’απάντησε...
~«Όταν ο Χατζιδάκις πέθαινε,
κρατούσε στα χέρια του έναν μικρό Εσταυρωμένο,
κι έλεγε διαρκώς το όνομα του Χριστού...
κι αυτό είναι ακατανόητο... γιατί δεν είχε καμμια σχέση μ’αυτά...»
~«Αυτό που εσείς, οι άμεσοι συνεργάτες του θεωρούσατε ακατανόητο,
κάποιοι, ελάχιστοι, ήδη το ξέραμε...» της απάντησα, και τις εξήγησα.
Τότε ερμήνευσε και την παραγγελία του, να ταφεί μακρυά,
έξω από την πόλη και το λεκανοπέδιο, και χωρίς επισημότητες και κόσμο...

«...Δεν θέλω, παρά νά’μαι σπυριά σιτάρι,
στο προαύλειο μιάς Εκκλησιάς,
και νά 'ρχονται να με τρώνε τα πουλάκια...»
όπως κάπως έτσι το λέει, κι ο Άγγελος Σικελιανός...

Επισυνάπτω υλικό, από την εκδήλωση του Θεάτρου Δίδελφυς
«Η άλλη πλευρά του Φεγγαριού», με τραγούδια Μάνου Χατζιδάκι,
και συνοδεία κειμένων του Πνευματικού του, Πατρός Συμεών Γρηγοριάτη
από την «Νηφάλιο Μέθη» και από το «Ο Θεός είναι σαν το καλό χαβιάρι»,
στην πανσέληνο του Αυγούστου του 2017, στο Κάστρο του Αγίου Γεωργίου Κεφαλληνίας.

Πρόκειται γιά την πρώτη εκδήλωση που θα κάναμε με τον Πατέρα Γεράσιμο Φωκά,
όταν ως Αρχιερέας~Διάκονος Κεφαλληνίας,
θα ερχόταν να πλύνει τα πόδια και τα μάτια της ψυχής όλων.

Αυτά γράφω, εις ζωντανή μνήμη Μάνου Χατζιδάκι ,
και γιά όλους τους ανθρώπους που θα βρούνε ανάσα μέσ’απ’αυτά,
και τον δικό τους δρόμο γιά το δικό τους αληθινό, «χάρτινο φεγγαράκι».


Γεώργιος Κακής Κωνσταντινάτος
Ηθοποιός Σκηνοθέτης Εικαστικός