Πικρίαι παραθερισμού εν έτη 1932

Καλοκαίρι, και οι κοσμικές στήλες των εφημερίδων είναι γεμάτες με ειδήσεις, τύπου «ο Κύριος και η Κυρία Ελμάλογλου εθεάθησαν παραθερίζοντες εις το Αμαρούσιον…». Τρίβουν τα χέρια τους οι λωποδύτες που αδειάζουν με όλη τους την ησυχία το σπίτι του ζεύγους στην Αθήνα! Άλλοτε είχαμε τον Τύπο, πλέον τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Άλλοι καιροί, ίδιο αποτέλεσμα

«Αι λαϊκαί παροιμίαι είνε σοφαί και περί της σοφότητος μιάς τούτων θα ηναγκάσθη να ομολογήση o ατυχήσας συμπολίτης μας ιατρός παραθερίζων στο Μαρούσι.

Η σχετική παροιμία λέγει «Χόρευε, κυρά Μαριώ, αλλά έχε και έγνοια του σπιτιού».

Ο καυμένος ο ιατρός παρέλειψε αυτήν την σύστασιν και επιστρέψας από το Μαρούσι, βρήκε λεηλατημένον το σπίτι του από λωποδύτας. Με τόσην απόλυτον ευκολίαν έδρασαν εκεί μέσα, ώστε άνοιξαν και τον μπυφφέ, εμάσσησαν ολόκληρον το περιεχόμενόν του, έκαμαν και την σιέστα των και έφυγαν φρέσκοι-φρέσκοι και ξεκούραστοι. Υπελογίσθη ότι επέρασαν ολόκληρον φαιδρόν δεκάωρον στο σπίτι του καυμένου ιστρού.

Να τον παρηγορήσωμεν; Αλλά γνωρίζει ο ίδιος την αξίαν παροιμίας παρηγορίας από το ιατρικόν επάγγελμα του: Παρηγοριές στον άρρωστον!

Αλλά ας γίνη τουλάχιστον το πάθημά του δίδαγμα διά πολλούς άλλους συμπολίτας παραθερίζοντας,- να έχουν έγνοιαν του σπιτιού. Ατυχώς καθώς αποδεικνύεται κάθε καλοκαίρι από πολλά παρόμοια κρούσματα αυτήν την έγνοιαν έχουν περισσότερον οι διαρρήκται οι οποίοι παρακολουθούν με ζωηρόν ενδιαφέρον την κοσμικήν παραθεριστικήν κίνησιν.

Η αστυνομία που να πρωτοεπαγρυπνήση εις την τεραστίως επεκταθείσαν πόλιν; Αλλά κάποιαν πρόβλεψιν έλαβε. Κάθε χρόνον προειδοποιεί τους παραθερίζοντας να κάμνουν τον κόπον να γνωρίζουν στο οικείον αστυνομικόν τμήμα των ότι λείπουν στην εξοχήν. Κατ’ αυτόν τον τρόπον καταρτίζει κατάλογον των κλεισμένων σπιτιών και καταβάλλει μεγαλυτέραν προσπάθειαν φυλάξεώς των.

Αλλά κατά τας ανακοινώσεις των αστυνομικών πολλοί ολίγοι συμπολίται υποβάλλονται σ’ αυτόν τον κόπον, τον οποίον βεβαίως αναγκάζονται και κάμνουν ανωφελώς κατόπιν, μετά την συμφοράν των.

Ώστε τον νουν των προς το σπίτι των όσοι θ’ απουσιάσουν σε εξοχήν.

Ο επαγγελματικός πληθωρισμός είνε ζωηρώς εκδηλωμένος και στους διαρρήκτας, οι οποίοι έχουν μάλιστα τελείως ωργανωμένην την υπηρεσίαν των. Μανθάνουν ενωρίτερα από κάθε άλλον πάσαν απουσίαν ενοίκων και ενεργούν δραστηρίως. Με την σημερινήν μάλιστα πείναν είνε αφροσύνη να μη παίρνουν οι φεύγοντες στην εξοχήν τα εδώδιμα του μπυφφέ των, αφού δεν μπορούν να πάρουν και τα έπιπλά των…».

Ελεύθερος Άνθρωπος, 1932
http://paliaathina.com/gr