~"Όχι..." μου απάντησε.
~"Δέν πειράζει... κανείς δεν είναι τέλειος !"
Ευθύνομαι για την πατρότητα αυτής της στιχομυθίας.
Και για μάρτυρες έχω την ομάδα των 20 μαθητευομένων ηθοποιών,
στους οποίους μέσω του πρώτου Ευρωπαϊκού προγράμματος που μου είχε δοθεί, για επαγγελματική εκπαίδευση ηθοποιών στην Κεφαλονιά
(και επακολούθησε ένα δεύτερο), έκανα εκείνη την στιγμή μάθημα.
Υπήρχε προοπτική με βάση αυτούς, να δημιουργηθεί και δη.πε.θε. Κεφαλληνίας. Τα χρήματα όμως "μυστηριωδώς" απωλέσθησαν, οι συμμετέχοντες στα προγράμματα δεν πληρώθηκαν, κι εγώ αποπληρώθηκα 8 χρόνια μετά,
και όχι πλήρως.
Οι συνθήκες αυτές δεν με πτόησαν.
Ότι έκανα το έκανα στους Κεφαλονίτες και για την Κεφαλονιά,
όχι για την μικρότητα κάποιων.
Εκείνο το απόγευμα λοιπόν, το μάθημα γινόταν σε υπαίθριο χώρο,
στον κήπο τού Νάπιερ.
Οι 20 ηθοποιοί είχαν απλωθεί, και αφού είχαν ολοκληρώσει μια σειρά αναπνευστικών και φωνητικών ασκήσεων που είχα πρωτοτύπως, όπως ταίριαζε στον χώρο, προσαρμόσει και επινοήσει, προχωρούσαν στις κινησιολογικές.
Παρακολουθώντας την άσκηση από σημείο που τους έβλεπα όλους,
έδινα κατά καιρούς "παύση", για να συνειδητοποιήσουν την αίσθηση
τού αντικειμένου τέχνης στον εαυτό τους.
Και ξαφνικά, μέσα σ'αυτήν την τελετουργίας, ένας περιηγητής ανέβαινε από την κάτω μεριά του Νάπιερ, ώσπου μπήκε με το ενδιαφέρον του τεταμμένο, στην ζώνη τού σώματος της ομάδας. Πιό πίσω, ανέβαινε η γυναίκα του.
Άφησα την παρουσία τους να εκδηλωθεί, μέχρι του σημείου που εξυπηρετούσε την άσκηση· διότι λειτουργούσαν άθελά τους ως κοινό, ένα πρώτο βάπτισμα πυρός για τους εκπαιδευόμενους ηθοποιούς.
Την στιγμή όμως που η παρουσία τους έγινε αδιάκριτη, και μη συμφέρουσα στην άσκηση τής ομάδας, έπρεπε να τους αποσύρω.
Τι να έλεγα;
Σας παρακαλώ ενοχλείτε!
Λίγο.
Για το μέγεθος του ανοίγματος που είχαμε εκείνη την στιγμή με την ομάδα.
Στράφηκα τότε με μιά ξαφνική έμπνευση στον άντρα,
και ενώ στην ομάδα είχα δώσει παύση, τού λέω :
~"Είσαι από την Κεφαλλωνιά ;"
~"Όχι..." μου απάντησε.
~"Δέν πειράζει... κανείς δεν είναι τέλειος !"
Μ'αυτό και κατάλαβαν ότι έπρεπε να αποχωρήσουν.
Καθώς έφευγαν τους ρώτησα
~"Από που είσθε ;
~"Από την Θεσσαλονίκη" απάντησαν,
και κατέβηκαν πίσω από όπου είχαν ανέβει,
αποκομίζοντας εμπειρία τής Κεφαλονίτικης τρέλλας,
και μετατρεπόμενοι ασφαλώς σε ευφημιστές της, όπου κι αν πήγαιναν!
Στο διάλειμμα που έγινε κάποια στιγμή, το
"...δεν είσαι από την Κεφαλονιά... δεν πειράζει... κανείς δεν είναι τέλειος...!",
η στιχομυθία που είχε διαμειφθεί, κυριάρχησε ανάμεσα στους 20.
Γελούσαν... την έλεγαν συνέχεια...
την επαναλάμβαναν σχεδόν καθημερινά στο μάθημα...
και ήταν τελικά, αυτοί που την διέδωσαν, μαζί μ'εμένα,
που κι εγώ την εισήγαγα στο καθημερινό, εξωφρενικά Κεφαλληνιακό, φρασεολόγιο μου!
Χαίρομαι δε εξαιρετικά που η στιχομυθία αυτή ρίζωσε και διαδόθηκε,
-και υπάρχει νομίζω και ιστοσελίδα στο διαδίκτυο με αυτήν σαν ονομασία-
γιά έναν λόγο επιπλέον, που γεννήθηκε σε μιά εξαιρετικά γόνιμη στιγμή,
επάνω στην Κεφαλλωνιά, και ανάμεσα σε ανθρώπους που εξακολουθούμε
να έχουμε εύφορες και ζωντανές σχέσεις μεταξύ μας, και με το όνειρο υπαρκτό μέσα μας!
Για την ιστορία, οι μάρτυρες τού γεγονότος
κατά αλφαβητική σειρά κυρίων ονομάτων, είναι :
Αδαμαντία Παπαδάτου
Αθανάσιος (Νάσος) Στάβερης
Αντώνιος Μαζαρακιώτης
Γεράσιμος Παπαναστασάτος
Δήμητρα Παπαδάτου
Διονυσία Κουνάδη
Ελένη Πουσναρά
Ζωή Στεφανάτου
Ιωάννης Νιφοράτος
Κοσμάς Κρούσσος
Κυριάκος Γασπαρινάτος
Κωνσταντίνος Ποδηματάς
Μαρία Γασπαρινάτου
Μαρία Στάβερη
Μάριος Κρούσσος
Παναγιώτα (Νότα) Γνεσούλη
Παναγιώτα Κυριαννάκη
Ροζαλία Τζωρτζάτου
Σπυρίδων Μπερτσάτος
Σταυρούλα Σακκάτη
Αιτία που τα θυμήθηκα όλ’αυτά, είναι η προηγηθείσα 10η Αυγούστου,
ημέρα γεννήσεως τού Νάπιερ, τού Charles James Napier·
του Φιλέλληνα και Κεφαλληνολάτρη Στρατιωτικού κ Πολιτικού Διοικητή
τής Κεφαλονιάς, γιά ένα διάστημα στην διάρκεια τής Αγγλοκρατίας
στα Επτάνησα, απ’τον οποίο έχει το όνομα του και ο Κήπος τού Νάπιερ.
Και μπορεί η τοποθέτηση τού Νάπιερ, να ήταν ο διπλωματικός ελιγμός
τής Αγγλικής εξωτερικής πολιτικής, μετά την βαρβαρότητα τής περιόδου Μαίτλαντ*
-«Σκατά στην ψυχή τού Μέτελα*», έλεγαν με δίκαιη οργή οι Κεφαλονίτες,
όπως μας το διασώζει ο Νίκος Καββαδίας-
όμως αυτό δεν αναιρεί το ότι τα θετικά χαρακτηριστικά τής προσωπικότητας τού Νάπιερ, λειτούργησαν –πριν τον αποσύρουν- ευεργετικά γιά τον Κεφαλληνιακό Λαό και την Κεφαλονιά.
Και λες και τα καλά αυτά στοιχεία αυτού τού ανθρώπου, τού Νάπιερ, ήταν παρόντα κάθε απόγευμα εκεί στα θερινά μαθήματα στον Κήπο τού Νάπιερ,
πριν πιάσει χειμώνας και αποσυρθούμε δίπλα, σε χώρους τού επαγγελματικού σχολείου, που μας είχαν διατεθεί.
Λες και η ψυχή του και η καλωσύνη της -ότι μένει δηλαδή από τον άνθρωπο- ήταν εκεί· με τον φιλοκεφαλλωνιτισμό της και φιλελληνισμό της, και άρα την φιλοτεχνία, και ευχαριστιώταν κι αυτή με τα πολιτισμικά δρώμενα, που λάμβαναν χώρα.
Ήταν σαν ένα αγκάλιασμα από πλευράς του.
Γνώριζα, μεταξύ άλλων, το ενδεικτικό και συγκινητικό ότι ονόμασε την δεύτερη κόρη του Κεφαλληνία. Με την ευκαιρία όμως τής επετείου τής γεννήσεως αυτού τού ανθρώπου που μας στάθηκε όπως μπορούσε, ξεψάχνισα και μερικά ακόμη.
Όπως ότι αρνήθηκε αργότερα –παρ’όλη την αγάπη του γιά την Ελλάδα- διοικητική θέση στην Ζάκυνθο, αφού δεν θα ερχόταν στην ιδιαίτερα αγαπημένη του Κεφαλονιά.
Ή το ότι εξέδωσε δύο βιλία γιά την Ελλάδα και τα Επτάνησα.
Ή ότι στο βιβλίο που εξέδωσε γι’αυτόν ο αδελφός του, Ουίλλιαμ Νάπιερ,
4 χρόνια μετά τον θάνατο του, τον παράστησε στο εξώφυλλο με την μορφή Ελληνικής προτομής.
Χαίρε Κάρολε Νάπιερ· είσαι από την Κεφαλλωνιά ; Όχι...;
Δέν πειράζει... έλα κοντά μας…
Γεώργιος Κακής Κωνσταντινάτος
Ηθοποιός Σκηνοθέτης Εικαστικός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου