Οι δύο απαντήσεις που έδωσε η ενημέρωση του Στέητ Ντηπάρτμεντ για την επίσκεψη Πομπέο σε Έλληνες ανταποκριτές, και που επιμελώς απέκρυψε το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων, έχουν και οι δύο πολύ «ψωμί». Ειδικά αν συνδιαστούν με την πρόσφατη δήλωση Τραμπ ότι ο μόνος λόγος για την παρουσία των ΗΠΑ στην Αν. Μεσόγειο «είναι η ασφάλεια του Ισραήλ».
Η απόκρυψη δύο σημαντικών απαντήσεων σε ερωτήσεις Ελλήνων συναδέλφων, κατά την ενημέρωση του Στέητ Ντηπάρτμεντ για την επίσκεψη Πομπέο, τις οποίες απέκρυψε και δεν μετέδωσε το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων (ΑΠΕ), όπως έφερε πρώτο στο φως το Κοσμοδρόμιο, είναι γεγονός που από μόνο του αποτελεί πλήγμα στη Δημοσιογραφία και την Ενημέρωση. Παρ’ όλα αυτά, παραμένει σε επίπεδο εξωτερικής πολιτικής πολύ πιο σημαντικό, να εξετάσει κανείς όσα απάντησε και όσα δεν απάντησε ο εκπρόσωπος του Αμερικάνικου Υπουργείου των Εξωτερικών, για τα ελληνοτουρκικά και την Ανατολική Μεσόγειο. Αναζητώντας και το λόγο της απόκρυψης αυτής – διότι παράληψη δεν την λες- εκεί που οφείλουμε.
Οι λόγοι που το Αθηναϊκό πρακτορείο απέκρυψε τις απαντήσεις είναι, κατά τη γνώμη μου, σαφώς πολιτικοί και έχουν στόχο την δημιουργία πλαστής εικόνας στην ελληνική κοινή γνώμη, για όσα λένε και σχεδιάζουν κυβέρνηση και Αμερικάνοι. Με δεδομένο ότι ένας τεράστιος αριθμός Μέσων Ενημέρωσης (κυρίως διαδικτυακών) απλώς μεταφράζει ειδήσεις και αναμεταδίδει το ΑΠΕ, αυτό προσλάβουν οι περισσότεροι είναι αυτό που επιθυμεί η κυβέρνηση. Κι από κει και πέρα, οι υπόλοιποι ας ψάχνουμε ψύλλους στα άχυρα.
Η κυβέρνηση επιθυμεί να θεωρούμε, ως κοινή γνώμη, ότι η πλήρης παράδοσή της στους Αμερικάνους είναι προς όφελος της χώρας και όχι προς όφελος των ΗΠΑ. Η κυβέρνηση δεν θα αρέσκονταν, λοιπόν, να γνωρίζουμε ότι οι ΗΠΑ:
1) έχουν όντως ζητήσει την αποστρατικοποίηση των ακριτικών νησιών του Αιγαίου
2) Θεωρούν ανύπαρκτο το χάρτη της Σεβίλης, ο οποίος χρησιμοποιήθηκε για να δικαιολογήσει την ύπαρξη κοινής ΑΟΖ μεταξύ Ελλάδας και Κύπρου
3) Θεωρούν μια χαρά αποδεκτή την πολιτική της Τουρκίας στα ελληνοτουρκικά και «γκριζάρουν» θέματα προς όφελός της. Το παραμύθι της «αμερικάνικης αλληλεγγύης κατά της Τουρκικής επιθετικότητας» πάει καλιά του.
4) Θεωρούν ότι η ασφάλεια της Ελλάδας είναι η Σούδα. Τόσο απλά δηλώνουν ότι η εθνική κυριαρχία και το δικαίωμα στην άμυνα έχουν απεμποληθεί, παραδοθεί άνευ όρων στους Αμερικάνους. Τα προτεκτοράτα που δεν δικαιούνται δική τους άμυνα, άλλα πρέπει να αρκεστούν στην μετατροπή του εδάφους τους σε βάσεις της πολεμικής μηχανής του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού. Ειδικά όταν «παίζεται» η ασφάλεια του Ισραήλ.
Τα αποσπάσματα των απαντήσεων είναι χαρακτηριστικά. Στην ερώτηση για την αποστρατικοποίηση των νησιών, Δεν δίνεται απάντηση. Ο Μιχάλης Ιγνατίου ρωτά «Ζητήσατε από την Ελλάδα να αποσύρει στρατό και όπλα από τα νησιά του Αιγαίου; υπάρχουν δημοσιεύματα και γι αυτό» και ο εκπρόσωπος του Στέητ Ντηπάρτμεντ απαντά για «ανάγκη αποκλιμάκωσης στην Ανατολική Μεσόγειο και επιστροφής στο διάλογο» και τέλος. Τονίζει ότι μιλάμε περί «ΝΑΤΟικών συμμάχων, Ελλάδας και Τουρκίας», για να μη ξεχάσουμε ότι είμαστε κάτω από την ίδια ομπρέλα, άρα τι έχουμε να μοιράσουμε; Και επανέρχεται με τα περί ταξιδιού στο πλαίσιο των διμερών σχέσεων, Ελλάδας- ΗΠΑ, αναφέροντας τη Σούδα που είναι «συνεργασία στον τομέα της ασφάλειας», και τονίζοντας ότι «Η καλή ασφάλεια στην Ανατολική Μεσόγειο είναι, φυσικά, προς όφελος και της Ελλάδας και της Τουρκίας, κι όλων των συμμάχων μας στο σύνολο της ΕυρωΑτλαντικής περιοχής. Είναι προτεραιότητα για μας, για το ΝΑΤΟ, και θα συνεχίσουμε να είμαστε ιδιαιτέρως παρόντες εκεί». Η ασφάλεια, το δαβόητο όφελός μας, περνά από τη Σούδα και την αμερικάνικη ατζέντα.
Οσο για ΑΟΖ και τα λοιπά, «ενθαρρύνουμε όλες τις χώρες να λύνουν τα θέματα θαλασσίων συνόρων ειρηνικά και σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο. Δεν παίρνουμε θέση σε θέματα θαλασσίων συνόρων ή γενικά στο θέμα του πώς θα έπρεπε τα κράτη να οριοθετούν τα θαλάσσια σύνορά τους. Γι’ αυτό και ενθαρρύναμε όλες τις πλευρές να χρησιμοποιήσουν το διάλογο και τις ευκαιρίες και τις θεσμικές δομές που έχουμε για να διαλεγόμεθα, να χρησιμοποιήσουν τη διπλωματία για να λύσουν αυτά τα ζητήματα, ενώ αποκλιμακώνουν και αποφεύγουν οποιαδήποτε μονομερή βήματα, τα οποία αυξάνουν την ένταση και τον κίνδυνο περιστατικών ή δυστυχημάτων.».
Η δήλωση Τραμπ
Το πράγμα αποκτά ακόμη μεγαλύτερο ενδιαφέρον, όταν συνδυαστεί με τις δηλώσεις του προέδρου των ΗΠΑ, Ντόναλντ Τραμπ, στην προεκλογική του ομιλία της 8ης Σεπτεμβρίου, στον αμερικάνικο νότο, στο Ουίνστον- Σάλεμ της Βόρειας Καρολίνας.
«Μου αρέσει να είμαι ενεργειακά ανεξάρτητος, δεν σας αρέσει κι εσάς; … Οσο είμαι πρόεδρος, η Αμερική θα παραμείνει ο νο1 παραγωγός πετρελαίου και φυσικού αερίου στον κόσμο. Θα παραμείνουμε ενεργειακά ανεξάρτητοι. Η αλήθεια είναι, δεν υπάρχει άλλος λόγος να βρισκόμαστε στη Μέση Ανατολή, από την προστασία του Ισραήλ. Είμασταν πολύ καλοί με το Ισραήλ. Εκτός αυτού, δεν έχουμε άλλο λόγο να είμαστε στη Μέση Ανατολή. Ξέρετε ότι υπήρχε μια εποχή που χρειαζόμασταν πετρέλαιο απελπισμένα, αυτό δεν ισχύει πια. Έχουμε πιο πολύ από αυτούς, δεν είναι ωραίο;»
Η δήλωση του, κυριολεκτικά αθυρόστομου, πρόεδρου των ΗΠΑ, δεν δείχνει μόνον πόσο δίκηο έχουν όσοι χαρακτηρίζουν το Ισραήλ «τη μεγαλύτερη αμερικάνικη βάση στον κόσμο», δε βάζει μόνο, όπως γράφτηκε στο Μόντογουάις, τα πράγματα στη θέση τους για τους πολέμους των ΗΠΑ στην περιοχή την τελευταία εικοσαετία, δεν δικαιώνει μόνο όσους βλέπαμε τι κρύβεται πίσω από τις συνεχείς και βρώμικες επιθέσεις στον Άξονα της Αντίστασης, αλλά ξεκαθαρίζει και τους λόγους που οι ΗΠΑ βρίσκονται στην περιοχή και έδεσαν (με προθυμότατες τις τελευταίες κυβερνήσεις) την Ελλάδα στο άρμα του Ισραήλ, βάζοντας βόμβες στα θεμέλια ακόμη και του κοινού αμυντικού δόγματος με την Κύπρο- και εδώ ας μη μιλήσουμε για το περίφημο Διεθνές Δίκαιο, τις σχέσεις με τον Αραβικό Κόσμο και άλλα «ενοχλητικά».
Ο τρόπος που οι αμερικάνοι βλέπουν τη βάση της Σούδας, τα σχέδιά τους για εκεί όπως τα ερμηνεύουν οι ίδιοι, η Αλεξανδρούπολη, το πέρασμα της Ελληνικής Βιομηχανίας Οχημάτων στα χέρια Ισραηλινών, ειδικών στα τεθωρακισμένα οχήματα (+Plasan), «με στόχο τη διεθνή αγορά», είναι ενδείξεις της μετατροπής της χώρας σε βάση πολέμου, έτοιμη να στηρίξει τα ισραηλο-αμερικανικά σχέδια κάθε στιγμή. Ενώ παράλληλα, η Τουρκία παραμένει μία πολύ σημαντική περιφερειακή σύμμαχος των ΗΠΑ, που, μπορεί μεν να μην αντιστέκεται στους μεγαλοϊδεατισμούς και τα επεκτατικά της όνειρα ελέω Ερντογάν, αλλά αυτό συμβαίνει γιατί αξιοποιεί τις ευκαιρίες που της δίνει το καινούριο παιγνίδι. Αυτό στο οποίο η Ελλάδα παραμένει σελωμένος γάιδαρος και περιμένει τον Πομπέο να την καβαλήσει.
Η λογοκρισία στο ΑΠΕ, λοιπόν, για να γυρίσουμε στο εντόπιο ατόπημα, «μυρίζει» ότι έρχεται από πάνω, «μυρίζει» απόκρυψη στοιχείων με στόχο τη συνέχιση του παραμυθιού περί ασφάλειας της χώρας όσο προσκυνάει ΗΠΑ και Ισραήλ, και προφυλάσσει την εικόνα του «φίλου» μας Πομπέο. Ο επιμένων – αν και σε υποχώρηση – αντιαμερικανισμός του λαού μας, που δεν θέλει να ξεχάσει, αλλά και η σχέση του με τον αραβικό κόσμο, και ειδικά με την Παλαιστίνη, είναι ένα πρόβλημα για τους έχοντες την εξουσία. Οι μισές, οι πετσοκομμένες, «αλήθειες» είναι, εκεί, πολύ βολικές.
Η απόκρυψη δύο σημαντικών απαντήσεων σε ερωτήσεις Ελλήνων συναδέλφων, κατά την ενημέρωση του Στέητ Ντηπάρτμεντ για την επίσκεψη Πομπέο, τις οποίες απέκρυψε και δεν μετέδωσε το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων (ΑΠΕ), όπως έφερε πρώτο στο φως το Κοσμοδρόμιο, είναι γεγονός που από μόνο του αποτελεί πλήγμα στη Δημοσιογραφία και την Ενημέρωση. Παρ’ όλα αυτά, παραμένει σε επίπεδο εξωτερικής πολιτικής πολύ πιο σημαντικό, να εξετάσει κανείς όσα απάντησε και όσα δεν απάντησε ο εκπρόσωπος του Αμερικάνικου Υπουργείου των Εξωτερικών, για τα ελληνοτουρκικά και την Ανατολική Μεσόγειο. Αναζητώντας και το λόγο της απόκρυψης αυτής – διότι παράληψη δεν την λες- εκεί που οφείλουμε.
Οι λόγοι που το Αθηναϊκό πρακτορείο απέκρυψε τις απαντήσεις είναι, κατά τη γνώμη μου, σαφώς πολιτικοί και έχουν στόχο την δημιουργία πλαστής εικόνας στην ελληνική κοινή γνώμη, για όσα λένε και σχεδιάζουν κυβέρνηση και Αμερικάνοι. Με δεδομένο ότι ένας τεράστιος αριθμός Μέσων Ενημέρωσης (κυρίως διαδικτυακών) απλώς μεταφράζει ειδήσεις και αναμεταδίδει το ΑΠΕ, αυτό προσλάβουν οι περισσότεροι είναι αυτό που επιθυμεί η κυβέρνηση. Κι από κει και πέρα, οι υπόλοιποι ας ψάχνουμε ψύλλους στα άχυρα.
Η κυβέρνηση επιθυμεί να θεωρούμε, ως κοινή γνώμη, ότι η πλήρης παράδοσή της στους Αμερικάνους είναι προς όφελος της χώρας και όχι προς όφελος των ΗΠΑ. Η κυβέρνηση δεν θα αρέσκονταν, λοιπόν, να γνωρίζουμε ότι οι ΗΠΑ:
1) έχουν όντως ζητήσει την αποστρατικοποίηση των ακριτικών νησιών του Αιγαίου
2) Θεωρούν ανύπαρκτο το χάρτη της Σεβίλης, ο οποίος χρησιμοποιήθηκε για να δικαιολογήσει την ύπαρξη κοινής ΑΟΖ μεταξύ Ελλάδας και Κύπρου
3) Θεωρούν μια χαρά αποδεκτή την πολιτική της Τουρκίας στα ελληνοτουρκικά και «γκριζάρουν» θέματα προς όφελός της. Το παραμύθι της «αμερικάνικης αλληλεγγύης κατά της Τουρκικής επιθετικότητας» πάει καλιά του.
4) Θεωρούν ότι η ασφάλεια της Ελλάδας είναι η Σούδα. Τόσο απλά δηλώνουν ότι η εθνική κυριαρχία και το δικαίωμα στην άμυνα έχουν απεμποληθεί, παραδοθεί άνευ όρων στους Αμερικάνους. Τα προτεκτοράτα που δεν δικαιούνται δική τους άμυνα, άλλα πρέπει να αρκεστούν στην μετατροπή του εδάφους τους σε βάσεις της πολεμικής μηχανής του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού. Ειδικά όταν «παίζεται» η ασφάλεια του Ισραήλ.
Τα αποσπάσματα των απαντήσεων είναι χαρακτηριστικά. Στην ερώτηση για την αποστρατικοποίηση των νησιών, Δεν δίνεται απάντηση. Ο Μιχάλης Ιγνατίου ρωτά «Ζητήσατε από την Ελλάδα να αποσύρει στρατό και όπλα από τα νησιά του Αιγαίου; υπάρχουν δημοσιεύματα και γι αυτό» και ο εκπρόσωπος του Στέητ Ντηπάρτμεντ απαντά για «ανάγκη αποκλιμάκωσης στην Ανατολική Μεσόγειο και επιστροφής στο διάλογο» και τέλος. Τονίζει ότι μιλάμε περί «ΝΑΤΟικών συμμάχων, Ελλάδας και Τουρκίας», για να μη ξεχάσουμε ότι είμαστε κάτω από την ίδια ομπρέλα, άρα τι έχουμε να μοιράσουμε; Και επανέρχεται με τα περί ταξιδιού στο πλαίσιο των διμερών σχέσεων, Ελλάδας- ΗΠΑ, αναφέροντας τη Σούδα που είναι «συνεργασία στον τομέα της ασφάλειας», και τονίζοντας ότι «Η καλή ασφάλεια στην Ανατολική Μεσόγειο είναι, φυσικά, προς όφελος και της Ελλάδας και της Τουρκίας, κι όλων των συμμάχων μας στο σύνολο της ΕυρωΑτλαντικής περιοχής. Είναι προτεραιότητα για μας, για το ΝΑΤΟ, και θα συνεχίσουμε να είμαστε ιδιαιτέρως παρόντες εκεί». Η ασφάλεια, το δαβόητο όφελός μας, περνά από τη Σούδα και την αμερικάνικη ατζέντα.
Οσο για ΑΟΖ και τα λοιπά, «ενθαρρύνουμε όλες τις χώρες να λύνουν τα θέματα θαλασσίων συνόρων ειρηνικά και σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο. Δεν παίρνουμε θέση σε θέματα θαλασσίων συνόρων ή γενικά στο θέμα του πώς θα έπρεπε τα κράτη να οριοθετούν τα θαλάσσια σύνορά τους. Γι’ αυτό και ενθαρρύναμε όλες τις πλευρές να χρησιμοποιήσουν το διάλογο και τις ευκαιρίες και τις θεσμικές δομές που έχουμε για να διαλεγόμεθα, να χρησιμοποιήσουν τη διπλωματία για να λύσουν αυτά τα ζητήματα, ενώ αποκλιμακώνουν και αποφεύγουν οποιαδήποτε μονομερή βήματα, τα οποία αυξάνουν την ένταση και τον κίνδυνο περιστατικών ή δυστυχημάτων.».
Η δήλωση Τραμπ
Το πράγμα αποκτά ακόμη μεγαλύτερο ενδιαφέρον, όταν συνδυαστεί με τις δηλώσεις του προέδρου των ΗΠΑ, Ντόναλντ Τραμπ, στην προεκλογική του ομιλία της 8ης Σεπτεμβρίου, στον αμερικάνικο νότο, στο Ουίνστον- Σάλεμ της Βόρειας Καρολίνας.
«Μου αρέσει να είμαι ενεργειακά ανεξάρτητος, δεν σας αρέσει κι εσάς; … Οσο είμαι πρόεδρος, η Αμερική θα παραμείνει ο νο1 παραγωγός πετρελαίου και φυσικού αερίου στον κόσμο. Θα παραμείνουμε ενεργειακά ανεξάρτητοι. Η αλήθεια είναι, δεν υπάρχει άλλος λόγος να βρισκόμαστε στη Μέση Ανατολή, από την προστασία του Ισραήλ. Είμασταν πολύ καλοί με το Ισραήλ. Εκτός αυτού, δεν έχουμε άλλο λόγο να είμαστε στη Μέση Ανατολή. Ξέρετε ότι υπήρχε μια εποχή που χρειαζόμασταν πετρέλαιο απελπισμένα, αυτό δεν ισχύει πια. Έχουμε πιο πολύ από αυτούς, δεν είναι ωραίο;»
Η δήλωση του, κυριολεκτικά αθυρόστομου, πρόεδρου των ΗΠΑ, δεν δείχνει μόνον πόσο δίκηο έχουν όσοι χαρακτηρίζουν το Ισραήλ «τη μεγαλύτερη αμερικάνικη βάση στον κόσμο», δε βάζει μόνο, όπως γράφτηκε στο Μόντογουάις, τα πράγματα στη θέση τους για τους πολέμους των ΗΠΑ στην περιοχή την τελευταία εικοσαετία, δεν δικαιώνει μόνο όσους βλέπαμε τι κρύβεται πίσω από τις συνεχείς και βρώμικες επιθέσεις στον Άξονα της Αντίστασης, αλλά ξεκαθαρίζει και τους λόγους που οι ΗΠΑ βρίσκονται στην περιοχή και έδεσαν (με προθυμότατες τις τελευταίες κυβερνήσεις) την Ελλάδα στο άρμα του Ισραήλ, βάζοντας βόμβες στα θεμέλια ακόμη και του κοινού αμυντικού δόγματος με την Κύπρο- και εδώ ας μη μιλήσουμε για το περίφημο Διεθνές Δίκαιο, τις σχέσεις με τον Αραβικό Κόσμο και άλλα «ενοχλητικά».
Ο τρόπος που οι αμερικάνοι βλέπουν τη βάση της Σούδας, τα σχέδιά τους για εκεί όπως τα ερμηνεύουν οι ίδιοι, η Αλεξανδρούπολη, το πέρασμα της Ελληνικής Βιομηχανίας Οχημάτων στα χέρια Ισραηλινών, ειδικών στα τεθωρακισμένα οχήματα (+Plasan), «με στόχο τη διεθνή αγορά», είναι ενδείξεις της μετατροπής της χώρας σε βάση πολέμου, έτοιμη να στηρίξει τα ισραηλο-αμερικανικά σχέδια κάθε στιγμή. Ενώ παράλληλα, η Τουρκία παραμένει μία πολύ σημαντική περιφερειακή σύμμαχος των ΗΠΑ, που, μπορεί μεν να μην αντιστέκεται στους μεγαλοϊδεατισμούς και τα επεκτατικά της όνειρα ελέω Ερντογάν, αλλά αυτό συμβαίνει γιατί αξιοποιεί τις ευκαιρίες που της δίνει το καινούριο παιγνίδι. Αυτό στο οποίο η Ελλάδα παραμένει σελωμένος γάιδαρος και περιμένει τον Πομπέο να την καβαλήσει.
Η λογοκρισία στο ΑΠΕ, λοιπόν, για να γυρίσουμε στο εντόπιο ατόπημα, «μυρίζει» ότι έρχεται από πάνω, «μυρίζει» απόκρυψη στοιχείων με στόχο τη συνέχιση του παραμυθιού περί ασφάλειας της χώρας όσο προσκυνάει ΗΠΑ και Ισραήλ, και προφυλάσσει την εικόνα του «φίλου» μας Πομπέο. Ο επιμένων – αν και σε υποχώρηση – αντιαμερικανισμός του λαού μας, που δεν θέλει να ξεχάσει, αλλά και η σχέση του με τον αραβικό κόσμο, και ειδικά με την Παλαιστίνη, είναι ένα πρόβλημα για τους έχοντες την εξουσία. Οι μισές, οι πετσοκομμένες, «αλήθειες» είναι, εκεί, πολύ βολικές.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου