Πριν από 15 περίπου χρόνια βρέθηκα στο Παρίσι με φίλους. Το μεσημέρι λοιπόν, κάπου στο ιστορικό κέντρο, καθίσαμε σε μια brasserie για να φάμε. Στο τραπεζομάντηλο ήταν γραμμένα τα ονόματα καλλιτεχνών της αρχής του προηγούμενου αιώνα, που προφανώς σύχναζαν στο συγκεκριμένο εστιατόριο. Εκεί, ανάμεσα στον Πάμπλο Πικάσο και στον Σαλβαντόρ Νταλί, ήταν το όνομα του Γεράσιμου Σκλάβου. Για εμένα ήταν ιδιαίτερα συγκινητικό, λόγω της φιλίας που είχε με τον πατέρα μου μεγαλώνοντας μαζί στα Ντομάτα, αλλά και της στενής οικογενειακής σχέσης που παραμένει έως σήμερα.
