Οι Άνθρωποι που Αναζητούν Ασφάλεια

«Το τέλος του 20ού Αιώνα δεν έφερε το τέλος της αιματοχυσίας και των διώξεων που αναγκάζουν τους ανθρώπους να τρέπονται σε φυγή για να σωθούν. Δεκάδες εκατομμύρια άνθρωποι υποδέχτηκαν τη νέα χιλιετία σε στρατόπεδα προσφύγων και σε άλλα προσωρινά καταφύγια, με το φόβο ότι αν τολμούσαν να επιστρέψουν στα σπίτια τους θα έχαναν τη ζωή τους».
—Μπιλ Φρέλικ, Επιτροπή των Ηνωμένων Πολιτειών για τους Πρόσφυγες.

Ο ΤΖΕΪΚΟΜΠ είχε ένα όνειρο. Ονειρευόταν έναν τόπο όπου οι άνθρωποι θα μπορούσαν να ζουν ειρηνικά, οι βόμβες δεν θα σκότωναν τα κατσίκια της οικογένειάς του και εκείνος θα μπορούσε να πηγαίνει σχολείο.

[... ]Ανάμεσα στα "επιτεύγματα" υπήρχαν περίπτερα για το Κονγκό, στα όποία παρουσίασαν και ανθρώπους ως εκθέματα.

"Kongorama": Στις 17/4/1958/, το Βέλγιο ανοίγει την παγκόσμια έκθεση για τα "επιτεύγματα της τεχνολογίας, της κουλτούρας" κ.α. Ανάμεσα στα "επιτεύγματα" υπήρχαν περίπτερα για το Κονγκό, (που εξακολουθούσαν να ελέγχουν), στα οποία παρουσίασαν και ανθρώπους ως εκθέματα.

Η παγκόσμια έκθεση του 1958, ήταν μια γιορτή της μεταπολεμικής "δημοκρατικής" και δήθεν "ανθρωπιστικής" Ευρώπης. Οι Βέλγοι ήθελαν να ανταγωνιστούν άλλες χώρες και να προσελκύσουν "επενδυτές". Ο ανθρώπινος ζωολογικός κήπος είχε στηθεί στο πιο κεντρικό σημείο της έκθεσης. Εκεί,