Σε καταστάσεις έκτακτης ανάγκης, πολλές φορές αναγκαζόμαστε να βγούμε απ’ το αντικειμενικό πλαίσιο προκειμένου να τις αντιμετωπίσουμε. Η πανδημία, που είναι ακόμη εδώ, μας έφερε πιο κοντά μ’ έναν άλλο τρόπο ζωής. Νέες ανάγκες προέκυψαν. Νέες αγορές άνοιξαν. Ωστόσο, ποιος μας εγγυάται ότι η πανδημία δεν έγινε και μια «χρυσή» ευκαιρία για τη διασπάθιση δημόσιου χρήματος και κοινωνικών αγαθών;
Υπό κανονικές συνθήκες, εγγυητής θα έπρεπε να είναι το κράτος. Υπό τις παρούσες συνθήκες, πολύ σοβαρά ερωτηματικά και μεγάλες ανησυχίες εγείρονται για το αν τελικά το κράτος υπερασπίζεται το κοινό καλό ή το καλό των... ημέτερων!
