Οι υπερασπιστές αυτής της ‘ιδέας’ έχουν ως βασικό επιχείρημα ότι δήθεν τα μαθήματα των Καλλιτεχνικών είναι «απλά διάλειμμα», είναι «η ώρα της κοπάνας», το «εύκολο 20» και αφού οι μαθητές δε μαθαίνουν και τίποτα χρήσιμο (sic) δεν είναι απαραίτητο να διδάσκεται. Ειδικά στο Λύκειο που αποτελεί όχι κομμάτι της εκπαιδευτικής βαθμίδας, αλλά μια τριετή προετοιμασία για τις εξετάσεις πρόσβασης στην τριτοβάθμια. Αυτό δε το λένε δυνατά στο Υπουργείο, αλλά το δείχνουν.
Έτσι λοιπόν, στον κόσμο των «αρίστων» τα μαθήματα που επιλέγονται για διδασκαλία κρίνονται όχι βάσει παιδαγωγικών κριτηρίων, αλλά βάσει της χρησιμότητάς τους με όρους της αγοράς εργασίας. Πόσο προσφέρουν δεξιότητες. Α, και κατά πόσο σε κάνουν «σωστό Έλληνα, χριστιανό και πατριώτη» κατά πώς φαίνεται και από προηγούμενες επιλογές της Υπουργού.
Ο ρόλος της Τέχνης στη ζωή μας
