Σήμερα, όταν σκεφτόμαστε το φασισμό και το ναζισμό, συνειρμικά, και όχι αδικαιολόγητα, μας έρχονται στου νου εικόνες από σειρές με πειθαρχημένους άριους να παρελαύνουν με δάδες και σκεφτόμαστε τον ρατσισμό, τον σοβινισμό, τον πόλεμο, την καταστροφή. Εύκολες πλάνες… Γιατί μπορεί αυτά να ισχύουν, όμως στρέφουν την προσοχή μακριά από τους αστικούς θεσμούς και τα παραδοσιακά πολιτικά και στρατιωτικά πρόσωπα που βοήθησαν το φασισμό να εδραιωθεί σχεδόν στο σύνολο των κρατών της Ευρώπης. Χωρίς, λοιπόν, την συναίνεση, την αποδοχή και την ενεργό συμμετοχή της παραδοσιακής αστικής ελίτ, ο φασισμός δεν θα είχε αποδοχή.
