Η ρίγανη του Αίνου χάνεται

Του Μ. ΝΟΔΑΡΟΥ
Από την < Ελευθεροτυπία>.

Η ρίγανη του Αίνου, ένα από τα πολλά αρωματικά και θαυματουργά βότανα που φύονται στο βουνό των θρύλων στην Κεφαλονιά, κινδυνεύει με εξαφάνιση.

Οπως αναφέρει ο Φορέας Διαχείρισης του Αίνου, κάθε χρόνο τέτοια εποχή πολλοί κάτοικοι του νησιού ακολουθώντας την παράδοση μεταβαίνουν στο βουνό και μαζεύουν ρίγανη με έναν τρόπο που πολλές φορές καταστρέφει τα φυτά. Μάλιστα τα προηγούμενα χρόνια είχαν καταγραφεί περιστατικά συλλογής με μη συμβατό τρόπο (ξερίζωμα των φυτών) με αποτέλεσμα την οικολογική καταστροφή. «Παρακαλούμε εκείνους που θα προβούν φέτος σε συλλογή ρίγανης να είναι ιδιαίτερα προσεκτικοί, να συλλέγουν μόνο το ανώτερο τμήμα των βλαστών και ειδικά αυτών που φέρουν άνθη και να αποφεύγουν το ξερίζωμά τους. Μόνο με αυτόν τον τρόπο θα εξασφαλιστεί η διατήρηση της ρίγανης, ώστε η συλλογή της να είναι δυνατή και τα επόμενα χρόνια», ανέφεραν στην «Ε» τα μέλη του Φορέα Διαχείρισης. Μάλιστα, προκειμένου να ευαισθητοποιηθούν και να ενημερωθούν οι ενδιαφερόμενοι, ο Φορέας Διαχείρισης Εθνικού Δρυμού Αίνου προσκαλεί τους πολίτες σε ημερήσια εκδρομή στις 18 Ιουλίου 2010 στην περιοχή του «Φαγιά», η οποία βρίσκεται στην περιφερειακή ζώνη του Εθνικού Δρυμού Αίνου και απ' όπου κάθε χρόνο συλλέγονται φυτά ρίγανης. Οπως τονίζεται κατά την επίσκεψη θα δοθούν συμβουλές για τη σωστή συλλογή του φυτού, ενώ το κοινό θα έχει τη δυνατότητα να πληροφορηθεί για τη σημασία, τις ιδιαιτερότητες και τα χαρακτηριστικά του φυτού.

ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΕΚΠΡΟΣΩΠΩΝ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ ΚΑΙ ΤΩΝ ΟΙΚΟΛΟΓΩΝ ΠΡΑΣΙΝΩΝ ΣΤΗΝ ΚΕΡΚΥΡΑ.

Δελτίο τύπου

Πραγματοποιήθηκε συνάντηση αντιπροσωπειών των Οικολόγων Πρασίνων και του ΣΥΡΙΖΑ Κέρκυρας την Τετάρτη 14 Ιούλη μετά από πρόσκληση των Οικολόγων Πρασίνων με θέμα τις επερχόμενες αυτοδιοικητικές εκλογές.

Στη συνάντηση αυτή διαπιστώθηκαν τα παρακάτω:

Ø Οι αυτοδιοικητικές εκλογές θα διεξαχθούν στο ασφυκτικό κοινωνικό οικονομικό πλαίσιο που δημιουργείται από την πρωτοφανή στα χρονικά επίθεση της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ ενάντια στα εργασιακά, οικονομικά και κοινωνικά δικαιώματα όλων των εργαζομένων. Επίθεση που βρίσκει συμπαραστάτες τις ηγεσίες ΝΔ και ΛΑΟΣ και γίνεται κάτω από τις εντολές ΔΝΤ-ΕΕ-τραπεζών.

Ø Με τον «Καλλικράτη» ενισχύεται το συγκεντρωτικό, προσωποκεντρικό και δημαρχοκεντρικό μοντέλο, με ένα εκλογικό σύστημα καλπονοθευτικό, μη αντιπροσωπευτικό και αντιδημοκρατικό. Ο «Καλλικράτης», ως αναπόσπαστο μέρος του περίφημου «μνημονίου», αντιμετωπίζει την αυτοδιοίκηση με όρους όχι των αναγκαίων διαρθρωτικών αλλαγών και ουσιαστικής αποκέντρωσης, αλλά με όρους οικονομικής διαχείρισης, εξοικονόμησης πόρων, σκληρής λιτότητας και ιδιωτικοποίησης βασικών τομέων και υποχρεώσεων της κεντρικής και τοπικής διοίκησης.

Ø Αυτοί χρόνια τώρα έχουν διαχειριστεί την αυτοδιοίκηση στην Κέρκυρα έχουν τεράστιες ευθύνες για την κατάσταση του νησιού μας στην υγεία, το περιβάλλον, την παιδεία, τις παροχές, τη διαχείριση απορριμμάτων και νερού, τις υποδομές και δεν μπορούν να αποτελέσουν μέρος της λύσης τους.

Ø Θα συνεχίσουμε και θα εντείνουμε τις ενωτικές μας προσπάθειες με βάση τις παραπάνω διαπιστώσεις προς όλους τους πολιτικούς και κοινωνικούς χώρους καθώς και ανεξάρτητους ενεργούς πολίτες που εναντιώνονται στις πολιτικές του δικομματισμού και ενστερνίζονται τις κοινές απόψεις, βασισμένοι στην ισοτιμία όλων.

Κέρκυρα, 15 Ιούλη 2010

Αποσπάσματα oμιλίας του Προέδρου του ΣΥΝ, Αλέξη Τσίπρα στη συνεδρίαση της Κεντρικής Πολιτικής Επιτροπής

Συντρόφισσες και Σύντροφοι

Η κυβέρνηση κατάφερε έστω και με εκβιαστικό τρόπο να σύρει το σύνολο των βουλευτών της σε υπερψήφιση του νομοσχεδίου. Αυτό όμως δεν μπορεί να ανακόψει την φθορά της. Διαφωνίες και αποστάσεις εκδηλώνονται συνεχώς. Με αποκορύφωμα τις συνεχείς καταγγελίες ομάδας βουλευτών για την σκανδαλώδη διευκόλυνση που παρείχε η Τράπεζα της Ελλάδας, με την κάλυψη του Υπουργείου Οικονομικών σε κερδοσκοπικές πρακτικές εις βάρος των ομολόγων του ελληνικού δημοσίου.

ΟΙ δημοσκοπήσεις επιβεβαιώνουν την κατάρρευση του κυβερνητικού κόμματος, όπως και της Νέας Δημοκρατίας. Πρέπει όμως να σημειώσουμε ότι παρά τον θυμό και τη δυσαρέσκεια η οποία καταγράφεται, η Αριστερά δεν πιστώνεται τον αγώνα της ενάντια στο Μνημόνιο και τα κυβερνητικά μέτρα.

Αυτό σε καμία περίπτωση δεν σημαίνει αποτυχία. Οι κινητοποιήσεις ήταν εξαιρετικά μαζικές και με συμμετοχή χιλιάδων ανένταχτων ανθρώπων. Αυτό όμως που χρειάζεται είναι να αυτός ο κόσμος να αποτελέσει το κρίσιμο μέγεθος για ακόμα πιο μαζικές, ακόμα πιο δυναμικές κινητοποιήσεις. Και φυσικά να δούμε με σοβαρότητα τα προβλήματα και τις αδυναμίες μας, πολιτικές και οργανωτικές, ‘έτσι ώστε να κάνουμε πιο αποτελεσματική την επαφή μας με την κοινωνία.

Η εφαρμογή του μνημονίου δεν τελείωσε με το ασφαλιστικό. Υπάρχουν ακόμα ανοιχτά μέτωπα. Είναι το μέτωπο των ιδιωτικοποιήσεων, με αιχμές τον ΟΣΕ, τις εταιρείες ύδρευσης, των υποδομών. Είναι το εργασιακό μέτωπο, ο αγώνας να διασφαλιστούν οι θέσεις εργασίας με όρους αξιοπρέπειας. Είναι το μέτωπο της ακρίβειας, που θα ξεσπάσει με την αύξηση του ΦΠΑ εξωθώντας ακόμα μαζικότερα τα αδύναμα κοινωνικά στρώματα προς την φτώχεια. Είναι το μέτωπο της κοινωνικής αλληλεγγύης απέναντι στα θύματα αυτής της επίθεσης. Και βεβαίως, ότι έχει ψηφιστεί ήδη, δεν πρέπει να θεωρείται τετελεσμένο. Τόσο η κυβέρνηση, όσο και το Μνημόνιο κρέμονται από μια κλωστή. ¨Ένα ισχυρό κίνημα κοινωνικής αντίστασης μπορεί να αναστρέψει την κατάσταση. Εκεί οφείλουμε να είμαστε προσανατολισμένοι. Τόσο σε ελληνικό επίπεδο, όσο και στο ευρύτερο ευρωπαϊκό, που ήδη δρομολογούνται αντίστοιχες εξελίξεις και εκδηλώνονται οι πρώτες κοινωνικές αντιδράσεις. Ας μην μας διαφεύγει ότι το σύστημα βρίσκεται σε αδιέξοδο. Κάνει κινήσεις πανικού. Είναι στο χέρι μας να τους σταματήσουμε. Και μέσα από τους μαζικούς κοινωνικούς αγώνες να κάνουμε εφικτή μια εναλλακτική διέξοδο από την σημερινή κρίση.

Συντρόφισσες και Σύντροφοι

Η τελευταία εξέλιξη και ιδιαίτερα σημαντική, ήταν αυτή που εκδηλώθηκε εχθές στον τραπεζικό τομέα. Αναφέρομαι στην πρόταση εξαγοράς του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου και της Αγροτικής από την Τράπεζα Πειραιώς.

Είναι μια ιδιαίτερα σημαντική εξέλιξη. Γιατί αφορά το σύνολο του μετοχικού κεφαλαίου που κατέχει το ελληνικό δημόσιο. Αν η κίνηση αυτή γίνει πράξη, εκμηδενίζει ουσιαστικά την συμμετοχή του δημοσίου στον τραπεζικό τομέα, μέσα σε τόσο κρίσιμες συνθήκες.

Το χειρότερο είναι ότι η κίνηση αυτή γίνεται με κρατικό χρήμα. Οι τράπεζες έχουν στηριχτεί με δισεκατομμύρια από χρήματα των ελλήνων φορολογουμένων. Η τελευταία πράξη ήταν τα 10 δις που παραχωρήθηκαν σε αυτές από την τελευταία εκταμίευση. Χρήματα που δεν φτάνουν στην αγορά, ούτε χρησιμοποιούνται για να κινηθεί η οικονομία. Προσφέροντα για δανεισμό του ίδιου του κράτους το οποίο τα παραχωρεί, με πολλαπλάσιο επιτόκιο. ¨η με αντίτιμο την απόσυρση του κράτους από τον τραπεζικό τομέα.

Πρόκειται για παραλογισμό. Ο κ. Σάλας εξαγοράζει την συμμετοχή του δημόσιου στον τραπεζικό τομέα, με χρήματα του ίδιου του κράτους. Με ότι και αν σημαίνει αυτό για το μέλλον της ανάπτυξης στον τόπο μας. Και ο πρωθυπουργός, που προεκλογικά ψέλλισε κάτι για ισχυρό δημόσιο πόλο στο τραπεζικό σύστημα, ασκείται στις εκθέσεις σοσιαλιστικών ιδεών στον Πόρο.

Την ίδια στιγμή, η ύφεση στην Ελλάδα είναι ήδη γεγονός και γιγαντώνεται με απρόβλεπτη ταχύτητα. Δεν είναι μόνο οι τράπεζες που κερδοσκοπούν με το δημόσιο χρήμα, αφήνοντας την αγορά χωρίς πόρους. Είναι και το δημόσιο που έχει κηρύξει μια άτυπη στάση πληρωμών. Με αποτέλεσμα να μην λειτουργεί τίποτα. Η στάση πληρωμών φυσικά δεν αφορά τους πάντες. Οι προμηθευτές των νοσοκομείων πήραν αυτό που ήθελαν. Και την ίδια στιγμή τα νοσοκομεία οδηγούνται στην κατάρρευση. ΟΙ δημόσιες συγκοινωνίες το ίδιο. Κάθε λειτουργία του κοινωνικού κράτους έχει παγώσει. Και οι Βρυξέλλες μας συγχαίρουν για το οικονομικό μας επίτευγμα. Επιχειρήσεις κλείνουν, θέσεις εργασίας χάνονται, ο δημόσιος τομέας υπολειτουργεί, ειδικά μάλιστα μετά το κύμα φυγής των δημοσίων υπαλλήλων λόγω του ασφαλιστικού. Και από την άλλη πλευρά, τα δημόσια έσοδα καταρρέουν. Ελάχιστο διάστημα μετά την εφαρμογή του μνημονίου, δεν υπάρχει οικογένεια και άνθρωπος που να μην έχει αισθανθεί άμεσα τις δραματικές επιπτώσεις των οικονομικών μέτρων.

Την ίδια στιγμή είναι τεράστια τα προβλήματα που δημιουργούνται στους εργασιακούς χώρους. Πρώτα από όλα με την πίεση που ασκείται πάνω στους εργαζόμενους από το κλίμα το οποίο έχει διαμορφωθεί. Αλλά πολύ περισσότερο με το ξήλωμα εργασιακών δικαιωμάτων που ήταν κατοχυρωμένα εδώ και δεκαετίες. Αναφέρομαι στην προκλητική θεσμοθέτηση του καθεστώτος μαθητείας, που καθηλώνει τους νέους εργαζόμενους σε μισθούς κάτω από τον βασικό. Καθώς επίσης, στην απελευθέρωση των απολύσεων, την πρακτική κατάργηση του θεσμού της διαιτησίας και την μεθοδευμένη ακύρωση της καθολικής ισχύος των συλλογικών συμβάσεων. Δηλαδή, εργασιακό καθεστώς με το οποίο δούλευαν οι μεταλλωρύχοι στο Λαύριο και στη Σέριφο, στα τέλη του 19ου αιώνα.

Κάτω από την πίεση του μνημονίου και της κυβέρνησης, η ΓΣΕΕ και οι εργοδότες κατέληξαν τελικά εχθές σε συμφωνία για την Συλλογική Σύμβαση. Αφού προηγουμένως η κυβέρνηση είχε απειλήσει ότι θα νομοθετήσει τριετές πάγωμα μισθών. Και αφού είχε τεθεί υπό αμφισβήτηση και ο 13ος και 14ος μισθός στον ιδιωτικό τομέα.

Τι θα πάρουν οι εργαζόμενοι από αυτή τη σύμβαση; Τίποτα για το 2010. ΚΑΙ για τα δύο επόμενα χρόνια θα πάρουν αυξήσεις στα όρια του ευρωπληθωρισμού.

Και αναρωτιέται κανείς; Τι σχέση έχει ο ευρωπληθωρισμός με αυτό που ζούμε σήμερα; Αφορά κανέναν; Τον αντιμετωπίζει κανείς στο super market, που οι τιμές αυξάνονται με 10 και 15 και 20%; Είναι ο ευρωπληθωρισμός κάποιο ψυχολογικό όριο και δεν το ξέραμε;

Λοιπόν, για να τελειώνουμε με τους εμπαιγμούς. Κάθε όριο, πραγματικό ή ψυχολογικό, έχει εξαντληθεί πλέον. Η πραγματικότητα είναι μία. ΟΙ εργαζόμενοι δέχονται μια επίθεση σε όλα τα μέτωπα. Και οι εξελίξεις είναι στο δικό τους χέρι. Αν αποδεχτούν τις εξελίξεις παθητικά η αν θα ορθώσουν το ανάστημά τους απέναντι σε όσα συμβαίνουν σήμερα. Αυτό είναι το πραγματικό ερώτημα σήμερα. Και εκεί πρέπει να εστιάσουμε όλες μας τις προσπάθειες.

Συντρόφισσες και Σύντροφοι

Θέλω όμως ιδιαίτερα να σταθώ στο μέτωπο των αυτοδιοικητικών εκλογών.

Δεν χρειάζεται να επισημάνω την κρισιμότητα των εκλογών αυτών. Νομίζω ότι το καταλαβαίνουμε όλοι.

Στις εκλογές αυτές, πρέπει να εκφραστεί η αντίθεση απέναντι στα κυβερνητικά μέτρα. Ειδικά στις περιοχές που η αυτοδιοικητική ψήφος έχει εκ των πραγμάτων πολιτικό περιεχόμενο.

Για να αξιοποιήσουμε όμως και την εμπειρία των περασμένων ευρωεκλογών, αυτό δεν φτάνει. Γιατί αν η αντίθεση εκφραστεί με αποχή και αδιαφορία, κανένα αποτέλεσμα δεν θα υπάρξει.

Αυτό που χρειάζεται είναι να εκφραστεί η εναλλακτική αντίληψη. Η αριστερή ριζοσπαστική αντίληψη για την αυτοδιοίκηση.

Στο πλαίσιο αυτό, πρέπει να αναδείξουμε και να στηρίξουμε συνδυασμούς που θέτουν σε πρώτη προτεραιότητα τους παραπάνω στόχους. Και θα επιδιώξουμε, οι συνδυασμοί αυτοί, να έχουν την στήριξη όλων των πολιτικών δυνάμεων που βλέπουν τα πολιτικά και αυτοδιοικητικά πράγματα με την ίδια αντίληψη.

Στην βάση αυτή οφείλουμε να καθορίσουμε τη στρατηγική μας. Και να επιδιώξουμε συνεργασίες με κάθε πολιτική δύναμη , κεντρικά ή τοπικά, που κινείται προς αυτή την κατεύθυνση. Το επόμενο διάστημα θα είναι εξαιρετικά καθοριστικό, ιδιαίτερα για τις περιφέρειες και τους τρεις μεγάλους δήμους. Θεωρώ ότι όλες οι κομματικές δυνάμεις θα συμβάλλουνε ενεργά προς την κατεύθυνση της καλύτερης στρατηγικής επιλογής για κάθε περίπτωση.

Συντρόφισσες αι Σύντροφοι

Αυτό που προέχει, είναι η ανασυγκρότηση του κόμματος. Και η στενότερη σύνδεσή του με την κοινωνία.

Σε αυτή την κατεύθυνση γίνονται ήδη σοβαρά βήματα. Πρέπει να προχωρήσουμε ακόμα πιο γρήγορα. Ο κόσμος περιμένει να ακούσει τις θέσεις μας, τις προτάσεις μας, την διέξοδο που του δίνει ο αριστερός λόγος. Περιμένει να μας δει στην πρώτη γραμμή των κοινωνικών αγώνων. Τόσο σε τοπικό, όσο και σε κεντρικό πολιτικό επίπεδο.

Η ενότητα της αριστεράς παραμένει η στρατηγική μας. Αυτή είναι η απόφαση του Συνεδρίου.

Στον ΣΥΡΙΖΑ αντιμετωπίσαμε σοβαρά προβλήματα. Προβλήματα που τραυμάτισαν τον αριστερό κόσμο. Σήμερα μπαίνουν πια καινούριες βάσεις συνεννόησης. Αυτό ήταν άλλωστε το αίτημα του κόσμου της Αριστεράς, οργανωμένου ή ανένταχτου, που περιμένει από εμάς να φανούμε αντίστοιχοι με τις περιστάσεις.

Η απόφαση του ΣΥΡΙΖΑ έχει τίτλο «για ένα νέο ξεκίνημα». Αυτό το νέο ξεκίνημα είναι απαίτηση του κόσμου της Αριστεράς και ευθύνη όλων των δυνάμεων που συμμετέχουν στο εγχείρημα. Και προφανώς όταν λέμε ευθύνη όλων δεν μπορούμε να εξαιρούμε τους εαυτούς μας.

Θέλω να σταθώ μόνο σε ορισμένα σημεία της απόφασης.

Στην ανάγκη να συγκροτηθεί ένα ευρύ μέτωπο που θα αμφισβητήσει αποτελεσματικά την κυβερνητική πολιτική και το Μνημόνιο. Που θα φέρει στο προσκήνιο το αίτημα για δημοψήφισμα για τα κυβερνητικά μέτρα. Και που θα δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για ένα εναλλακτικό πολιτικό σχέδιο. Στο μέτωπο αυτό πρέπει να επιδιώξουμε την ευρύτερη δυνατή συσπείρωση των δυνάμεων της αριστεράς, της ριζοσπαστικής οικολογίας, καθώς και δυνάμεων που απεγκλωβίζονται από τον σοσιαλιστικό χώρο.

Στο κείμενο περιγράφονται τα μέτωπα πάλης για αυτή την περίοδο. Για την επαναδιαπραγμάτευση του χρέους, την δημόσια παρέμβαση στον τραπεζικό τομές, την στήριξη του κοινωνικού κράτους, Αναδεικνύει επίσης ως κεντρικό στόχο την πάλη για μια άλλη Ευρώπη, ειρηνική, δημοκρατική και οικολογική.

Εξ ίσου σημαντική όμως είναι η δέσμευση όλων σε μια ενιαία έκφραση. Με απόλυτο σεβασμό στις όποιες διαφωνίες, αλλά μέσα στα πλαίσια μιας συμφωνημένης κοινής στρατηγικής.

Πιστεύω ότι μέσα στο πλαίσιο αυτό, υπάρχουν οι προϋποθέσεις να δικαιωθεί ο τίτλος του ντοκουμέντου «για ένα νέο ξεκίνημα». Απέναντι στις μεγάλες ευθύνες της Αριστεράς στην συγκεκριμένη περίοδο, και τις μεγάλες δοκιμασίες που έχουμε μπροστά μας, όπως αυτή των αυτοδιοικητικών εκλογών.

Δεν είπε ο ΣΥΡΙΖΑ, τι μπλέκω με τα πίτουρα...

Του ΠΑΝΟΥ ΛΑΜΠΡΟΥ
Από την < Αυγή>.

Η ερώτηση προς τους εκπροσώπους του ΣΥΡΙΖΑ είναι μονότονη: γιατί πέφτετε στις δημοσκοπήσεις; Ό,τι απάντηση και αν πάρουν, το ερώτημα παραμένει το ίδιο. Ας το δούμε, λοιπόν. Πρώτα απ' όλα ο ΣΥΡΙΖΑ δεν προσαρμόζει την πολιτική του με βάση τις μετρήσεις των δημοσκοπήσεων. Δεν λέει, αυτό το προϊόν δεν πουλάει, άρα το αποσύρω. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι εμπορικό μαγαζί, δεν είναι σούπερ μάρκετ. Τις δημοσκοπήσεις τις κοιτάει, τις μελετάει, αλλά δεν γέρνει την πολιτική και τη στάση του ανάλογα με τη δημοσκοπική πτώση ή την άνοδο.

Και για του λόγου το αληθές: ο ΣΥΡΙΖΑ τον Δεκέμβρη ήταν με τους νέους, τους χιλιάδες μαθητές και τις μαθήτριες που βγήκαν στους δρόμους, που εξεγέρθηκαν. Οι περισσότεροι από αυτούς δεν έχουν το δικαίωμα του εκλέγειν. Ο ΣΥΡΙΖΑ υπερασπίστηκε με σθένος τα δικαιώματα των μεταναστών. Πήρε μέρος σε συγκρούσεις. Δεν είπε, οι μετανάστες δεν ψηφίζουν. Δεν είπε, υπάρχει κόσμος που αντιμετωπίζει τους μετανάστες και τους πρόσφυγες ως πρόβλημα.

Ο ΣΥΡΙΖΑ βρέθηκε στο πλευρό των χιλιάδων κρατουμένων που έδωσαν αγώνα ζωής τον περασμένο Νοέμβριο. Μα οι περισσότεροι κρατούμενοι δεν ψηφίζουν, δεν έχουν αυτό το δικαίωμα. Οι μισοί απ' αυτούς είναι μετανάστες και άλλοι έχουν στερηθεί δικαστικά του δικαιώματος. Κι όμως, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είπε να πάμε με αυτούς που θέλουν να φύγουν οι φυλακές από την πόλη. Δεν συμμετείχε στην υστερία του συντηρητικού πολιτικού τόξου, που ονειρεύεται τάξη και ασφάλεια.

Ο ΣΥΡΙΖΑ μίλησε για την παραβατικότητα της φτώχειας, μιλώντας για τις κοινωνικές αιτίες. Δεν είπε, τι δουλειά έχω εγώ με τους αποκλεισμένους. Ο ΣΥΡΙΖΑ μίλησε για τις μειονότητες, υπερασπίστηκε του δικαιώματος να υπάρχουν. Δεν έπαιξε με το... εθνικό φρόνημα. Ο ΣΥΡΙΖΑ βρέθηκε τον περασμένο Ιούνιο στην Τήλο και στους γάμους των γκέι και των λεσβιών. Δεν νοιάστηκε αν έρθει σε σύγκρουση με το θρησκευτικό κατεστημένο και χάσει ψήφους. Ο ΣΥΡΙΖΑ συγκρούστηκε με τα μεγάλα επιχειρηματικά σχέδια στον Βοτανικό για το γήπεδο.

Ήξερε ότι θα έρθει σε αντίθεση με οπαδικά συναισθήματα και φανατισμούς. Δεν είπε, ας τα έχουμε καλά με όλους. Προτίμησε τα δέντρα, το πράσινο και τα πάρκα, που δεν ψηφίζουν. Ο ΣΥΡΙΖΑ υπερασπίστηκε τους ψυχικά ασθενείς. Και ήρθε σε κόντρα στον Εύοσμο με την πλειοψηφία των κατοίκων, που δεν ήθελαν τον ξενώνα στη γειτονιά τους. Και κάποιοι δικοί μας έφαγαν και ξύλο. Δεν είπε, ας το καλό, τι μπλέκω εγώ με τα πίτουρα.

Έτσι πορεύτηκε ο ΣΥΡΙΖΑ. Πήρε μέρος στον καυγά, τοποθετήθηκε στις μικρές και μεγάλες διαιρετικές τομές στην ελληνική κοινωνία. Δεν επαναπαύτηκε στις δάφνες της δημοσκοπικής του έκρηξης. Θα μπορούσε, δεν το έκανε. Και καλά έκανε.

Μας ρωτούν γιατί πέφτουμε δημοσκοπικά. Ας περιμένουμε λίγες μέρες. Κοντός ψαλμός… Αλλά ας υποθέσουμε ότι η κάλπη θα επιβεβαιώσει όσους το προσεύχονται. Ε, και; Θα στρέψουμε το ενδιαφέρον μας αλλού; Δεν θα είμαστε με το χωρισμό Εκκλησίας και κράτους; Δεν θα εμμείνουμε για μια άλλη Ευρώπη, για μια Ευρώπη της δημοκρατίας, τα ειρήνης, των εργαζομένων, του φεμινισμού; Δεν θα είμαστε με τους φτωχούς, τους άνεργους, τους κοινωνικά αποκλεισμένους; Θα τους γυρίσουμε την πλάτη; Θα γίνουμε ΚΚΕ για να τα έχουμε καλά με το σύστημα; Θα γίνουμε ήσυχα παιδιά και θα προσαρμοστούμε στα δεδομένα ενός κοινωνικού συντηρητισμού, που ναι, δυστυχώς, είναι κυρίαρχος;

Αν κλείναμε το μάτι στο ΠΑΣΟΚ, αν λέγαμε με τον ένα ή τον άλλο τρόπο ότι είμαστε διαθέσιμοι, ότι θα πάρουμε μέρος στα παιχνίδια του συστήματος, ενδεχομένως να μην είχαμε δεχτεί όλο αυτό τον πόλεμο. Δεν πειράζει. Εμείς θα πάμε στην κάλπη υπερήφανοι και αισιόδοξοι.

«Απογείωση» της επιβατικής κίνησης σε 7 αεροδρόμια της χώρας

Κως, Ρόδος, Κεφαλονιά, Βόρεια Ελλάδα αλλά και το αεροδρόμιο της Αθήνας βρίσκονται στην κορυφή της λίστας με τη μεγαλύτερη αύξηση της αεροπορικής κίνησης για το πρώτο πεντάμηνο του έτους, όπως καταδεικνύουν τα προσωρινά στοιχεία αφίξεων της Υπηρεσίας Πολιτικής Αεροπορίας αλλά και τα στοιχεία του «Ελευθέριος Βενιζέλος».

Περισσότερα άρθρα... Πυρά ΠΑΣΚ για τις αλλαγές στο ΑσφαλιστικόΟχι της Ελλάδας σε κανονισμό για απελάσεις μεταναστώνΕξάρθρωση σπείρας ναρκωτικών στα ΠατήσιαΞέχασαν ασκούς με αίμα στο ΚΤΕΛ...Διασφάλιση για 13ο - 14οΣτο 11,9% η ανεργία τον ΑπρίλιοΠενθήμερη απεργία των νοσοκομειακών γιατρώνΥπό έλεγχο η φωτιά στην ΠολιτείαΣε διαθεσιμότητα αστυνομικός για κλοπήΤρένο σκότωσε ποδηλάτηΣυνελήφθη κατά συρροήν εμπρηστής Ψάχνουν κύκλωμα παιδικής πορνογραφίαςΝέο πρόγραμμα για την απογραφήΔίκες-εξπρές για μεγάλες υποθέσειςΚληρώνει για τη συλλογική σύμβαση«Βράζει» στους 39 oC όλη η χώραΑιματηρό τροχαίο στο ΒόλοΥπό έλεγχο η φωτιά στην ΖάκυνθοΑνακοπή στο «Αγία Σοφία»Πόρισμα - καταπέλτης για ΩνάσειοΖητούν να ελεγχθούν οι λογαριασμοί τους Ρεκόρ ηχορρύπανσης σε τέσσερις περιοχές της Αθήνας Η εγκληματικότητα «βουλιάζει» τα ξενοδοχείαΔιακοπές από αύριο για τον «δακτύλιο» «Απογείωση» της επιβατικής κίνησης σε 7 αεροδρόμια της χώρας Αυτοψίες με ελάχιστο προσωπικό Αποστάσεις από τον Κορκονέα για τη δολοφονία Αποζημίωση 160.000 € για παραπλανητική διαφήμιση Ληστείες σε βάρος πολιτώνΑπάτη με λαχνούς Τo σχέδιο για το εφάπαξΔιαμαρτυρία των ενστόλων

Αντιθέτως, η Κρήτη, αν και παραδοσιακός θερινός προορισμός, εμφανίζει μείωση στον αριθμό των αφίξεων τουριστών.

Συνολικά στο διάστημα Ιανουαρίου-Μαΐου 2010, η επιβατική κίνηση των αεροδρομίων ήταν ελαφρώς αυξημένη σε σχέση με το αντίστοιχο διάστημα του 2009. Βάσει των στοιχείων, ενισχυμένη κατά 3% ήταν η κίνηση στο Αεροδρόμιο της Αθήνας τους πρώτους πέντε μήνες του 2010.

Η κίνηση εμφάνισε μία κάμψη της τάξης του 2% τον περασμένο Μάιο, με τους επιβάτες που διακινήθηκαν να φτάνουν το 1.346.727 έναντι 1.376.137 το αντίστοιχο περσινό διάστημα. Η πτώση για την εσωτερική αγορά άγγιξε το 7%, γεγονός που η διοίκηση του ΔΑΑ αποδίδει εν μέρει στη μείωση των δρομολογίων εσωτερικού από τους εγχώριους αερομεταφορείς. Αντίθετα, η επιβατική κίνηση εξωτερικού εμφάνισε οριακή αύξηση (0,8%) συγκριτικά με το 2009. Συνολικά, πάντως, οι πτήσεις μειώθηκαν τον Μάιο κατά 12%.

Βόρεια Ελλάδα
Σε ό,τι αφορά τη Βόρεια Ελλάδα, από τα αεροδρόμια της Θεσσαλονίκης, της Αλεξανδρούπολης και της Καβάλας ταξίδεψαν συνολικά 1.647.040 επιβάτες έναντι 1.528.391 πέρυσι.

Την ίδια στιγμή άνοδο σε ποσοστό 10,79% σημείωσαν οι αφίξεις ξένων τουριστών στο αεροδρόμιο της Kω (78.357 επισκέπτες), ενώ και στη Pόδο οι αφίξεις ήταν αυξημένες κατά 4,53% (213.895 επιβάτες έναντι 204.622 επιβατών στο πεντάμηνο του 2009).

Από το Ιόνιο τα μέχρις στιγμής στοιχεία καταδεικνύουν ότι η Κεφαλονιά εμφανίστηκε πιο... «ανθεκτική» στην κρίση, καθώς είχε αύξηση αφίξεων κατά 4,7%, σε αντίθεση με τη Ζάκυνθο, όπου κατεγράφη πτώση σε ποσοστό 8,58% και την Κέρκυρα, η οποία επίσης υποδέχθηκε λιγότερους τουρίστες (98.285 έναντι 102.415 την ίδια περίοδο του 2009).

Αρνητική είναι η εικόνα και στην Κρήτη, όπου η επιβατική κίνηση παρουσιάζει μείωση κατά 6,57% στα Χανιά και 8,13% στο Ηράκλειο.

ΜΑΡΙΑ ΛΙΛΙΟΠΟΥΛΟΥ

Από το < Έθνος>.

Ιόνιο–Μεσόγειος: Κρίση της Παγκοσμιοποίησης και Πολιτισμός

Το ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΗΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ του Πανεπιστημίου Αιγαίου οργανώνει ημερίδα με θέμα: Ιόνιο–Μεσόγειος: Κρίση της Παγκοσμιοποίησης και Πολιτισμός στα πλαίσια ενός αυτόνομου ερευνητικού προγράμματος, με τίτλο Ιόνιο–Μεσόγειος. Αντικείμενο του προγράμματος αυτού είναι η διερεύνηση της πλούσιας, αν και όχι ευρύτερα συνειδητοποιημένης, πολιτισμικής ιστορίας της Μεσογείου στην εποχή της Παγκοσμιοποίησης. Διερευνούμε τις απαρχές του Μύθου, του Λόγου, της Τέχνης και γενικότερα όλων των εκφάνσεων της Σκέψης. Στόχος μας είναι να αναδείξουμε την ιδιομορφία του μεσογειακού πολιτισμού και συγχρόνως να διερευνήσουμε μορφές σκέψης και δράσης, που να διατηρούν στοιχεία του συγκεκριμένου πολιτισμού ως μορφές αντίστασης στην ισοπεδωτική παγκοσμιοποίηση.
Τα δύο-τρία τελευταία χρόνια ζούμε βέβαια την άνευ προηγουμένου κρίση της διεθνούς κοινωνίας και του παγκόσμιου πολιτισμού, η οποία ως ένα σημαντικό βαθμό οφείλεται στα αδιέξοδα που δημιούργησε η ακάθεκτη παγκοσμιοποίηση. Παρόλα αυτά πιστεύουμε ότι μέσα σε αυτό το βαρύ οικονομικό, κοινωνικό και πολιτισμικό κλίμα που έχει δημιουργήσει η κρίση, θα κατορθώσουμε να επεξεργαστούμε νέα μοντέλα ή παραδείγματα σκέψης και δράσης, τα οποία, διατηρώντας στοιχεία της αυτονομίας του μεσογειακού πολιτισμού (η Σχολή του Σωκράτη, του Επίκουρου κ.α.), θα ανιχνεύσουν τουλάχιστον κάποιες εναλλακτικές λύσεις με ανθρωπιστικό περιεχόμενο.
Στην ημερίδα συμμετέχουν οι καθηγητές: Β. Φιοραβάντες, Γ. Α. Μεταξάς, Ν. Μαραβέγιας και Κ. Γουλιάμος.
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 16/07/2010 ΩΡΑ 7:30 μμ. – 10.00 μμ.
ΤΟΠΟΣ: Αίθουσα εκδηλώσεων ξενοδοχείου ΜΕΝΤΙΤΕΡΑΝΕ (ΛΑΣΗ)

Καθηγητής Βασίλης Φιοραβάντες
Δ/ντης Εργαστηριού Καλλιτεχνικής & Πολιτισμικής Παιδείας

ΨΗΦΙΣΜΑ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΣΑΜΗΣ ΓΙΑ ΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΥΕΙΑΣ ΣΑΜΗΣ.

Το Δημοτικό Συμβούλιο Σάμης στην τέταρτη έκτακτη συνεδρίασή του, η οποία έλαβε χώρα την 13.07.10, με μοναδικό θέμα ημερήσιας διάταξης τα προβλήματα λειτουργίας του Κέντρου Υγείας Σάμης, αποφάσισε ομόφωνα τα ακόλουθα:

Η οποιαδήποτε μείωση του προσωπικού του Κέντρου Υγείας οδηγεί στην περαιτέρω απαξίωση αυτού.

Το Δ.Σ. Σάμης εκφράζοντας την ομόφωνη θέση των δημοτών και κατοίκων της περιοχής καταδικάζει κάθε πράξη ή ενέργεια που οδηγεί στην υποβάθμιση των παρεχόμενων υπηρεσιών υγείας στην περιοχή και ζητά την αναβάθμιση του ρόλου του Κέντρου Υγείας και την συνακόλουθη αναβάθμιση των παρεχόμενων υπηρεσιών υγείας.

Προτείνει για ορισμένες θέσεις προσωπικού (π.χ. οδηγοί) να υπάρξει συνεργασία Κ.Υ. Σάμης -Δήμου Σάμης καθώς και εθελοντών δημοτών της περιοχής προς τον σκοπό όπως διασφαλιστεί, και σε αυτό το επίπεδο, η απρόσκοπτη λειτουργία του Κέντρου Υγείας.

Συνάμα καταδικάζει με τον πλέον απερίφραστο και κατηγορηματικό τρόπο όσες πράξεις, ενέργειες ή αποφάσεις κυβερνητικών οργάνων ή άλλων φορέων του δημοσίου κατατείνουν στην περαιτέρω υποβάθμιση της περιοχής, η οποία επέρχεται με την παύση λειτουργίας των δημοσίων υπηρεσιών στη Σάμη.

Η πόλη της Σάμης, το κύριο λιμάνι της Κεφαλονιάς, μπορεί και πρέπει να είναι πόλη στην οποία θα εδρεύει το Λιμενικό Ταμείο Κεφαλληνίας, θα λειτουργεί το κεντρικό Λιμεναρχείο Κεφαλληνίας, θα συνεχίζει απρόσκοπτα την λειτουργία του το Κέντρο Υγείας Σάμης, θα προστατεύονται οι κάτοικοι, οι επισκέπτες και η περιοχή από το Α.Τ. Σάμης και το Πυροσβεστικό Κλιμάκιο Σάμης και θα εξυπηρετούνται οι συμπολίτες μας από το γραφείο του ΙΚΑ Σάμης, το Ειρηνοδικείο Σάμης, το Ταχυδρομείο και Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο Σάμης, τα καταστήματα του ΟΤΕ και της ΔΕΗ και υποκαταστήματα Κρατικών Τραπεζών (για την λειτουργία των οποίων αγωνιζόμαστε).

Όλα τα ανωτέρω αποτελούν αναφαίρετο δικαίωμα των κατοίκων και της περιοχής και είτε σήμερα, είτε στο απώτερο μέλλον, η οποιαδήποτε προσπάθεια αφαίρεσης του δικαιώματος αυτού θα αντιμετωπισθεί από τους Σαμικούς ως ενέργεια που στρέφεται ευθέως ενάντια στην ανάπτυξη της περιοχής και στην προσωπική, οικογενειακή, οικονομική και κοινωνική ζωή του καθενός χωριστά και όλων συνολικά.

Απόφαση όλων αποτελεί ότι η κάθε τέτοια προσπάθεια απαξίωσης της περιοχής θα αντιμετωπισθεί με τον πλέον δυναμικότερο και αγωνιστικότερο τρόπο.

Σάμη 14 Ιουλίου 2010
Για το Δ.Σ. Σάμης,
Ο Πρόεδρος
ΠΑΝΑΓΗΣ ΔΡΑΚΟΥΛΟΓΚΩΝΑΣ

Τέχνη στη σκιά της βουκαµβίλιας

ΣΤΗΝ ΚΕΦΑΛΟΝΙΑ

ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ <ΤΑ ΝΕΑ>.

ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: Τετάρτη 14 Ιουλίου 2010

Μόλις 300 µ. από το γραφικό λιµανάκι του Φισκάρδου στην Κεφαλονιά, µια φιλόξενη αυλή κάτω από µια µεγάλη µπουκαµβίλια έχει µετατραπεί σε στέκι φιλοτέχνων. Εκεί όπου µε θέα στον Φάρο έχει στήσει την γκαλερί της η Κερασία Τουλιάτου. Λάδια σε καµβά, έργα αγιογραφίας, δηµιουργίες από πεπιεσµένο χαρτί και κατασκευές είναι µερικά µόνο από τα έργα που εκθέτει στο κατώι ενός παλιού κεφαλονίτικου σπιτιού η καλλιτέχνις µε σπουδές στη ζωγραφική και τη βυζαντινή τέχνη.

«Ιδιαίτερα ευαισθητοποιηµένη στο χρώµα, η ζωγράφος κατορθώνει µέσα από αυτό να τονίσει την ατµοσφαιρικότητα των έργων της, καθώς εδώ το χρώµα και το φως εκπέµπονται και συνάµα απορροφώνται, ακτινοβολούν και συγχρόνως διεισδύουν στο φυσικό στοιχείο και περιβάλλον για να διαµηνύσουν στην ουσία µια ιδιωµατικά εννοηµένη µεταφυσική ατµόσφαιρα», σηµειώνει για τη δουλειά της Κερασίας Τουλιάτου η ιστορικός Τέχνης Ντόρα Ηλιοπούλου-Ρογκάν. Η έκθεση ζωγραφικής θα φιλοξενείται από 20 Ιουλίου έως 25 Αυγούστου στην «Κ art gallery» (Φισκάρδο, Κεφαλονιά, τηλ. 6949-988.946).

ΕΟΡΤΙΑ ΣΑΜΗΣ 2010

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ.

ΙΟΥΛΙΟΣ

Σάββατο 10, 21:00, Παραλίακή Οδός Σάμης: ΕΝΑΡΞΗ Εορτιών από την Φιλαρμονική του Δήμου Σάμης. Διευθύνει ο αρχιμουσικός Γεράσιμος Γεωργόπουλος.

Δευτέρα 12, 19:00, Καραβόμυλος (Πρώην Κοινοτικό Γραφείο): ΕΓΚΑΙΝΙΑ Έκθεσης Φωτογραφίας με θέμα Παλιά Σάμη (12/07-02/08). Διοργάνωση: Διαπολιτισμικό Κέντρο Ιονίου.

Τρίτη 13, 21:30, Κηποθέατρο Δημοτικού Σχολείου : ΘΕΑΤΡΙΚΗ Παράσταση "Οι Απόντες" του Γιάννη Δημουλέα από το τμήμα ενηλίκων του Θεατρικού Εργαστηρίου του Δήμου Σάμης. Παίζουν: Γεωργία Βαγγελάτου, Μαρία Βαγγελάτου, Μάκης Βρεττός, Ιωάννα Βρεττού, Χριστίνα Γκουγκουρά, Μανώλης Δομένικος, Βάσω Καβαλλιεράτου, Χαρά Μωραϊτη, Κατερίνα Σαούλη και Βαγγέλλης Χρηστάτος. Σκηνοθεσία Σταύρος Παπαδάτος και Τζούλια Δόριζα.

Τετάρτη 14, 19:00, Καραβόμυλος (Πρώην Κοινοτικό Γραφείο): ΕΓΚΑΙΝΙΑ Έκθεσης Χειροτεχνημάτων του Κώστα Δευτεραίου και της Μάγδας Καβαλλιεράτου (14/07 - 24/07). Διοργάνωση: Διαπολιτισμικό Κέντρο Ιονίου.

Παρασκευή 16, 20:30, Πλατεία Δημαρχείου Σάμης: ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ Θεάτρου Σκιών από το Θέατρο Σκιών του Α. Μελισσινού.

Πέμπτη 22, 21:30, Νέος Μώλος Σάμης: ΧΟΡΕΥΤΙΚΗ Παράσταση από τα χορευτικά τμήματα του συλλόγου "Αιγιαλός". Συμμετέχει η ορχήστρα του Γ. Μαρινάκη. Θα παρουσιάσουν χορούς και τραγούδια από τα νησιά του Αιγιακού χώρου. Διδασκαλία: Δ. Μαντζουράτος και Ι. Βαλλάτου. Διοργάνωση Πολιτιστικός Σύλλογος "Αιγιαλός".

Παρασκευή 23, 21:00, Πλατεία Σάμης: ΣΥΝΑΥΛΙΑ με θέμα "Το μαντολίνο από την κλασική μουσική … στις επτανησιακές καντάδες" από τους Αδελφούς Καραβιώτη, τον Γρηγόρη Βλαχούδη και το Κουιντέτο Νυκτών Εγχόρδων "Δημήτριος Δούνης".

Σάββατο 24, 21:30, Κηποθέατρο Δημοτικού Σχολείου : ΘΕΑΤΡΙΚΗ Παράσταση "Κάθε Δευτέρα Χωρίζουμε" της Βίλης Σωτηροπούλου. Παίζουν οι ηθοποιοί: Ελένη Καλιά, Ντίνα Μιχαηλίδη, Κατερίνα Μπίλαλη, Θάλεια Προκοπίου, Βίλη Σωτηροπούλου. Τη μουσική και το τραγούδι της παράστασης έγραψε ο Στάθης Δρογώσης. Σκηνοθεσία: Γιώργος Μιχαηλίδης. Σκηνικά – Kοστούμια: Αγνή Ντούτση.

Κυριακή 25, 19:00, Καραβόμυλος (Πρώην Κοινοτικό Γραφείο): ΕΓΚΑΙΝΙΑ Έκθεσης Παραδοσιακού Επτανησιακού Επίπλου του Κώστα Βικτωράτου(25/07 – 15/08). Διοργάνωση: Διαπολιτισμικό Κέντρο Ιονίου.

Τρίτη 27, 21:30, Πλατεία Πουλάτων: ΤΟ Πανηγύρι του Αγίου Παντελεήμονα με την ορχήστρα "Εννιάηχο" του συμπατριώτη μας Μ. Σαμιώτη.

Τετάρτη 28, 21:30, Νέος Μώλος Σάμης: ΧΟΡΕΥΤΙΚΗ Παράσταση από τα μικρά χορευτικά τμήματα του Συλλόγου "Αιγιαλός". Θα παρουσιάσουν χορούς από Θράκη, Μακεδονία και Επτάνησα. Διδασκαλία: Δ. Μαντζουράτος και Ι. Βαλλάτου. Διοργάνωση Πολιτιστικός Σύλλογος "Αιγιαλός".

Πέμπτη 29, 21:30, Κηποθέατρο Δημοτικού Σχολείου Σάμης : ΠΑΙΔΙΚΗ Θεατρική Παράσταση "Οι Ζαβολιάρηδες" από το θίασο "Πολυθέαμα". Είσοδος: 6 €.

Σάββατο 31, 21:30, Νέος Μώλος Σάμης: ΧΟΡΕΥΤΙΚΗ Παράσταση από τα χορευτικά τμήματα του Μορφωτικού & Εκπολιτιστικού Συλλόγου Στρουσίου "Ο Περικλής". Θα παρουσιάσουν παραδοσιακούς χορούς από την Πελοπόννησο.

ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ

Kυριακή 1, 21:30, Πλατεία Σαρίστρας, Παλιά Βλαχάτα: Παραδοσιακό Πανηγύρι με την ορχήστρα του Γ. Παυλάτου.

Τρίτη 3, 19:00, Καραβόμυλος (Πρώην Κοινοτικό Γραφείο), ΕΓΚΑΙΝΙΑ Έκθεσης Ζωγραφικής του Παναγή Δανάλη (3/08 – 31/08), Διοργάνωση: Διαπολιτισμικό Κέντρο Ιουνίου.

Τετάρτη 4, 20:00, Παραλία Σάμης: ΕΓΚΑΙΝΙΑ Έκθεσης Βιβλίου από τα τοπικά βιβλιοπωλεία (04/08 – 24/08).

Πέμπτη 5, 20:30, Πλατεία Δημαρχείου Σάμης: ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ Θεάτρου Σκιών από το Θέατρο Σκιών του Α. Μελισσινού.

Παρασκευή 6, 21:30, Αύλιος Χώρος Σχολείου Ζερβάτων: ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΟ Πανηγύρι με την ορχήστρα του Π. Παλημέρη και Μ. Κοψαχείλη. Διοργάνωση: Σύλλογος Ζερβάδων "Άγιος Ιωάννης".

Σάββατο 7, 21:30, Νέος Μώλος Σάμης : ΧΟΡΕΥΤΙΚΗ Παράσταση από τα χορευτικά τμήματα του Συλλόγου "Αιγιαλός" και χορευτικό συγκρότημα από το Κυπαρίσσι Κρήτης. Θα παρουσιάσουν χορούς και τραγούδια από την πανέμορφη Κρήτη. Διδασκαλία: Δ. Ματζουράτος και Ι. Βαλλάτου. Διοργάνωση: Πολιτιστικός Σύλλογος "Αιγιαλός".

Κυριακή 8, 18:30, Γήπεδο Μπάσκετ Πυργί: ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ Μπάσκετ, Διοργάνωση: Σύλλογος "Ο Αίνος".

Δευτέρα 9, 18:30, Γήπεδο Μπάσκετ Πυργί: ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ Μπάσκετ. Διοργάνωση Σύλλογος "Ο Αίνος".
Δευτέρα 9, 21:00, Παραλία Σάμης: Καντάδες - Περαντζάδα με τους "Αθεράπευτα Κεφαλονίτες".

Τρίτη 10, 18:30, Πλατεία Χαράκτι Πυργί: ΘΕΑΤΡΙΚΗ Παράσταση "Η Μαθητευόμενη Μαγισσούλα" με θεατρικό παιχνίδι και συμμετοχή παιδιών. Συγγραφή – Αφήγηση: Καλλιόπη Λιοσάτου.
Τρίτη 10, 21:30, Κηποθέατρο Δημοτικού Σχολείου: ΣΥΝΑΥΛΙΑ από τη Φιλαρμονική του Δήμου Σάμης. Ένα αφιέρωμα στην ελαφρά ελληνική μουσική. Διευθύνει ο αρχιμουσικός Γεράσιμος Γεωργόπουλος.

Τετάρτη 11, 18:30, Πλατεία Χαράκτι Πυργί: ΚΥΝΗΓΙ Χαμένου Θησαυρού (από 11 ετών και πάνω). Διοργάνωση Σύλλογος "Ο Αίνος".
Τετάρτη 11, 20:30: Πλατεία Σάμης: ΠΑΙΔΙΚΗ Παράσταση Κλόουν.

Πέμπτη 12, 19:00, Δημοτικό Σχολείο Σάμης: ΕΓΚΑΙΝΙΑ Έκθεσης Ζωγραφικής της Μαρίας Ραντουλέσκου (12/08 – 25/08).

Παρασκευή 13, 18:30, Πλατεία Χαράκτι Πυργί: ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΣ Ζωγραφικής για τους μικρούς μας φίλους με θέμα "Καλοκαίρι στο Χωριό". Διοργάνωση: Σύλλογος "Ο Αίνος".

Σάββατο 14, 18:30, Πλατεία Χαράκτι Πυργί: ΑΓΩΝΕΣ Δρόμου "Ο Γύρος του Πυργιού". Διοργάνωση: Σύλλογος "Ο Αίνος".
Σάββατο 14, 20:30, Ιερά Μονή Αγριλίων: ΚΟΙΜΗΣΗ Υπεραγίας Θεοτόκου (Εσπερινός – Αγρυπνία).
Σάββατο 14, 21:30, Πλατεία Χαλιωτάτων: ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΟ Πανηγύρι με τους Π. Παλημέρη και Μ. Κοψαχείλη.

Κυριακή 15, 8:00, Ιερά Μονή Αγριλίων: ΌΡΘΡΟΣ – Θεία Λειτουργία,
Κυριακή 15, 10:30, Ιερά Μονή Αγριλίων: ΛΙΤΑΝΕΥΣΗ Ιεράς Εικόνας Υπεραγίας Θεοτόκου.

Δευτέρα 16, 21:30, Πλατεία Χαράκτι Πυργί: ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΟ Πανηγύρι με τους Π. Παλημέρη και Μ. Κοψαχείλη.

Τετάρτη 18, 20:30, Πλατεία Δημαρχείου Σάμης: ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ Θεάτρου Σκιών από το Θἐατρο Σκιών του Α. Μελισσινού.

Πέμπτη 19, 21:00, Παραλία Σάμης: ΚΑΝΤΑΔΕΣ - Περατζάδα με τους Αδελφούς Καραβιώτη και το δεκαμελές φωνητικό και οργανικό τους σύνολο "Η Χορωδία των Κεφαλλήνων".

Παρασκευή 20, 21:30, Κηποθέατρο Δημοτικού Σχολείου: ΘΕΑΤΡΙΚΗ Παράσταση "Ο Μικρός Πρίγκηπας" του Antoine de Saint-Exupéry από το παιδικό τμήμα του Θεατρικού Εργαστηρίου του Δήμου Σάμης. Παίζουν: Κατερίνα Αρτελάρη, Δήμητρα Βαλλάτου, Παναγιώτα Βαλλάτου, Ράνια Βαλλάτου, Αθανασία Βάλσαμου, Αναστασία Λεβενιώτη, Χρήστος Παπαδάτος, Γεράσιμος Σπαθής, Ελένη Σπαθή, Σπυριδούλα Στεφανάτου, Αναστάσης Τζωρτζάτος, Γεράσιμος Τουλάτος, Αναστάσης Φιλιππάτος, Κωνσταντίνος Χαριτάτος, Δημοσθένης Χρηστάτος. Σκηνοθεσία Σταύρος Παπαδάτος και Τζούλια Δόριζα.

Σάββατο 21, 21:30, Νέος Μώλος Σάμης: ΧΟΡΕΥΤΙΚΗ Παράσταση από το χορευτικό συγκρότημα του εκπολιτιστικού συλλόγου "Λεύκα" Πατρών.

Κυριακή 22, 21:30, Πλατεία Σάμης: ΣΥΝΑΥΛΙΑ με το νικητή του X – Factor Σταύρο Μιχαλάκο.

Δευτέρα 23, 07:30, Ι.Ν. Κοιμήσεως Υπερ. Θεοτόκου Σάμης: ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ Όρθρου – Πανηγυρική Θεία Λειτουργία.
Δευτέρα 23, 19:45, Ι.Ν. Κόιμήσεως Υπερ. Θεοτόκου Σάμης: Παράκληση.
Δευτέρα 23, 20:15, Κεντρικές Οδοί Σάμης: ΜΕΓΑΛΟΠΡΕΠΗΣ Λιτάνευση της Ιεράς Εικόνας της Παναγίας μας (Λουτριώτισσα).
Δευτέρα 23, 21:30, Νέος Μώλος Σάμης: ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΟ Πανηγύρι με την ορχήστρα "Εννιάηχο" του συμπατριώτη μας Μάκη Σαμιώτη.

Σάββατο 28, 21:30, Πλατεία Καραβομύλου: ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΟ Πανηγύρι με τους Π. Παλημέρη και Μ. Κοψαχείλη.

Κυριακή 29, 21:00, Κηποθέατρο Δημοτικού Σχολείου: ΣΥΝΑΥΛΙΑ Φιλαρμονικής Σχολής Ληξουρίου.

ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ

Σἀββατο 4, 21:00, Παλιά Πλατεία Λιβαθηνάτων: ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΟ Πανηγύρι με την ορχήστρα του Γ. Παυλάτου.

Kefalonia... Κεφαλλονιά...

ΕΟΡΤΙΑ ΣΑΜΗΣ 2010

Γράμμα καταπέλτης της κατασκευάστριας εταιρείας του Μπαστουνιού προς το Νομάρχη

Αντιγραφή από το http://kefaloniapress.gr/

"Μόνο αίσχος και ντροπή είναι οι λέξεις που ταιριάζουν στον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίσατε και εξακολουθείτε να αντιμετωπίζετε , ένα έργο πρωτοποριακό, τεχνικά δύσκολο και άμεσης απόδοσης οφέλους για τον τουρισμό της Κεφαλονιάς."|

Διαβάστε ολόκληρη την επιστολή- καταγγελία

Μετά την επιστολή-καταπέλτη της εταιρίας που πρακτορεύει τα κρουαζιερόπλοια, για την κατάσταση στο ¨Μπαστούνι" που είχαμε δημοσιεύσει στις 14/6/2010, Επιστολή - βόμβα της εταιρίας που πρακτορεύει κρουαζιερόπλοια για την κατάσταση στο "μπαστούνι"(κλικ) μια νέα επιστολή, αυτή τη φορά της κατασκευάστριας εταιρίας, έρχεται να ταράξει τον καλοκαιρινό ύπνο της Νομαρχίας, για την κατάσταση στο "Μπαστούνι" ακριβώς ένα χρόνο μετά την λειτουργία του. Είναι τρομερό! Οι γραφειοκράτες δεν θεωρούν έργο προτεραιότητας την ηλεκτροδότηση του νέου λιμανιού!!! Στα σκοτάδια το "μπαστούνι" !! Ε, ρε βρεμένη σανίδα.. και βρεμένη στο Μαϊστράτο...

ΕΛΤΕΡ ΤΕΧΝΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ Αθήνα 9.7.2010 ΑΠ G 18844 Προς Διονύσιο Γεωργάτο Νομάρχη Κεφαλληνίας και Ιθάκης Κύριε Νομάρχα, Μόνο αίσχος και ντροπή είναι οι λέξεις που ταιριάζουν στον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίστηκε και εξακολουθεί να αντιμετωπίζεται ένα έργο πρωτοποριακό, τεχνικά δύσκολο και άμεσης απόδοσης οφέλους για τον τουρισμό της Κεφαλονιάς. Ένα έργο που με ελάχιστη εθνική επιδότηση, δεδομένου ότι το 75% της δαπάνης του χρηματοδοτείται από Κοινοτικούς πόρους, έχει φέρει ήδη σημαντικό όφελος στην τοπική κοινωνία με την σημαντική αύξηση του αριθμού των κρουαζιερόπλοιων που επισκέπτονται το Αργοστόλι. Όπως καταλαβαίνετε αναφέρομαι στο έργο της λιμενικής εγκατάστασης για τα κρουαζιερόπλοια, το γνωστό «Μπαστούνι», το οποίο η εταιρία μας ως υπεργολάβος της αναδόχου ουσιαστικά παραδοθεί εδώ και έναν χρόνο περίπου. Παρά τις τεράστιες δυσκολίες και τα προβλήματα τα οποία παρουσιάστηκαν κατά την εκτέλεση των εργασιών, για την επίλυσή τους δυστυχώς δεν είχαμε την πρέπουσα υποστήριξη. Στις 19.06.2009 έγινε η διοικητική παραλαβή της προβλήτας και πριν ακριβώς ένα χρόνο, την 1η Ιουλίου 2009 , το όνειρο έγινε πραγματικότητα και το πρώτο κρουαζιερόπλοιο έδεσε στη νέα προβλήτα. Εκτοτε, δυστυχώς, το έργο εγκαταλείφθηκε στη τύχη του εξ αιτίας αδυναμιών των υπηρεσιών σας και της τυπολατρικής γραφειοκρατίας της Διαχειριστικής Αρχής του έργου. Από το περασμένο καλοκαίρι εκκρεμεί η έγκριση του 2ου ΑΠΕ, ενός ΑΠΕ φάντασμα ο οποίος «συντάσσεται», ανασυντάσσεται και «τροποποιείται» χωρίς όμως μέχρι σήμερα να έχει ολοκληρωθεί η διαδικασία έγκρισής του. Ένας ΑΠΕ που θα μπορούσε να θεωρηθεί ως τακτοποιητικός , δεδομένου ότι περιλαμβάνει αυξομειώσεις ποσοτήτων ως είναι σύνηθες σε ένα έργο που έχει ολοκληρωθεί και με μόνη ουσιαστική πρόσθετη δαπάνη , αυτή της τοποθέτησης ενός Υποσταθμού ΔΕΗ , απαραίτητου για τη σωστή λειτουργία της εγκατάστασης. Δυστυχώς όμως, πέραν των καθυστερήσεων που οφείλονται στις αδυναμίες των υπηρεσιών σας, εδώ και 4 μήνες περίπου η έγκριση του ΑΠΕ έχει εμπλακεί στα γραφειοκρατικά γρανάζια της Διαχειριστικής Αρχής Ιονίων Νήσων, η οποία ούτε λίγο ούτε πολύ αδυνατεί να κατανοήσει τα αυτονόητα, δηλαδή ότι ο εν λόγω Υποσταθμός δεν αποτελεί τροποποίηση του τεχνητού αντικειμένου του αρχικού έργου αλλά εργασία απολύτως αναγκαία και επείγουσα για την τελειοποίηση του εκτελουμένου έργου και έχει απόλυτη συνάφεια, τοπική και τεχνική, με το αρχικό συμβατικό αντικείμενο, καθόσον θα επιτρέψει την πλήρη και αυτόνομη λειτουργία της «μαρίνας», προκειμένου αυτή να λειτουργήσει για το σκοπό που έχει κατασκευαστεί, δηλαδή τον ελλιμενισμό ιδιωτικών σκαφών αναψυχής (yachts) . Ένας υποσταθμός ο οποίος έχει ήδη παραγγελθεί μετά από απόφαση της Νομαρχιακής Επιτροπής Υποδομών και Δημοσίων Έργων και σχετική εντολή προς εμάς της Διευθύνουσας Υπηρεσίας και ο οποίος παραμένει στις εγκαταστάσεις του εργοστασίου κατασκευής του, καθότι δεν είναι δυνατή η τοποθέτησή του στο χώρο επειδή οι αναγκαίες εργασίες περιλαμβάνονται στον ΑΠΕ ο οποίος φυσικά δεν έχει εγκριθεί. Ο εν λόγω 2ος ΑΠΕ υποβλήθηκε επισήμως στη Διαχειριστική Αρχή στις 14.04.2010, αλλά ανεπισήμως είχε δοθεί ένα τουλάχιστον μήνα νωρίτερα. Μέχρι σήμερα η Διαχειριστική Αρχή δεν έχει εγκρίνει τον 2ο ΑΠΕ, ενώ για περισσότερους από δυο μήνες δήλωνε ότι δεν μπορούσε να ασχοληθεί με τον έλεγχό του «γιατί είχε άλλες προτεραιότητες». Δηλαδή η διαχειριστική αρχή θεωρεί ότι μεσούσης της τουριστικής σαιζόν ,ένα νησί όπως η Κεφαλονιά, που ζει από τον τουρισμό, μπορεί να έχει άλλες προτεραιότητες από την ηλεκτροδότηση της λιμενικής εγκατάστασης κρουαζιερόπλοιων. Και όλα αυτά ενώ η σχετική πίστωση έχει ήδη εγκριθεί από το Υπουργείο Οικονομίας και έχει ήδη κατατεθεί στο λογαριασμό του έργου. Δηλαδή ένα έργο , ίσως το πιο σημαντικό για το νησί, δεν μπορεί να ολοκληρωθεί και να αποδοθεί σε πλήρη χρήση, γιατί κάποιοι γραφειοκράτες δεν έχουν προφανώς κατανοήσει το ρόλο τους. Συνακόλουθο της παραπάνω γραφειοκρατικής τακτικής είναι ότι η εταιρία μας , η οποία εκτελεί το έργο ως υπεργολάβος του Αναδόχου , παραμένει εγκλωβισμένη στο έργο, αδυνατεί να πληρωθεί την δαπάνη προμήθειας του Υποσταθμού αλλά και ήδη εκτελεσμένες εργασίες ύψους περί τα 250.000 ευρώ που περιλαμβάνονται στον υπό έγκριση 2ο ΑΠΕ, παρά τις –επί πολλούς μήνες- διαβεβαιώσεις ότι επίκειται η επίλυσης των γραφειοκρατικών προβλημάτων. Κύριε Νομάρχα, εμείς που δουλεύουμε στον ιδιωτικό τομέα της οικονομίας, δεν είμαστε παιδιά ενός κατώτερου θεού και κανείς δεν μας εξασφαλίζει το μεροκάματο ή τον μισθό μας βρέξει- χιονίσει. Ζούμε από τα έσοδα της δουλειάς μας και είναι πολύ φυσικό να αγανακτούμε όταν κάποιοι με εξασφαλισμένο «βρέξει-χιονίσει» τον μισθό τους, μας αποστερούν το δικαίωμά μας να αμειφθούμε για τις εργασίες που έχουμε εκτελέσει. Για λογαριασμό λοιπόν της εταιρίας που κατασκεύασε το «Μπαστούνι» , σας καλώ να παρέμβετε άμεσα, να ελέγξετε όσους υπαλλήλους αδιαφορούν και ολιγωρούν και να δώσετε άμεση λύση στα προβλήματα της δυσλειτουργίας των Υπηρεσιών σας και της Διαχειριστικής Αρχής. Δικαιολογίες του τύπου «τώρα έχουμε άλλες προτεραιότητες» δεν είναι ανεκτές. Η υπομονή μας έχει πλέον εξαντληθεί και είμαστε αποφασισμένοι να προσφύγουμε σε ανώτερα κυβερνητικά όργανα και να καταθέσουμε σχετική αναφορά στη Βουλή των Ελλήνων. Για την ΕΛΤΕΡ ΑΤΕ Δημήτριος Μεσοδάκος Πρόεδρος & Διευθύνων Σύμβουλος

ΤΗΝ CΑΜΕRΑ ΟΒSCURΑ «Σκονάκι» είχε ο Καραβάτζιο

Από την εφημερίδα < Τα Νέα >.
Επιµέλεια: Μαίρη Αδαµοπούλου

Την πρώτη φωτογραφική «µηχανή», την camera obscura, θεωρείται πιθανό πως χρησιµοποιούσε ο Καραβάτζιο για να αποδώσει τα θέµατά του. Η µηχανή δεν είναι παρά ένα σκοτεινό κουτί που στη µία πλευρά του έχει µια πολύ µικρή οπή και στο εσωτερικό του έναν καθρέφτη. Το φως περνά από την οπή, αντανακλά το είδωλο που στέκεται απέναντι από την οπή στον καθρέφτη και µε τη βοήθεια ενός φακού το είδωλο προβάλλεται «ολοζώντανο» στον καµβά
Δολοφόνος και µε οµοφυλοφιλική πλευρά, κοιµόταν πάντα µε ένα στιλέτο κάτω από το µαξιλάρι του. Τετρακόσια χρόνια µετά τον θάνατό του έχει αναδειχθεί στον πλέον αγαπηµένο ζωγράφο παγκοσµίως, ενώ τον τελευταίο µισό αιώνα στο έργο του έχουν εστιάσει το ενδιαφέρον τους οι περισσότεροι επιστήµονες µε αποτέλεσµα να έχει αφήσει πίσω του ακόµη και τον Μιχαήλ Αγγελο.

Γιατί όµως ο Μικελάντζελο Μερίζι, γνωστός στους περισσότερους ως Καραβάτζιο, είχε και έχει φανατικούς θαυµαστές; Μήπως δεν φταίει ο µύθος γύρω από τον κακό χαρακτήρα του και την άστατη ζωή του; Μήπως ο «διαβολικός καλλιτέχνης» που άλλαξε ριζικά την ιστορία της τέχνης και σφράγισε µε τον χρωστήρα του τη ζωγραφική του 17ου αιώνα «έκλεβε» χρησιµοποιώντας έναν πρόδροµο της φωτογραφικής µηχανής, την camera obscura (σκοτεινός θάλαµος) για να φτάσει στον απόλυτο ρεαλισµό;

Η αλήθεια είναι πως ο Καραβάτζιο συµπεριφέρονταν σα να υπερείχε από τους συναδέλφους του. Σα να γνώριζε κάτι που οι άλλοι αγνοούσαν. Οι σύγχρονοί του έβλεπαν στα έργα του «τροµερό ρεαλισµό, εκπληκτικές απεικονίσεις, που προσείλκυαν και µάγευαν το βλέµµα». Με άλλα λόγια, ο ρεαλισµός του Καραβάτζιο θα µπορούσε να περιγραφεί ως φωτογραφικός.

Και όλα τα στοιχεία συγκλίνουν στην άποψη πως ο ζωγράφος των δραµατικών φωτοσκιάσεων δεν χρησιµοποιούσε τις συµβατικές µεθόδους ζωγραφικής. Οι σύγχρονοί του για να δηµιουργήσουν µια µνηµειακή και πολυπρόσωπη σύνθεση, βασίζονταν στα σχέδιά τους. Αντιθέτως, ο Καραβάτζιο δεν σχεδίαζε ποτέ.

Ζωγράφιζε απευθείας στον καµβά αντιγράφοντας ό,τι έβλεπε. Ο ίδιος άλλωστε υποστήριζε ότι αντέγραφε µε τόση λεπτοµέρεια τα µοντέλα του, ώστε δεν έκανε ούτε µια πινελιά από µόνος του και πως όλες καθοδηγούνταν από τη φύση. Ρήση που κάνει πιθανή τη θεωρία που έχει διατυπώσει ο ζωγράφος Ντέιβιντ Χόκνι (κι άλλοι): ότι ο Καραβάτζιο χρησιµοποιούσε κάποια µηχανή για να προβάλει την εικόνα του µοντέλου του στον καµβά του.

Επί της ουσίας ο ζωγράφος έφτιαχνε µεγάλες συνθέσεις ενώνοντας στον καµβά του µορφές που προβάλλονταν µέσω ενός καθρέφτη και ενός φακού στην επιφάνεια όπου εργαζόταν και το αποτέλεσµα έµοιαζε µε κολάζ φωτογραφικών καρέ. Τη χρήση της camera obscura µάλιστα συνέστηνε στους καλλιτέχνες ο συγγραφέας Τζαµπατίστα ντέλα Πόρτα, που διατηρούσε επαφές µε τον πάτρονα του Καραβάτζιο, καρδινάλιο Ντελ Μόντε.

ΙΝFΟ

Η έκθεση «Caravaggio’s Friends and Foes» στην γκαλερί Whitefield Fine Αrt στο Λονδίνο έως τις 23/7


Ο φόβος της Ιεράς Εξέτασης

«Οι εικόνες που προέκυπταν από την προβολή πρέπει να προκαλούσαν τόση έκπληξη και θαυµασµό, όπως οι σηµερινές τρισδιάστατες ταινίες», υποστηρίζει ο ιστορικός τέχνης Κλόβις Γουίτφιλντ στον κατάλογο της έκθεσης «Φίλοι και εχθροί του Καραβάτζιο», η οποία πραγµατοποιείται στην γκαλερί του στο Λονδίνο.

Γιατί όµως ο Καραβάτζιο έκρυβε το µυστικό του; Οχι µόνο για να εντυπωσιάζει εχθρούς και θαυµαστές, αλλά και για να µη βρεθεί σε κίνδυνο, καθώς ο Ντέλα Πόρτα µε τις ιδέες του βρέθηκε ενώπιον της Ιεράς Εξέτασης και τα βιβλία του απαγορεύτηκαν το 1590. Οπότε αν όντως χρησιµοποιούσε µια τέτοια µέθοδο, θα έπρεπε να την κρατά µυστική.

άδοντες οδόντες...

άδοντες οδόντες...
Από την < Ελευθεροτυπία>.

Κι άλλη μεγάλη -προσωπική- επιτυχία του πολυπράγμονος, άσσου στις διεθνείς συναντήσεις και στη χρήση περιστροφορεβόλβερ, πρωθυπουργού μας. Αίφνης του 'ρθε να διεκδικήσει για την Ελλάδα τη στρατιωτική διοίκηση στο Κοσυφοπέδιο! («Κ.Ε.» 10/7/2010). (Γιατί άραγε;)

Οπως και να 'χει (τα πράγματα περιγράφονται εκτενώς κι αναλυτικά στο ρεπορτάζ των εκλεκτών συναδέλφων Δ.Π. Δήμα και Θ. Τσίτσα) οι Αμερικανοί τον «άδειασαν» (τον Γιωργάκη) -μάλιστα η κυρία Κλίντον αναρωτιόταν «τι μου έλεγε αυτός», μετά τη συνάντησή της με τον Ελληνα Πρωθυπουργό, τον περασμένο Απρίλη, όταν εκείνος, βασισμένος όπως πάντα στην προσωπική του ατζέντα κι όχι στις πρέπουσες προετοιμασίες, ανακοίνωνε στην εμβρόντητη Αμερικανίδα Υπεξ ότι «σκεφτόμαστε να αναλάβουμε τη διοίκηση στο Β. Κόσσοβο».

Θρίαμβος! Οι Αμερικανοί όχι μόνον μας έκοψαν (τον βήχα και τη μέση) σκαιώς, αλλά ο κ. Παπανδρέου και ο κ. Δρούτσας «κατάπιαν» το όλο ζήτημα και το «απέκρυψαν επιμελώς». Ανηλεείς όμως οι Αμερικανοί άφησαν οι ίδιοι να διαρρεύσουν τα συντελεσθέντα, για να αποδείξουν για μιαν ακόμη φορά πόσον δεδομένους μπορούν να έχουν τους πανταδεύτερους πρόθυμους...

Θαρρείτε! αρχίζει επιτέλους η διαδικασία προς την ανάπτυξη της χώρας. Αντιθέτως προς τους 50.000 νέους ανέργους που αναμένεται να προστεθούν αυτές τις ημέρες στους ήδη υπάρχοντες,

αναμένεται επίσης να εμφανιστούν και καθ' άπασαν την επικράτεια 50.000 κουλοχέρηδες! Αν μάλιστα οι αρμόδιοι «φωτογραφίσουν» τα πράγματα καλώς κι αν συνεπώς η «Intralot» κινηθεί στη συνέχεια αρκούντως γρήγορα, υπάρχει η πιθανότης να προκάνουμε και, ερχόμενου του φθινοπώρου, να 'χουμε τους κουλοχέρηδες που μας αξίζουν!

Κάθε άνεργος και κουλοχέρης

κάθε αρρωστάκι κι άρμεγμα.

Αδικο είχε ύστερα ο κυρ Πάγκαλος όταν δήλωνε στην «Ε» (7/8/2001) ότι: «Εγώ θα φύγω απ' το ΠΑΣΟΚ, αν γίνει αρχηγός ο Γιώργος Παπανδρέου».

Σκέψη που φαίνεται ότι τον βασάνιζε ιδιαίτερα επί εφτά ολόκληρα χρόνια, έτσι ώστε να δηλώνει στο «Βήμα» (3/10/2007): «Δεν θα ξαναμιλήσω φιλικά με τον Γιώργο Παπανδρέου. Δεν θα τον συγχωρήσω ποτέ...».

Βεβαίως, εκείνη η εποχή (το 2001) «είχε άλλη ηθική» -διότι, κατά τον κυρ Πάγκαλο- η ηθική είναι ζήτημα... εποχής! Τω καιρώ εκείνω λοιπόν

ήταν ηθικό να διορίσει την κόρη του και μάλιστα νόμιμο να της εξασφαλίσει τρεις αλληλοδιάδοχους διορισμούς: από τη Βουλή στο Πανεπιστήμιο κι από 'κεί στον Δήμο (επί Ντόρας). Ευτυχώς η κοπέλα κινήθηκε γρήγορα από τη μια θέση στην άλλη -πράγμα που εκτός από νόμιμο και ηθικό ήταν κι έξυπνο.

Φαντασθείτε η (καλλίφωνος όπως μαθαίνω) θυγατέρα να 'ταν σήμερα άνεργη και ο πατήρ υπουργός να της έκοβε το επίδομα;!

Τραγωδία που ούτε ο Σοφοκλής θα 'χε το κουράγιο να συνθέσει.

Τη συνέθεσε όμως ο Γιωργάκης ή, αν προτιμάτε, ο Γεώργιος ο Β' Παπανδρέου ο Γ' για όλους τους Ελληνες. Το 90% του λαού αποδοκιμάζει τα μέτρα που πήρε ο γιος της Αρχηγομήτορος και

Πριγκηπάδελφος του Νικολάκη, ο κ. Γιώργος Ανδρέα Παπανδρέου, εντολοδόχος του Διευθυντηρίου των Τριών.

Τέτοιο σταλινικό ποσοστό απ' την ανάποδη, δηλαδή 90% αποδοκιμασίας, ουδείς άλλος Ελληνας πολιτικός έχει καταφέρει, πλην των δωσιλόγων της Κατοχής και του έρμου του Γουλιμή, όστις ουδέποτε κυβέρνησε.

Ναι, αλλά το υπόλοιπον 10% επιδοκιμάζει;

Ας το αναλύσουμε. Αν εξαιρέσουμε ένα 3% ραγιάδων και ένα 3% ηλιθίων, ποσοστά που κινούνται μέσα σε ένα παραδεκτό όριο κάθε κοινωνίας, συν 1% αξιολάτρευτα αγαθών, μας μένει ένα 3%! Ακριβώς δηλαδή το ποσοστό εκείνων που έβαλαν τον Γιωργάκη να πάρει αυτά τα μέτρα κι ωφελούνται απ' αυτά. Των Δυνατών -ήγουν αυτών των Οικογενειών που, απ' την εποχή των κοτζαμπάσηδων (με κάποιαν σχετική ανανέωση), απομυζούν αυτήν τη χώρα.

Και για να αποδείξουμε του λόγου το αληθές: Με την επιμήκυνση του εργασιακού χρόνου η κυβέρνηση θα προσπορισθεί 800.000.000 ευρώ («Βήμα», χθες). Τρομερό ποσόν! Μόνον τις επιδοτήσεις ΜΚΟ, λογιών - λογιών Ιδρυμάτων, συμμετοχών σε Δ.Σ. και Ανεξαρτήτων Αρχών να έκοβε η κυβέρνηση των ανδρεικέλων (και των ανδραπόδων που υπερψήφισαν τέτοια μέτρα στη Βουλή), θα εξοικονομούντο τα πολλαπλάσια.

Ομως ο κυρίως στόχος αυτών των μέτρων, εκτός από μιαν εκ νέου αναδιανομή του πλούτου υπέρ των πλουσίων, είναι το οριστικό σκλάβωμα των εργαζομένων.

«Μπορείς να μου πεις πώς θα ζήσει η μάνα μου με 330 Ευρώ τον μήνα» ρωτούσε Παριανή κυρία με έντονο ύφος και στον ενικό,τον κ. Παπανδρέου που εξέδραμε στην Πάρο («Αποκαλύψεις», 10.7.2010). Κι εκείνος, ενοχλημένος, ανεχώρησε!

*****

Α! και μια παρωνυχίς! Αλλά εξ όνυχος (παρωνυχίδος) τον λέοντα (το γατόνι). Η νεοσύστατη Δημοκρατική Αριστερά κατεψήφισε μεν το έκτρωμα, αλλά σε 15 μέλη του, άρθρα, δήλωσε παρούσα (!) και τρία μέλη τα υπερψήφισε!! Περιέργως το γεγονός δεν έτυχε ευρείας δημοσιότητος από τα ΜΜΕ. Είναι πάντως μια καλή αρχή στον δρόμο με τις καλές προθέσεις...
ΣΤΑΘΗΣ Σ. 12.VII.2010 stathis@enet.gr

Φταίμε όλοι;

Μαυροειδής Σ.

Ημερομηνία δημοσίευσης: 11/07/೨೦೧೦
Από την εφημερίδα <Αυγή>.

Είμαστε ήδη μάρτυρες μιας καλά οργανωμένης επικοινωνιακής εκστρατείας, η οποία εκπέμπει αγωνιωδώς το σήμα του κινδύνου: Πρέπει να ενωθούμε όλοι, να στηρίξουμε αδιαμαρτύρητα τα σκληρά μέτρα, να ξεχάσουμε ή να θυσιάσουμε ό,τι πολύτιμο “κεκτημένο” μάς “παραχωρήθηκε” από το κοινωνικό κράτος. Φταίμε όλοι! Ο δήμιος και το θύμα στην ίδια μοίρα, αυτός που συσσώρευσε αμύθητα κέρδη κι εκείνος που εξοντώθηκε από την εκμετάλλευση, είναι επιτέλους ισότιμοι εταίροι. Μαζί λοιπόν πρέπει να αντιμετωπίσουν την επικείμενη θεομηνία, η οποία απειλεί -προσέξτε- όχι πια το κοινωνικό Κράτος, αλλά την ίδια την Πατρίδα! Στο όνομά της γίνεται η έκκληση, στο όνομά της εκβιάζεται η συναίνεση, απέναντί της είμαστε ολοι υπόλογοι, συνυπεύθυνοι, συμμέτοχοι και... συνένοχοι. Επειδή θεωρούμε ότι η επίκληση αυτής της συλλογικής ενοχής είναι μια καλοστημένη παγίδα, θέσαμε το ερώτημα "Φταίμε όλοι λοιπόν;" ζητώντας απο την Πέπη Ρηγοπούλου, τον Δημήτρη Σεβαστάκη, τον Σταύρο Σταυρίδη και τον Ξενοφώντα Κομνηνό να απαντήσουν αντικρούοντάς το.

Επιμέλεια: Στ. Μαυροειδής

Απάντηση σε ένα επίκαιρο ερώτημα

Της Πέπης Ρηγοπούλου*

Η έννοια της συλλογικής ενοχής είναι ένα εργαλείο καταπίεσης ή και εξόντωσης ολόκληρων λαών που κατασκευάζεται και χρησιμοποιείται με εξαιρετικά αποτελέσματα

Το πρώτο που μου έρχεται να απαντήσω στο ερώτημα αυτό είναι ένα απλό "όχι". Έτσι αυθόρμητα και μέσα από το βάθος της ψυχής μου. Δεν είμαστε όλοι συνυπεύθυνοι. Δεν ασκήσαμε όλοι εξουσία και σε όσους συνέβη, δεν την άσκησαν στον ίδιο βαθμό και με τον ίδιο τρόπο, όπως και να την αντιλαμβάνονταν, κάθετα είτε οριζόντια. Και επί πλέον κάθε άποψη περί συλλογικής ευθύνης μυρίζει ρατσισμό. Κανένας λαός δεν «φταίει» ολοκληρωτικά. Γιατί αν δεχτούμε κάτι τέτοιο, τότε μπορούμε εκ των υστέρων να δώσουμε δίκιο στην παράνοια του Χίτλερ, στον Στάλιν που εξόριζε κατά κύματα τις διάφορες εθνότητες στα βάθη της Ασίας, στον Πολ Ποτ που αποφάσιζε να «καθαρίσει» τον δικό του λαό, εξορίζοντας τους αρρώστους από τις πόλεις. Η έννοια της συλλογικής ενοχής είναι ένα εργαλείο καταπίεσης ή και εξόντωσης ολόκληρων λαών που κατασκευάζεται και χρησιμοποιείται με εξαιρετικά αποτελέσματα. Γιατί βασίζεται σε ένα βαθύ και καθοριστικό δίπολο που κυριαρχεί συχνά στις ανθρώπινες κοινωνίες: Δίπολο που περιλαμβάνει από την μια την τάση δαιμονοποίησης του διαφορετικού από τον θύτη και από την άλλη το αίσθημα ενοχής στην ψυχή του θύματος. Τι είναι και πώς αναπτύσσεται το αίσθημα αυτό; Γιατί σε άλλους είναι έντονο και σε άλλους πιο χαλαρό;

Αρνούμενοι αυτό το δίπολο μπορούμε λοιπόν να ξεφύγουμε τόσο από την αδιέξοδη δαιμονοποίηση των άλλων, ως των απόλυτων κακών, όσο και από την ενοχική δαιμονοποίηση του εαυτού μας. Αυτό που συμβαίνει αυτήν την ώρα στην Ελλάδα είναι αφ' ενός καρπός μιας κρίσης της παγκοσμιοποιημένης οικονομίας και ευρύτερα του μοντέλου ζωής και ανάπτυξης του πολιτισμού, και αφ’ ετέρου μιας εσωτερικής κρίσης θεσμών και αξιών που συνοδεύει και επιτείνει την οικονομική. Η περίοδος που ονομάστηκε συμβατικά "μεταπολίτευση" βασίστηκε σε ένα ψέμα, πάνω στο οποίο οικοδομήθηκαν τα κόμματα και οι διάφορες άλλες εξουσίες. Το ψέμα αυτό ήταν ότι ο ελληνικός λαός -υπό την ηγεσία, υποτίθεται, των αποτυχημένων πολιτικών ηγεσιών του που σήκωσαν ξανά κεφάλι με την πτώση της Χούντας- σύσσωμος αγωνίστηκε για να πέσει η χούντα των Συνταγματαρχών. Έτσι εν μια νυκτί όλοι και όλα απέκτησαν ένα άρωμα ληξιπρόθεσμης αντίστασης.

Η θολή μεταπολίτευση και η νεκρανάσταση των αποτυχημένων πολιτικών ηγεσιών παρήγαγαν σε σημαντικό -αλλά σε καμιά περίπτωση απόλυτο- βαθμό πλατιά στρώματα κατ’ εικόνα και ομοίωσή τους. Ένα πλαίσιο όπου το πελατειακό σύστημα, η οικογενειοκρατία, το ρουσφέτι και η κομπίνα έγιναν αυτονόητος τρόπος ζωής. Από την πολιτική της μεταπολίτευσης ο δρόμος ήταν ανοιχτός όχι μόνο για την οικονομική φούσκα του χρηματιστηρίου, αλλά και για την πολιτιστική φούσκα των ταλέντων μιας χρήσεως που πλασάρονται από συμφέρον ή βλακεία από τα μήντια. Τα όρια της ελληνικής ευθύνης είναι περίπου αυτά.

Αλλά και αυτή την ευθύνη είναι αδιανόητο να πούμε ότι την μοιραζόμαστε είτε όλοι οι Έλληνες είτε μόνον οι Έλληνες. Δεν είμαστε όλοι οι Έλληνες που στήσαμε τις κομπίνες με τον Κοσκωτά, το Χρηματιστήριο, τα δομημένα ομόλογα, την Siemens και το Βατοπέδι. Και δεν είναι ελληνικές ούτε οι εταιρείες που από την μια συμβουλεύουν το όποιο ελληνικό κράτος και από την άλλη του σκάβουν τον λάκκο, δεν είναι ελληνικοί οι «οίκοι» και οι αγορές που βυσσοδομούν για να μας γδάρουν, δεν είναι ελληνικά τα μήντια που προωθούν τον ανθελληνικό νεορατσισμό ούτε οι κυβερνήσεις που τα χαϊδεύουν.

Μένει το ερώτημα: Πώς θα αντισταθούμε; Είναι δυνατόν να προκρίνουμε την αυτιστική αποκοπή από την Ευρώπη; Η απάντηση πρέπει να είναι ένα ακόμη κάθετο "όχι". Το ότι δεν υπάρχουν κακοί λαοί ισχύει όχι μόνον για τον εαυτό μας, αλλά και για τους άλλους Ευρωπαίους, με τους οποίους πρέπει να ενώσουμε δυνάμεις. Απαντώντας στο γράμμα «Ενάντια στην τρομοκρατία των αγορών», που απευθύναμε και στους Ευρωπαίους φίλους μας* ο Αλμπέρτο μας έγραψε ανάμεσα στα άλλα: «Ας προσέξουμε να μην γίνουν με τίποτε οι λαοί εχθροί μεταξύ τους». Προσθέτω. Ας αγωνιστούμε για να βγούμε μαζί από την κρίση.

Υ.Γ.

* Το γράμμα είναι στη διεύθυνση: http://www.letterfromgreece.blogspot.com

* Η Πέπη Ρηγοπούλου είναι καθηγήτρια στο Πάντειο Πανεπιστήμιο

Η Ηχώ της ενοχής

Tου Δημήτρη Σεβαστάκη*

[...] Η επιλογή της διαχεόμενης αιτιακής ενοχής είναι πολιτιστική στρατηγική. Δεν δημιουργεί μόνο πολιτικές ενδοτικότητες, αλλά διευρύνει συνεχώς τα συντακτικά στοιχεία του οικονομικού αφηγήματος

Η μαζική ενοχοποίηση διαχέει την ενοχή με πολλά και ευεργετικά αποτελέσματα: αποεντοπίζει τον συστημικά ένοχο, στενεύει τις αιτίες της κρίσης στα προβλήματα ποιότητας που έχουν τα μεταδικτατορικά μοντέλα αντιπροσώπευσης, νομιμοποιεί -ως παραγωγικά αποτελεσματικότερες- τις αντιδημοκρατικές ανασχέσεις (π.χ. τις ποινικοποιήσεις κινητοποιήσεων ή την καύση στην τηλεοπτική πυρά των απεργών). Ακόμα εξασφαλίζει την πολιτική διαθεσιμότητα των πληττόμενων. Η διάχυση της ενοχής συντελείται με εικονογραφική τεχνική. Σχηματίζονται πορτραίτα ενόχων: παραβάτες πολιτικοί (έκπτωτοι μιας τάχα κοινοβουλευτικής κανονικότητας), απεχθείς εργατοπατέρες (ως παραμορφώσεις του «υγιούς», δηλαδή τρεηντγιουνίστικου συνδικαλισμού), δημόσιοι υπάλληλοι (ως εξάρσεις της πελατειακής παρεκτόπισης του καθαρού κράτους και της δημοκρατικής συνθήκης) κ.λπ. Η περίπλοκη συστημική συμμαχία οριζόντιων κομματικών περιοχών, μέσα από τον ψευδή και απλουστευτικό υπερπροσδιορισμό του «κακού», της αιτιακής ρίζας, απαλλάσσει τη δομή του συστήματος από τις ίδιες του τις επιπτώσεις, το ξανασκηνοθετεί. Η αρρώστια, η κρισιακή εκτροπή δηλαδή, είναι οι «μικροβιολογικές μετρήσεις», οι συμπτωματικές εγγραφές στο κοινωνικό σώμα, η περιπτωσιολογική απαρίθμηση. Το «κακό κράτος», ο «εργατοπατερισμός», τα «κομματικά στερεόπρακτα», σε αντιδιαστολή με την αγαθή, αλλά αιχμάλωτη ιδιωτική επιχειρηματικότητα. Το κατηγόρημα γίνεται συντριπτικό συνάρτυμα του κατηγορήματος. Νομίζω ότι η επιλογή της διαχεόμενης αιτιακής ενοχής είναι πολιτιστική στρατηγική. Δεν δημιουργεί μόνο πολιτικές ενδοτικότητες, αλλά διευρύνει συνεχώς τα συντακτικά στοιχεία του οικονομικού αφηγήματος: Κρίση είναι πάντα κάτι ευρύτερο των προσληπτικών δυνατοτήτων των υποκειμένων, κάτι αεριωδώς διαστελλόμενο. Υπάρχεις. εσύ ο εργαζόμενος, εντός του, ως ελαττωματικό και ένοχο υποκεφάλαιο. Συχνά δε, πίσω από την τιμωρητική μαζικοποίηση της «εικονογραφίας», πάει να συνθλιβεί ο πολιτικός και οργανωσιακός πόλος, έτσι όπως συμπυκνώθηκε στη μεταδικτατορία: Η συνδικαλιστική μορφοποίηση, οι κομματικές κατασκευές, τα ποικίλα αφηγήματα - όπως είναι τα έπη της αριστεράς. Όλα αυτά, ως οργανικά μέρη του νεοελληνικού η μεταελληνικού εποικοδομήματος, πρέπει να καταπέσουν. Η συλλογική ενοχή είναι το κεντρικό εργαλείο μιας τέτοιας εφόδου. Το αναγνωρίζουμε στις αντιαριστερές και ρεβανσιστικές εμπάθειες προβεβλημένων συστημικών στελεχών που εκτείνονται από τη σοσιαλδημοκρατία ώς τον νεοφασισμό. Βεβαίως η ηθικοπολιτιστική ηγεμονία της αριστεράς ανατρέπεται. Λογικό. Εφόσον δεν μετασχηματίστηκε -από τις γνωστές αδυναμίες και την αυτοαναφορικότητα της ίδιας της αριστεράς- σε θεωρητική υπεραξία και παρέμεινε είτε στον εμπειρισμό της εμπράγματης πολιτικής είτε στην ιδεοκρατική φιλολογία. Το ιδεολογικό, λοιπόν, κέλυφος της αριστεράς παρουσιάζεται εύθραυστο και μαχητό. «Φταίμε όλοι, ανισοϋψώς». Νά μια δεύτερη, πιο αληθοφανής, πιο δημοκρατικοφανής διαπραγμάτευση της συλλογικής ενοχής. Μετριάζει το έγκλημα, τις ποινές, τους βαθμούς ανεκτικότητας, τις παραδοχές. Οι «ήπιοι» συνδικαλιστές, οι «συζητήσιμοι» αριστεροί, μπορούν να εισφέρουν στο σύστημα τη θεωρησιακή βεντάλια που έχει ανάγκη για τις ισορροπίες του. Το σύστημα δηλαδή είναι μια ορθή αρχιτεκτονική επιτέλεση και μόνο οι εξαιρέσεις, οι παρεκβάσεις, οι λειτουργικές απροσδιοριστίες του, το καθιστούν ελαττωματικό, όχι όμως μη ιάσιμο. Διορθώνουμε τις εξαιρέσεις (τη συνδικαλιστική εντροπία κ.λπ.), βοηθούσης και μιας «δημοκρατικής» και «λογικής» αριστεράς, και το σύστημα αποκαθίσταται ως συνώνυμο του κύρους της χώρας, ως ανορθωτής του κουρελιασμένου εθνικού-εαυτικού αφηγήματος. Η δεύτερη αυτή τακτική είναι ακόμα πιο κρυπτική του πυρήνα αληθείας. Είναι μια πανούργα διαπλάτυνση των όρων δικαίου που αποσταθεροποιεί κάθε ηθική παραδοχή. Μια «λογική» και «εξυγιασμένη» εξουσία, με μια «λογική» συνδικαλιστική ηγεσία και μια «λογική» αριστερά, μπορεί να υποσχεθούν την αποκέντρωση σε ένα ηθικό παντού. Με αυτή την τεχνική, η διάχυση της ενοχής δεν αποκρύπτει μόνο την αιτία, τους αυτουργούς και την πλανητική οικονομική δικτατορία, αλλά συσσωματώνει και πολλές από τις πολιτικές παραδόσεις. Επανασυστημικοποιεί ολόκληρη την πολιτική βεντάλια, σε μια τερατωδία αυτή τη φορά. Το σύστημα γίνεται αίτιο, παράγωγο και μόρφωμα του εαυτού του. Χωρίς το ενοχλητικό πολιτικό «άλλο», τη ρηξιακή αλλότητα. Συντομότερα, θα μπορούσαμε να το ονομάσουμε «αφανισμό της αριστεράς».

* Ο Δημήτρης Α. Σεβαστάκης είναι ζωγράφος, επ. καθηγητής Αρχιτεκτόνων ΕΜΠ

Το ενοχικό «εμείς» είναι ένα δηλητηριώδες σκεύασμα

Του Σταύρου Σταυρίδη*

Πέραν του αμυντικού "εμείς" του συμφέροντος, της εθνικής ταυτότητας και της καλλιεργούμενης συλλογικής ενοχής, ας αναζητήσουμε τα πολλά "εμείς" μιας ζωής που μπορεί να φτιάχνεται από άλλα συστατικά και άλλες αξίες

Ποιο είναι λοιπόν αυτό το «εμείς» που τόσο συχνά και εμφατικά χρησιμοποιούν οι κρατούντες για να απευθυνθούν στην κοινωνία στη σημερινή εποχή της κρίσης; Στο όνομα ποιας κοινής μοίρας καλούν την κοινωνία να στηρίξει τις επιλογές τους;

Πρώτα-πρώτα πρόκειται για το "εμείς" μιας φαντασιακής κοινότητας που πρέπει να ξεχάσει, να ξεχνά διαρκώς, τους ανταγωνισμούς και τις αντιστάσεις που την διαπερνούν: «είμαστε όλοι Έλληνες και η χώρα κινδυνεύει, πρέπει λοιπόν να την στηρίξουμε». Τούτο το "εμείς" είναι το "εμείς" μιας κοινής ταυτότητας που απειλείται από τους «άλλους» (τους Γερμανούς, τους μετανάστες κ.ο.κ.).

Έπειτα υπάρχει και ένα "εμείς" που συγκροτείται φαντασιακά ως το "εμείς" ενός κοινού συμφέροντος: για το καλό όλων πρέπει να συμμετάσχουμε σε βάρη και θυσίες, να δεχτούμε περιορισμούς αγαθών και δικαιωμάτων.

Αν το ένα "εμείς" εμφανίζεται ως η αθώα και άδολη υπεράσπιση μιας ταυτότητας χωρίς υστεροβουλίες, το δεύτερο "εμείς" το χαρακτηρίζει ένας υπολογισμός, είναι ένα "εμείς" που πρέπει να υπάρξει για να προστατευτούν όλα τα μεγάλα και μικρά ατομικά συμφέροντα («αν πτωχεύσει η Ελλάδα, όλοι θα χάσουμε»).

Κοινός μηχανισμός οργάνωσης και των δυο "εμείς", η αίσθηση μιας άμυνας απέναντι σε ένα κακό που από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, τους κρατούντες και τους ισχυρούς του χρήματος εμφανίζεται σαν να είναι φυσική καταστροφή. Κάτι σαν επιδημία, που απειλεί τους πάντες το ίδιο. Χρειάζεται όμως ένα ακόμη πανίσχυρο συστατικό για να ενεργοποιηθεί τούτο το δηλητηριώδες σκεύασμα, που πασχίζει να εξουδετερώσει αντιστάσεις συλλογικές και ατομικές: το ενοχικό "εμείς". Όλοι κάτι έχουμε κάνει για να φτάσει η οικονομία ώς εδώ, μας λένε: Εσύ δεν έκοβες αποδείξεις, εσύ δεν δούλευες αρκετά, εσύ ζητούσες φακελάκι, εσύ ήθελες να διοριστεί το παιδί σου, εσύ… Μικρές και μεγάλες απάτες εξισώνονται σε τούτο το ενοχικό "εμείς" και κάποιοι, συχνά πιο ένοχοι από τους περισσότερους, αναλαμβάνουν τον ρόλο του εξομολογητή ιεροκήρυκα: θα πληρώσουμε όλοι την ευημερία που ζήσαμε εξαπατώντας.

Υπάρχουν δυστυχώς απόψεις που ενώ κρίνουν την κοινωνία, δέχονται σαν πραγματικότητα το εξαναγκαστικό "εμείς", τουλάχιστον σε κάποια από τις εκδοχές του. Το ενοχικό "εμείς" συχνά αποτελεί τη βάση καταγγελιών που προέρχονται από οικολογικές ευαισθησίες: «όλοι μαζί ευθυνόμαστε για την κατάντια του πλανήτη, την κατάντια της Ελλάδας…», λες και αρκεί να γίνουμε όλοι πιο προσεκτικοί στις συνήθειές μας για να πάψει η όποια BP να αφανίζει τη θάλασσα και τον αέρα.

Το συμφεροντολογικό "εμείς", αντίστοιχα, στον καταγγελτικό λόγο κάποιων αριστερών και αναρχικών περιγράφει την κοινωνία ως μια θάλασσα βουλιμικών μικροαστών χωρίς διακρίσεις: το αυθαίρετο πανωσήκωμα στη Νίκαια κάποιου που πασχίζει να δώσει χώρο στο παιδί του εξισώνεται, έτσι, με την αυθαίρετη ή αδήλωτη πισίνα μιας βίλας στην Εκάλη.

Να καταστρέψουμε τη γλώσσα του εξαναγκαστικού "εμείς" δεν σημαίνει να δούμε ξανά την κοινωνία σαν μια απέραντη αρένα αντικρουόμενων συμφερόντων, επιβεβαιώνοντας είτε χιλιαστικές προβλέψεις είτε κυνικές επιλογές. Σημαίνει να αναζητήσουμε, εμείς που δεν χρωστάμε, αλλά μας χρωστάνε, τρόπους να οργανώσουμε την αντίστασή μας. Γιατί τα "εμείς" ως συλλογικότητες αντίστασης, σήμερα παρά ποτέ, μπορεί να γεννήσουν συναντήσεις αλληλεγγύης, αλληλοσεβασμού και, επιτέλους, πραγματικής ανιδιοτέλειας. Πέραν του αμυντικού "εμείς" του συμφέροντος, της εθνικής ταυτότητας και της καλλιεργούμενης συλλογικής ενοχής, ας αναζητήσουμε τα πολλά "εμείς" μιας ζωής που μπορεί να φτιάχνεται από άλλα συστατικά και άλλες αξίες. Όλοι εκείνοι μιλούν για το χρέος. Εμείς χρειάζεται να μιλήσουμε και για το δώρο, την προσφορά. Την προσφορά που μπορεί να γεννά δίκτυα αλληλοστήριξης και αγώνα για ένα αλλιώτικο μέλλον.

* Ο Σταύρος Σταυρίδης είναι επίκουρος καθηγητής στη Σχολή Αρχιτεκτόνων ΕΜΠ

Ένα άνισο παζάρι…

Του Ξενοφώντα Κομνηνού*

Πρότερο του υπονοούμενου ερωτήματος «τις πταίει;» τίθεται το απώτερα πολιτικό ερώτημα «τι λείπει;» Προς την απουσία αυτή νεύει το βλέμμα του «ριγμένου» κοινού ανθρώπου μας, όταν αναζητάει στήριγμα πέρα από τις δικές του δυνάμεις και δεν το βρίσκει

Τι ζητάει το συνθηματικό αυτό «όλοι φταίμε», που συνοψίζει κάπως χονδροειδώς το ζήτημα της συλλογικής ευθύνης, από έναν κοινό άνθρωπο; Την ευθύνη-υπαιτιότητα που αναλογεί στον πολίτη-ιδιώτη για τα προβλήματα της κοινωνίας του; Φοβούμαι πως οι σιωπηρές, ενδιάθετες παραδοχές του συνθήματος αυτού, όπως η έννοια του πολίτη-ιδιώτη, καθώς και εκείνες που αυτή προϋποθέτει, όπως της πολιτικής κοινωνίας και της κοινωνίας των πολιτών, δεν είναι κάτι το δεδομένο στη σημερινή ελληνική κοινωνία.

Τη συνείδηση του πολίτη πρωτίστως την χτίζουν μέσα στην καθημερινότητά του τα υλικά και άυλα εκείνα αγαθά που του προσφέρει η πολιτεία ως κρηπίδα των ατομικών του επιδιώξεων και που ο ίδιος είναι αδύνατον να προσφέρει εκ των πραγμάτων στον εαυτό του. Ας δούμε από κοντά τον κοινό αυτό άνθρωπο μέσα στις κοινές συνθήκες του βίου του. Ένα μεγάλο μέρος των αγαθών αυτών όχι μόνο δεν υφίσταται, αλλά ο άνθρωπός μας δεν γνωρίζει καν ότι του τα οφείλει η πολιτεία, ένα άλλο μέρος πιστεύει ότι του δίνονται χαριστικά και πρέπει να νιώθει υποχρεωμένος και ένα άλλο μέρος είναι τόσο ευτελούς ποιότητας που ο άνθρωπός μας τα παρακάμπτει όταν έχει την δυνατότητα. Από πού λοιπόν θα προέλθει η συνείδηση του πολίτη;

Ο άνθρωπός μας νιώθει την ύπαρξή του «ριγμένη» μέσα στον κοινωνικό βίο του μην έχοντας άλλο στήριγμα πάρεξ τον εαυτό του και τους «δικούς» του. Ούτε βέβαια η πολιτεία έχει συνείδηση ότι συνιστά πολιτεία, αφού οι ζωντανοί φορείς της, οι δημόσιοι λειτουργοί με την ευρεία έννοια, είναι κι αυτοί άτομα «ριγμένα» όπως ο άνθρωπός μας, με τη διαφορά ότι στα ατομικά μέσα τους για να τα «βγάλουν πέρα» χρησιμοποιούν την εξουσία που απολαμβάνουν ως «δημόσιοι λειτουργοί». Γι' αυτό ο κύκλος είναι φαύλος και όχι ενάρετος.

Ούτε όμως ιδιώτης μπορεί να είναι ο ανθρωπάκος μας που παρακολουθούμε. Ιδιώτης υπάρχει μόνο σε αντίστιξη και συνάρτηση με την ύπαρξη μιας διακεκριμένης και οριοθετημένης δημόσιας σφαίρας και αυστηρών αντικειμενικών κανόνων που διέπουν τις σχέσεις τους. Η διάκριση και η αντικειμενικότητα των σχέσεων είναι αδύνατον να συγκροτηθεί, αφού υπονομεύεται διαρκώς εκατέρωθεν από την υποκειμενικότητα των ζωντανών φορέων τους, νοθεύοντας τόσο την υπόσταση του «δημόσιου λειτουργού» όσο και εκείνη του «ιδιώτη». Γι' αυτό και το δημοσιονομικό έλλειμμα συμβαδίζει με το παραγωγικό έλλειμμα. Γι’ αυτό η μόνη δυνατή σχέση που μπορεί να συγκροτηθεί ανάμεσά τους είναι εκείνη του παζαριού, ενός παζαριού όμως εξ ορισμού άνισου και απώτερα πάντα εις βάρος του κοινού ανθρώπου μας. Την άνιση αυτή ανταλλαγή συσκοτίζει το σύνθημα «όλοι φταίμε». Πρότερο του υπονοούμενου ερωτήματος «τις πταίει;» τίθεται το απώτερα πολιτικό ερώτημα «τι λείπει;» Προς την απουσία αυτή νεύει το βλέμμα του «ριγμένου» κοινού ανθρώπου μας, όταν αναζητάει στήριγμα πέρα από τις δικές του δυνάμεις και δεν το βρίσκει.

* Ο Ξενοφών Κομνηνός είναι συγγραφέας-μεταφραστής