Τάκης Τόκκας.
Δευτέρα 22 Νοεμβρίου 2010
ΣΗΜΕΡΙΝΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΑΡΑΒΟΜΥΛΟ.
Τάκης Τόκκας.
Η Κεφαλλονιά κοιτάει τ' άστρα!
Ενα νέο ισχυρό τηλεσκόπιο τοποθετήθηκε τον Αύγουστο στον Αίνο της Κεφαλλονιάς, χωρίς πολλές τυμπανοκρουσίες. Υστερα από μια τιτάνια προσπάθεια να προλάβει να αποπερατωθεί πριν η Ελλάδα πληγεί από την οικονομική κρίση -απαγορευτική για τον εκσυγχρονισμό των επιστημών υποδομών- ολοκληρώθηκε η πρώτη φάση εγκατάστασης του νέου τηλεσκοπίου «Κωνσταντίνος Καραθεοδωρής», διαμέτρου 1,44 μ., που είχε δρομολογηθεί εδώ και πολλά χρόνια.
Αεροφωτογραφία των εγκαταστάσεων του ΚΙΕ/Εύδοξος στον Αίνο Κεφαλλονιάς. Το τηλεσκόπιο προστατεύεται από τον θόλο «Σμύρνη-Ιωνία», τον τελειότερο στην Ελλάδα. Ο θόλος τοποθετήθηκε στη Δορυφορική/Αστρονομική Βάση Αίνου Κεφαλληνίας «Υποσμηναγός Γεώργιος Λυκούδης», η οποία απαίτησε 15 χρόνια συνεχούς προπαρασκευής. Στη μνήμη του Γ. Λυκούδη, του κεφαλονίτη υποσμηναγού χειριστή μαχητικού F-16, που έπεσε το 2004 στο Πήλιο κατά την εκτέλεση του καθήκοντος, τιμάται η διαχρονική εθνική συμβολή της Πολεμικής Αεροπορίας, η οποία παραχώρησε τις ορεινές εγκαταστάσεις της στον Αίνο για τον σκοπό της δημιουργίας του αστεροσκοπείου το 1999.
Εντεκα χρόνια μετά υψώνεται στον ουρανό του Ιονίου σε υψόμετρο 1.047 το νέο σπουδαίο τηλεσκόπιο, του οποίου τα μοναδικά χαρακτηριστικά εξοπλίζουν τον στόλο των ερευνητικών τηλεσκοπίων της χώρας μας με νέες υπερσύγχρονες δυνατότητες.
Φορέας διαχείρισης του νέου τηλεσκοπίου είναι το ΚΙΕ/«Εύδοξος», ένας πρότυπος αστρονομικός οργανισμός (ΝΠΔΔ) στον Αίνο, που θεσπίστηκε το 2005 και αναπτύσσεται συνεχώς με αυτοτέλεια αλλά και με συνεργασία δικών του επιστημόνων με άλλους ενδιαφερόμενους φορείς, όπως το ΕΚΕΦΕ «Δημόκριτος», ξένα πανεπιστήμια κά.
Μετά από μια περίοδο δοκιμαστικής λειτουργίας 1-2 ετών, κατά την οποία θα διαγνωστούν προβλήματα και θα δρομολογηθούν οι ενδεδειγμένες τεχνολογικές λύσεις και ρυθμίσεις για μια τόσο πολυσύνθετη κατασκευή όπως αυτή, το τηλεσκόπιο θα διατεθεί στην ελληνική και τη διεθνή επιστημονική κοινότητα, με έμφαση στην υποστήριξη των νέων ερευνητών σε πρωτοποριακά πειράματα. Σύμφωνα με τον προγραμματισμό, μετά την ολοκλήρωση του σταδίου δημιουργίας των υποδομών, που κράτησε 15 χρόνια, το αστεροσκοπείο του ΚΙΕ «Εύδοξος» εισέρχεται στο στάδιο της στελέχωσης (εκτός από τον πρωτεργάτη κ. Σολωμό, βασικός συνεργάτης είναι ο δρ Γιώργος Φανουράκης, διευθυντής Ερευνών στο Ινστιτούτο Πυρηνικής Φυσικής του ΕΚΕΦΕ «Δημόκριτος»), κατά το οποίο θα αφιερωθεί στην προσπάθεια εμπλουτισμού του έμψυχου υλικού του, στη συγκράτηση νέων στην επαρχία και μέσω αυτού στη σταδιακή παροχή επιστημονικών υπηρεσιών με τη μεγάλη τεχνογνωσία που διαθέτει.
Ηδη επιστήμονες του αστεροσκοπείου συμφώνησαν να μελετήσουν δωρεάν πειραματικό εικονοληπτικό σύστημα χαμηλού κόστους για την επίβλεψη και την έγκαιρη προειδοποίηση για δασικές πυρκαγιές σε συγκεκριμένους τομείς του Εθνικού Δρυμού Αίνου, ενώ διεξάγουν κάθε χρόνο την άνοιξη και το καλοκαίρι τακτικό πρόγραμμα παροχής μορφωτικών εμπειριών (διαλέξεις, αστρονομικές παρατηρήσεις, ξεναγήσεις, προβολές), που προσφέρονται με ενθουσιώδη ανταπόκριση στα σχολεία της Κεφαλλονιάς, δωρεάν για τους μικρούς μαθητές και τους δασκάλους τους.
Το εγχείρημα του αστεροσκοπείου, σαν παράδειγμα απόπειρας ισόρροπης περιφερειακής ανάπτυξης της έρευνας και της τεχνολογίας στην ξεχασμένη ελληνική επαρχία, προχώρησε από το 1999 έως το 2004 με διεκδίκηση κοινοτικών προγραμμάτων και με παράλληλη αξιοποίηση διαθέσιμων θεσμικών εργαλείων του Β' βαθμού τοπικής αυτοδιοίκησης. Μετά το 2005 η Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Κεφαλλονιάς και Ιθάκης προχώρησε με επιτυχία στη διεκδίκηση κοινοτικού προγράμματος με το οποίο μελετήθηκε η επιστημονική ανάπτυξη νέων υποδομών και η συγκρότηση του τηλεσκοπίου «Κ. Καραθεοδωρής».
Ας σημειώσουμε ότι το έργο συνέβαλε στην τόνωση της τοπικής αγοράς σε μια δύσκολη εποχή, αφού σκοπίμως -παρά τη χαμηλή μας ανταγωνιστικότητα σε τιμές-, για όλες τις οδικές μεταφορές εξοπλισμού από Ευρώπη αλλά και για όλες τις προμήθειες περιφερειακού εξοπλισμού και τις αερομεταφορές προσωπικού χρησιμοποιούνται αποκλειστικά ελληνικές επιχειρήσεις, ενώ για όλα τα βοηθητικά έργα αξιοποιούνται κεφαλλονίτικες επιχειρήσεις και μεγάλος αριθμός ελεύθερων επαγγελματιών.
Το νέο τηλεσκόπιο είναι αναμφίβολα πολύτιμη κληρονομιά που βαθμιαία παραλαμβάνουν οι νέοι και θα συνεχίσει την ανοδική πορεία του όσο συμπορεύεται με αυτούς που το δημιούργησαν.
* Επίκουρος καθηγητής εφαρμοσμένης φυσικής στο Πολεμικό Ναυτικό (Ανώτατη Σχολή Ναυτικών Δοκίμων).
http://www.enet.gr/?i=news.el.episthmh-texnologia&id=226040
Κυριακή 21 Νοεμβρίου 2010
Η κοινοτοπία της βίας
Την ειρηνική προσευχή των μουσουλμάνων της Αθήνας σε δημόσιους χώρους, στις αρχές της εβδομάδος, διαδέχτηκαν αμέσως μετά βιαιοπραγίες κατά μουσουλμάνων, συμπλοκές ημεδαπών και αλλοδαπών, ενδομουσουλμανικές συρράξεις και διαδηλώσεις. Στην περιοχή της οδού Αχαρνών συνεχίζονται οι επιθέσεις εναντίον των αυτοσχέδιων τζαμιών και εναντίον των προσερχόμενων σε αυτά για προσευχή. Αναλόγως ανησυχητικό είναι αυτό που συνέβη στην Πλατεία Κοτζιά, όταν Αιγύπτιος παράνομος μικροπωλητής, ελεγχόμενος από άνδρες της δημοτικής αστυνομίας, κατήγγειλε με φωνές ότι του προσβάλλουν σύμβολα του Ισλάμ. Ακολούθησε αυθόρμητη συγκέντρωση τριακοσίων περίπου μουσουλμάνων από τις παρακείμενες οδούς, εξαγριωμένων για την προσβολή του Κορανίου. Η οποία προσβολή ουδέποτε συνέβη, αφού τα κατασχεθέντα αντικείμενα δεν ήσαν ιερά, όπως εξακριβώθηκε από ομοθρήσκους του μικροπωλητή.
Και στα δύο περιστατικά κοινός παρονομαστής είναι η διαφαινόμενη αδυναμία της πολιτείας να τηρήσει τους νόμους και να προστατεύσει τα πολιτικά και ανθρώπινα δικαιώματα αλλοδαπών και ημεδαπών. Και στα δύο είδη περιστατικών, η διαφανείσα αδυναμία ή ολιγωρία έγινε αντιληπτή ως απουσία έννομης τάξης, ως απουσία του κράτους δικαίου, ως κενό νόμου, και αμέσως το κενό καλύφθηκε από όχλο που αυτοδικεί.
Η διακριτική απόσυρση του κράτους και η ταυτόχρονη ανάδυση της αυτοδικίας, η όλο και συχνότερη, είναι ένα από τα πιο δυσοίωνα σημάδια αυτής της δυσχερέστατης ιστορικής περιόδου, κατά την οποία δοκιμάζονται πολλαπλά η πολιτική κοινωνία και το δημοκρατικό κράτος.
Στις γκρίζες συνοικίες της αναγκαστικής συμβίωσης, οι φτωχοί ημεδαποί ζουν υποβαθμισμένα μαζί με χιλιάδες πενόμενους και εξαθλιωμένους αλλοδαπούς, λαθρομετανάστες ως επί το πλείστον. Η εντεινόμενη ύφεση συνδαυλίζει την καχυποψία και τη δυσανεξία, όλοι απειλούν να πάρουν την υπόθεση στα χέρια τους. Η αυτοδικία και η βία απειλούν να γίνουν κοινότοπο μέρος της καθημερινότητας, όπως ακριβώς συνέβη με τις ένοπλες ληστείες μετά φόνου. Αυτή η απειλή εναντίον του ηθικού και νομικού θεμελίου της κοινωνίας, είναι ίσως πιο τρομακτική και από την απειλή της οικονομικής χρεοκοπίας.
Σάββατο 20 Νοεμβρίου 2010
Συνέντευξη Πρωθυπουργού Γιώργου Α. Παπανδρέου στην εκπομπή του BBC «Hardtalk»
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Κύριε Πρωθυπουργέ, κύριε Παπανδρέου, καλώς ορίσατε στο Hardtalk.Γ. Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ: Χαίρομαι που βρίσκομαι εδώ.
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Θα ήθελα να ξεκινήσω με κάποια λόγια που μόλις ακούστηκαν από τον Πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου,... Herman Van Rompuy. Είπε ότι η Ε.Ε. βρίσκεται σε «κρίση επιβίωσης». Έτσι το βλέπετε κι εσείς;
Γ. Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ: Και θα επιβιώσουμε. Έχουμε την απόλυτη βούληση να καταστήσουμε την Ευρώπη σταθερότερη, ισχυρότερη και, φυσικά, το ευρώ πολύ σταθερό.
Νομίζω άλλωστε ότι καταδείξαμε, ακόμα και σε μια δυσκολότατη κατάσταση, τόσο στην κρίση του 2008, όσο και στην πρόσφατη δημοσιονομική κρίση, ότι έχουμε αυτή τη βούληση. Παρόλο που το σύστημα είναι περίπλοκο, παρόλο που είμαστε 27, διαθέτουμε τη βούληση και θα επιβιώσουμε. Και θα κάνουμε αυτή την ήπειρο σταθερότερη.
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Αλλά η ύπαρξη της βούλησης και η υλοποίησή της είναι δύο πολύ διαφορετικά πράγματα, έτσι δεν είναι; Και είδαμε ότι έξι μήνες και περισσότερο, αφότου αποφασίσατε να δεχτείτε το πακέτο διάσωσης, το οποίο υποτίθεται ότι θα σταθεροποιούσε την Ευρωζώνη, η Ευρωζώνη απέχει πολύ από τη σταθερότητα. Αυτό είναι ιδιαίτερα ανησυχητικό.
Και τώρα, βλέποντας την Ιρλανδία ή την Πορτογαλία, φαίνεται ότι σχεδιάζονται κι άλλα πακέτα διάσωσης.
Γ. Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ: Πρώτα απ’ όλα, ως προς την υλοποίηση, ήδη δημιουργήσαμε αυτό το μηχανισμό και τώρα συζητάμε για τη θέσπιση ενός μονιμότερου μηχανισμού από το 2013.
Δεύτερον, πράγματι, οι αγορές είναι ασταθείς κι αυτό ήταν μέρος του προβλήματος. Οι αγορές είναι επιφυλακτικές, απεχθάνονται τον κίνδυνο, κυρίως μετά το 2008.
Αυτό που μας προσφέρει αυτός ο μηχανισμός, λοιπόν, είναι ότι μας δίνει το χρόνο να προβούμε στις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις, κάθε χώρα ξεχωριστά, ανάλογα με το αν θέλει μια χώρα να τον χρησιμοποιήσει, το οποίο ισχύει προφανώς για την Ελλάδα, ώστε όταν θελήσουμε να ξαναβγούμε στις αγορές, να γίνει αυτό με τρόπο βιώσιμο.
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Πόσο όμως βλάπτει την Ελλάδα το γεγονός ότι υπάρχει εκ νέου αβεβαιότητα για το τι θα κάνει η Ιρλανδία τις επόμενες ώρες ή ημέρες, πράγμα που μπορεί επίσης να χρειαστεί να κάνει και η Πορτογαλία; Πόσο μπορεί αυτή η κατάσταση να βλάψει την Ελλάδα και τη συνεχή ανάγκη δανεισμού της;
Γ. Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ: Πρώτα απ’ όλα, δανειζόμαστε τώρα μέσω αυτού του μηχανισμού και, προφανώς, παρόλο που μπορεί να βλέπουμε τα spreads να εκτινάσσονται ή να πέφτουν, όπως τους τελευταίους μήνες, ακολουθούμε ανοδική ή καθοδική πορεία.
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Βλέπουμε όμως τα spreads να ανεβαίνουν. Γνωρίζετε, όπως κι εγώ, ότι αυτή τη στιγμή, που η Ελλάδα προσπαθεί να δανειστεί – όπως με τα κρατικά ομόλογα, που μόλις εκδώσατε – το επιτόκιο που θα καταβάλετε, τώρα εκτοξεύεται πάλι. Αυτό δεν μπορεί να συνεχιστεί.
Γ. Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ: Γι’ αυτό ακριβώς χρειαστήκαμε το μηχανισμό, επειδή μας έδωσε χρόνο, μια τριετία. Είναι αρκετό χρονικό διάστημα. Είναι χρόνος πολύτιμος, που μας επιτρέπει να προβούμε σε μεταρρυθμίσεις ώστε, όταν τελικά βγούμε στις αγορές, να δανειστούμε με σωστότερα επιτόκια.
Αν δεν είχαμε αυτό το μηχανισμό, θα ήμασταν σε εξαιρετικά δύσκολη θέση. Η κατάσταση θα ήταν δύσκολη και θα είχαμε προβλήματα. Αυτός ο μηχανισμός, όμως, μας δίνει μια ανάσα. Βέβαια, τώρα γίνονται οι αλλαγές. Αυτό κάνουμε βασικά τον τελευταίο καιρό.
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Επανέρχομαι όμως στο θέμα μου, ότι έχετε ακόμα μεγάλα προβλήματα. Και πόσο μπορεί να σας βλάψει η αβεβαιότητα, που επανέρχεται, για το τι θα γίνει με την Ιρλανδία και την Πορτογαλία; Για παράδειγμα, τι έγινε με το μήνυμά σας στον Ιρλανδό Πρωθυπουργό, ότι πρέπει να δράσει, να δεχτεί αυτά που του προσφέρουν, στο πλαίσιο του πακέτου διάσωσης στην Ευρωζώνη, για να σταματήσει η αβεβαιότητα;
Γ. Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ: Προφανώς, αυτή είναι μια απόφαση που θα πάρουν οι ίδιοι. Δεν γνωρίζω πώς θα εκτιμήσουν την κατάσταση.
Αυτό που υπάρχει τώρα, και δεν υπήρχε στην περίπτωση της Ελλάδας, είναι μια διέξοδος. Η Ιρλανδία έχει μια διέξοδο, αν οι αγορές εξακολουθούν να ασκούν πίεση στο δημόσιο χρέος της.
Υπάρχει αυτός ο μηχανισμός και, αν παραστεί ανάγκη, η Ευρώπη θα τον χρησιμοποιήσει για διάσωση χωρών.
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Ήδη είπατε ότι, στην περίπτωση της Ελλάδας, ο μηχανισμός λειτουργεί. Αλλά φυσικά, λειτουργεί μόνο στο μέτρο που οι αρμόδιοι στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή, την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και το ΔΝΤ, πιστέψουν ότι είναι αξιόπιστο το πρόγραμμα αναδιάρθρωσης και μεταρρύθμισης που έχετε θεσπίσει. Σας λέω όμως ότι σιγά-σιγά χάνεται η αξιοπιστία σας.
Γ. Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ: Πιστεύω, αντίθετα, ότι η αξιοπιστία μας ενισχύθηκε τους τελευταίους μήνες, από το γεγονός ότι πήραμε πολύ σκληρά μέτρα.
Αν μου είχατε πάρει συνέντευξη πριν από ένα χρόνο και σας έλεγα ότι θα αλλάζαμε εκ βάθρων όλο το συνταξιοδοτικό σύστημα, μπορεί να μην με πιστεύατε, αλλά το κάναμε. Ότι θα αλλάζαμε το φορολογικό σύστημα – το κάναμε. Ότι θα κάναμε περικοπές σε μισθούς και συντάξεις, για να δημιουργηθεί αυτό το πρόγραμμα. Ότι θα μειώναμε το έλλειμμά μας κατά 6%, πράγμα που έγινε.
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Λοιπόν, εδώ θα σας διακόψω. Υπογραμμίσατε το γιατί πιστεύετε ότι μπορείτε να πουλήσετε την ιδέα ότι είστε αξιόπιστοι. Εδώ αναρωτιέμαι κατά πόσον έχετε δίκιο.
Γ. Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ: Δεν το είπα εγώ αυτό. Αυτό το είπε η τρόικα: η ΕΚΤ, η Επιτροπή και το ΔΝΤ.
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Αυτά όμως που βλέπει η τρόικα είναι τα τελευταία στοιχεία για τα δημόσια οικονομικά της Ελλάδας, που δείχνουν ότι το έλλειμμά σας θα είναι αισθητά μεγαλύτερο απ’ ό,τι είχατε πει για το 2010. Το γενικό δημόσιο χρέος σας θα είναι πολύ υψηλότερο απ’ ό,τι είχατε πει. Το 2010, θα διαμορφωθεί σε 144% του ΑΕΠ, προφανώς, δυσβάστακτο.
Γ. Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ: Διόρθωση, και μάλιστα σημαντική. Όχι το 2010, αλλά το 2009. Τo έλλειμμα του 2009 αναθεωρήθηκε και γνωρίζαμε ότι…
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Έχει όμως αλυσιδωτές επιπτώσεις και επηρεάζει το 2010.
Γ. Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ: Αυτό είναι άλλο θέμα.
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Αυτό είναι όμως το επιχείρημά μου: ότι το έλλειμμα του 2010 θα είναι πολύ μεγαλύτερο από ό,τι υποστηρίξατε.
Γ. Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ: Εντάξει, θα ήθελα όμως κι εγώ να σας πω κάτι, επειδή είναι σημαντικό να εξηγείται αυτή η διαφορά, να γίνεται διαφοροποίηση.
Όταν αναλάβαμε την εξουσία το 2009, αντιληφθήκαμε ότι υπήρχε τεράστιο έλλειμμα και έπρεπε να πάρουμε μέτρα.
Υπήρξαμε αξιόπιστοι ως προς αυτό που είπαμε ότι θα κάνουμε. Μειώσαμε το έλλειμμα περισσότερο από τον προβλεπόμενο στόχο. Ο στόχος ήταν 5,5% και, φέτος, θα μειωθεί 6%.
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Κύριε Πρωθυπουργέ, τα καταλαβαίνω αυτά, αλλά και αυτά που λέω στέκουν. Δώσατε έναν αριθμό για το έλλειμμα του 2010. Αυτά είπατε στον Ελληνικό λαό, στο ΔΝΤ και στην Ε.Ε. και ήταν λάθος, εφόσον το έλλειμμα θα είναι αισθητά μεγαλύτερο. Το ίδιο ισχύει για το δημόσιο χρέος.
Και λόγω αυτού, πολλοί οικονομολόγοι, όπως ο Noύριελ Ρουμπινί, ένας από τους γκουρού της Wall Street, λένε ότι η Ελλάδα βρίσκεται στο δρόμο της αφερεγγυότητας και ότι η διάσωση απλώς καθυστέρησε το αναπόφευκτο.
Γ. Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ: Δεν βρισκόμαστε στο δρόμο της αφερεγγυότητας. Θα επιζήσουμε και κάνουμε βήματα προόδου.
Θα ήθελα όμως να επανέλθω στις στατιστικές. Πρώτα απ’ όλα, όταν αναλάβαμε τη διακυβέρνηση της χώρας, μιλήσαμε για διαφάνεια. Ας είμαστε απόλυτα ειλικρινείς με τα όσα βρήκαμε. Νομίζαμε πράγματι ότι ήταν 12,5%. Ζητήσαμε τη βοήθεια της Eurostat, της Ευρωπαϊκής Στατιστικής Υπηρεσίας. Όλο αυτό το χρόνο, συνεργάζονται μαζί μας. Οι στατιστικές που μας έδωσαν σήμερα, χθες συγκεκριμένα, είναι η τελευταία λέξη, αυτές οι στατιστικές είναι απόλυτα διαφανείς.
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Θα ήθελα να σας ρωτήσω το εξής. Μου λέτε ότι δεν έχετε φύγει από την πορεία σας. Ότι ο μηχανισμός λειτουργεί. Αλλά παραμένει γεγονός ότι, σε τρία χρόνια, θα κληθείτε να αποπληρώσετε τα 110 δισεκατομμύρια ευρώ που δανειστήκατε, στο πλαίσιο αυτού του πακέτου διάσωσης, ενός συνδυασμού Ε.Ε. και ΔΝΤ. Δεν θα μπορέσετε να επιστρέψετε αυτά τα χρήματα, σωστά;
Γ. Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ: Οπωσδήποτε θα τα επιστρέψουμε.
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Γιατί λοιπόν ένας από τους βασικούς Υπουργούς σας, υποστηρίζει ότι αυτό δεν θα γίνει;
Γ. Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ: Ενώ βρισκόμαστε στη σωστή πορεία, η αφετηρία μας ήταν λίγο πιο μακριά, γι’ αυτό πρέπει να διανύσουμε μεγαλύτερη απόσταση. Θα το επιτύχουμε, όμως. Θα καλύψουμε αυτή την απόσταση και, από το 2012, θα αρχίσει η εξόφληση του δανείου και η μείωση του χρέους μας.
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Βλέπετε λοιπόν ότι τα μηνύματα είναι συγκεχυμένα. Ο ίδιος ο Αντιπρόεδρος της Κυβέρνησής σας, ο κ. Πάγκαλος, είπε ότι η αναδιάρθρωση του χρέους δεν μπορεί να αποκλειστεί. Αντί να μιλήσει για εξόφληση του δανείου, μιλάει για αναδιάρθρωση του χρέους. Ουσιαστικά, για οργανωμένη χρεοκοπία.
Γ. Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ: Αυτό που συζητήθηκε – είναι μάλιστα πρόταση του ΔΝΤ – είναι η επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής του χρέους. Αυτό σημαίνει απλά…
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Αυτό επιθυμείτε;
Γ. Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ: Ας το θέσω διαφορετικά. Δεν πρέπει να φύγουμε από την πορεία μας και δεν έχουμε φύγει.
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Τότε γιατί θέλετε επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής του χρέους;
Γ. Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ: Λόγω αυτών που συμβαίνουν. Κατ’ αρχήν, το γεγονός ότι τέθηκε το θέμα, καταδεικνύει ότι το ΔΝΤ πιστεύει ότι είμαστε αξιόπιστη χώρα, αξιόπιστη Κυβέρνηση και πράττουμε το πρέπον. Αν δεν κάναμε αυτό που έπρεπε, το θέμα δεν θα είχε καν τεθεί.
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Ισχύει όμως και το αντίθετο, ότι δηλαδή το ΔΝΤ αρχίζει να πιστεύει ότι είναι αδύνατο να επιτύχετε το στόχο, λόγω του προγράμματος λιτότητας με το οποίο έχετε ήδη δεσμευτεί και την επώδυνη κατάσταση που αντιμετωπίζει η ελληνική οικονομία.
Αυτό που εννοώ είναι ότι η οικονομία σας, πόρω απέχει από το να δώσει δείγματα ανάπτυξης. Το αντίθετο, αντιμετωπίζει τεράστιες δυσκολίες.
Γ. Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ: Κατ’ αρχήν, αποδείξαμε ότι είμαστε σε θέση να αντιμετωπίσουμε αυτή την επώδυνη κατάσταση και να λάβουμε μέτρα. Και είμαστε μια αξιόπιστη χώρα, μια αξιόπιστη Κυβέρνηση.
Αυτό που λέει το ΔΝΤ είναι ότι, εφόσον η δουλειά γίνεται σωστά, ας δούμε αν μπορούμε να επιμηκύνουμε το χρόνο αποπληρωμής στο ΔΝΤ και την Ευρωπαϊκή Ένωση.
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Για πόσο χρονικό διάστημα θα το θέλατε;
Γ. Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ: Δεν θα ήθελα να ξεκινήσουμε αυτή τη συζήτηση, επειδή…
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Αλλά ο Ελληνικός λαός έχει δικαίωμα να γνωρίζει, έτσι δεν είναι; Πόσος χρόνος πιστεύετε ότι θα σας χρειαστεί για να αποπληρώσετε το χρέος;
Γ. Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ: Ο Ελληνικός λαός υποστήριξε αυτά τα σκληρά μέτρα. Δέχτηκε το πλήγμα, επειδή πιστεύει ότι μπορούμε να βγούμε από αυτή την κατάσταση.
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Με κάθε σεβασμό, κύριε Πρωθυπουργέ, επιτρέψτε μου να πω ότι εδώ τίθεται το θέμα αξιοπιστίας, που είναι η καρδιά του προβλήματος. O Ελληνικός λαός έχει ήδη δεχτεί το πλήγμα. Ας δούμε τα γεγονότα. Έχουμε μια οικονομία, που ειλικρινά φαίνεται σαν να έχει πνιγεί. Η ανεργία πλησιάζει το 13%, ένας στους τρεις νέους είναι άνεργος. Ο οικοδομικός κλάδος παρουσιάζει πτώση 25%. Ακούγεται ότι 1.500 επιχειρήσεις έχουν μετεγκατασταθεί στο εξωτερικό και μία στις πέντε μικρές επιχειρήσεις βρίσκονται στα πρόθυρα του κλεισίματος. Τα συνδικάτα μιλάνε για μαζικές κινητοποιήσεις, τους επόμενους μήνες.
Αυτή είναι η πραγματικότητα. Είχατε πει στον Ελληνικό λαό ότι δεν θα τον επιβαρύνατε περισσότερο, βραχυπρόθεσμα και μεσοπρόθεσμα. Ωστόσο, πριν από δυο μέρες, είπατε επίσης στον Ελληνικό λαό ότι θα γίνουν κι άλλες περικοπές, ως αποτέλεσμα του προϋπολογισμού, τον οποίο θα παρουσιάσετε σύντομα.
Πώς σας βλέπει λοιπόν τώρα ο Ελληνικός λαός, ως αξιόπιστο ηγέτη;
Γ. Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ: Αυτό που είπα είναι ότι δεν θα υπάρξουν άλλα επώδυνα μέτρα, όπως περικοπές μισθών και συντάξεων. Αλλά ότι θα μειώσουμε το έλλειμμα, με τον περιορισμό της σπατάλης.
Θα σας αναφέρω στατιστικές. Το Brookings Institute των ΗΠΑ έκανε μια πολύ σημαντική μελέτη για την Ελλάδα. Υποστηρίζει ότι υπάρχουν τόσες σπατάλες, λόγω έλλειψης διαφάνειας στην Ελλάδα, που αν είχαμε απλά τη διαφάνεια της Ισπανίας, θα είχαμε άνοδο 4% του ΑΕΠ ετησίως.
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Συγγνώμη. Τον Σεπτέμβριο, προσφέρατε φορολογική αμνηστία, σε άτομα που επί χρόνια φοροδιαφεύγουν. Λέγεται ότι το ποσό είναι περίπου της τάξης των 20-30 δισεκατομμυρίων ευρώ, σε φόρους που δεν έχουν καταβληθεί. Όμως, από την φορολογική σας αμνηστία, θα μπορέσετε να εισπράξετε μόνο 500 εκατομμύρια ευρώ από τους Έλληνες φοροφυγάδες. Δεν θα πιάσετε το μεγάλο ψάρι.
Γ. Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ: Σίγουρα όχι. Στην πραγματικότητα, όμως, το φορολογικό μας σύστημα άλλαξε και η ανακατανομή επιβαρύνει τους πλούσιους.
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Αυτό όμως αφορά στο μέλλον. Λέω ότι υπήρχαν…
Γ. Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ: Αφορά στο 2011.
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Εντάξει. Και όλα αυτά τα χρήματα, που δεν εισπράχτηκαν; H φοροδιαφυγή οργιάζει και δεν την πατάξατε.
Γ. Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ: Στην ουσία, δεν πρόκειται για φορολογική αμνηστία, αλλά για μια διαδικασία, η οποία επιτρέπει την επίλυση φορολογικών διαφορών, που χρονίζουν επί μια δεκαετία. Δυστυχώς, το πρόβλημα στην Ελλάδα είναι διαφορετικό. Έχει να κάνει, όχι με την ασυδοσία των Ασφαλιστικών Ταμείων, αλλά με την έλλειψη διαφάνειας ενός φορολογικού συστήματος που δεν λειτουργούσε, καθώς και ενός βραδύτατου δικαστικού συστήματος. Υπάρχουν υποθέσεις φοροδιαφυγής, που βρίσκονται στα Δικαστήρια εδώ και μια δεκαετία.
Υπάρχουν, όπως είπατε, περίπου 30 δισεκατομμύρια ευρώ από φόρους που δεν έχουν εισπραχθεί και περίπου ενάμισι εκατομμύριο φορολογικές υποθέσεις, που εκκρεμούν στα Δικαστήρια.
Καμία Διοίκηση στον κόσμο δεν θα μπορούσε να διευθετήσει, σε λίγους μήνες, ενάμιση εκατομμύριο φορολογικές υποθέσεις – και σίγουρα, όχι η ελληνική Διοίκηση.
Αυτό που είπαμε, λοιπόν, είναι ας γυρίσουμε σελίδα, ας κλείσουμε το βιβλίο. Προσφέρουμε όμως την ευκαιρία, σε όσους το επιθυμούν, να βάλουν τα λεφτά τους στο δημόσιο ταμείο, ώστε να μην επικρέμεται αυτή η απειλή πάνω από το κεφάλι τους. Και ας προχωρήσουμε σ’ ένα νέο φορολογικό σύστημα, που είναι αποτελεσματικότερο, δικαιότερο και θα αρχίζει να εφαρμόζεται από το 2011.
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Τι απαντάτε στα συνδικάτα και στα κόμματα της Αντιπολίτευσης, όταν λένε: «ειλικρινά, ο κ. Παπανδρέου δεν είναι αξιόπιστος. Κατ’ αρχήν, προεκλογικά υποσχόταν ότι θα προσφέρει ένα πακέτο με κίνητρα, ότι θα έδινε αυξήσεις στους πραγματικούς μισθούς, ενώ γνώριζε ότι τα δημόσια οικονομικά βρίσκονταν σε άθλια κατάσταση και δεν θα μπορούσε να τηρήσει τις υποσχέσεις του. Και όταν ανέλαβε την εξουσία, ανήγγειλε στον Ελληνικό λαό ότι θα ληφθούν επώδυνα μέτρα λιτότητας και ότι δεν θα επιβληθούν άλλα».
Και κατόπιν, λέτε «οι περικοπές θα συνεχιστούν, χρειάζεται να προχωρήσουμε κι άλλο».
Πολλοί Έλληνες, σας θεωρούν σήμερα «μαριονέτα» της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΔΝΤ.
Γ. Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ: Ήλθα στην εξουσία, για να σώσω την Ελλάδα από τη χρεοκοπία. Υπήρξα απόλυτα ειλικρινής και γι’ αυτό ο λαός εξακολουθεί να υποστηρίζει αυτή την Κυβέρνηση και το έργο της. Υπήρξα απόλυτα ειλικρινής και ανοικτός.
Χρειάστηκε να λάβουμε επώδυνα μέτρα. Υπήρξε ιδιαίτερα δύσκολο για μένα, κυρίως από ιδεολογική άποψη επειδή, ως σοσιαλιστής, αναγκάστηκα να προβώ σε περικοπές μισθών και συντάξεων, ιδιαίτερα των ανθρώπων που δεν ήταν υπεύθυνοι για την κρίση.
Έπρεπε να χειριστώ αυτή την κρίση, μια μεγάλη κρίση που αντιμετώπιζε η χώρα μου, τη μεγαλύτερη της τελευταίας τριακονταετίας.
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Υπήρξατε όμως ειλικρινής με τον Ελληνικό λαό; Τους είπατε πόσο οδυνηρή είναι η κατάσταση και πόσο θα κρατήσει η κρίση;
Γ. Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ: Υπήρξα απόλυτα ειλικρινής με τον Ελληνικό λαό και…
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ : Για πόσο καιρό θα υποφέρει ο λαός;
Γ. Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ: Αφήστε με να συνεχίσω.
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Φυσικά, αλλά ο Ελληνικός λαός θέλει να ξέρει, γιατί δεν πιστεύουν, δεν νομίζουν, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, ότι υπήρξατε απόλυτα ειλικρινής σε αυτό το θέμα. Πόσο θα κρατήσει αυτή η οδυνηρή οικονομική κατάσταση στην Ελλάδα;
Γ. Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ: Κατ’ αρχήν, αυτό που προσπαθούμε να πετύχουμε είναι να καταφέρει ξανά η Ελλάδα να σταθεί στα πόδια της. Άρα, δεν αρκεί απλά να περιορίσουμε το χρέος ή το έλλειμμα.
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Πόσες θέσεις απασχόλησης είστε διατεθειμένος να δείτε να εξαφανίζονται, στο πλαίσιο του προγράμματος λιτότητας;
Γ. Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ: Προφανώς, θέλουμε να αναδιαρθρώσουμε τις επιχειρήσεις του δημόσιου τομέα.
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Πόσεις θέσεις θα καταργηθούν;
Γ. Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ: Δεν θα ήθελα να χαθεί καμία θέση απασχόλησης.
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Καμία; Ρίξτε μια ματιά στην υπόλοιπη Ευρώπη. Λιτότητα σημαίνει ότι ο δημόσιος τομέας περιορίζεται, τα μέλη της κυβέρνησης μειώνονται.
Γ. Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ: Υπάρχουν κι άλλοι τρόποι. Για παράδειγμα, περικοπές μισθών. Όταν οι εργαζόμενοι στους σιδηροδρόμους εντάχθηκαν στον δημόσιο τομέα, δέχθηκαν περικοπές μισθών μέχρι 50% ή και 60%. Αυτή είναι λιτότητα. Δεν ήταν ευχάριστο, αλλά το κάναμε.
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ : Επομένως, δεν θα απολύσετε κανένα από το Δημόσιο;
Γ. Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ: Είπα ότι πρέπει να προστατεύσουμε τις θέσεις απασχόλησης. Αλλά μπορούμε να βρούμε άλλους τρόπους, για να περιορίσουμε τις σπατάλες.
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ : Αν μου επιτρέπετε, κύριε Πρωθυπουργέ, όταν λέτε ότι δεν έχετε την πρόθεση να απολύσετε κανέναν από το Δημόσιο, ίσως αυτό να κάνει την Γερμανία να πιστεύει ακόμα, ότι η Ελλάδα είναι ουσιαστικά ανεύθυνη στα οικονομικά. Δεν παραδέχεσθε, βλέποντας και το μέλλον της Ευρωζώνης, ότι υπάρχει ένα ουσιαστικό πρόβλημα, λόγω της έλλειψης εμπιστοσύνης που υπάρχει στις σχέσεις της χώρας σας με την Γερμανία, για παράδειγμα;
Γ. Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ: Κατ’ αρχήν, αυτά τα οποία παρουσιάσαμε την περασμένη χρονιά, αποδεικνύουν την υπευθυνότητά μας στα οικονομικά. Κάθε μήνα, την τελευταία χρονιά, βρισκόμουν σε αυτή τη θέση.
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Ας δούμε, όμως, ποια είναι η πραγματικότητα. Έχουμε τεράστιες ανισορροπίες στην οικονομία της Ευρωζώνης. Είναι προφανείς. Βλέπουμε την Γερμανία, τον απόλυτα αποτελεσματικό εξαγωγέα, με πλεονασματικό ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών. Βλέπουμε την Ελλάδα, ακόμα αποτελματωμένη στο τεράστιο χρέος, με την οικονομία της που, όπως θα πρέπει να παραδεχθείτε, χαρακτηρίζεται από αναποτελεσματικότητα.
Αυτές οι ανισορροπίες είναι τόσο βαθιές, που οι Γερμανοί λένε ότι η Ευρωζώνη μπορεί να προχωρήσει, μόνο αν εφαρμοσθούν πολύ αυστηρότεροι κανόνες και πολύ πιο αυστηρές κυρώσεις, για χώρες όπως η Ελλάδα, οι οποίες στο παρελθόν δεν σεβάστηκαν τις οικονομικές υποσχέσεις και ευθύνες τους. Συμφωνείτε;
Γ. Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ: Βεβαίως. Αν είχαμε παρόμοιους κανόνες πριν από τρία ή τέσσερα χρόνια και αν δεν παίζαμε με τις πολιτικές στην Ευρώπη, αν δεν επιτρέπαμε στις κυβερνήσεις να τη γλυτώνουν…
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Αν ίσχυαν αυτοί οι κανόνες, η Ελλάδα θα είχε εκδιωχθεί από τη ζώνη του ευρώ.
Γ. Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ: Όχι, όχι. Αυτό είναι άλλο θέμα. Θα το δούμε και αυτό. Αλλά αν είχαμε αυτούς τους κανόνες, η Ελλάδα σήμερα δεν θα βρισκόταν σε αυτή τη θέση.
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Δεν θα ήταν στην Ευρωζώνη.
Γ. Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ: Κατ’ αρχήν, είμαστε στην Ευρωζώνη, γιατί μπήκαμε στην Ευρωζώνη με την αξία μας.
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Η Γερμανία και η Άγκελα Μέρκελ, το είπαν σαφέστατα: μπήκατε στην Ευρωζώνη, γιατί παρουσιάσατε μια διαφορετική εικόνα της οικονομία σας. Και είπε ότι ήταν λάθος. Άσκησε κριτική, μάλιστα, στον προκάτοχό της, τον κ. Σρέντερ, γιατί επέτρεψε να μπείτε στην Ευρωζώνη, με την οικονομία σας στην κατάσταση όπου βρισκόταν. Ανέφερε ότι ήταν ανεύθυνο.
Γ. Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ: Το 2000, όταν μπήκαμε στην ΟΝΕ, είχαμε σεβαστεί τα κριτήρια, τα οποία μας είχε επιβάλει η Ευρωπαϊκή Ένωση. Κανείς δεν το αμφισβητεί.
Η αλήθεια είναι ότι, κάποια στιγμή, απομακρυνθήκαμε από τα κριτήρια. Και υπεύθυνες γι’ αυτό, είναι οι ελληνικές κυβερνήσεις του παρελθόντος, θα έλεγα ιδιαίτερα η προηγούμενη κυβέρνηση. Φταίει όμως η έλλειψη ενός ρωμαλέου συστήματος, το οποίο θα ασκούσε τον έλεγχο και θα δημιουργούσε ένα πολύ ισχυρό νομισματικό σύστημα.
Στο σημείο αυτό, συμφωνώ απόλυτα με την Άγκελα Μέρκελ. Χρειαζόμαστε ένα δυνατό ελεγκτικό σύστημα, ακόμα και ένα σύστημα κυρώσεων.
Βέβαια, νομίζω ότι η τιμωρία που υφιστάμεθα τώρα στην Ελλάδα, είναι ήδη πολύ αυστηρή – έπρεπε να περικόψουμε μισθούς και συντάξεις και να προχωρήσουμε σε ριζικές αλλαγές, σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα. Αλλά είμαστε έτοιμοι να το κάνουμε και το κάναμε.
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Πιστεύετε ότι το μέλλον για την Ευρωζώνη είναι δύο ταχύτητες, οι χώρες του πυρήνα που πληρούν τα κριτήρια και, μετά, η περιφέρεια, όπου θα ανήκει και η Ελλάδα και όπου θα βρίσκονται οι χώρες, οι οποίες δεν μπορούν στην πραγματικότητα να εφαρμόσουν την υπεύθυνη οικονομική διαχείριση που απαιτείται;
Γ. Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ: Είμαι αισιόδοξος για την Ελλάδα, γιατί μπορεί να αποκαλείται η Ελλάδα περιφερειακή χώρα, αλλά η Ελλάδα είναι μια χώρα, που βρίσκεται σε μια περιοχή η οποία αναπτύσσεται. Είμαστε δίπλα στην πολυπληθέστερη πόλη της ευρωπαϊκής ηπείρου, την Κωνσταντινούπολη. Είμαστε στη Μεσόγειο, με αναπτυσσόμενες οικονομίες στη λεκάνη της Μεσογείου, τα Βαλκάνια.
Περνάμε μια σκληρή κατάσταση, αλλά θα τα καταφέρουμε. Και θα τα καταφέρουμε, προχωρώντας ταυτόχρονα σε μεταρρυθμίσεις, έτσι ώστε να επωφεληθούμε από όλα τα συγκριτικά πλεονεκτήματα που διαθέτουμε, να τα χρησιμοποιήσουμε και να σταθούμε στα πόδια μας. Αυτό θέλει ο Ελληνικός λαός. Και με μεγάλο κόπο, οι Έλληνες υποστηρίζουν την αλλαγή, αυτή την τόσο δύσκολη αλλαγή.
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Διακινδυνεύετε όλη σας τη σταδιοδρομία. Αν η Ελλάδα πρέπει να αναδιαρθρώσει το χρέος της, ή αν η Ελλάδα χρεοκοπήσει, είστε τελειωμένος.
Γ. Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ: Δεν έχω κανένα πρόβλημα. Ας το θέσω ως εξής: όταν ξεκίνησε η κρίση, είπα ότι ο βασικός μου στόχος είναι να σωθεί η Ελλάδα και να προχωρήσουμε σε μεταρρύθμιση της χώρας. Δεν με νοιάζει αν θα επανεκλεγώ. Και το επαναλαμβάνω και τώρα.
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Και τι γίνεται με την Ευρωζώνη; Ίσως ή Ελλάδα έσπειρε τους σπόρους, που θα καταστρέψουν την Ευρωζώνη.
Γ. Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ: Ίσως συμβεί ακριβώς το αντίθετο. Σπείραμε σπόρους, που θα μας αναγκάσουν να εξετάσουμε κάποιες αδυναμίες που αντιμετώπιζε το ευρώ και να δημιουργήσουμε μια ρωμαλέα οικονομική διακυβέρνηση, η οποία δεν θα επιτρέψει την επανάληψη παρόμοιων κρίσεων στο μέλλον.
Αυτό προσπαθούμε να διορθώσουμε. Προσπαθούμε να βάλουμε τάξη στα του οίκου μας.
. Η κακοδιαχείριση δεν αφορά μόνο στα οικονομικά. Δεν αφορούσε αποκλειστικά στη δημοσιονομική κακοδιαχείριση. Ήταν πολιτική. Αφορούσε σε πολλούς τομείς των δημόσιων πολιτικών.
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Σίγουρα, αλλά το ερώτημα είναι, είστε ο άνθρωπος που μπορεί να τα καταφέρει;
Γ. Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ: Αυτό μου ζήτησε ο Ελληνικός λαός να κάνω. Ήξερα τι έπρεπε να κάνω, πριν ακόμα εκλεγώ. Δεν ήξερα το βάθος της κρίσης, ούτε τις αντιδράσεις της αγοράς. Κανείς δεν μπορούσε να προβλέψει ότι η τραπεζική κρίση θα εξελισσόταν σε κρίση δημοσίου χρέους, λόγω της Ελλάδας.
Γνωρίζαμε, όμως, ότι υπήρχαν σοβαρά διαρθρωτικά προβλήματα. Αυτό υποσχέθηκα να διορθώσω και αυτό ακριβώς κάνω τώρα. Έπρεπε να αντιμετωπίσω και μια επιπρόσθετη κρίση, την κρίση του δημοσίου χρέους. Η πραγματική κρίση στην Ελλάδα, όμως, είναι μια πολύ πιο βαθειά διαρθρωτική κρίση.
Αυτά θα διορθώσουμε. Θα αλλάξουμε την Ελλάδα και θα την κάνουμε μια πολύ διαφορετική χώρα, για την οποία θα είμαστε όλοι υπερήφανοι.
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Κύριε Πρωθυπουργέ, σας ευχαριστώ πολύ που ήρθατε στο Hardtalk.
Γ. Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ: Ευχαριστώ.
http://kontiloforos.blogspot.com/2010/11/bbc-hardtalk.html#more
Πηγή:Prime Minister
Η ανάγκη της υπέρβασης
Η προχθεσινή μεγάλη πορεία δεκάδων χιλιάδων ανθρώπων υπό βροχή θέτει εκ νέου το ερώτημα; Γιατί γιορτάζεται το Πολυτεχνείο, τριάντα τρία χρόνια μετά τη νεανική εξέγερση κατά της δικτατορίας;
Ακόμη και η λέξη γιορτή είναι προβληματική, για να περιγράψει την κατ’ έτος τελετουργική πορεία, τους λόγους, τις αψιμαχίες, τις σχετικές πανηγυρικές αναφορές στα σχολεία. Δεν είναι γιορτή· είναι τελετουργική ανάκληση ενός δραματικού συμβάντος, ενός ιστορικού συμβάντος, το οποίο εισφέρει τεράστιο συμβολικό βάρος στην πρόσφατη ιστορία, αφενός, διότι έδωσε στον ελληνικό λαό μια συλλογική αντιστασιακή ταυτότητα, ένα αντίβαρο για τα έξι προηγηθέντα χρόνια προσαρμογής και υποταγής στο πολιτικό kitsch των συνταγματαρχών.
Αφετέρου, το Πολυτεχνείο, περισσότερο από κάθε πρόσφατο ιστορικό συμβάν, ήταν μια έκρηξη προκληθείσα τυχαίως, μια έκρηξη που δεν καθοδηγήθηκε από κανέναν πολιτικό οργανισμό, μια έκρηξη που η επίσημη Αριστερά επiχείρησε να την αποτρέψει ή να την ελέγξει ως μη ώριμη, ήταν μια δραματική πράξη αντίστασης και αποκοτιάς, μια πράξη υπέρβασης.
Οι νέοι που κλείστηκαν στο Πολυτεχνείο και οι νέοι απέξω, οι νέοι που επυροβολούντο και έμεναν όρθιοι τραγουδώντας, αφελείς, παράτολμοι, σαλοί, υλοποίησαν ένα πυρακτωμένο υπόδειγμα αντιστασιακού ήθους, συνέχισαν μια μακρά παράδοση παράτολμων ηρωικών πράξεων, υπερβάσεων, ενσάρκωσαν το αντιστασιακό πνεύμα των Νεοελλήνων στην ύστερη νεωτερικότητα, όπως εκδηλώθηκε σε προηγούμενες ιστορικές στιγμές από άλλους παράτολμους, από τον ξεσηκωμό του ’21 ώς τον πόλεμο του ’40 και την Αντίσταση. Ετσι, αυτά τα τρελόπαιδα απέσυραν το πέπλο συνενοχής απ’ όλο το υπάκουο κοινωνικό σώμα.
Από αυτή τη σκοπιά, το Πολυτεχνείο είναι μια διαρκής υπενθύμιση της παράφορης νιότης, η οποία μπαίνει μπροστά χωρίς υπολογισμούς, χωρίς ιδιοτέλεια, άλλη από το άφημά της στο πάθος, στο θυμικό, στη διακινδύνευση, στην υπέρβαση. Μια ανάλογη υπέρβαση ζητεί απεγνωσμένα, μα βουβά ακόμη, ο ελληνικός λαός σήμερα· υπέρβαση του χθαμαλού εαυτού, του μαλθακού και κακομαθημένου, του υποταγμένου και υπερχρεωμένου. Ενα ξέσπασμα ζητείται, όχι τόσο δραματικό όσο του ’73, διότι ο εχθρός δεν είναι ο ίδιος, τώρα είναι πιο εσωτερικευμένος, λιγότερο προφανής, πάντως ξέσπασμα με ένταση και βάθος, με θάρρος και πίστη, που θα δράσει σαν καταλύτης και θα αποσύρει από τα μάτια μας το πέπλο της αναξιότητας, της αυτοϋποτίμησης, της ηττοπάθειας.
Οι απόκοτοι νέοι του ’73 πρόσφεραν στους γονείς τους μια νέα αφετηρία κι ένα ηθικό παράδειγμα· παρά τις θυσίες, παρά τις διώξεις, παρά την εθνική τραγωδία του ’74, το συμβάν Πολυτεχνείο τροφοδότησε με τη ζωτικότητά του τη νεογέννητη δημοκρατία ένα χρόνο αργότερα. Πολλές από τις προσδοκίες διαψεύσθηκαν, οι ματαιώσεις, η δημοκοπία, οι στρεβλώσεις δεν έλειψαν, ακόμη και από τους ίδιους τους πρωταγωνιστές του συμβάντος. Ωστόσο, το υπερβατικό σήμα, το συμβολικό φορτίο, η ηθική εκτίναξη, τροφοδότησαν και τροφοδοτούν ακόμη την πολιτική κοινωνία της μεταπολίτευσης. Τώρα χρειαζόμαστε μια νέα ώθηση φρονήματος, μια νέα υπέρβαση, με νέους τρόπους σε νέα συμφραζόμενα, για βαθιές, αρχαίες ανάγκες.
http://vlemma.wordpress.com/
Ακόμη και η λέξη γιορτή είναι προβληματική, για να περιγράψει την κατ’ έτος τελετουργική πορεία, τους λόγους, τις αψιμαχίες, τις σχετικές πανηγυρικές αναφορές στα σχολεία. Δεν είναι γιορτή· είναι τελετουργική ανάκληση ενός δραματικού συμβάντος, ενός ιστορικού συμβάντος, το οποίο εισφέρει τεράστιο συμβολικό βάρος στην πρόσφατη ιστορία, αφενός, διότι έδωσε στον ελληνικό λαό μια συλλογική αντιστασιακή ταυτότητα, ένα αντίβαρο για τα έξι προηγηθέντα χρόνια προσαρμογής και υποταγής στο πολιτικό kitsch των συνταγματαρχών.
Αφετέρου, το Πολυτεχνείο, περισσότερο από κάθε πρόσφατο ιστορικό συμβάν, ήταν μια έκρηξη προκληθείσα τυχαίως, μια έκρηξη που δεν καθοδηγήθηκε από κανέναν πολιτικό οργανισμό, μια έκρηξη που η επίσημη Αριστερά επiχείρησε να την αποτρέψει ή να την ελέγξει ως μη ώριμη, ήταν μια δραματική πράξη αντίστασης και αποκοτιάς, μια πράξη υπέρβασης.
Οι νέοι που κλείστηκαν στο Πολυτεχνείο και οι νέοι απέξω, οι νέοι που επυροβολούντο και έμεναν όρθιοι τραγουδώντας, αφελείς, παράτολμοι, σαλοί, υλοποίησαν ένα πυρακτωμένο υπόδειγμα αντιστασιακού ήθους, συνέχισαν μια μακρά παράδοση παράτολμων ηρωικών πράξεων, υπερβάσεων, ενσάρκωσαν το αντιστασιακό πνεύμα των Νεοελλήνων στην ύστερη νεωτερικότητα, όπως εκδηλώθηκε σε προηγούμενες ιστορικές στιγμές από άλλους παράτολμους, από τον ξεσηκωμό του ’21 ώς τον πόλεμο του ’40 και την Αντίσταση. Ετσι, αυτά τα τρελόπαιδα απέσυραν το πέπλο συνενοχής απ’ όλο το υπάκουο κοινωνικό σώμα.
Από αυτή τη σκοπιά, το Πολυτεχνείο είναι μια διαρκής υπενθύμιση της παράφορης νιότης, η οποία μπαίνει μπροστά χωρίς υπολογισμούς, χωρίς ιδιοτέλεια, άλλη από το άφημά της στο πάθος, στο θυμικό, στη διακινδύνευση, στην υπέρβαση. Μια ανάλογη υπέρβαση ζητεί απεγνωσμένα, μα βουβά ακόμη, ο ελληνικός λαός σήμερα· υπέρβαση του χθαμαλού εαυτού, του μαλθακού και κακομαθημένου, του υποταγμένου και υπερχρεωμένου. Ενα ξέσπασμα ζητείται, όχι τόσο δραματικό όσο του ’73, διότι ο εχθρός δεν είναι ο ίδιος, τώρα είναι πιο εσωτερικευμένος, λιγότερο προφανής, πάντως ξέσπασμα με ένταση και βάθος, με θάρρος και πίστη, που θα δράσει σαν καταλύτης και θα αποσύρει από τα μάτια μας το πέπλο της αναξιότητας, της αυτοϋποτίμησης, της ηττοπάθειας.
Οι απόκοτοι νέοι του ’73 πρόσφεραν στους γονείς τους μια νέα αφετηρία κι ένα ηθικό παράδειγμα· παρά τις θυσίες, παρά τις διώξεις, παρά την εθνική τραγωδία του ’74, το συμβάν Πολυτεχνείο τροφοδότησε με τη ζωτικότητά του τη νεογέννητη δημοκρατία ένα χρόνο αργότερα. Πολλές από τις προσδοκίες διαψεύσθηκαν, οι ματαιώσεις, η δημοκοπία, οι στρεβλώσεις δεν έλειψαν, ακόμη και από τους ίδιους τους πρωταγωνιστές του συμβάντος. Ωστόσο, το υπερβατικό σήμα, το συμβολικό φορτίο, η ηθική εκτίναξη, τροφοδότησαν και τροφοδοτούν ακόμη την πολιτική κοινωνία της μεταπολίτευσης. Τώρα χρειαζόμαστε μια νέα ώθηση φρονήματος, μια νέα υπέρβαση, με νέους τρόπους σε νέα συμφραζόμενα, για βαθιές, αρχαίες ανάγκες.
http://vlemma.wordpress.com/
Παρασκευή 19 Νοεμβρίου 2010
Θαλάσσια ρύπανση γύρω από το ναυάγιο στην Κεφαλονιά
Παρασκευή, 19 Νοεμβρίου 2010, 14:07
Στο βυθό το φορτηγό πλοίο «CHRISTINE»
Έκταση περίπου 2.000 μέτρων καλύπτει ένα πολύ λεπτό στρώμα diesel το οποίο έχει δημιουργηθεί στην ευρύτερη περιοχή όπου βυθίστηκε το πλοίο «CHRISTINE» με σημαία Τόγκο χθες το απόγευμα.Στο σημείο έσπευσαν με το πρώτο φως της μέρας ναυαγοσωστικό του Λιμενικού Σώματος και ιδιωτικό σκάφος και έχουν ήδη τοποθετηθεί πλωτά φράγματα και απορροφητικά υλικά για την πρόληψη πιθανής διαρροής ρυπογόνων ουσιών από το ναυάγιο.
Οι συλληφθέντες ζήτησαν 48ωρη προθεσμία να απολογηθούν και αφού ενημερώθηκε εκ νέου ο αρμόδιος Εισαγγελέας Κεφαλληνίας διέταξε να συνεχιστεί η προανάκριση με την προσθήκη προανακριτικού υλικού μετά την ολοκλήρωση της αυτοψίας της Μονάδας Υποβρύχιων Αποστολών του Λιμενικού Σώματος που βρίσκεται στην περιοχή.
http://www.newsbeast.gr/environment/arthro/77158/thalassia-rupansi-guro-apo-to-nauagio-stin-kefalonia/
Τεκμήρια εκσυγχρονισμού
Σαν εγχείρημα εκσυγχρονιστικό παρουσιάστηκε ο «Καλλικράτης», κι έχουμε πολύ χρόνο μπροστά μας για να δούμε αν έχουν αλήθεια οι ισχυρισμοί αυτοί ή αν ο αυτοδιοικητικός αναδασμός της ελληνικής επικράτειας αποβλέπει απλώς στον ανασχεδιασμό του πελατειακού κράτους. Οι εκλογές πάντως έδειξαν ότι σε δύο-τρία ζητήματα πράγματι εκσυγχρονιστήκαμε, ότι ο βηματισμός μας συντονίστηκε με τον βηματισμό των δυτικών δημοκρατιών, που θεωρούνται προηγμένες. Πρώτη, εκκωφαντική απόδειξη συντονισμού, η τεράστια αποχή, ένα κακοήθως εξαλλαγμένο, αλλά ταυτόχρονα και φυσιολογικό επακόλουθο της περιλάλητης πλην ψευδώνυμης ανύψωσης «του λαού στην εξουσία», η οποία, αφού πρώτα μεταμφιέστηκε σε «άμεση δημοκρατία», κυκλοφορεί πλέον με το εκσυγχρονισμένο, πλην επίσης κενό νοήματος, όνομα «open government».
Τεκμήριο δεύτερο: Και στην Ελλάδα πλέον υπήρξε μια μικρή έστω επικύρωση διά της ψήφου αντιλήψεων όχι απλώς ακροδεξιών, αλλά φασιστικών και ναζιστικών. Ο,τι έχει συμβεί σε πολλές χώρες, και μάλιστα σε πολύ υψηλότερα ποσοστά και σε εκλογές κρισιμότερες, κοινοβουλευτικές, παρατηρήθηκε σε σμικρογραφία και εδώ, με την ανάδειξη του αρχηγού της «Χρυσής Αυγής» ως μέλους του δημοτικού συμβουλίου της Αθήνας. Γνωστή ήταν βέβαια η ιδεολογική ταυτότητα των χρυσαυγιτών. Την έχουν δει οι πάντες (δηλαδή όσοι δεν εθελοτυφλούσαν, πολιτικοί και πολίτες, ανάμεσά τους και οι δυνάμεις ασφαλείας, που έχουν συμπράξει ουκ ολίγες φορές με τους παραστρατιωτικά οργανωμένους «αγανακτισμένους πολίτες»), να εκδηλώνεται σε «αντιδιαδηλώσεις», σε λιντσαριστικές επιθέσεις εναντίον μεταναστών, ακόμα και στα γήπεδα όταν παίζει η Εθνική.
Οσοι πάντως, από αυτούς που τους ψήφισαν, είχαν την εντύπωση ότι επρόκειτο απλώς για «Ελληνόψυχους», μπορούν να δουν στις φωτογραφίες που δημοσιεύτηκαν μετεκλογικά πώς υποδέχτηκαν τη νίκη τους: με ναζιστικούς χαιρετισμούς, ούτε δύο εβδομάδες, για να μην ξεχνιόμαστε, μετά την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου, που τόσα σημαίνει (ή θα έπρεπε να σημαίνει) για τα πάθη της Ελλάδας και του κόσμου όλου από τους αυθεντικούς ναζιστές, με τις άριες «ιδέες» των οποίων τρέφονται οι ημεδαποί θαυμαστές τους. Ηθελαν, τι άλλο, να δηλώσουν με τον σαφέστερο και επιθετικότερο τρόπο ότι αυτοί δεν είναι λάιτ σαν το ΛΑΟΣ, όπου ξεφεύγει μες στον αυθορμητισμό κάποιος χιτλερικής μιμήσεως χαιρετισμός ή ένα «Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών» κι ύστερα τρέχουν να τα μπαλώσουν, ή μάλλον να δείξουν ότι τα μπαλώνουν. Αλλά, και πάλι για να μην ξεχνιόμαστε, πριν από μερικά χρόνια ο κ. Καρατζαφέρης, ως βουλευτής της Ν.Δ. τότε, άνοιγε την αγκαλιά του από το προσωπικό του κανάλι για να προσκαλέσει τη «Χρυσή Αυγή» («είναι κάτι παιδιά της ΟΝΝΕΔ που παρεξέκλιναν» έλεγε ως γνώστης) με την ωραία φράση «ελάτε εις την διανομήν της εξουσίας». Προπαντός η καθαρεύουσα...
Πέμπτη 18 Νοεμβρίου 2010
Οχηματαγωγό βυθίστηκε στον Μύρτο της Κεφαλονιάς! - Σώο το πλήρωμα
Είχε αναχωρήσει από την Αλβανία με προορισμό τη Βουλγαρία
Φορτηγό οχηματαγωγό πλοίο με σημαία Τόνγκο, βρέθηκε βυθισμένο 1,5 ναυτικό μίλι, στη θαλάσσια περιοχή Κόλπου Μυρτός Κεφαλλονιάς. Το 6μελές πλήρωμά του, που είναι όλοι Ουκρανοί και καλά στην υγεία τους, κατάφεραν να κολυμπήσουν και να βγουν στην παραλία του Φισκάρδου στην Κεφαλλονιά.
Το ναυάγιο εντόπισε ένας ερασιτέχνης ψαράς, όταν διαπίστωσε στην επιφάνεια της θάλασσας μία σωσίβια ναυαγοσωστική λέμβο.
Στην περιοχή έφθασε αμέσως σκάφος του Λιμενικού Σώματος με δύτες και βούτηξαν στην περιοχή για να διαπιστώσουν τι είχε συμβεί.
Σύμφωνα με το πλήρωμα, στο πλοίο που είχε αναχωρήσει από το Δυρράχιο Αλβανίας με προορισμό τη Βουλγαρία μεταφέροντας τρία οχήματα, παρουσιάστηκε μηχανική βλάβη και εισροή υδάτων με αποτέλεσμα να βυθιστεί.
Η υπόθεση ερευνάται από το λιμενικό σώμα.
http://www.thebest.gr/news/index/viewStory/41508
ΕΛΛΗΝΕΣ ΕΣ ΕΣ ....
Τζώρτζιο Ναπολιτάνο, ένα ιστορικό στέλεχος της δεξιάς πτέρυγας του άλλοτε ισχυρού PCI, σήμερα Πρόεδρος της Μπερλουσκονικής Ιταλίας... Αγγελα Μέρκελ (ή όταν η Θάτσερ συνάντησε τον Κόναν τον Βάρβαρο), πρώην κομμουνίστρια στην πρώην Λαοκρατική Δημοκρατία της Γερμανίας, το νυν η σιδηρά κυρία της σιδηράς δεξιάς. Η Μέρκελ, το πουλέν της Μπούντεσβερμπανκ...
Ο κ. Μπαρόζο, ένας μαοϊκός α λα Κον Μπεντίτ τότε, σήμερα ένας φουσκωμένος διάνος - το σήμα κατατεθέν της β' εθνικής των εθνών, ένας καρπαζοεισπράκτορας, ένα άθυρμα, ένα καλοταϊσμένο σκουπίδι...
Ντομινίκ Στρος-Καν, ένας σοσιαλιστής, αρχιερέας στο ΔΝΤ -να κρατάει ο διάολος την κοιλιά του απ' τα γέλια- για τα εκατομμύρια παιδιά που σκοτώνουν τα λεφτά! με την πείνα, τις βόμβες και την αρρώστια.
.....................................
Αυτή είναι η Ευρώπη μας; κάτι σαν τον Τόνυ Μπλαιρ; έναν καλοπληρωμένο προδότη της εργατικής τάξης, που οι πολλοί φόνοι τον έκαναν Καθολικό; Αυτό είναι η Ευρώπη; μια μάνα που πρέπει να τη σκοτώσει ο Αμλετ ο γιος της;
Ο κ. Μπαρόζο, ένας μαοϊκός α λα Κον Μπεντίτ τότε, σήμερα ένας φουσκωμένος διάνος - το σήμα κατατεθέν της β' εθνικής των εθνών, ένας καρπαζοεισπράκτορας, ένα άθυρμα, ένα καλοταϊσμένο σκουπίδι...
Ντομινίκ Στρος-Καν, ένας σοσιαλιστής, αρχιερέας στο ΔΝΤ -να κρατάει ο διάολος την κοιλιά του απ' τα γέλια- για τα εκατομμύρια παιδιά που σκοτώνουν τα λεφτά! με την πείνα, τις βόμβες και την αρρώστια.
.....................................
Αυτή είναι η Ευρώπη μας; κάτι σαν τον Τόνυ Μπλαιρ; έναν καλοπληρωμένο προδότη της εργατικής τάξης, που οι πολλοί φόνοι τον έκαναν Καθολικό; Αυτό είναι η Ευρώπη; μια μάνα που πρέπει να τη σκοτώσει ο Αμλετ ο γιος της;
Ηρθε η ώρα της Χρυσής Αυγής. Να δείξει το πρόσωπό της. Σε όσους έχει παραπλανήσει -επιτέλους παραπλάνησε κάποιους, όπως τους κατοίκους του Αγίου Παντελεήμονα. Τώρα, που έβγαλε δημοτικό σύμβουλο, θα αναγκασθεί να δείξει το πρόσωπό της. Να το δει η Αθήνα. Και να αναγκασθεί η Δημοκρατία να αμυνθεί. Η Χρυσή Αυγή είναι οι Ελληνες Ναζί. Που πουλάνε πατριωτισμό. Τι σχέση έχει όμως ο πατριωτισμός με τον ναζισμό; Δεν διαμέλισαν οι Ναζί την Ελλάδα όταν την κατέλαβαν; Την έκοψαν στα τρία! Τι σχέση έχει λοιπόν ο πατριωτισμός των Χρυσαυγιτών ναζήδων με τον πατριωτισμό των Ελλήνων που αντιστάθηκαν στους Ναζί;
Οση σχέση έχει ο πατριωτισμός με τον εθνικισμό και τον φασισμό. Καμμία! Οι φασίστες και οι εθνικιστές μισούν τους άλλους. Μισούν τους Εβραίους - είναι αντισημίτες. Μισούν τους Μουσουλμάνους - είναι ισλαμοφοβικοί. Μισούν τους ξένους γενικώς - είναι ρατσιστές.
Πιστεύουν ότι το έθνος είναι θέμα αίματος και φυλής, λες και οι άνθρωποι είναι ακόμα στην εποχή των Νεάντερταλ και του Κρο Μανιόν.
Κι επειδή ο εθνικισμός είναι πάντα θέμα αμάθειας, οι φασίστες αυτοί νομίζουν ότι ο εαυτός τους είναι περιούσιος, ότι οι Ελληνες είναι καλύτεροι απ' τους άλλους -ακριβώς όπως κάθε βλάκας πιστεύει ότι η φάρα του είναι ανώτερη και οι άλλοι υπάνθρωποι.
Τα καθίκια που πιστεύουν τέτοια πράγματα έχουν κάψει ήδη μία φορά την ανθρωπότητα στα Αουσβιτς.
Και η Χρυσή Αυγή πιστεύει ακριβώς αυτά - τα ίδια που πίστευαν και οι Ευρωπαίοι Ναζί, είτε Γερμανοί είτε Βέλγοι, πασπαλισμένα και με ολίγην από βαλκανικό καρκατσουλιό τύπου Ελληνάρα, Ουστάσι, Τσέτνικου και Γκρίζου Λύκου.
Τι σχέση έχει η Χρυσή Αυγή με το ποσοστό που πήρε στον Αγιο Παντελεήμονα ή άλλες γειτονιές; Καμμία.
Οι άνθρωποι εκεί είναι τόσο ταλαιπωρημένοι και τρομοκρατημένοι από τη δυστυχία και την εγκληματικότητα των μεταναστών που καταψήφισαν τους πάντες. Τα κόμματα, το κράτος, τον κ. Κακλαμάνη -και στον β' γύρο βεβαίως- τον κ. Καμίνη, την Αριστερά, όλους!
Ψηφίζοντας τους φασίστες οι κάτοικοι, «έσπασαν» -οι νοικοκυραίοι- τις «βιτρίνες» του συστήματος που τους αγνοεί, που τους φόρτωσε το πρόβλημα, δεν είναι φασίστες οι ίδιοι. (Παρά τις φιλότιμες προσπάθειες ορισμένων που χρειάζονται «χρήσιμους εχθρούς», να τους κάνουν). Οι κάτοικοι του Αγίου Παντελεήμονα δεν χρειάζονται μια Αριστερά που τους κάνει χρηστομάθεια κουνώντας τους το δάκτυλο (μάλιστα υπό την προστασία της Αστυνομίας), αλλά μια Αριστερά που θα τους προτείνει λύσεις για το πρόβλημά τους, λύσεις ανθρωπιστικές και δίκαιες, μια Αριστερά που θα καθήσει να τους ακούσει. Να τους ακούσει!
Ο κ. Καμίνης, ως νέος δήμαρχος, κι αν δεν είναι ο ίδιος ένας ακόμα ευφημισμός του δικομματισμού, πρέπει να σπεύσει στους κατοίκους του Αγίου Παντελεήμονα και των άλλων συνοικιών που υποφέρουν -σε αυτούς πρώτους απ' όλους. Δεν πρέπει και δεν μπορεί να αφήσει
Αθηναίους πολίτες λεία στη Χρυσή Αυγή.
Θα έχει την υποστήριξη όλων, αν δεν αφήσει σάπια φασιστικά αυγά να απωάζονται στις γειτονιές του άστεως. Δηλώσεις όπως «δεν πάω στον Αγιο Παντελεήμονα για να μη με κάνουν ομελέτα» πρέπει να θεωρηθούν ατυχείς, ο κ. Καμίνης ας τις αφήσει πίσω του και, στον βαθμό που ένας Δήμαρχος δύναται, ας στερήσει απ' τον φασισμό τον ζωτικό του χώρο -τα γκέτο.
.....................................
(Και με την ευκαιρία, καλό είναι να τελειώνει κάποτε με τον δικό του ελαφρών βαρών -κι ελαφρόμυαλο- ρατσισμό το τμήμα εκείνο της Αριστεράς που πάσχει από την αλαζονική του τύφλωση. Ο τάχα μου κουλτουριάρης ρατσισμός με ανθρώπους όπως ο κ. Ψινάκης, είναι το ίδιο ανυπόφορος με τον μπρουτάλ ρατσισμό των Ελληναράδων. Κι αν
οι Ελληναράδες είναι αν-άγωγοι (ήτοι ακαλλιέργητοι), οι αριστεροί δεν είναι. Ας μη δίνουν λοιπόν τον τόνο και στην Αριστερά οι κομπλεξικοί, αλλά οι γνωρίζοντες.
*****
Η Χρυσή Αυγή είναι ηλίθια (διότι είναι αντιστόρητη) κι ως εκ τούτου επικίνδυνη. Χθες τα ναζιστικά αποβράσματα επετέθησαν σε εορτάζοντες Μουσουλμάνους. Βρίσκουν και τα κάνουν. Διότι η Ελλάδα είναι ίσως η μόνη ευρωπαϊκή χώρα που δεν διαθέτει τεμένη εν λειτουργία στο έδαφός της.
Ομως οι Ελληνες, σε άλλους καιρούς, ήταν οι πρώτοι που εξασφάλισαν ασφαλείς τόπους λατρείας για τους μουσουλμάνους, ήδη από τους 8ον - 9ον μ.Χ. αιώνες, μέσα στο ίδιο το Ιερό Παλάτιο στην Πόλη.
Αλλά, αν μάθαιναν την ιστορία τους στο σχολείο (κι όχι μόνον) τα παιδιά, θα 'χαμε λιγότερους Ελληναράδες και καθόλου Χρυσαυγίτες.
Θα 'χαμε όμως και περισσότερους εν δυνάμει επαναστάτες! πράγμα το οποίον τζίιιζ...
Σύνοψη της θεωρίας Dörppfeld περί Ομηρικής Ιθάκης
http://www.kolivas.de
Ο Dörpfeld, πριν να ασχοληθεί με τη Λευκάδα, έκανε ανασκαφές στην Ιθάκη. Τα αποτελέσματα όμως δεν τον έπεισαν ότι αυτή είναι η πατρίδα του Οδυσσέα. Έτσι το 1900 αποφασίζει να ψάξει την ομηρική Ιθάκη στη Λευκάδα.
Διακρίνεται ο Dörpfeld -όρθιος με το καπέλο- πάνω σε έναν από τους κυκλικούς τύμβους («βασιλικούς τάφους») που είχε ανασκάψει στην περιοχή Στενό, δυτικά της πεδιάδας του Νυδριού
Τις ανασκαφές στη Λευκάδα τις άρχισε το 1901 και την πρώτη εκτενή έκθεση της θεωρίας του τη δημοσίευσε με τον τίτλο «Das Homerische Ithaka» στα Σύμμικτα Perrot στο πανηγυρικό τεύχος για για την 70η επέτειο των γενεθλίων του ιστορικού της τέχνης Georges Perrot (Paris 1902).
Όλα τα αποτελέσματα της πολύχρονης έρευνάς του τα δημοσίευσε στο μνημειώδες έργο του Alt Ithaka (München, 1927). Το Alt Ithaka αποδόθηκε στα ελληνικά από τον Βασίλη Φραγκούλη: «Λευκάς, η ομηρική Ιθάκη», Επετηρίς Εταιρείας Λευκαδικών Μελετών, Β΄ (1972), Αθήνα 1973, ο οποίος πρόσθεσε αρκετά σχόλια στο κείμενο του Dörpfeld.
Ο πυρήνας της θεωρίας του βρίσκεται στο περίφημο χωρίο του ι της Οδύσσειας:
| Νεαιτάω[1] δ’ Ἰθάκην εὐδείελον[2]· ἐν δ’ ὄρος αὐτῇ, Νήριτον εἰνοσίφυλλον, ἀριπρεπές[3]· ἀμφὶ[4] δὲ νῆσοι πολλαί ναιετάουσι μάλα σχεδὸν ἀλλήλῃσι[5], Δουλίχιόν τε Σάμη τε καὶ ὑλήεσσα Ζάκυνθος. Αὐτή δὲ χθαμαλὴ[6] πανυπερτάτη εἰν ἁλὶ κεῖται πρὸς ζόφον[7], αἱ δὲ τ’ ἂνευθε πρὸς ἠῶ τ’ ἠέλιόν τε[8]… (Ομήρου ι, 21-26) |
Σ’ αυτούς που (στηριζόμενοι κυρίως στον αρχαίο γεωγράφο του 1ου π.Χ. αιώνα Στράβωνα[9]) υποστήριζαν ότι η Λευκάδα στην αρχαιότητα δεν ήταν νησί, ο Dörpfeld. απαντά ότι η Λευκάδα ήταν πάντα νησί και ότι η διάνοιξη της διώρυγας ανάμεσα από τη Λευκάδα και την Ακαρνανία απ’ τους Κορίνθιους τον 7ο π.Χ. αιώνα (την οποία αναφέρει ο Στράβων) έγινε απλώς για να απομακρυνθούν τα φερτά υλικά και να εκβαθυνθεί η λιμνοθάλασσα, όπως πολλές φορές έχει γίνει μέχρι σήμερα χωρίς να αμφισβητηθεί η ιδιότητα της Λευκάδας ως νησιού.
Η αλλαγή του ονόματος έγινε όταν οι Δωριείς περί το 1100 π.Χ. κατέκτησαν τη σημερινή Λευκάδα, δηλαδή την τότε Ιθάκη. Οι Ιθακήσιοι κατέφυγαν στην τότε ονομαζόμενη Σάμη και την ονόμασαν Ιθάκη, όπως ονομαζόταν η παλιά τους πατρίδα.
[1] ναιετάω = κατοικώ
[2] εϋδείελος = με το ωραίο δειλινό, όχι η ευδιάκριτη, αυτή που διακρίνεται από μακριά.
[3] εἰνοσίφυλλον, ἀριπρεπές = δασωμένο και δυνατό
[4] ἀμφὶ δὲ νῆσοι = πέριξ αυτής, και από τις δύο μεριές της, όχι η Ιθάκη στο κέντρο και τα νησιά κύκλο γύρω
[5] μάλα σχεδὸν ἀλλήλῃσι = πολύ κοντά το ένα στο άλλο
[6] χθαμαλή : Η θάλασσα στα ανοιχτά της φαίνεται ψηλή, προς τη στεριά χαμηλώνει.
[7] πανυπερτάτη πρὸς ζόφον: Σήμερα γνωρίζουμε ότι το πιο δυτικό νησί από τα τέσσερα είναι η Κεφαλλονιά. Για να άρει την αντίφαση ο Dörpfeld, υποστηρίζει ότι ο προσανατολισμός των αρχαίων δεν ήταν τόσο ακριβής όσο ο δικός μας και, σύμφωνα μ’ αυτόν τον μη ακριβή προσανατολισμό, δυτικότερη θεωρούσαν τη Λευκάδα, δηλαδή την ομηρική Ιθάκη.
[8] Κατά τον Dörpfeld η σωστή μετάφραση των κρίσιμων στίχων 25-26 είναι: Αυτή κείται χαμηλά στη θάλασσα (δηλαδή: κοντά στην ακτή) [Αὐτή δὲ χθαμαλὴ εἰν ἁλί κεῖται], τελευταία από τα τέσσερα νησιά προς δυσμάς [πανυπερτάτη πρὸς ζόφον], τα δε άλλα νησιά βρίσκονται απομακρυσμένα από την ακτή [αἱ δὲ τ’ ἄνευθε] προς την ανατολή και τον ήλιο [πρὸς ἠῶ τ’ ἠέλιόν τε]
[9] Στράβωνος Χ, 452: Κορίνθιοι δὲ πεμφθέντες ὑπό Κυψέλου καὶ Γαργάσου ταύτην τε κατέσχον τὴν ἀκτὴν καὶ μέχρι τοῦ Ἀμβρακικοῦ κόλπου προσῆλθον καὶ ἥ τε Ἀμβρακία συνῳκίσθη καὶ Ἀνακτόριον καὶ τὴν τε χερσόννησον διορύξαντες ἐποίησαν νῆσον τὴν Λευκάδα.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΣΠ. ΤΣΕΡΕΣ
Φιλολόγος
Πηγή: www.ithacanews.gr
Τετάρτη 17 Νοεμβρίου 2010
Προσάραξε το «Κολοσσός» της ΝΕΛ
Το πλοίο «Κολοσσός» της ΝΕΛ, προσέκρουσε σε βραχώδη ακτή στη Λευκάδα. Το πλοίο έχει υποστεί ρήγμα στις στεγανές δεξαμενές, αλλά δεν κινδυνεύει να βυθιστεί. Έχουν κινητοποιηθεί οι λιμενικές αρχές της Λευκάδας.
www.kathimerini.gr με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ
Τρίτη 16 Νοεμβρίου 2010
Έχει νόημα η επέτειος του Πολυτεχνείου, σήμερα;
Προστέθηκε από 24grammata
24grammata.com/ ΛόγοςΤο πολυτεχνείο είναι σύμβολο (ή πρέπει να γίνει σύμβολο). Σύμβολο σε Τι;
γράφει ο Γιώργος ΔαμιανόςΥπήρχε λαϊκή αντίδραση κατά της Χούντας;
Δύσκολα θα πειστείτε, ιστορικά, για τη λαϊκή κινητοποίηση κατά της Χούντας. Μπορεί να ενοχλούνται ορισμένοι, αλλά η τυραννία παρέμεινε 7 χρόνια, ακριβώς, επειδή απουσίαζε η λαϊκή αντίδραση (τα 3/4 του πληθυσμού μπορεί να είχαν μία θεωρητική δυσαρέσκεια αλλά “σάπιζαν” μπροστά στον “Άγνωστο Πόλεμο”, στο γήπεδο και τα μπουζούκια ή στην υπαρξιακή πραγμάτωση μέσα από ένα παράνομο πανασήκωμα του αυθαιρέτου (όπως ακριβώς, σήμερα, “στενάζουμε” στην τηλεόραση). Να γιατί η χούντα των συνταγματαρχών κράτησε εφτά, ολόκληρα, χρόνια. Να γιατί πρέπει να γιορτάζουμε το Πολυτεχνείο. Για να δείξουμε τις επιπτώσεις της κοινωνικής αποβλάκωσης
Οι αγωνιστές είχαν συγκεκριμένο πολιτικό χρώμα;
Οι εξορισθέντες είχαν συγκεκριμένο χρώμα. Ήταν μέλη του ΚΚΕ (Τιμή και Δόξα στους ασυμβίβαστους ήρωες, άσχετα με τη μυωπική ηγεσία τους) αλλά και ενεργά μέλη της ευρύτερης Δημοκρατικής Παράταξης (Χαραλαμπόπουλος, Λιβάνης, Πεπονής κ.α.), που αργότερα θα στελεχώσουν το ΠΑΣΟΚ. Αυτοί, όμως, βρέθηκαν στην εξορία, γιατί εκεί κατέληγαν από το 1936 μέχρι το 1974. Η Χούντα των Συνταγματαρχών δεν έκανε τίποτα περισσότερο από τις νόμιμες και “Δημοκρατικές” προδικτατορικές κυβερνήσεις.
Ο Παναγούλης ήταν “κεντρώος” πολιτικά (βουλευτής της ένωσης Κέντρου) .
Ο Μουστακλής δεν ήταν ένας παθιασμένος φοιτητής, αλλά αξιωματικός του Ελληνικού Στρατού (μάλλον Δεξιός)
Ο Γεωργάκης δεν ήταν πειθαρχημένο κομματικό στρατιωτάκι
Ο Καράγιωργας, ο Λεντάκης, ο Έλης και πολλοί άλλοι ήταν αγωνιστές στην πράξη. Ήταν παρόντες στα δύσκολα. Ανέβηκαν στο τρένο του Αγώνα ως απλοί επιβάτες και όχι ως εισπράκτορες, όπως πολλοί άλλοι. Όσοι διαφωνούν με το Πολυτεχνείο θεωρούν ότι αυτοί δεν πρέπει να τιμηθούν; Μήπως έχουν κανένα καλύτερο πρότυπο στη μεταπολεμική Ελλάδα για να δώσουν στα παιδιά τους και να τα ξεκουνήσουν από τον καναπέ;
Το υπόλοιπο (υποθετικά 85%) του Ελληνικού Λαού είναι αλήθεια ότι απείχε. Και μη θεωρήσει κανείς ότι, αφού δεν αντιδρούσε, άρα συμφωνούσε με το καθεστώς. Ήταν, απλώς, απαθείς, όπως απαθείς είμαστε και τώρα. Να γιατί χρειάζεται η επέτειος της εξέγερσης του Πολυτεχνείου
Το πολυτεχνείο είναι σύμβολο (ή πρέπει να γίνει σύμβολο). Σύμβολο σε Τι;
Δεν ξέρω αν η Χούντα ήταν δάκτυλος των Αμερικανών (λες και οι προηγούμενοι ή οι επόμενοι έφεραν ή φέρνουν την οποιαδήποτε αντίδραση στις Υπερδυνάμεις)
Δε με ενδιαφέρει πόσοι και που πέθαναν στο Πολυτεχνείο. Όχι γιατί δε νοιάζομαι, αλλά το θεωρώ αφελές να απαντήσει κάποιος αν είναι τόσοι ή λιγότεροι οι νεκροί του Πολυτεχνείου. Αν πέθαναν τη νύχτα της 17ης Νοέμβρη ή αργότερα. Θεωρώ, επίσης, αφελές να φουσκώσει κάποιος τους αριθμούς των θυμάτων για να παρουσιάσει πιο “τραγικά” τα γεγονότα. Η επέτειος του Πολυτεχνείου δεν είναι το μνημόσυνο μιας τραγικής νύχτας, αλλά η υπενθύμιση για μια διαρκή αναζήτηση των σύγχρονων αυταρχικών μορφών εξουσίας.
Και ενώ τότε οι στρατιωτικοί φόραγαν τη στολή τους και τους αναγνώριζες, σήμερα είναι δύσκολο να εντοπίσεις τι μορφή έχουν οι Δικτάτορες. Και μη θεωρείτε ότι οι σύγχρονες “δικτατορίες” είναι καλύτερες, επειδή δεν χρησιμοποιούν Βία. Η Βία της εξουσίας είναι απάντηση στις λαϊκές αντιδράσεις (που εκδηλώθηκαν ή που που πρόκειται να εκδηλωθούν). Όταν κανείς δεν αντιδρά δε χρειάζεται να είναι βίαιοι. Ο Παπαδόπουλος και η παρέα του φοβόταν τον πολίτη και γι αυτό τον βάραγαν. Σήμερα, αδιαφορούν, πλήρως, για την ύπαρξη του
Για όλα αυτά, δε χρειάζεται να εντρυφήσει κανένας, αν δεν το επιθυμεί, σε αριστερίζουσες ιδεολογίες. Τις απαντήσεις θα τις βρει για άλλη μια φορά στην αρχαία ελληνική γραμματεία. Ας ξαναδιαβάσουν το “Όποιος καταλύσει το δημοκρατικό πολίτευμα στην Αθήνα ή ασκήσει οποιαδήποτε αρχή μετά την κατάλυση της δημοκρατίας, να θεωρηθεί εχθρός των Αθηναίων και να φονευθεί ατιμωρητί, η δε περιουσία του να δημευθεί και το ένα δέκατο να περιέλθει στην θεά (Αθηνά). Αυτός που θα φονεύσει τον τύραννο ή τον συνεργό, καθώς και ο ηθικός αυτουργός, να είναι απαλλαγμένοι από το μίασμα (που επιφέρει η ανθρωποκτονία). Να ορκισθούν όλοι οι Αθηναίοι, κατά φυλές και κατά δήμους, επάνω από ακέραια θυσιάσματα, ότι θα φονεύσουν τον τύραννο ή τον συνεργό” Ψήφισμα του Δημοφάντους κατά των τυράννων,410/409 π,Χ. Ανδοκίδης, Περί Μυστηρίων (Ι), 96-98.
Όσοι αγωνιστές αναφέρονται στις σελίδες αυτού του αφιερώματος τιμήθηκαν ως όσιοι και ευαγείς, ανεξάρτητα από την ιδεολογία τους, επειδή εναντιώθηκαν στον Τύραννο.
Πως να το κάνουμε; Δε γίνεται να σου αρέσει, συγχρόνως, η αρχαία ελληνική σκέψη και η Τυραννία
Δευτέρα 15 Νοεμβρίου 2010
Μίκης Θεοδωράκης:Το όπλο της ανυπακοής
http://e-parembasis.blogspot.com/2010/11/blog-post_6711.html
ΤΟΥ ΜΙΚΗ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗ
Τα αποτελέσματα από τις τελευταίες εκλογές θέτουν σοβαρά προβλήματα σε σχέση με εκείνο το ποσοστό των ψηφοφόρων που νομιμοποιεί μια κυβέρνηση και το κυβερνών κόμμα να ισχυρίζονται ότι διαθέτουν την πλειοψηφία ενός λαού και επομένως το δικαιούται να ασκούν την εξουσία.
Ηδη το γεγονός ότι οι ποικίλες αλχημείεςαπαραίτητες για να λειτουργήσει δήθεν το σύστημα- επιτρέπουν να αναδειχθούν κυβερνήσεις ουσιαστικής μειοψηφίας κάτω του 50% και να λαμβάνουν αποφάσεις και μέτρα που είναι δυνατόν ακόμη και να αντίκεινται στα συμφέροντα της πραγματικής πλειοψηφίας έχει ως αποτέλεσμα να υποσκάπτεται η ενότητα του λαού που μονάχα μια ουσιαστική πλειοψηφία μπορεί να εξασφαλίσει και επομένως η εθνική σύμπνοια που θα πρέπει να αποτελεί το ΑΛΦΑ και το ΩΜΕΓΑ τόσο για την ομαλότητα όσο και για την πρόοδο του συνόλου μιας κοινωνίας.
Τι γίνεται όμως όταν η μεγάλη αποχή και η ύπαρξη πολλών κομμάτων κατεβάζουν τον πήχη της κυβερνητικής πλειοψηφίας στο ένα τρίτο του συνόλου των ψηφοφόρων; Δεν πρόκειται πλέον για ένα ποσοστό περιορισμένης μειοψηφίας όπως πριν, αλλά για ένα αποτέλεσμα μιας ελάχιστης μειοψηφίας, που επομένως είναι απαράδεκτο να μπορεί να εκπροσωπήσει το σύνολο του λαού και μάλιστα σε μια περίοδο εθνικής κρίσεως.
Από τις αλχημείες των συνταγματολόγων του ισχύοντος κοινοβουλευτικού μας συστήματος εκπέσαμε στην καρικατούρα της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας που επιτρέπει σε μια ασήμαντη για κοινοβουλευτικά σταθμά μειοψηφία να ασκεί την εξουσία εν ονόματι, αλλά αν το επιθυμεί και εις βάρος, της πραγματικής πλειοψηφίας του λαού.
Το γεγονός αυτό κατά τη γνώμη ενός απλού πολίτη όπως εγώ αποτελεί εκτροπή από τη δημοκρατική νομιμότητα κατά την οποία η πλειοψηφία κυβερνά και η μειοψηφία ελέγχει. Γιατί σήμερα η μεν μειοψηφία κυβερνά, η δε πλειοψηφία είναι καταδικασμένη να υφίσταται παθητικά τις αποφάσεις της.
Γεγονός που κατά τη γνώμη μου νομιμοποιεί την ανυπακοή και την καθιστά όργανο άμυνας των πολλών απέναντι σε μια έωλη και ουσιαστικά αντιδημοκρατική νομιμοποίηση των ολίγων.
Στον πρώτο γύρο των εκλογών για τον «Καλλικράτη» το ΠαΣοΚ απώλεσε ένα εκατομμύριο των ψηφοφόρων του. Αυτό σημαίνει ότι με τον α΄ ή τον β΄ τρόπο οι οπαδοί του κυβερνώντος κόμματος διαφώνησαν με την πολιτική του. Πώς καταγράφεται λοιπόν αυτή η αποδοκιμασία του κυβερνητικού προγράμματος από τους ίδιους τους οπαδούς του σε συνταγματικό επίπεδο ουσίας και όχι τύπων; Και κυρίως ποια είναι στο επίπεδο πραγματικής δημοκρατικής λειτουργίας του πολιτεύματος; Και με ποιες επιπτώσεις στην πορεία της χώρας; Και με ποιο ουσιαστικό και όχι τυπικό και διάτρητο κύρος όπως τώρα θα εξακολουθεί να έχει το μονοπώλιο των αποφάσεων στη Βουλή για την ψήφιση νόμων και μέτρων χάρη στην κυβερνητική πλειοψηφία;
Πρόκειται για ένα συνταγματικό αδιέξοδο, που βαρύνει, αλλοιώνει και βλάπτει τη χρηστή διακυβέρνηση της χώρας, οδηγώντας σε μια ουσιαστική κατάχρηση εξουσίας, και μετατρέπει τη Βουλή σε ένα άλλοθι για μια κατ΄ ουσίαν δικτατορική επιβολή μιας μειοψηφίας επί της πλειοψηφίας. Με άλλα λόγια οδηγεί στην καταπάτηση της Δημοκρατίας ως συστήματος που διασφαλίζει ίσα δικαιώματα σε όλους τους πολίτες. Υποθέτω ότι μετά τη μετατροπή του πολιτεύματος από προεδρικό σε πρωθυπουργοκεντρικό ο ρόλος του Προέδρου της Δημοκρατίας, που είναι κατά το Σύνταγμα «ρυθμιστής του πολιτεύματος», παραμένει παθητικός.
Τι δέον γενέσθαι; Το ιδεώδες θα ήταν η ίδια η κυβέρνηση να αποκτούσε συναίσθηση της θέσης της και να αναζητούσε μέσα και έξω από τη Βουλή την ευρύτερη δυνατή συναίνεση, επιδιώκοντας οι όποιες αποφάσεις να έχουν την έγκριση της ουσιαστικής πλειοψηφίας του λαού, παύοντας να οχυρώνεται αλαζονικά σε μια συνταγματική νομιμότητα που μοιάζει με το «άδειο πουκάμισο» του Γιώργου Σεφέρη.
Σήμερα μπορούμε να πούμε ότι ο βασιλιάς είναι γυμνός, δηλαδή ιστορικά και εθνικά ακατάλληλος να υποστηρίξει τα δικαιώματα του λαού του.
Στο μεταξύ και ώσπου η πολιτική εξουσία να επιλύσει τα προβλήματά της, εμείς η συντριπτική πλειοψηφία των ανεξάρτητων πολιτών έχουμε ηθικό, εθνικό και δημοκρατικό χρέος να θεωρούμε τις αποφάσεις αυτής της ουσιαστικής μειοψηφίας, σε μια εποχή μάλιστα που έχει παραδώσει τις τύχες της χώρας μας στους ξένους, ως ηθικά, εθνικά και δημοκρατικά παράνομες, αντιτάσσοντας το όπλο της ΑΝΥΠΑΚΟΗΣ στις ηθικά, εθνικά, δημοκρατικά και ιστορικά παράνομες αποφάσεις της.
Ανυπακοή, ατομική και συλλογική, σε όλα τα αντιλαϊκά μέτρα που παίρνονται μάλιστα κατ΄ επιταγήν των ξένων επιτηρητών μας και που θίγουν, εκτός από τα συμφέροντα του Λαού και της χώρας, την προσωπική, λαϊκή και εθνική μας αξιοπρέπεια.
Στην ιστορία των δημοκρατιών η πολιτική ανυπακοή υπήρξε το μέσο μη βίαιης και διαφανούς αντίστασης του συνειδητού πολίτη απέναντι στις αποφάσεις μιας κυβέρνησης που παραβιάζει τους θεμελιώδεις κανόνες της κοινωνικής συμβίωσης. Η πολιτική ανυπακοή δεν είναι μια αυθαίρετη έννοια. Είναι μια ολόκληρη θεωρία της πολιτικής επιστήμης και του Συνταγματικού Δικαίου και κεκτημένο του πολιτικού και συνταγματικού μας πολιτισμού. Ας μην ξεχνάμε την ακροτελεύτια διάταξη του Συντάγματός μας: «Η τήρηση του Συντάγματος επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων».
Ηδη το γεγονός ότι οι ποικίλες αλχημείεςαπαραίτητες για να λειτουργήσει δήθεν το σύστημα- επιτρέπουν να αναδειχθούν κυβερνήσεις ουσιαστικής μειοψηφίας κάτω του 50% και να λαμβάνουν αποφάσεις και μέτρα που είναι δυνατόν ακόμη και να αντίκεινται στα συμφέροντα της πραγματικής πλειοψηφίας έχει ως αποτέλεσμα να υποσκάπτεται η ενότητα του λαού που μονάχα μια ουσιαστική πλειοψηφία μπορεί να εξασφαλίσει και επομένως η εθνική σύμπνοια που θα πρέπει να αποτελεί το ΑΛΦΑ και το ΩΜΕΓΑ τόσο για την ομαλότητα όσο και για την πρόοδο του συνόλου μιας κοινωνίας.
Τι γίνεται όμως όταν η μεγάλη αποχή και η ύπαρξη πολλών κομμάτων κατεβάζουν τον πήχη της κυβερνητικής πλειοψηφίας στο ένα τρίτο του συνόλου των ψηφοφόρων; Δεν πρόκειται πλέον για ένα ποσοστό περιορισμένης μειοψηφίας όπως πριν, αλλά για ένα αποτέλεσμα μιας ελάχιστης μειοψηφίας, που επομένως είναι απαράδεκτο να μπορεί να εκπροσωπήσει το σύνολο του λαού και μάλιστα σε μια περίοδο εθνικής κρίσεως.
Από τις αλχημείες των συνταγματολόγων του ισχύοντος κοινοβουλευτικού μας συστήματος εκπέσαμε στην καρικατούρα της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας που επιτρέπει σε μια ασήμαντη για κοινοβουλευτικά σταθμά μειοψηφία να ασκεί την εξουσία εν ονόματι, αλλά αν το επιθυμεί και εις βάρος, της πραγματικής πλειοψηφίας του λαού.
Το γεγονός αυτό κατά τη γνώμη ενός απλού πολίτη όπως εγώ αποτελεί εκτροπή από τη δημοκρατική νομιμότητα κατά την οποία η πλειοψηφία κυβερνά και η μειοψηφία ελέγχει. Γιατί σήμερα η μεν μειοψηφία κυβερνά, η δε πλειοψηφία είναι καταδικασμένη να υφίσταται παθητικά τις αποφάσεις της.
Γεγονός που κατά τη γνώμη μου νομιμοποιεί την ανυπακοή και την καθιστά όργανο άμυνας των πολλών απέναντι σε μια έωλη και ουσιαστικά αντιδημοκρατική νομιμοποίηση των ολίγων.
Στον πρώτο γύρο των εκλογών για τον «Καλλικράτη» το ΠαΣοΚ απώλεσε ένα εκατομμύριο των ψηφοφόρων του. Αυτό σημαίνει ότι με τον α΄ ή τον β΄ τρόπο οι οπαδοί του κυβερνώντος κόμματος διαφώνησαν με την πολιτική του. Πώς καταγράφεται λοιπόν αυτή η αποδοκιμασία του κυβερνητικού προγράμματος από τους ίδιους τους οπαδούς του σε συνταγματικό επίπεδο ουσίας και όχι τύπων; Και κυρίως ποια είναι στο επίπεδο πραγματικής δημοκρατικής λειτουργίας του πολιτεύματος; Και με ποιες επιπτώσεις στην πορεία της χώρας; Και με ποιο ουσιαστικό και όχι τυπικό και διάτρητο κύρος όπως τώρα θα εξακολουθεί να έχει το μονοπώλιο των αποφάσεων στη Βουλή για την ψήφιση νόμων και μέτρων χάρη στην κυβερνητική πλειοψηφία;
Πρόκειται για ένα συνταγματικό αδιέξοδο, που βαρύνει, αλλοιώνει και βλάπτει τη χρηστή διακυβέρνηση της χώρας, οδηγώντας σε μια ουσιαστική κατάχρηση εξουσίας, και μετατρέπει τη Βουλή σε ένα άλλοθι για μια κατ΄ ουσίαν δικτατορική επιβολή μιας μειοψηφίας επί της πλειοψηφίας. Με άλλα λόγια οδηγεί στην καταπάτηση της Δημοκρατίας ως συστήματος που διασφαλίζει ίσα δικαιώματα σε όλους τους πολίτες. Υποθέτω ότι μετά τη μετατροπή του πολιτεύματος από προεδρικό σε πρωθυπουργοκεντρικό ο ρόλος του Προέδρου της Δημοκρατίας, που είναι κατά το Σύνταγμα «ρυθμιστής του πολιτεύματος», παραμένει παθητικός.
Τι δέον γενέσθαι; Το ιδεώδες θα ήταν η ίδια η κυβέρνηση να αποκτούσε συναίσθηση της θέσης της και να αναζητούσε μέσα και έξω από τη Βουλή την ευρύτερη δυνατή συναίνεση, επιδιώκοντας οι όποιες αποφάσεις να έχουν την έγκριση της ουσιαστικής πλειοψηφίας του λαού, παύοντας να οχυρώνεται αλαζονικά σε μια συνταγματική νομιμότητα που μοιάζει με το «άδειο πουκάμισο» του Γιώργου Σεφέρη.
Σήμερα μπορούμε να πούμε ότι ο βασιλιάς είναι γυμνός, δηλαδή ιστορικά και εθνικά ακατάλληλος να υποστηρίξει τα δικαιώματα του λαού του.
Στο μεταξύ και ώσπου η πολιτική εξουσία να επιλύσει τα προβλήματά της, εμείς η συντριπτική πλειοψηφία των ανεξάρτητων πολιτών έχουμε ηθικό, εθνικό και δημοκρατικό χρέος να θεωρούμε τις αποφάσεις αυτής της ουσιαστικής μειοψηφίας, σε μια εποχή μάλιστα που έχει παραδώσει τις τύχες της χώρας μας στους ξένους, ως ηθικά, εθνικά και δημοκρατικά παράνομες, αντιτάσσοντας το όπλο της ΑΝΥΠΑΚΟΗΣ στις ηθικά, εθνικά, δημοκρατικά και ιστορικά παράνομες αποφάσεις της.
Ανυπακοή, ατομική και συλλογική, σε όλα τα αντιλαϊκά μέτρα που παίρνονται μάλιστα κατ΄ επιταγήν των ξένων επιτηρητών μας και που θίγουν, εκτός από τα συμφέροντα του Λαού και της χώρας, την προσωπική, λαϊκή και εθνική μας αξιοπρέπεια.
Στην ιστορία των δημοκρατιών η πολιτική ανυπακοή υπήρξε το μέσο μη βίαιης και διαφανούς αντίστασης του συνειδητού πολίτη απέναντι στις αποφάσεις μιας κυβέρνησης που παραβιάζει τους θεμελιώδεις κανόνες της κοινωνικής συμβίωσης. Η πολιτική ανυπακοή δεν είναι μια αυθαίρετη έννοια. Είναι μια ολόκληρη θεωρία της πολιτικής επιστήμης και του Συνταγματικού Δικαίου και κεκτημένο του πολιτικού και συνταγματικού μας πολιτισμού. Ας μην ξεχνάμε την ακροτελεύτια διάταξη του Συντάγματός μας: «Η τήρηση του Συντάγματος επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων».
ΤΟ ΒΗΜΑ
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)