ΘΥΜΗΣΕΣ ΤΗΣ ΛΑΜΠΡΗΣ

ΘΥΜΗΣΕΣ ΤΗΣ ΛΑΜΠΡΗΣ (με το πλοίο της γραμμής) ΘΥΜΑΜΑΙ πάντα μια συμβουλή ταξιδιωτική που μ' έλεγε ο πατέρας μου όταν ξεκινούσα να 'χω ταξίδια και να καρτερώ τα πλοία της γραμμής στο πόρτο μας. Ο ταξιδιώτης, μου έλεγε, πρέπει να 'ναι «προσθαλασσού», πρέπει να κοιτάζει το δρόμο του. Δε σε περιμένει το πλοίο γιατί καθυστέρησες... ΕΤΣΙ φέρνω σήμερα στο νου το μικρό εκείνο ποστάλε της γραμμής, το «ΙΘΑΚΗ», που μαζί του έκανα πριν 68 χρόνια το ταξίδι εκείνο της Λαμπρής και που χρειάστηκαν κοντά τρεις μέρες για να φτάσω στο νησί μας. Ολα βέβαια τακτοποιημένα και το δρομολόγιο της άγονης γραμμής ορισμένο κι αυτό ως πάνω τη Σαγιάδα. Μόνο ένα πράμα απρόβλεπτο και ακαθόριστο: Το «κλείσιμο» του Ισθμού, που υποχρέωνε τα καράβια για τα λιμάνια του Ιονίου ν' αλλάξουν «ρότα». ΑΛΛΑΞΑΜΕ έτσι κι εμείς αναγκαστικά πορεία. Το «Ιθάκη» ξεκινούσε τη Μ. Πέμπτη για το μεγάλο γύρο του Μοριά για να πιάσουμε Πάτρα και για να συνεχίσουμε και στ' άλλα. Η θάλασσα λάδι, κι ο Καβομαλιάς ασάλευτος, τα φανάρια στους κάβους να δίνουν το στίγμα τους. Και στο σαλόνι θαλασσόλυκοι ναυτικοί που γύριζαν για λίγο στα νησιά να ανοίξουν τα τεφτέρια της ζωής τους και της ναυτοσύνης τα πολλά βάσανα. ΗΤΑΝ η πρώτη φορά που άκουγα ζωντανά να μιλούν για τον πόλεμο που είχε κιόλας ξεσπάσει, που μήνες τον ζούσαν στους ωκεανούς αλλά και που τον πλήρωναν με ανθρώπινες ζωές. Θυμάμαι αυτό που έλεγε ένας μεσόκοπος γεροδεμένος ναύτης, Θιακός νομίζω, πως ο πόλεμος μάς κοντοζυγώνει και πως σε λίγο θα χτυπήσει και τη δική μας πόρτα. ΤΟ ΚΑΡΑΒΙ, χωρίς καθόλου να βιάζεται και πάντα πλάι πλάι με τη στεριά προχωρούσε ενώ εμείς είχαμε στα μάτια να ξετυλίγεται το πανέμορφο εκείνο τοπίο. Κρυφό κι άπιαστο βέβαια από εκείνον που τρέχει, που βιάζεται. Δεν ήμαστε άμαθοι από γεωγραφία. Κι είχαμε μάλιστα ένα δάσκαλο στο δημοτικό παθιασμένο σ' αυτό το μάθημα που επί χάρτου βέβαια μας ταξίδευε ακούραστα στις άκρες της γης μας αλλά και σε πολλές άλλες χώρες του κόσμου. ΑΛΛΟ όμως αυτό που είχαμε στα μάτια μας, αυτό που καθώς ανεβαίναμε βλέπαμε να ξετυλίγεται καθένα με την ονομασία και την ιστορία του. Ολα αυτά που σου έδειχναν και σου μάθαιναν ο κόσμος αυτός της ναυτοσύνης που τα είχε δουλέψει χρόνια με το ψωμί της θάλασσας, ήταν αλλιώτικα. ΣΗΜΑΔΙΑΚΟ το ταξίδι εκείνο καθώς πλησιάζαμε για την Πάτρα. Ξαφνικά ενώ βρισκόμαστε αντικριστά στη Γλαρέντζα (Κυλλήνη) ο πλοίαρχος του καραβιού κάλεσε τους επιβάτες και το πλήρωμα να ακούσουν με προσοχή μια ανακοίνωση που θα έκανε αμέσως. ΜΕΓΑΛΗ Παρασκευή μεσημέρι μαθαίναμε, με την ανακοίνωση αυτή, ότι οι φασίστες του Μουσολίνι είχαν εισβάλει και καταλάβει την Αλβανία. Το ραδιόφωνο έδινε όλη τη σχετική ειδησεογραφία, την οποία γαρνίριζε κατάλληλα η λογοκρισία του Μεταξά, που με κάθε τρόπο προσπαθούσε να καθησυχάσει το λαό με ψεύδη. Ο πλοίαρχος μάς ειδοποιούσε επίσης ότι το πλοίο θα σταματούσε για λίγη μόνο ώρα στην Πάτρα κι ότι οι επιβάτες δε θα έπρεπε να βγουν από το καράβι που αμέσως θα συνέχιζε το δρομολόγιο για Ιθάκη και Κεφαλονιά. Ο ΠΟΛΕΜΟΣ μάς ζυγώνει, ο πόλεμος μας χτυπάει κιόλας την πόρτα, μας ξαναείπε φωναχτά τώρα ο Θιακός ναυτικός. Και το 'πε άτρομα και δυνατά για να τ' ακούσουν όλοι όσοι ταξίδευαν μαζί μας, φυσικά και οι σμπίροι της μεταξικής δικτατορίας, που είχε απαγορεύσει «συζητήσεις και σχόλια εις τους δημοσίους χώρους, περί των εμπολέμων, που προκαλούν αντεγκλήσεις ή και απλήν δυσφορίαν μεταξύ των ακροατών...». Η ανακοίνωση αυτή που δημοσιεύτηκε στις εφημερίδες στις 6 του Σεπτέμβρη 1939 προειδοποιούσε μάλιστα για εξορία αυθημερόν όλους εκείνους που δε συμμορφώνονταν με τη διαταγή αυτή. ΤΟ ΚΑΡΑΒΙ, το «Ιθάκη» κι αυτό βιαστικό πια κοντοστάθηκε στην Πάτρα, «έδωσε και πήρε» σ' επιβάτες και εμπορεύματα. Και μέσα στο πηχτό σκοτάδι της νύχτας έβαλε ρότα, θα μας έφερνε στο νησί του Οδυσσέα, μαζί με τους ναυτικούς, που γύριζαν από τους ωκεανούς, που είχαν για τα καλά ανάψει του πολέμου οι φλόγες. ΗΤΑΝ η πρώτη φορά, που γνώριζα, που έβλεπα το Θιάκι σ' αυτήν τη γιορτινή, τη λαμπριάτικη ώρα. Τη χαιρόμουνα καθώς άκουσα τον συνταξιδιώτη και σύντροφο Θιακό να με αποχαιρετά και να μου ξαναλέει: «Ο πόλεμος κατηφορίζει. Χτυπά πια τις πόρτες μας...». Κι έτσι πράγματι έγινε. Το Θιάκι μάς το θυμίζει με την επιγραφή του στο γρανιτένιο βράχο, που τον μπουχίζει η θάλασσα κάθε στιγμή. «Κάθε οργιά της θάλασσας χιλιάδες σταγόνες αίμα». Είναι της ναυτοσύνης η αλήθεια και η θυσία. ΝΙΚΟΣ ΚΑΡΑΝΤΗΝΟΣ Ithacanews - ITHACA NEWS

Απάντηση στον Νιόνιο

ΜΑΝΟΣ ΣΤΕΦΑΝΙΔΗΣ

---

«Είμαι δεκαεξάρης, σας γαμώ τα Λύκεια»

Λαϊκισμός λαϊκοέντεχνος

Ο Διονύσης Σαββόπουλος σε συνέντευξή του στο «Ποντίκι» (10/3) δηλώνει εμφαντικά: «Τιμώ τον Πάγκαλο, αλλά δεν τα φάγαμε μαζί». Για να τιμά τον κ. αντιπρόεδρο, προφανώς έχει τον λόγο του, ως προς το δεύτερο όμως σκέλος της δήλωσής του υπάρχουν συγκεκριμένες ενστάσεις:
Αγαπητέ Νιόνιο, δυστυχώς μαζί τα φάγατε. Αυτοί ως εξουσία που συναλλάσσεται και εξαγοράζει, εσύ ως ευφυέστατος πλην θεσμικός καλλιτέχνης που παρέσχες αφειδώς στο σύστημα το άλλοθι που είχε ανάγκη. Επειδή έχει περάσει θλιβερά πολύς καιρός από το «Βρώμικο Ψωμί», την ελεγεία του Κοεμτζή ή τον «Πολιτευτάκια». Αλλά ακόμη και από την εποχή που χλεύαζες τον τύπο εκείνο με την πιτυρίδα, το μούσι και το τσαντάκι, τον ενημερωμένο από τον Κακαουνάκη ή τους κωλοέλληνες που λίγο ρατσιστικά αμαύρωναν την αρχαιοελληνική (σου) καθαρότητα. Έπειτα ήρθαν τα μητσοτάκ, οι κολεγιές με την κυρία Μαρίκα, οι κρατικές, εθνικοπατριωτικές συναυλίες με τον υπουργό Βαρβιτσιώτη – είχες, βλέπεις, και τον γιο σου φαντάρο – αλλά και οι απίστευτα χαριτωμένες μεν, παπαροειδείς δε κοινότητες των Ελλήνων που με ορθοδοξίες και άλλες κοινοτοπίες φτιάχνουν άλλους γαλαξίες κ.λπ. Μετά ήρθε ο Μυλοπόταμος και οι Φιλιππινέζες συν τα πατριαρχεία. Εν ολίγοις, ως main stream καλλιτέχνης κατάφερες, νόμισες, να έχεις και τον σκύλο και τη πίτα ακέραιους. Είναι έτσι όμως; Τι σχέση έχει ο Νιόνιος του «Κύτταρου» και του «Ροντέο» με το Μέγαρο και το Παλλάς; Μονάχα το αναλλοίωτο στυλ ενός ταλέντου που ξέρει οβιδιακά να μεταλλάσσεται για να βρίσκεται πάντα στην επικαιρότητα. Να γιατί τα φάγατε μαζί. Προς Θεού, δεν υπαινίσσομαι αρπαχτές ή ποινικά κολάσιμες πράξεις. Υποστηρίζω ευθέως ότι κι εσύ υπήρξες από νωρίς τμήμα της συγκάλυψης. Της αποσιώπησης και της κυρίαρχης συναίνεσης οι οποίες καταδίκασαν αυτόν τον τόπο στη νιρβάνα της άγνοιας και στο σκοτάδι τού «έχει ο Θεός». Σ’ εκείνο τον γιαλαντζί εκσυγχρονισμό, δηλαδή, όπου όλα αλλάζουνε κι όλα τα ίδια μένουν, αρκεί να μη θιγεί το star system και τα κυρίαρχα ιδεολογικά στερεότυπα. Αυτόν τον φασιστοειδή, πολυσυλλεκτικό λαϊκισμό, τέλος, που εξίσωσε την ποιότητα ζωής με τη χυδαία κατανάλωση και την τέχνη με τη φαντασμαγορία ή την άνευ όρων διασκέδαση. Αυτόν πληρώνουμε τώρα. Και ως προς αυτό φταίμε όλοι. Αφού οι κεφαλές του τόπου κοιτούσαν απλώς την καριέρα τους. Πλην ελαχίστων εξαιρέσεων. Όσων έγκαιρα προέβλεψαν την κρίση αποκαλύπτοντας και κριτικάροντας τους μηχανισμούς που την προκαλούσαν. Και γι’ αυτό υπέστησαν περιθωριοποιήσεις, αποκλεισμούς κ.λπ. Μπορείς να το φανταστείς εσύ, ο αγαπημένος των ΜΜΕ, με το κάπως αφ’ υψηλού υφάκι; Διανοητές ή δημιουργοί, όπως ο Παναγιώτης Κονδύλης ή ο προφητικός Βλάσης Κανιάρης του «Ελλάδα αλίμονο» από το 1980, ήσαν διά βίου αποσιωπημένοι από τα κυρίαρχα έντυπα και κάποια τσογλάνια της δημοσιογραφίας. Η λίστα, λ.χ., των κομμένων από τον ΔΟΛ υπήρξε περιώνυμη. Αντίθετα, οι εύκολες γραφίδες ή οι καλλιτέχνες - διακοσμητές, όλοι δηλαδή οι σημαιοφόροι μιας συγκίνησης σε τιμή ευκαιρίας, πρωταγωνιστούσαν. Αστειάκια, εξυπναδούλες, δηθενιές, κασσανδρισμοί εκ του ασφαλούς και στον ρόλο του Χορν ο Φασουλής. Επίσης, άλλοι «διεθνείς» μας συγγραφείς ή δαφνοστεφανωμένοι ποιητές της αριστεράς έπαιρναν αιωνόβιες εκπομπές στη τηλεόραση – για να ταυτίζεται στο διηνεκές η κουλτούρα με τη νύστα –, χρυσοφόρες θέσεις στο κράτος του ωραίου και παράλληλα έναν φωτοστέφανο που τους θεοποιούσε εν ζωή με το αζημίωτο. Να γιατί σταμάτησε να γράφει ο Μανόλης Αναγνωστάκης, αν θυμάσαι, να γιατί αναχώρησαν αυτοβούλως ο Χειμωνάς κι ο Λάγιος, να γιατί μαράζωσαν εκτός κρατικών επιχορηγήσεων ο Νίκος Νικολαΐδης ή ο Άρης Ρέτσος ενώ αντίθετα ο Δημήτρης Λιγνάδης ή ο Κραουνάκης γελοιοποιούν την Επίδαυρο και δεν κουνιέται φύλλο!
Μεγάλε τραγικέ, της τέχνης, ρετιρέ
ευάερο, ευήλιο, διαμπερέ! (sic).
Τι πνεύμα! Τι δράμα, λοιπόν, η σιωπή των αμνών - διανοούμενων! Ο άλλος πικρόχολος Σαλονικιός φίλος σου Χριστιανόπουλος το είπε καλά: «Φανταστείτε πού έχει φτάσει ο τόπος, όταν θεωρούν μεγάλους ποιητές τη Δημουλά κι εμένα!». Εκεί φτάσαμε. Όλοι με όλα. Και με τον Κωστάκη και με τον Γιωργάκη. Και με τους «ομιχλιστές» και με τα κατά παραγγελίαν βραβεία ή το κρατικό χρήμα. Και κυρίως με έναν νεποτισμό που συνεχίζεται, αδιαμφισβήτητος, κι ένα υπουργείο Πολιτισμού γεμάτο ανέμπνευστους κλειδοκράτορες που απλώς μοιράζουν πολιτιστικό χρήμα. Κανείς δεν αντιστέκεται; Αντιστεκόταν το «Αντί», γι’ αυτό είχαμε καταντήσει γραφικοί οι συντάκτες του. Αντιστέκονται ακόμη κάποιοι δημοσιογράφοι που είναι εργαζόμενοι, αλλά όχι υπάλληλοι του αφεντικού τους. Ούτε, πολύ χειρότερα, συνέταιροι. Όπως ο Στάθης ή ο Κ. Αγγελόπουλος ή ο πρόωρα αποσυρμένος – από αηδία – Βασίλης Καββαθάς. Καταλαβαίνεις βέβαια γιατί μου λείπει ο Μάνος Χατζιδάκις και ο ποιητικός - διαβρωτικός λόγος του. Η οξύτατη παρέμβασή του στα κοινά, που ήταν αριστοκρατική, άλλα ποτέ αφ’ υψηλού. Τελικά όλοι όσοι αντιστέκονται είναι αριστοκράτες. Σαν τον Δήμο Θέο ή τον Κωστή Παπαγιώργη ή τον Δημήτρη Αληθεινό ή τον Νίκο Μπάικα ή τον συνθέτη Χάρη Βρόντο (απολυμένο πλέον από το Γ’ Πρόγραμμα)!
Έτσι λοιπόν σήμερα η αποστροφή σου για τους κωλοέλληνες, επειδή είναι αφ’ υψηλού αλλά δεν αγγίζει την ουσία της νόσου, μου θυμίζει τη σιδερωμένη έκφραση της Όλγας Τρέμη. Και δεν τσιμπάω. Όχι άλλη, μεταλλαγμένη ΚΝΕ πια στον δημόσιο βίο. Νιόνιο, υπήρξες ο πιο προικισμένος της γενιάς σου και έχεις γράψει συνταρακτικά πράγματα. Αλίμονο, σήμερα η μουσική σου προκαλεί συγκίνηση ή και νοσταλγία. Σίγουρα πάντως αμηχανία. Σου θυμίζω την Καλομοίρα στο Ηρώδειο του Μητρόπουλου και της Wiener Philarmoniker. Και ποτέ πια σοκ. Και αυτό είναι άδικο. Πρωτίστως για σένα…
ΥΓ. 1
Τρώγαμε στο ουζερί του καπετάν Μιχάλη, στη Φειδίου, ο Γουδέλης, ο Καββαθάς και ο Βεριόπουλος όταν μας αιφνιδίασε μια εξαιρετική πλανόδια μπάντα. Ρουμάνοι και Αλβανοί αδελφωμένοι. Τι ρούμπες, τι σουίνγκ, τι αυτοσχεδιασμοί! Τι ηρωικό πράγμα τελικά η καθημερινότητα! Μαγεία. Αυτούς πρέπει να τους επιχορηγεί το ΥΠΠΟ, πέταξε ο Βασίλης και γελάσαμε. Τώρα όμως που το καλοσκέφτομαι, δεν είναι αστείο. Οι μπάντες αυτές διατηρούν ακόμη εκείνο τον αυτοσχεδιαστικό τρόπο της χαράς που τόσο λείπει στα μαραζωμένα μας στέκια. Θυμάσαι, Νιόνιο;
Κι επίσης επειδή ισορροπούν ρωμαλέα πάνω στην τεντωμένη κλωστή της τέχνης και της επιβίωσης.
ΥΓ. 2
Τελικά και από το υπόγειο φαίνεται η θάλασσα. Ευτυχώς. Μόνος που πέρασε πολύς καιρός χωρίς να γίνει το θαύμα σε αυτόν τον τόπο. Τι κι αν κατεβαίνει ο Άγγελος; Βρίσκει στέρφα τη λίμνη.
ΥΓ. 3
Όταν έμπαινε ο Δούρειος Ίππος, οι Τρώες έβλεπαν μπάλα στην τηλεόραση. Όπως και τώρα...
ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ - ΕΒΔΟΜΑΔΙΑΙΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΑΤΙΡΙΚΗ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΗ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ

ΕΙΚΟΝΕΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΛΟΦΟ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΦΑΝΕΝΤΩΝ ΣΤΗΝ ΣΑΜΗ.

Κάνετε κλικ στα πρόσωπα των ατόμων που θέλετε να επισημάνετε.

Σε υψόμετρο 250 περίπου μέτρων από την επιφάνεια της θάλασσας σε έναν λόφο που κατά την αρχαιότητα ονομαζόταν Κύατις βρίσκονται τα ερείπια της Μονής των Αγίων Φανέντων. Δεν υπάρχουν ακριβείς πληροφορίες σχετικά με τον ιδρυτή της Μονής ούτε και για τον χρόνο ίδρυσης της, είναι όμως γνωστό ότι για την αναστήλωση της τον 17ο αιώνα χρησιμοποιήθηκε οικοδομικό υλικό από τα ερείπια της αρχαίας ακρόπολης της Σάμης.

Οι τρείς άγιοι, Θεόδωρος Γρηγόριος και Λέων, ήταν χριστιανοί ναύτες του ρωμαϊκού στόλου που το 188 π.Χ. είχε κατακτήσει το νησί, οι οποίοι μόνασαν στους γύρω λόφους. Όταν εκδόθηκε το διάταγμα του αυτοκράτορα Κωνστάντιου που επέβαλε σε όλους τους υπηκόους του να ασπασθούν τον αρειανισμό, οι τρείς αυτοί στρατιωτικοί αρνήθηκαν να επιστρέψουν πίσω, και να ασπασθούν μια αίρεση η οποία θα ήταν ενάντια στην πίστη τους. Έτσι έμειναν στη Σάμη όπου ήταν κομβικό σημείο ανεφοδιασμού για τα πλοία του ρωμαϊκού στόλου.
Η παράδοση θέλει τα λείψανα τους να αποκαλύφθηκαν σε σπήλαιο της περιοχής με επεισοδιακό όσο και θαυματουργό τρόπο, γεγονός που αιτιολογεί την ονομασία τους ως Άγιοι Φανέντες. Τα λείψανα επί Ενετοκρατίας μεταφέρθηκαν στην Βενετία, όπου εντοπίσθηκαν, ταυτοποιήθηκαν, και τελικά επαναπατρίσθηκαν το 2009 μετά από πολυετείς προσπάθειες της Μητρόπολης Κεφαλληνίας.
Οι σεισμοί του 1953 κατέστρεψαν εντελώς το παλαιότατο κτίριο, και από τότε το μοναστήρι εγκαταλείφθηκε εντελώς. Σήμερα, δίπλα  στα απομεινάρια των κτισμάτων της μονής υπάρχει παρεκκλήσι αφιερωμένο στη μνήμη του Αγίου Νικολάου, μέσα στο οποίο υπάρχει εικόνα των Αγίων Φανέντων. Η εικόνα αυτή είναι αντίγραφο της γνήσιας, η οποία βρίσκεται στο Ναό της Ζωοδόχου Πηγής στη Σάμη.
Ο λόφος στον οποίο βρίσκονται τα ερείπια της μονής αποτελεί την κατάληξη μιας πεζοπορικής διαδρομής που ξεκινάει από την κωμόπολη της Σάμης περνάει από την Αρχαία Ακρόπολη και καταλήγει στη μονή Αγριλίων. Μέσα από καταπράσινες διαδρομές με ανεπανάληπτη θέα, μπορείτε να θαυμάσετε την ομορφιά της φύσης και την αρχαία κληρονομιά της περιοχής απολαμβάνοντας την ηρεμία και τη γαλήνη που το τοπίο επιφυλάσσει.
Πανηγύρι στο χώρο της μονής γίνεται την ημέρα των Αγίων Πάντων, ημέρα όπου και γιορτάζεται η μνήμη των τριών Αγίων.

Πηγή: Destination Kefalonia |

Κάνετε κλικ στα πρόσωπα των ατόμων που θέλετε να επισημάνετε.

Κάνετε κλικ στα πρόσωπα των ατόμων που θέλετε να επισημάνετε.

Κάνετε κλικ στα πρόσωπα των ατόμων που θέλετε να επισημάνετε.

Κάνετε κλικ στα πρόσωπα των ατόμων που θέλετε να επισημάνετε.

Κάνετε κλικ στα πρόσωπα των ατόμων που θέλετε να επισημάνετε.

Κάνετε κλικ στα πρόσωπα των ατόμων που θέλετε να επισημάνετε.

Κάνετε κλικ στα πρόσωπα των ατόμων που θέλετε να επισημάνετε.

Κάνετε κλικ στα πρόσωπα των ατόμων που θέλετε να επισημάνετε.

Κάνετε κλικ στα πρόσωπα των ατόμων που θέλετε να επισημάνετε.

Κάνετε κλικ στα πρόσωπα των ατόμων που θέλετε να επισημάνετε.

Κάνετε κλικ στα πρόσωπα των ατόμων που θέλετε να επισημάνετε.

 

Διαπολιτισμικό Κ έ ν τ ρ ο Ι ο ν ί ο υ: ΕΚΘΕΣΗ ΠΑΣΧΑΛΙΝΩΝ ΧΕΙΡΟΤΕΧΝΗΜΑΤΩΝ

Καραβόμυλος Κεφαλονιά

dicenio@yahoo.com

Με ιδιαίτερη χαρά βλέπουμε ότι η αρχομένη και σεμνή δραστηριότητα των εκθεσιακών εκδηλώσεων του Δ.Κ.Ι, βρίσκει ανταπόκριση σε συμπολίτες μας που ασχολούνται με καλλιτεχνικές δημιουργίες. Με αυτή την αφορμή επιθυμούμε να εκφράσουμε την επιθυμία και ευχή ταυτόχρονα, ότι θα θέλαμε να έλθουμε σε επαφή με όποιους συμπατριώτες μας πιστεύουν ότι θα ήθελαν να παρουσιάσουν κάποια δραστηριότητά τους, στην μικρών διαστάσεων αίθουσα, των γραφείων του Δ.Κ.Ι .

Τώρα για την περίοδο του Πάσχα 2011, συγκεκριμένα από 18/04/2011 έως και 30/04/2011 με ωράριο 12.00-14.00 & 18.00-21.00 μ.μ θα είναι ανοικτή έκθεση χειροτεχνημάτων με δείγματα δουλειάς από τις κυρίες: α) Σπυριδούλα Καβαλιεράτου-Δόριζα,που εμπνεόμενη από καθημερινά,υλικά τα μεταπλάθει σε μικρά καλλιτεχνικά δημιουργήματα, β) Βιργινία Κωστοπούλου,πού ενώ προσφάτως ασχολήθηκε με το ντεκουπάζ ,τα δημιουργήματά της δείχνουν μια ιδιαίτερη αισθητική αντίληψη, γ) Λένα Σιμωνετάτου-Χρυσογένη, πού μας εμπιστεύεται την προσωπική της συλλογή από ζωγραφιστά αυγά που με ατελείωτες ώρες υπομονής και ευαισθησίας η ίδια καλλιτέχνησε.

Θα χαρούμε να σας δούμε και να τα πούμε από κοντά.

Για το Διαπολιτισμικό Κέντρο Ιονίου

Τάκης Τόκκας

Κάνετε κλικ στα πρόσωπα των ατόμων που θέλετε να επισημάνετε.

Λίγα λόγια για την εκθέτρια μας ΣΠΥΡΙΔΟΥΛΑ ΚΑΒΑΛΙΕΡΑΤΟΥ-ΔΟΡΙΖΑ.

Η Σπυριδούλα Καβαλιεράτου-Δόριζα γεννήθηκε στις Η.Π.Α ΤΟ 1981 και από το 1990 κατοικεί στον Καραβόμυλο Κεφαλονιάς. Αποφοίτησε από τη νοσηλευτική του ΤΕΙ Πατρών. Παράλληλα με την επαγγελματική της ασχολία έχει παρακολουθήσει σεμινάρια φωτογραφίας, παραδοσιακών χορών, προστασίας περιβάλλοντος.

Φύση καλλιτεχνική ,με φαντασία και επιδεξιότητα στα χέρια υλοποιει πρωτογενή υλικά που βρίσκει στις ακρογιαλιές, στα καρνάγια ,οπουδήποτε και τα μεταπλάθει σε μικρές μυστικές συνομιλίες, σε μικρά καλλιτεχνήματα.

Κάνετε κλικ στα πρόσωπα των ατόμων που θέλετε να επισημάνετε.

Λίγα λόγια για την εκθέτρια μας ΛΕΝΑ ΣΙΜΩΝΕΤΑΤΟΥ-ΧΡΥΣΟΓΕΝΗ

Η Λένα Σμωνετάτου-Χρυσογένη γεννήθηκε στην Αθήνα το 1960. Θυγατέρα των δασκάλων του Καραβομύλου Ευαγγέλου Σιμωνετάτου και Μαίρης Παντελιά, από την επαύριο της γέννησης της και έως το 1968 που οικογενειακώς μετεγκαταστάθηκαν στην Αθήνα, κατοίκησε στο Καραβόμυλο. Τα ευτυχισμένα και ανέμελα χρόνια της περιόδου αυτής, με τα κάθε λογής βιώματα, πολλές φορές μεταπλάθονται σε αξιόλογα καλλιτεχνικά δημιουργήματα.

Μετά τις εγκύκλιες σπουδές φοίτησε στην σχολή Βακαλό και εν συνεχεία παρακολούθησε μαθήματα ζωγραφικής στο Κολλέγιο Αθηνών και σε ιδιώτες ζωγράφους στη τεχνική της ζωγραφικής επάνω σε ύφασμα. Συμμετείχε σε αρκετές εκθέσεις ζωγραφικής με πρώτη στο «Στάδιο Ειρήνης και φιλίας» το 1986.

Κάνετε κλικ στα πρόσωπα των ατόμων που θέλετε να επισημάνετε.

Λίγα λόγια για την εκθέτρια μας ΒΙΡΓΙΝΙΑ ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΥ

Η Βιργινία Κωστοπούλου γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα όπου και αποφοίτησε από το ΤΕΙ στο τμήμα των γραφικών τεχνών.

Από το 1994 κατοικεί στα Χαλιωτάτα Κεφαλονιάς. Άτομο με καλλιτεχνικές ανησυχίες πειραματίζεται με διάφορες μορφές χειροτεχνημάτων. Αυτή την περίοδο η καλλιτεχνική της αναζήτηση και εφαρμογή, αφορά την τεχνική ντεκουπάζ που συνίσταται στο περιμετρικό κόψιμο ενός χάρτινου μοτίβου από π.χ μια χαρτοπετσέτα και εν συνεχεία επικολλάται σε οποιαδήποτε επιφάνεια με ειδική επεξεργασία.

Η Ιστορία επαναλαμβάνεται… Ο Παπαδιαμάντης για τη χρεοκοπία!

«Τις ημύνθη περί πάτρης; Και τι πταίει η γλαυξ, η θρηνούσα επί ερειπίων; Πταίουν οι πλάσαντες τα ερείπια. Και τα ερείπια τα έπλασαν οι ανίκανοι κυβερνήται της Ελλάδος. Αυτοί οι πολιτικοί, αυτοί οι βουλευταί, εκατάστρεψαν το έθνος, ανάθεμά τους. Κάψιμο θέλουν όλοι τους! Τότε σ’ εξεθέωναν οι προεστοί κ’ οι «γυφτοχαρατζήδες»….τώρα σε «αθεώνουν» οι βουλευταί κ’ οι δήμαρχοι. Αυτοί που …..είχαν το λύειν και το δεσμείν εις τα δύο κόμματα, τους έταζαν «φούρνους με καρβέλια», δώσαντες αυτοίς ουχί πλείονας των είκοσι δραχμών μετρητά, απέναντι, καθώς τους είπαν, και παρακινήσαντες αυτούς να εξοδεύσουν κι απ’ τη σακκούλα τους όσα θέλουν άφοβα, διότι θα πληρωθούν μέχρι λεπτού, σύμφωνα με τον λογαριασμόν, ον ήθελαν παρουσιάσουν.
Το τέρας το καλούμενον επιφανής τρέφει την φυγοπονίαν, την θεσιθηρίαν, τον τραμπουκισμόν, τον κουτσαβακισμόν, την εις τους νόμους απείθειαν. Πλάττει αυλήν εξ αχρήστων ανθρώπων, στοιχείων φθοροποιών τα οποία τον περιστοιχίζουσι, παρασίτων τα οποία αποζώσιν εξ αυτού…
Μεταξύ δύο αντιπάλων μετερχομένων την αυτήν διαφθοράν, θα επιτύχει εκείνος όστις ευπρεπέστερον φορεί το προσωπείον κ’ επιδεξιώτερον τον κόθορνον.
Άμυνα περί πάτρης θα ήτο η ευσυνείδητος λειτουργία των θεσμών, η εθνική αγωγή, η χρηστή διοίκησις, η καταπολέμησις του ξένου υλισμού και πιθηκισμού, του διαφθείροντος το φρόνημα και εκφυλίσαντος σήμερον το έθνος, και η πρόληψις της χρεοκοπίας».
Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης στην εφημερίδα «Ακρόπολις» το 1896
Για την μεταφορά: Δρ.Κων/να Παλαμιώτου.
Πηγή: Opinion Post

Κεφαλονιά: 2.034.322,68 χρέη – Πολιτισμός «του ταρατατζούμ» και «της βιτρίνας»

Πέρασαν «στα ψιλά», για να μην πω στα καθόλου…., τα χρέη των  ΝΠΔΔ και των Κοινωφελών Επιχειρήσεων των πρώην Δήμων, όπως και το προσωπικό που απασχολούν.

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον εμφανίζουν οι Δημοτικοί φορείς Πολιτισμού.

Δείτε την κατάσταση με τα χρέη όπως παρουσιάστηκε στο δημοτικό συμβούλιο και επανερχόμαστε...

Δήμος Λειβαθούς: 599.235,99 ευρώ (Διατηρούσε 4 φορείς για τον πολιτισμό. Τη Φιλαρμονική Λειβαθούς με χρέος 575.463,95 ευρώ, το Ραδιόφωνο Λειβαθούς με 23.288,90 ευρώ χρέος, τη Δημοτική Βιβλιοθήκη Λειβαθούς με χρέος 0,44 ευρώ και το Ωδείο Λειβαθούς με 392,70 ευρώ και απασχολούσε 10 άτομα).

Δήμος Πυλάρου: 473.459,49 ευρώ (Διατηρούσε δύο φορείς πολιτισμού: Την ΔΕΚΤΑΠ Πυλάρου με 471.726,21 ευρώ χρέη και τη Ζησιμάτειο Βιβλιοθήκη Πυλάρου με 1.733,28 ευρώ χρέη και απασχολούσε 12 άτομα).

Δήμος Σάμης: 437.754,95 ευρώ (Διατηρούσε την ΚΕΤΑΠ Σάμης και απασχολούσε 6 άτομα).

 Δήμος Παλικής: 209.829,87 ευρώ (Διατηρούσε την ΔΗΚΕΠ και δύο βιβλιοθήκες με μηδενικό χρέος και απασχολούσε 6 άτομα)   

Δήμος Αργοστολίου: 185.980,28 ευρώ (Διατηρούσε την ΔΗΚΕΠΑΨ και απασχολούσε 11 άτομα).

Δήμος Ερίσσου: 107.859,88 ευρώ (Διατηρούσε την ΔΗΚΕΠ Ερίσσου και απασχολούσε 6 άτομα).

Δήμος Ελειού-Πρόννων: 20.202,22 ευρώ (Διατηρούσε την ΔΗΚΕ Πρόννων και απασχολούσε 7 άτομα).

Η μόνη λογική εξήγηση που υπάρχει γιατί θάφτηκε η υπόθεση, είναι γιατί δεσπόζει στην πρώτη θέση το συναιτεράκι του Παρίση ο Μιχαλάτος με το ιλιγγιώδες χρέος των 600.000 ευρώ στον Δήμο Λειβαθούς για τα δεδομένα της Κεφαλονιάς και τον πολιτισμό που προσφέρεται!!! Να τα φορτώσουν όλα στο Φραντζή, όπως το άνοιγμα των 3.000.000, κομμάτι δύσκολο…

Η Σάμη με τα τεράστια έσοδα από τα σπήλαια είναι απορίας άξιο πού χάλαγε τόσα χρήματα για τον πολιτισμό αφήνοντας και 437.000 ευρώ χρέη. Άλλωστε τα τελευταία χρόνια ακόμη και «τα Εόρτια της Σάμης» είχαν ξεφτίσει. Βέβαια συνέχιζε να κάνει πολυδάπανες συναυλίες.   

Η Πύλαρος του επικεφαλής της αντιπολίτευσης και υποψήφιου Μάρκου Κοτσιλίνη άφησε εξωφρενικό χρέος 473.000 ευρώ για το μέγεθος του Δήμου. Βέβαια όλοι θα θυμάστε την πολυδιαφημισμένη «πολιτιστική άνθηση» στην Πύλαρο τα τελευταία χρόνια και ιδιαίτερα «την πολιτιστική έκρηξη» πέρσι την προεκλογική περίοδο, όπως και τις πολυδάπανες συναυλίες στο Μύρτο.... Ακόμα και οι 12 απασχολούμενοι υπάλληλοι στον Πολιτισμό της Πυλάρου, περισσότεροι απ’όλους τους άλλους Δήμους ακόμη και του Αργοστολίου, είναι προκλητικός αριθμός!!!

«Η Παλική του Πολιτισμού» της «δραστήριας» στα πολιτιστικά Νόπης (κάπως έτσι δεν αυτοδιαφημιζόταν;) με 210.000 χρέος, αποδεικνύεται ότι (και αυτή) όλα αυτά που έκανε (και κυρίως το πολυδάπανο Καρναβάλι) τα έκανε …. «με δανεικά και αγύριγα».

Και βεβαίως θυμάστε τις κομπορρημονίες για «το πολιτιστικό γεγονός του καλοκαιριού» με τις συναυλίες πανάκριβων αηδών «στο πλημμυρισμένο από κόσμο γήπεδο», πέρσι της Παπαρίζου, πρόπερσι του Χατζηγιάννη και πάει λέγοντας. Η πλάκα ήταν ότι όλα αυτά διαφημιζόταν ότι αφήνουν και έσοδα…

Ακόμη και η μικρή Έρισσος κατάφερε να αφήσει πάνω από 100 χιλιάρικα χρέη για τον πολιτισμό. Είναι μυστήριο πάντως που χαλάστηκαν τόσα λεφτά για πολιτιστικές δραστηριότητες στο Φισκάρδο και την Άσσο…

Οι Αργοστολιώτες και ο Τσιλιμιδός πιάστηκαν «στον ύπνο»μπροστά στους άλλους με ….μόνο 185 ψοροχιλιάδες χρέη, ολόκληρη πρωτεύουσα. Με ούτε τα μισά χρέη του Μάρκου και ήθελε νάναι και υποψήφιος... Εμ, δεν γίνεται…

Και φυσικά… «ο κότσος των κότσων» αποδεικνύεται ο Κώστας Ζαπάντης Δήμαρχος του Δήμου Ελειού-Πρόννων αφήνοντας …20 χιλιάρικα χρέος μόνο από τον πολιτισμό. Ξεφτίλα!!!

Τελικά οι (περισσότεροι) πρώην Δήμαρχοι αποδείχθηκαν….τζάμπα μάγκες στον πολιτισμό με τα 2.034.322,68 χρέη που άφησαν και ακόμη αποδεικνύεται πως τόσα χρόνια πούλαγαν στον κόσμο... «μεταξωτές κορδέλες για…φύκια» - για να παραποιήσουμε τη γνωστή παροιμία!!!

Αν εξαιρέσει κανείς κάποια αξιόλογα  τμήματα – υποδομή, στο Αργοστόλι και κάποια μεμονωμένα στους υπόλοιπους Δήμους, τι αλήθεια μπορεί να δικαιολογήσει τόσα χρέη παρά μόνο το γεγονός; πως έκαναν πολιτισμό «του ταρατατζούμ» και πως καλλιεργούσαν με «τις αρπαχτές» επώνυμων καλλιτεχνών «τη βιτρίνα τους»;

Τέλος ,άσχετο ή απολύτως σχετικό με τον πολιτισμό, διαβάσαμε ότι ο πρώην Δήμος Παλικής  δεν κατέβαλε τις ασφαλιστικές εισφορές  των εργαζομένων επί 13 μήνες, αυτό και αν είναι έργο "Πολιτικού"  Πολιτισμού...

ΠΟΛΙΤΙΚΑ-Μεζεδάκια

Κύριοι μην εξαντλείτε την υπομονή μου.

Όταν φθάνει κάποιος άνθρωπος στο σημείο να θέλει να παραιτηθεί από την δουλειά του , σε τέτοιες δύσκολες στιγμές , και το μόνο που τον αποτρέπει να το κάνει είναι οι 5 ή και 8 μισθοί που του «χρωστάει» ο εργοδότης του και ο φόβος να μην τους χάσει , δεν είναι ολοφάνερο ότι η κοινωνία υπολειτουργεί , δυσλειτουργεί, δεν λειτουργεί καθόλου ή λειτουργεί μόνο για κάποιους; Από τις τελευταίες δημοτικές εκλογές (Νοέμβριος 2010), όπου όλοι οι επικεφαλής των παρατάξεων του νησιού μας μάς δήλωναν ότι θα βρίσκονται στο πλευρό μας με τον ερχομό του νέου έτους και την εφαρμογή του Καλλικράτη και έξεφραζαν με θαυμασμό την βαρύτατη σημασία που φέρει το προγραμμα Βοήθεια στο Σπίτι στην τοπική κοινωνία και ο νυν δήμαρχος Κεφαλλονιάς διατυμπάνιζε επάνω στη κεντρική πλατεία Αργοστολίου ως υποψήφιος τότε ότι ο ίδιος θα εξασφαλίσει τη συνέχεια του προγράμματος εάν προκύψει ανάγκη, από τότε που ο κύριος βουλευτής μάς καθησύχαζε ότι δίνεται ένας αγώνας διαπραγμάτευσεων στην Ε.Ε , σε ένα νέο υψηλότερο επίπεδο για να χρηματοδοτηθεί το πρόγραμμα και από τότε που η κυρία Υπουργός Εργασίας εμφανίστηκε στα κανάλια και ανακοίνωσε ότι το πρόγραμμα Βοήθεια στο Σπίτι συνεχίζει απρόσκοπτα τη λειτουργία του αφού ο αγώνας στην Ε.Ε έφερε τελικά καρπούς , από τότε λοιπόν που έγιναν τα παραπάνω και έως σημερα εγώ είμαι απλήρωτη. Είμαι απλήρωτη και καλούμαι να επιτελώ την εργασία μου (και την λέω απλά εργασία και όχι λειτούργημα γιατί μπορεί να παρεξηγηθούν κάποιοι). Συνηθίζω να λέω ένα καλημέρα στους συναδέλφους μου και να κουνάω το κεφαλι μου πάνω κάτω λέγοντας από μέσα μου αλλά και διαβάζοντας τη σκέψη των συναδέλφων μου «ποια καλημέρα και μ........... , λογαριασμοί δεν έχουν σταματήσει να έκδίδονται, ενοίκια δεν έχουν σταματήσει να τρέχουν, τις δόσεις των δανείων δεν μας τις έχουν «χαρίσει», οι υπάλληλοι των εισπρακτικών δεν σταματούν να τηλεφωνούν, τα φροντιστήρια ακόμη ζητούν δίδακτρα για την «δωρεάν» παιδεία, ΑΛΛΑ το κάλεσμα για να πάω να πληρωθώ έχει σταματήσει εδώ και μήνες» Καλούμαι παρολα αυτά να κάνω τη δουλειά μου και προσπαθώ να την κάνω. Θα μπω στο σπίτι του παππού και της γιαγιάς φορώντας το καλύτερο μου χαμόγελο ,θα τους αγκαλιάσω, θα τους δώσω ένα χτυπηματάκι στη πλάτη ως έκφραση συμπαράστασης και κουράγιου. Θα κάτσω υπομονετικά να μιλήσουμε και να ακούσω την ανησυχία για τα παιδιά του και τα εγγόνια του που είναι μακρυά και έχουν προβλήματα με τη δουλειά τους ή πόσο άσχημη είναι η μοναξιά όταν γεράσει ο άνθρωπος. Θα μετρήσω την πίεση, το σάκχαρο, θα τον συμβουλεύσω, ή θα μαγειρέψω, θα τακτοποιήσω την κουζίνα και το δωμάτιο του, θα τον βοηθήσω να κάνει ένα μπάνιο εφόσον νιώθει ανασφάλεια να κάνει όταν είναι μόνος του, ή θα σαρώσω την αυλή ή θα παω στον αγροτικό γιατρό να γράψω τα φάρμακα του και στο φαρμακείο να του τα αγοράσω και εάν προκύψει ανάγκη θα τον συνοδεύσω στο νοσοκομείο όταν δεν υπάρχει κάποιος συγγενής . Και συγχρόνως με τα παραπάνω πρέπει να ενημερώσω τους κατόχους κάρτας ανεργίας να υποβάλουν αίτηση για να παρέχω υπηρεσίες στους ηλικιωμένους συγγενείς τους (ο νέος εξευτελιστικός τρόπος λειτουργίας του προγράμματος ). Και επειδή μιλάμε για ένα αρκετά γερασμένο πληθυσμό που τα παιδιά αυτού είναι σχεδόν τα ίδια συνταξιουχοι, πρέπει να ανακαλύψω τους ανέργους και να τους παρακαλέσω να υποβάλουν τα χαρτιά τους , ανεξάρτητα από το αν έχουν ανάγκη οι ηλικιωμένοι γονείς τους, θείοι , συμπεθέροι, παππούδες ή γιαγιάδες τους. Και αν δεν θελουν ή δεν χρειάζονται οι ίδιοι οι ηλικιωμένοι τις φροντίδες του προγράμματος, να τους πιέσουν λίγο οι άνεργοι να δεχθούν ή απλά να τους καθυσηχάσουν ότι θα τους βάλω μόνο στα χαρτιά αλλά δεν θα πηγαίνω σπίτι τους . Θα τους παρουσιάζω μόνο στα χαρτιά γιατί η Ε.Ε πληρώνει με το «κεφάλι» και για να μην χάσω τη δουλειά μου πρέπει να παρουσιάσω πολλούς ανέργους και ακόμη περισσότερους ηλικιωμένους. Τονιζω ότι όλα αυτά τα κάνω με τη σύμφωνη γνώμη του δημάρχου, των αντιδημάρχων, της αντιπολίτευσης, μείζονος και ελάσσονος, του βουλευτή Κεφαλλονιάς, της Υπουργού Εργασίας και του Υπουργού Εσωτερικών. Αυτοί έχουν πάρει το μισθό τους, εγώ όμως όχι. Καθημερινά,λοιπόν, πρέπει να βρίσκομαι στη δουλειά μου, αφού το πρόγραμμα Βοήθεια στο Σπίτι συνεχίζει τη λειτουργία του κανονικά για όλο το 2011. Σχεδόν όμως καθημερινά θέλω να ενοχλώ τον δήμαρχο και τον αντιδήμαρχο οικονομικών. Κανείς από τους δύο δεν έχει βρει κάποιο τρόπο για να πληρωθώ. Και δεν ειναι δυνατό να πληρωθώ γιατί δεν ανήκω στο δήμο. Και βέβαια δεν ανήκω στο δήμο εφόσον οι δημοτικές επιχειρήσεις των πρώην δήμων που υλοποιούν τα προγράμματα και έχουν την ευθύνη για εμένα και τους συναδέλφους μου είναι απεσταλμένες από τον πλανήτη Άρη!! Και ενώ δεν υπάρχουν χρήματα πουθενά παρά μόνο χρέη ο δήμαρχος πληρώνεται , το ίδιο και οι αντιδήμαρχοι και συγχρόνως μέσα στο μήνα Απρίλιο με αποφάσεις του δήμου Κεφαλλονιάς αποδίδονται 20.950 ευρώ επιχορήγηση στη δημοτική κοινωφελή επιχείρηση Δ.Πυλαρέων (Αρ.Πρ. 2011/11967) , 50.000 ευρω επιχορήγηση στη ΔΗΚΕΠ έναντι επιχειρησιακού προγράμματος (Αρ.Πρωτ. 2011/10528) , 30.000 για υλοποίηση προγραμματικών συμβάσεων – Σύμβαση με ΔΕΠΑΨ (Αρ.Πρωτ. 2011/11922) και 20.000 για τις αμοιβές αιρετών και γ’ , και για έξοδα παράστασης (Αρ.Πρωτ. 2011/12617). Και παρ΄όλα αυτά εγώ παραμένω απλήρωτη. Και αναρωτιέμαι είναι παράνομο να βρεθεί κάποιος τρόπος για να πληρωθώ για μήνες τους οποίους τους έχω δουλέψει, ενώ όσα βλέπω να συμβαίνουν γύρω μου είναι νόμιμα; Μια εργαζόμενη στο Βοήθεια στο Σπίτι από τον πλανήτη Άρη! Από το kefalonianews.gr

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ Εισήγηση του Βουλευτή στη συνέντευξης τύπου που παραχώρησε στα ΜΜΕ του Νομού μας

Αργοστόλι, 16/04/2011

«Tον Οκτώβρη του 2009, παραλάβαμε μια παραπαίουσα χώρα, που βρισκόταν στο χείλος του γκρεμού. Ο κ. Κώστας Καραμανλής μπροστά στο αδιέξοδο, δραπέτευσε, αφού πρώτα είχε προσαράξει το εθνικό πλοίο στα βράχια.

Ενδεικτικά αναφέρω πως τότε η κυβέρνηση της ΝΔ μας κληροδότησε ένα πελώριο έλλειμμα 36 δις. Ευρώ, όταν το 2004 το παρέλαβε στα 9 δις. Ευρώ.

Επίσης, στα έξι περίπου χρόνια, κατόρθωσε να διπλασιάσει το χρέος (!) και από 160δις να το ανεβάσει στα 320 δις.

Το 2004 παρέλαβε τη χώρα σε ανάπτυξη 4% περίπου και μας παρέδωσε μια χώρα σε ύφεση, με αρνητική ανάπτυξη. Βρισκόμασταν στην 31^η θέση ανταγωνιστικότητας ανάμεσα στα κράτη και κατά τη διακυβέρνηση της ΝΔ, κατρακυλήσαμε στην 65^η.

Το χειρότερο από όλα ήταν πως η χώρα είχε καταστεί αναξιόπιστη διεθνώς.

Με αυτά τα δεδομένα και πολλά άλλα, που λόγω χρόνου δεν αναφέρω αλλά είναι γνωστά σε όλους, η χώρα πορευόταν σε σίγουρη χρεοκοπία.

Τα ταμεία του κράτους δεν είχαν να πληρώσουν μισθούς και συντάξεις. Αυτή είναι η πικρή αλήθεια γιατί όταν κάποιος κοιτάζει το σήμερα, είναι σωστό να βλέπει και το χθες.

Ήμασταν αναγκασμένοι να πάρουμε, μέτρα έκτακτης ανάγκης. Ο πρόεδρος και όλη η κυβέρνηση αποδύθηκε σε ένα διαρκή διεθνή αγώνα για τη σωτηρία από τη χρεοκοπία. Κινητοποίησε ολόκληρη τη διεθνή κοινότητα και πρωτίστως την Ε.Ε. Η λύση που δόθηκε από την Τρόικα μέσω του μνημονίου, ήταν λύση ανάγκης, στην οποία προσέφυγε η κυβέρνηση για να σώσει τη χώρα από τη χρεοκοπία.

Το παιχνίδι όμως είναι πιο σύνθετο, πιο πολύπλοκο. Ζούμε ως χώρα στο πλαίσιο ενός διεθνούς και εντεινόμενου ανταγωνισμού. Η διεθνοποίηση αγαθών και υπηρεσιών (παγκοσμιοποίηση) έχει επιφέρει μεγάλες αλλαγές στην παγκόσμια σκακιέρα. Ο ανταγωνισμός είναι πλέον πιο ελεύθερος και πιο άγριος. Δημιουργεί δε, νέα δεδομένα μέσα σε ελάχιστο χρόνο. Αυτό που χθες νόμιζες για σίγουρο σήμερα δεν υπάρχει καν. Στο επίκεντρο αυτού του ανταγωνισμού έχουν μπει και νέοι παίχτες εκτός από την Ε.Ε. και την Αμερική, Κίνα, Ινδία, Ρωσία, Βραζιλία. Επίσης οι πρωτοφανείς αναταράξεις στο σύνολο σχεδόν του Αραβικού κόσμου εγκυμονούν εξελίξεις που κανείς δεν ξέρει που μπορεί να οδηγήσουν, ενώ είναι προφανής η αναβαθμισμένη θέση της Τουρκίας. Μέσα σε αυτό το νέο γεωπολιτικό περιβάλλον που είναι ρευστό και μεταβαλλόμενο, πρέπει τόσο η Ε.Ε. όσο και η Ελλάδα να σταθούν όρθιες. Είναι γεγονός πως ζούμε σε ένα πιο δύσκολο κόσμο, αλλά πρέπει να ζήσουμε.

Είναι γεγονός πως πήραμε σκληρά μέτρα. Άλλα από αυτά ως απόρροια των συμφωνιών με την Τρόικα, άλλα γιατί έπρεπε να τα πάρουμε ούτως ή άλλως. Ορισμένα εξ αυτών έπρεπε να τα είχαμε πάρει πριν από πολλά χρόνια. Οφείλω να πω, ότι εκτός από δύσκολα, τα μέτρα κάποιες φορές ήταν και άδικα.

Ήλθαμε σε αντίθεση με στρώματα της κοινωνίας που παραδοσιακά στήριζαν το κόμμα μας. Το επέβαλλε η άμεση αντίδραση που έπρεπε να έχουμε σε αυτήν την εθνική ανάγκη. Για μας και νομίζω για κάθε πατριώτη προείχε και προέχει να σωθεί η πατρίδα.

Ύστερα από 18 μήνες τι πετύχαμε ;

Πιστεύω πολλά. Ίσως μπορούσαμε περισσότερα, ίσως και καλύτερα. Όμως το πρόσημο της πορείας μας είναι θετικό και ενδεικτικά αναφέρω τα εξής:

• Η Ελλάδα ξαναέγινε αξιόπιστη. Η διεθνής κοινότητα σέβεται τις προσπάθειες του λαού μας, σέβεται την ελληνική κυβέρνηση ως αξιόπιστο συνομιλητή.
• Αποφύγαμε την ερχόμενη σίγουρη χρεοκοπία.
• Μειώσαμε δραστικά το έλλειμμα και συγκρατήσαμε το χρέος
• Πετύχαμε την επιμήκυνση του δανείου της Τρόικας, μειώσαμε το επιτόκιο και μπήκαν οι προϋποθέσεις για την αγορά ομολόγων από την πρωτογενή αγορά, από τον ευρωπαϊκό μηχανισμό στήριξη, κάτι δηλαδή που έμμεσα εξασφαλίζει από το 2013 και μετά την πρόσβασή μας στις αγορές.
• Με δική μας πρωτοβουλία, η Ε.Ε. δημιούργησε τους αμυντικούς θεσμούς, με στόχο την προστασία των αδύναμων κρίκων της Ένωσης, που αφορά φυσικά και την προστασία της ίδιας της Ένωσης.

Πρέπει να τονίσω πως πετύχαμε αυτά, παρά την ακραία αντιπολίτευση της Ν.Δ., που διαρκώς ναρκοθετεί την πορεία της χώρας προς χάριν μικροκομματικών σκοπιμοτήτων. Αυτή η συμπεριφορά μάλιστα οδήγησε την Ε.Ε, πριν δώσει βοήθεια στην Πορτογαλία, να ζητήσει τη συγκατάθεση όλων των κομμάτων της.

Βρισκόμαστε στο μέσο μιας μεγάλης προσπάθειας, στο επίκεντρο της οποίας είναι το χρέος, το οποίο για να αντιμετωπιστεί χρειάζονται πολλές συνέργειες. Η προσπάθεια δεν σταματά, αντιθέτως πρέπει να ενταθεί. Γι’ αυτό εκπονούμε το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα που αποσκοπεί να τιθασεύσει το χρέος και να οδηγήσει στην ανάπτυξη και πάλι.

Πρωταρχικοί στόχοι μας είναι οι εξής:

• Ανάπτυξη χωρίς την οποία ότι και να κάνουμε είναι σαν να χτίζουμε στην άμμο.
• Απονομή δικαιοσύνης για σκάνδαλα και διαφθορά, γι’ αυτό αλλάξαμε προχτές το νόμο περί ευθύνης Υπουργών.
• Όχι άλλα βάρη στα μικρά εισοδήματα.
• Πάταξη της φοροδιαφυγής και της διαφθοράς, εκεί δηλαδή που κρύβεται το πολύ μαύρο χρήμα.
• Διαρθρωτικές αλλαγές για ανταγωνιστική οικονομία και ισχυρή κοινωνία»

Ο Βουλευτής κατά τη διάρκεια της συνέντευξης τύπου, αναφέρθηκε σε δράσεις και έργα που έχουν γίνει, έχουν δημοπρατηθεί ή βρίσκονται σε εξέλιξη στο Νομό μας.

• «Οικοτουριστικές Διαδρομές Ιθάκης» προϋπολογισμού 820.000 ευρώ.
• Ένταξη στο ΕΣΠΑ του λιμανιού του Πισαετού με προϋπολογισμό 7 εκατομμύριων ευρώ.
• Αγορά οικοπέδου της Γεωργικής Σχολής στο Αργοστόλι από το ΤΕΙ Ιονίων Νήσων προϋπολογισμού 650.000 ευρώ.
• 2.800.000 ευρώ για έργο του Αεροδρομίου Κεφαλονιάς.
• 1.800.000 ευρώ για τη πληρωμή της μεταφοράς μαθητών.
• 40.000 ευρώ στη Ν.Α Κεφαλληνίας και Ιθάκης για τα επείγοντα έργα μετά την θεομηνία στην περιοχή των Σιμωτάτων.
• Ολοκλήρωση μελέτης συγκροτήματος Ενιαίων Λυκείων στο Φαραώ τον Απρίλιο και μέσα στο Μάιο συντάσσονται τα τεύχη δημοπράτησης, προϋπολογισμού 15.000.000 ευρώ.
• Μαρίνα Αργοστολίου.
• Επείγοντα έργα του δρόμου της Κρανιάς, όπου ήδη η εργολαβία αυτή εκτελέστηκε από το Υπουργείο Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων προϋπολογισμού 200.000 ευρώ.
• Γέφυρα Αργοστολίου.
• Το αποχετευτικό δίκτυο του οικισμού Πόρου με προϋπολογισμό 6.8 εκατομμυρίων ευρώ έχει θετική αξιολόγηση από τη διαχειριστική επιτροπή του ΕΠΕΡΑΑ.
• Αποχετευτικό δίκτυο Λειβαθούς
• Αποχετευτικό δίκτυο Πυλάρου
• Νοσοκομείο Ληξουρίου «Μαντζαβινάτειο» που χρηματοδοτήθηκε με 80.000 ευρώ από το Υπουργείο Υγείας για διάφορες ανάγκες.
• 60.000 ευρώ περίπου για το Νοσοκομείο Αργοστολίου που αφορούν την επισκευή των εγκαταστάσεων των ιατρικών αερίων του Νοσοκομείου και 350.000 ευρώ για την προμήθεια του νέου σύγχρονου αξονικού τομογράφου.
• Στα Κ.Υ. Ιθάκης και Σάμης που είναι ενταγμένα στο προγραμματισμό του Υπουργείου Υγείας για επισκευές και συντηρήσεις με συγκεκριμένες πιστώσεις.

Ακόμη αναφέρθηκε στην πορεία της νέας πτέρυγας του Νοσοκομείου Αργοστολίου που περιλαμβάνει:

• Συγκρότημα Μαιεύσεων
• Σταθμό Αιμοδοσίας
• Ψυχιατρική Νοσηλευτική Μονάδα 6 κλινών
• Μονάδα Εντατικής Θεραπείας 5 κλινών
• Συγκρότημα Χειρουργείων με 3 χειρουργικές αίθουσες
• Συγκρότημα Σηπτικού Χειρουργείου
• Κοιτώνες Εφημερευόντων Ιατρών
• Η/Μ Εγκαταστάσεις

• στο Πολυδύναμο Αγροτικό Ιατρείο Ερίσσου προϋπολογισμού 1.200.000€,
• στις 21 νέες θέσεις Ειδικευμένων Ιατρών του ΕΣΥ στο Νομό μας που αφορούν το Νοσοκομείο Αργοστολίου, Νοσοκομείο Ληξουρίου «Μαντζαβινάτειο», Κέντρο Υγείας Ιθάκης και Κέντρο Υγείας Σάμης καθώς και για 16 θέσεις σε Νοσηλευτικό και Παραϊατρικό προσωπικό στις ίδιες μονάδες υγείας.
• Κτήριο Αστυνομικής Διεύθυνσης Κεφαλληνίας

Και τέλος στις νομοθετικές ρυθμίσεις:

• Στη δημιουργία ξεχωριστής περιφερειακής ενότητας Ιθάκης. Κατοχυρώνεται θεσμικά με τον «Καλλικράτη» η εκπροσώπηση της στο Περιφερειακό Συμβούλιο με έναν Περιφερειακό Σύμβουλο.
• Οι υπάλληλοι της Ιθάκης που υπηρετούν στην Τεχνική Υπηρεσία Δήμων και Κοινοτήτων του Νομού παραμένουν στην Ιθάκη για να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στο Δήμο Ιθάκης.
• Στα Τοπικά Κέντρα Ανάπτυξης του ΥΠΑΑΤ όπου οι υπάλληλοι μπορούν να παραμείνουν στον νησιωτικό νομό που υπηρετούν.
• Εντάσσονται στην ευνοϊκή ρύθμιση και οι περιφέρειες σε σχέση με την τήρηση του Δωδεκατημορίου για εκταμίευση από το ταμειακό υπόλοιπο του προηγούμενου έτους και διευκρίνισε που και πως εντάσσονται οι ΟΤΑ στο νέο φορολογικό Νομοσχέδιο.
• Στην ένταξη των ξενοδοχείων τριών αστέρων στον νέο αναπτυξιακό νόμο

Επίσης έκανε αναφορά:

• στο Δελτίο Τύπου που είχε εκδώσει για τα άρτια και οικοδομήσιμα οικόπεδα που δημιουργήθηκαν με παραχώρηση έκτασης στο Δήμο από Ιδιώτες
• για τη διατήρηση της αρτιότητας και της οικοδομήσιμότητας των 4 στρεμμάτων σε περιοχές «Natura»
• στην απόσυρση της ΚΥΑ για την γη υψηλής παραγωγικότητας και ανέφερε και το ΦΕΚ (555 Β 8-4-2011) που δημοσιεύτηκε
• στα προβλήματα που αντιμετωπίζει το έργο «Δίκτυο Αποχέτευσης Σκάλας» λέγοντας ότι το έργο δεν έχει απενταχθεί και θα πρέπει σύντομα να τελειώσει γιατί το έχει ανάγκη η περιοχή και σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να χρεωθεί στον προϋπολογισμό του Δήμου.

Για τις μονάδες υγείας του Νομού μας αναφέρθηκε ακόμη:

• στην ένταξη του Κέντρου Υγείας Ιθάκης στο Πρόγραμμα Εφημεριών Γ’ Ζώνη
• στα κίνητρα που θεσμοθετήθηκαν και αφορούν γιατρούς που υπηρετούν ή θα ήθελαν να διοριστούν στο Κέντρο Υγείας Ιθάκης

• στο άνοιγμα των επαγγελμάτων και ιδιαίτερα στην ρύθμιση των αποστάσεων μεταξύ των φαρμακείων
• στη δυνατότητα ένταξης στους επικουρικούς και των μαιών.

Τελειώνοντας μίλησε για το Νομοσχέδιο του Υπουργείου Προστασίας του Πολίτη που προβλέπει την σύσταση ιδιαίτερης κατηγορίας προσωπικού στο Πυροσβεστικό Σώμα με την ονομασία «Πυροσβέστες πενταετούς υποχρέωσης», που επιλύει ένα μακροχρόνιο πρόβλημα των εποχικών πυροσβεστών. Ανώτατο όριο ηλικίας των ανωτέρω εποχικών πυροσβεστών αυξάνεται από το 49^ο έτος στο 56ο έτος. Επίσης αυξάνεται το όριο ηλικίας από το 35^ο έτος στο 40^ο έτος για τους απόφοιτους Λυκείου, για την ένταξη τους στο μόνιμο προσωπικό μετά από διαγωνισμό.

16 Ιστορικές φωτογραφίες

http://dtheodor.wordpress.com/2011/03/30/16-%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%B9%CE%BA%CE%AD%CF%82-%CF%86%CF%89%CF%84%CE%BF%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%AF%CE%B5%CF%82/

Σύντομη περιγραφή των 16 φωτογραφιών που έμειναν στην ιστορία.

Η περίφημη φωτογραφία του Ernesto ‘Che’ Guevara

Ο ‘Τσε’ που περιγράφεται σαν ο ‘αντάρτης ήρωας’ εμφανίζεται με μαύρο μπερέ να κοιτάζει στο βάθος σε μια φωτογραφία του Alberto Korda στις 5 Μαρτίου του 60. Ο Τσε Γκουεβάρα, 31 χρονών τότε, παρευρισκόταν σε μία κηδεία των θυμάτων από έκρηξη στο Coubre. Η φωτογραφία δημοσιεύτηκε 7 χρόνια αργότερα.               Το ινστιτούτο τέχνης του Μέρυλαντ (ΗΠΑ) την ονόμασε «την πιο διάσημη φωτογραφία και γραφική εικόνα του 20ού αιώνα. Πράγματι, η φωτογραφία αυτή κυκλοφόρησε πολλές φορές στον κόσμο και θεωρείται σαν ένα  από τα 10 καλύτερα πορτρέτα όλων των εποχών.                Είναι ένα παγκόσμιο σύμβολο της εξέγερσης για τις ανθρώπινες αξίες ενάντια στην κοινωνική αδικία.
Η αγωνία της Omayra
Η Omayra Sanchez ήταν ένα κοριτσάκι που πέθανε κατά τη διάρκεια της έκρηξης του ηφαιστείου Nevado del Ruiz, η οποία κατέστρεψε την πόλη της Armero στην Κολομβία, το 1985. Η Omayra είχε κολλήσει για τρεις μέρες στη λάσπη, το νερό, τα πτώματα των συγγενών και των συντριμμιών από το σπίτι της. Ήταν 13 ετών.               Οι διασώστες διαπίστωσαν ότι ήταν αδύνατο να τη σώσουν, γιατί θα έπρεπε να της ακρωτηριάσουν τα πόδια. Η άλλη επιλογή ήταν να χρησιμοποιήσουν μια αντλία-τουρμπίνα για να απορροφήσουν την κολλώδη λάσπη. Η μόνη διαθέσιμη αντλία ήταν πολύ μακριά και σε άλλη χρήση.               Η Omayra ήταν δυνατή μέχρι την τελευταία στιγμή της ζωής της. Σύμφωνα με τους διασώστες και τους δημοσιογράφους που ήταν μαζί της για τρεις ημέρες, σκεφτόταν την επιστροφή της στο σχολείο και το πέρασμα εξετάσεις της. Χάρη στον φωτογράφο Frank Fournier, η εικόνα της Omayra ταξίδεψε σε όλο τον κόσμο εκθέτοντας την αδιαφορία της Κολομβιανής κυβέρνησης στους απλούς,  άπορους Κολομβιανούς (η οποία αδιαφορία δεν έχει αλλάξει πολύ μέχρι σήμερα).               Η φωτογραφία δημοσιεύθηκε λίγους μήνες μετά που πέθανε η νεαρή κοπέλα. Πολλοί βλέπουν αυτή την εικόνα του 1985 ως την αρχή αυτού που σήμερα αποκαλούμε παγκοσμιοποίηση της αγωνίας.
Θάνατος στην πόρτα του παράδεισου
Μια φωτογραφία που τραβήχτηκε  από τον Ισπανό φωτογράφο και τιμημένο με βραβείο Πούλιτζερ Javier Bauluz.           Δείχνει δύο ισπανούς τουρίστες σε μια παραλία να κοιτάζουν το άψυχο σώμα ενός λαθρομετανάστη.             Η εικόνα ήταν μέρος μιας έκθεσης σχετικά με την είσοδο παράνομων μεταναστών μέσω των ακτών της Δυτικής Ευρώπης.             Καταγγέλλει την αδιαφορία των πολιτών για τις τραγωδίες των άλλων. Μετά τη δημοσίευσή της στην La Vanguardia και στους New York Times, κριτικές και σχόλια κατάκλυσαν  την Ισπανία.
Η μικρή κοπέλα από το Βιετνάμ
Στις 8 Ιουνίου του 1972, ένα μαχητικό αεροσκάφος των ΗΠΑ βομβάρδισε τον πληθυσμό του Trang Bang στο Βιετνάμ με ναπάλμ. Η Kim Phuc ήταν εκεί με την οικογένειά της. Με τα ρούχα της να καίγονται, το εννιάχρονο κορίτσι έτρεξε μακριά, μαζί με άλλα παιδιά. Σε κάποια στιγμή, τα ρούχα της κάηκαν. Η φωτογραφία αυτή τραβήχτηκε εκείνη τη στιγμή από τον διάσημο φωτογράφο Nick Ut.               Η Kim έμεινε στο νοσοκομείο 14 μήνες. Υποβλήθηκε σε 17 εγχειρήσεις για την παραγωγή μοσχευμάτων δέρματος. Όποιος βλέπει αυτή τη φωτογραφία μπορεί να δει την ένταση της απελπισίας και του ανθρώπινου πόνου που δημιουργείται από τους πολέμους (που ακόμα μαίνονται στο Αφγανιστάν, την Τσετσενία, την Κολομβία, το Κονγκό, το Ιράκ, την κατεχόμενη Παλαιστίνη και τη Σομαλία), ιδιαίτερα τις επιπτώσεις στα παιδιά και τις γυναίκες.               Σήμερα, η Pham Thi Kim Phuc, το μικρό κορίτσι στη φωτογραφία, είναι παντρεμένη με δύο παιδιά. Ζει στον Καναδά, όπου προεδρεύει στο ίδρυμα  Kim Phuc του οποίου αποστολή είναι να βοηθήσει τα παιδιά θύματα του πολέμου. Είναι επίσης πρέσβειρα της UNESCO.
Εκτέλεση στην Σαϊγκόν
«Ο συνταγματάρχης σκότωσε τον κρατούμενο. Εγώ σκότωσα τον συνταγματάρχη με τη φωτογραφική μου μηχανή», είπε ο Eddie Adams, ο φωτογράφος του πολέμου που τράβηξε αυτό το στιγμιότυπο.               Η φωτογραφία δείχνει την εν ψυχρώ δολοφονία ενός αντάρτη Βιετκόνγκ στις 1 Φεβρουαρίου 1968 από τον επικεφαλής της αστυνομίας της Saigon. Τα χέρια του Βιετκόνγκ ήταν δεμένα πίσω από την πλάτη του όταν πυροβολήθηκε από κοντινή απόσταση.
Ο Adams, ο οποίος ήταν ανταποκριτής σε 13 πολέμους, κέρδισε ένα Βραβείο Πούλιτζερ για αυτή την εικόνα. Επηρεάσθηκε τόσο συναισθηματικά από το γεγονός, που άλλαξε επάγγελμα.
Η Αφγανή κοπέλα
Η Gharbat Gula φωτογραφήθηκε όταν ήταν 12 από το φωτογράφο Steve McCurry, τον Ιούνιο του 1984, στο στρατόπεδο προσφύγων Nasir Bagh του Πακιστάν κατά τη διάρκεια της εξέγερσης ενάντια στη σοβιετική εισβολή. Το πορτρέτο της ήταν εξώφυλλο του National Geographic τον Ιούνιο του 1985, λόγω του εκφραστικού προσώπου της με τα πράσινα μάτια. Ωστόσο, εκείνη την εποχή, κανείς δεν ήξερε το όνομα του κοριτσιού.               Ο φωτογράφος πέρασε 17 χρόνια ψάχνοντας για το κορίτσι. Έκανε πολλά ταξίδια στην περιοχή μέχρι που, τον Ιανουάριο του 2002, την βρήκε. Ήταν 30 ετών παντρεμένη γυναίκα με τρία παιδιά. Τελικά ανακάλυψε το όνομά της. Η Gharbat Gula επέστρεψε στο Αφγανιστάν το 1992, όπου ζει σε ένα απομακρυσμένο χωριό.                Κανείς δεν την φωτογράφησε  ποτέ πριν τον McCurry και δεν ήξερε ότι το πρόσωπό της είχε γίνει διάσημο. Η ταυτότητα της γυναίκας επιβεβαιώθηκε κατά 99,9% μέσω της τεχνολογίας αναγνώρισης προσώπου που χρησιμοποιείται από το FBI και κυρίως από την σύγκριση τις ίριδας των ματιών στις δύο φωτογραφίες.
Ένα φιλί στην Times Square
Η «Αποχαιρετήστε τον πόλεμο» φωτογραφία, τραβήχτηκε από τον Victor Jorgensen στην Times Square της Νέας Υόρκης, στις 14 Αυγούστου 1945. Μπορούμε να δούμε έναν Αμερικανό ναύτη να φιλάει με πάθος μια νοσοκόμα. Αντίθετα με αυτό που πιστεύουν πολλοί, τα δύο αυτά άτομα δεν γνωριζόταν μεταξύ τους αλλά ήταν περαστικοί και απλώς συναντήθηκαν εκεί πέρα .       Η φωτογραφία, η εικόνα,  δείχνει την αντανάκλαση του ενθουσιασμού και του πάθους της επιστροφής στην πατρίδα (στο σπιτι) μετά από μια μακρά απουσία, και η χαρά που κυριαρχεί στο τέλος του πολέμου .
Ο άγνωστος επαναστάτης
Ο «Άγνωστος επαναστάτης» ήταν το παρατσούκλι που δόθηκε στον ανώνυμο άνδρα που έγινε διεθνώς γνωστός για την φωτογραφία του  μπροστά σε μία φάλαγγα αρμάτων μάχης κατά τη διάρκεια της εξέγερσης στην πλατεία Τιενανμέν το 1989 στην Κίνα. Η φωτογραφία τραβήχτηκε από τον Jeff Widener. Ο άνθρωπος φαίνεται να σταματάει την προέλαση των αρμάτων και η εικόνα του κυκλοφόρησε σε όλο τον κόσμο.       Στην Κίνα, η εικόνα χρησιμοποιήθηκε από την κυβέρνηση ως ένα σύμβολο της συμπόνιας των στρατιωτών του Λαϊκού Απελευθερωτικού Στρατού για τον κινεζικό λαό και την επιθυμία τους να τον προστατεύσει.       Παρά τις διαταγές να προχωρήσει, ο οδηγός του άρματος αρνήθηκε να το πράξει.
Σιωπηλή διαμαρτυρία
Ο Thich Quang Duc γεννήθηκε το 1897. Ήταν ένας Βιετναμέζος βουδιστής μοναχός (ονομάζεται επίσης και bonze) που αυτοπυρπολήθηκε σε έναν πολυσύχναστο δρόμο στη Σαϊγκόν στις 11 Ιουνίου, 1963. Η θυσία του – που επαναλήφθηκε από άλλους μοναχούς – έμεινε αξέχαστη. Παρών στο συμβάν ήταν ο David Halberstam. Καθώς το σώμα του μοναχού καιγόταν, αυτός έμεινε ακίνητος. Δεν έκλαψε. Δεν έβγαλε καν έναν ήχο .               Ο Thich Quang Duc διαμαρτυρόταν ενάντια τον τρόπο που η υποστηριζόμενη από τις ΗΠΑ κυβέρνηση του Νοτίου Βιετνάμ χρησιμοποιούσε τον Βουδισμό για να επιτύχει τους στόχους της. Μετά το θάνατό του, το σώμα του αποτεφρώθηκε σύμφωνα με τη βουδιστική παράδοση. Κατά τη διάρκεια της καύσης της σωρού του, η καρδιά του παρέμεινε απείραχτη. Ο Thich θεωρήθηκε άγιος και η καρδιά του φυλάσσεται ως λείψανο στην Κεντρική Τράπεζα του Βιετνάμ.       Αυτή είναι η έννοια της λέξης «αυτοθυσία», την οποία, σε αντίθεση με τι σκέφτονται οι άνθρωποι, δεν διαπράττει κάποιος σαν αυτοκτονία, αλλά σαν θυσία του εαυτού του για μια πολιτική διαμαρτυρία.
Προς τον θάνατο
Ο λαμπρός φωτογράφος Kevin Carter κέρδισε το βραβείο Pulitzer με μια φωτογραφία τραβηγμένη σε ένα μικρό χωριό στο Σουδάν στην περιοχή της Ayod.                 Η φωτογραφία γύρισε όλο τον κόσμο. Δείχνει ένα απελπισμένο κοριτσάκι, τελείως αδυνατισμένο, ξαπλωμένο στο χώμα, εξαντλημένο από την πείνα και στα πρόθυρα του θανάτου, ενώ στο βάθος, η μαύρη σιλουέτα ενός γύπα να παρακολουθεί και να περιμένει το θάνατό του.                 Τέσσερις μήνες αργότερα, συγκλονισμένος από την ενοχή και κάτω από την ισχυρή εξάρτηση από τα ναρκωτικά, ο Kevin Carter αυτοκτόνησε.               Η ένδεια που παρουσιάζεται στη φωτογραφία είναι το άμεσο αποτέλεσμα της συνεχούς ανάμιξης των δυτικών ξένων δυνάμεων στο Σουδάν για να αρπάξουν τα πλούτη του. Ως αποτέλεσμα αυτού του γεγονότος και της αναποτελεσματικότητας και της διαφθοράς της τοπικής αυτοδιοίκησης, Οι Σουδανοί πεθαίνουν από την πείνα σε μια χώρα που θεωρείται ως η πιο πλούσια στην Αφρική από την άποψη της γεωργίας.
Η μοιραία πτώση
Ο «άντρας που πέφτει» είναι ο τίτλος μιας φωτογραφίας που τράβηξε ο Richard Drew στις 11 Σεπτεμβρίου του 2001, κατά τη διάρκεια των επιθέσεων στους δίδυμους πύργους του Παγκόσμιου Κέντρου Εμπορίου στη 9:41:15 το πρωί. Στην εικόνα βλέπουμε έναν άνθρωπο που πέφτει από τους πύργους. Το να πηδήξει, γι’ αυτόν, ήταν μάλλον η επιλογή του σε έναν γρήγορο και βίαιο αντί ενός αργού θανάτου από εγκαύματα και ασφυξία.               Η δημοσίευση αυτής της φωτογραφίας  αμέσως μετά τις επιθέσεις εξόργισε ορισμένα τμήματα του αμερικανικού κοινού. Τα περισσότερα μέσα μαζικής ενημέρωσης αρνήθηκαν να συμπεριλάβουν αυτήν την εικόνα στις ειδήσεις τους, προτιμώντας να δείξουν φωτογραφίες που απεικονίζουν πράξεις ηρωισμού και θυσίας. Μερικοί άνθρωποι προσπαθούν να ανακαλύψουν την ταυτότητα αυτού του ανθρώπου.      Η φωτογραφία δείχνει το πόσο αδύναμος και εύθραυστος είναι ο άνθρωπος.
Ο τραυματισμένος στρατιώτης
Κατά τη διάρκεια μιας εξέγερσης στο Puerto Cabello της Βενεζουέλας, το 1962 – ένα επεισόδιο γνωστό ως Porteñazo – η δικτατορική κυβέρνηση κατέστειλε βίαια τους αντάρτες.                Η εικόνα δείχνει τον εφημέριο Luis Maria Padilla να κρατάει έναν πληγωμένο στρατιώτη στην αγκαλιά του. Ενώ ο ιερέας προσπαθούσε να τον σηκώσει ο στρατιώτης μετά βίας θα μπορούσε να πει «πάτερ βοήθησέ με» πριν ξαναπυροβοληθεί.                Αυτή η φωτογραφία γύρισε όλο τον κόσμο και πήρε μόνη της το βραβείο Πούλιτζερ φωτογραφίας παγκόσμιου τύπου.      Ο τραγικός θάνατος αυτού του άτυχου στρατιώτη  αποδεικνύει ότι οι στρατιώτες της κυβέρνησης (και οι αντάρτες επίσης) πληρώνουν πάντα το βαρύ τίμημα. Όχι η άρχουσα τάξη.
Ο αγώνας των ακτημόνων γεωργών
Αυτή η φωτογραφία από τον Luiz Vasconcelos κέρδισε ένα βραβείο στα ατομικά του World Press Photo στην κατηγορία Γενικά Νέα, το 2009.                Δείχνει μια γυναίκα με το παιδί της να προσπαθεί να αντισταθεί στο διώξιμο από την αστυνομία στα περίχωρα του Μανάους της Βραζιλίας του Αμαζονίου. Απεικονίζει τον αγώνα των ακτημόνων ινδιάνων αγροτών ενάντια στους λευκούς γαιοκτήμονες.                Είναι τρομακτικό να δείτε την εικόνα και να σκεφτείτε την οικογένεια και τα παιδιά.
Κάτω απ’ τις δαγκάνες της μπουλντόζας

Η Rachel Corrie Aliene ήταν μία Αμερικανίδα μέλος του Διεθνούς Κινήματος Αλληλεγγύης (ISM). Γεννήθηκε στις 10 Απριλίου 1979, και δολοφονήθηκε στις 16 Μάρτη του 2003. Τσακίστηκε μέχρι θανάτου στη Λωρίδα της Γάζας από μπουλντόζα του ισραηλινού στρατού, ενώ ήταν γονατιστή μπροστά στο σπίτι ενός Παλαιστίνιου, λειτουργώντας σαν ανθρώπινη ασπίδα, σε μια προσπάθεια να προλάβει την κατεδάφιση του σπιτιού από τις ισραηλινές δυνάμεις κατοχής.                Οι φωτογραφίες την απεικονίζουν πριν και μετά την εν ψυχρώ δολοφονία της. Ο εκπρόσωπος του ισραηλινού στρατού κατοχής δήλωσε ότι ο θάνατος οφείλεται στην περιορισμένη οπτική γωνία του οδηγού της μπουλντόζας Caterpillar D9, ενώ αυτόπτες μάρτυρες του Διεθνούς κινήματος αλληλεγγύης δήλωσαν ότι «δεν υπήρχε τίποτα που να εμποδίζει την ορατότητα του οδηγού».
Φοιτήτρια στο Evergreen State College,  η Ρέιτσελ είχε πάρει ένα έτος αναβολή σπουδών και ταξίδεψε στη Λωρίδα της Γάζας για να κατανοήσει την αλήθεια της ισραηλο-παλαιστινιακής σύγκρουσης, η οποία συχνά καλύπτονταν. Αυτή η νεαρή 24χρονη μάρτυρας αποδεικνύει ότι τα φυσικά ανυπότακτα πνεύματα του απλού  αμερικανικού λαού ενάντια στις δυνάμεις του κακού είναι ζωντανά και παρόντα.
Ο πιτσιρικάς που τα βάζει με το τανκ
Ένας Παλαιστίνιος πιτσιρικάς αντιμετωπίζει ένα ισραηλινό άρμα μάχης του στρατού κατοχής στην Παλαιστίνη – φωτογραφία η οποία τραβήχτηκε στη δεκαετία του 1990 στην κατεχόμενη Δυτική Όχθη από άγνωστο φωτογράφο.
Αυτή η φωτογραφία δείχνει την άγρια αντίσταση ενός ολόκληρου πληθυσμού που  στερείται υποστήριξης, που αντιμετωπίζει μια βάρβαρη κατοχή της χώρας του. Λέγεται ότι η Παλαιστίνη είναι ίσως η μοναδική χώρα στον 21ο αιώνα που εξακολουθεί άμεσα να εποικείται. Ως εκ τούτου, έχει γίνει η μεγαλύτερη ανοικτή φυλακή στον κόσμο από τότε που καταλήφθηκε από τους Ισραηλινούς εποίκους το 1948
Η τελευταία φωτογραφία
Μερικοί άνθρωποι πιστεύουν στο Θεό, άλλοι όχι, αλλά πρέπει να σκεφτούμε και να ξανασκεφτούμε πόσο μικροί είμαστε μπροστά στις δυνάμεις της φύσης.                  Αυτή η φωτογραφία τραβήχτηκε στις ακτές του νησιού Σουμάτρα της Ινδονησίας κατά τη διάρκεια του καταστρεπτικού τσουνάμι, με κύματα να μετριούνται μέχρι και 20μ. ύψος.                  Η εικόνα βρέθηκε ενάμιση μήνα αργότερα σε μια ψηφιακή φωτογραφική μηχανή.
Όποιος τράβηξε αυτή την φωτογραφία, χωρίς αμφιβολία, έπαψε να ζει μερικά δευτερόλεπτα μετά το πάτημα του κουμπιού της μικρής μηχανής του. !!