ΦΡΥΔΙ: ΕΝΑΣ ΣΚΟΥΠΙΔΟΤΟΠΟΣ ΔΙΑΚΟΣΙΑ ΜΕΤΡΑ ΑΠΟ ΤΗ ΜΕΛΙΣΣΑΝΗ!!!

Εικόνες ντροπής για τους επισκέπτες του λιμνοσπηλαίου Μελισσάνης αλλά και για τους περαστικούς, αποτελεί το άλλοτε πανέμορφο Φρύδι στο χωριό Καραβόμυλο. Μόλις εκατό μέτρα από την είσοδο του χωριού και διακόσια από τη Μελισσάνη, η εικόνα που αντικρίζει ο επισκέπτης είναι αυτή των φωτογραφιών που βλέπουμε παρακάτω. Ένας σκουπιδότοπος που με την σφραγίδα της προηγούμενης αλλά και της σημερινής Δημοτικής αρχής, ντροπιάζει το Δήμο, αλλά και μολύνει τον περιβάλοντα χώρο. Ιδιαίτερα το καλοκαίρι, που όλα τα σκουπίδια της περιοχής μεταφέροντε στο συγκεκριμένο χώρο, η δυσοσμία αλλά και τα διάφορα έντομα που μαζεύοντε εκεί, αποτελούν εστία μόλυνσης και δείγμα... της τουριστικής πολιτικής που επιφυλάσουμε για το πλέον τουριστικό κομάτι της Κεφαλονιάς, όπως είναι η Μελισσάνη.!!! Από τη στιγμή που υπάρχει ο χώρος, στα σφαγεία στα Πουλάτα ποιός ο λόγος να παρουσιάζουμε αυτό το θέαμα στο κεντρικότερο (τουριστικά) κομάτι της Κεφαλονιάς;
Αντί να δενδροφυτευθεί ο χώρος, να μπουν παγκάκια και να μπορεί κάποιος κάνοντας το περίπατό του, να καθίσει εκεί να απολαύσει το τοπίο, ο Δήμος επέλεξε να τον κάνει σκουπιδότοπο!!! Βάζοντας δε ένα καραβόπανο - τσαντίρι, θεώρησε ότι εξετέλεσε και το χρέος του ως προς την αισθητική παρέμβαση στο χώρο!!! Τελικά μόνοι μας... << βάζουμε τα χεράκια μας και βγάζουμε τα ματάκια μας!!!>>

Τάσος Καβαλλιεράτος.

ΕΙΚΟΝΕΣ ΑΠΟ ΤΗ ΓΙΟΡΤΗ ΤΩΝ ΚΤΗΝΟΤΡΟΦΩΝ ΣΤΑ ΘΕΜΑΤΑ.

ΟΙ ΕΠΙΤΥΧΟΝΤΕΣ ΜΑΘΗΤΕΣ ΚΑΙ ΜΑΘΗΤΡΙΕΣ ΤΟΥ ΛΥΚΕΙΟΥ ΣΑΜΗΣ ΣΤΙΣ ΓΕΝΙΚΕΣ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ.

Αλεξάτου Αγγελική, Τμήμα Διοίκησης Επιχειρήσεων, Πανεπιστήμιο Αιγαίου,Χίος.
Αρτελάρη Παναγιώτα, Τμήμα Βαλκανικών Σπουδών, Πανεπιστήμιο Δυτ. Μακεδονίας, Φλώρινα.
Δημητράτου Αικατερίνη, Τμήμα Κοινωνιολογίας, Πανεπιστήμιο Αιγαίου, Μυτιλήνη. Δημητράτου Βανέσσα-Μαρία, Τμήμα Ιατρικών Εργαστηρίων, ΤΕΙ Αθήνας.
Καλλιακούδη Αρτεμισία, Τμήμα Μουσειολογίας, Μουσειογραφίας και Σχεδιασμού Εκθέσεων, ΤΕΙ Πάτρας, Πύργος.
Μπαρζούκας Έβανς Αρίων, Τμήμα Μαθηματικών, Πανεπιστήμιο Αθήνας.
Παπαδάτου Ερασμία, Τμήμα Φιλολογίας, Πανεπιστήμιο Αθήνας.
Πνευματικάτος Γεράσιμος, Τμήμα Χρηματοοικονομικής και Τραπεζικής Διοικητικής Πανεπιστήμιο Πειραιά.
Τζάννη Δήμητρα, Τμήμα Αγγλικής Γλώσσας και Φιλολογίας, Πανεπιστήμιο Αθήνας, Αθήνα.
Τουλάτος Παναγιώτης, Τμήμα Διατροφής και Διαιτολογίας, ΤΕΙ Λάρισας, Καρδίτσα.
Θερμά συγχαρητήρια στους - στις επιτυχώντες και καλή πρόοδο να έχουν.
Παλιά Βλαχάτα.

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΛΕΥΚΩΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΝΤΙΑΝΑΣ ΑΝΤΩΝΑΚΑΤΟΥ.

Στις 18 Αυγούστου στο Αργοστόλι και στις 20, αντί 22 Αυγούστου στο Ληξούρι παρουσιάστηκε με ιδιαίτερη επιτυχία το συλλεκτικό λεύκωμα- folio, με τίτλο: <<Στην Κεφαλονιά, 20 καλοκαίρια (1990 - 2009)...με φως και χρώμα>>της Ντιάνας Αντωνακάτου. Εδώ απόψεις από την παρουσίαση του λευκώματος στο φουαγιέ του Δημοτικού θεάτρου Ληξουρίου.

Αναρτημένες σε πίνακες οι αφισσέτες του λευκώματος.

Γενική άποψη.

Το εξώφυλλο και το κείμενο του συλλεκτικού λευκώματος.

Ανά έτος.

Ομοίως.

Λεπτομέρεια από την αφίσσα του 1995.


Σχόλια και φωτογραφίες: Τάκης Τόκκας.

ΣΤΗΣ ΝΤΙΑΝΑΣ ΑΝΤΩΝΑΚΑΤΟΥ, ΣΤΑ ΒΙΛΑΤΩΡΙΑ

Οι καλαίσθητες αφίσσες-αναρτημένες σε κεντρικά σημεία σε όλο το νησί-σε προσκαλούν να επισκευθείς την 20η ετήσια έκθεση ζωγραφικής της Ντιάνας Αντωνακάτου, στο προσεισμικό σπίτι της στα Βιλατώρια. Η κάθε εικαστική εμφάνιση της Ντιάνας Αντωνακάτου αποτελεί καλλιτεχνικό γεγονός μεγάλης εμβέλειας και σημασίας και αναμένεται ξεχωριστά. Η διαδρομή μέχρι τα Βιλατώρια σε γεμίζει με μοναδικές εικόνες ομορφιάς, περνώντας από τα ενδιαφέροντα χωριά, αυξάνοντας την προσμονή και κεντρίζοντας το ενδιαφέρον για την έκθεση. Ξαφνικά, σχεδόν στην μέση του δρόμου, βλεπεις ένα προσεισμικό σπίτι με υπέροχα, εκτυφλωτικά χρώματα αρμονικά μέσα στην αντίθεσή τους. Διαβαίνεις το ανοιχτό πορτόνι και μπαίνεις σε μια αυλή δροσάτη, γιομάτη φιόρα πολύχρωμα. Σε λίγο η ίδια η Ντιάνα Αντωνακάτου σε καλωσορίζει, σε τρατάρει και σε βάζει με λεκτική επιδεξιότητα,στο κλίμα της έκθεσης. Τα έργα της έκθεσης είναι αποτέλεσμα ιδιαίτερα ευτυχισμένης έμπνευσης. Με εξαιρετική επιδεξιοτεχνία στο σχέδιο, αρμονικούς χρωματικούς συνδιασμούς, σε μεταφέρουν στο δικό τους χωροχρόνο. Σε εισαγάγουν στον ιδεατό, πολύχρωμο κόσμο τους, που έχεις την αίσθηση, ότι όλα μυρίζουν υπέροχα και οι ήχοι είναι θαυμαστοί. Η επίσκεψη στη έκθεση μόνο ανάταση και ψυχική ευφορία μπορεί να σου δώσει.

Ντιάνα Αντωνακάτου, ιέρεια της τέχνης και του λόγου. Μιά από τις μεγάλες Σιόρες της Επτανήσου. Εδώ στα Βιλατώρια. Πόρτα που σε εισάγει στα ενδότερα της έκθεσης.

Άποψη μέρους της έκθεσης.

Ομοίως.

Λεπτομέρεια.

Λεπτομέρεια.

Σχόλια και φωτογραφίες: Τάκης Τόκκας.

ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ 2009. ΕΙΚΟΝΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΛΙΜΑΝΙ ΤΗΣ ΣΑΜΗΣ.

ΗΠΑ-Το Βιομηχανικό Μουσείο της Βαλτιμόρης τίμησε τον Άρη Μελισσαράτο

Το Βιομηχανικό Μουσείο της Βαλτιμόρης απένειμε την ανώτατη τιμητική διάκριση «The 2009 William Donald Schaefer Industrialist of the Year» στον Αριστείδη (Άρη) Μελισσαράτο, πρώην υπουργό Εργασίας και Εμπορίου της πολιτείας του Μέριλαντ και νυν προεδρικό σύμβουλο για την επιχειρηματική ανάπτυξη του Πανεπιστημίου Τζον Χόπκινς.
Η βράβευση αυτή ήρθε λίγες ημέρες μετά την κυκλοφορία του νέου του βιβλίου «Καινοτομία, το κλειδί για την ευημερία.

Τεχνολογία και ο ρόλος της Αμερικής στην παγκόσμια οικονομία του 21ου αιώνα», που απέσπασε θετικές κριτικές.
«Ζω στην Βαλτιμόρη, από την ηλικία των 13 ετών που ήρθα από την Ελλάδα. Από τότε είχα αυξημένες ευκαιρίες να εργαστώ σε όλους τους βιομηχανικούς τομείς της Βαλτιμόρης και του Μέριλαντ.

Με την πάροδο του χρόνου εξοικειώθηκα με όλες τις λεπτομέρειες και τις πτυχές των βιομηχανικών εταιρειών του Μέριλαντ, ξεκινώντας από τις πιο μικρές μέχρι και τις πιο μεγάλες.

Το βραβείο ετούτο με τιμά ιδιαίτερα και αποκτά μεγάλη σπουδαιότητα για την μεταβιομηχανική μου σταδιοδρομία», επεσήμανε ο κ. Μελισσαράτος παραλαμβάνοντας την τιμητική διάκριση.
Πέρσι ο κ. Μελισσαράτος, όπως είχε γράψει ο «Ελεύθερος Κήρυκας», είχε τιμηθεί και από το Τεχνολογικό Συμβούλιο Μείζονος Βαλτιμόρης με τον τίτλο «Εξαίρετο Συνήγορο Τεχνολογίας της Βαλτιμόρης για το έτος 2008».

Πρόκειται για το ανώτατο βραβείο του Τεχνολογικού Συμβουλίου, που απονέμεται σε προσωπικότητες οι οποίες προωθούν και στηρίζουν την τεχνολογική ανάπτυξη και το οποίο είχε απονεμηθεί για πρώτη φορά σε ομογενή.
Ο τιμώμενος δεν είναι προικισμένος μόνο με επιστημονικές γνώσεις και διοικητικές ικανότητες, αλλά και με τις ελληνοχριστιανικές αρετές. Ο πατέρας του, Παναγιώτης Μελισσαράτος γεννήθηκε στο Γαλάτσι της Ρουμανίας σε μια ευκατάστατη οικογένεια που έλκυε την καταγωγή της από την Κεφαλονιά.
Μετά την ολοκλήρωση των Γυμνασιακών του Σπουδών έγινε δεκτός στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, όπου σπούδασε διπλωματία.

Την περίοδο του πολέμου επέστρεψε στο Γαλάτσι για να συμπαρασταθεί στον άρρωστο πατέρα του, χωρίς όμως να γνωρίζει ότι δεν μπορεί να επιστρέψει να ολοκληρώσει τις σπουδές του.

Σε λίγα χρόνια νυμφεύθηκε την αγαπημένη συμμαθήτριά του Ξανθίππη το γένος Ζανίκου που καταγόταν από τη Χίο, με την οποία απέκτησε δύο παιδιά, τον Αριστείδη και την Στυλιανή.
Μετά τη λήξη του πολέμου και την εγκαθίδρυση του κομμουνιστικού καθεστώτος τα πράγματα πήγαιναν από το κακό στο χειρότερο και έτσι οι οικογένεια Μελισσαράτου, με βάρκα την ελπίδα μαζί με 600 άλλους πρόσφυγες από τη Ρουμανία, εγκαταστάθηκε στις προσφυγικές κατασκηνώσεις της Σύρου.

Μετά από ενάμιση χρόνο αποφάσισε να μετοικήσει στην Κεφαλονιά και να ασχοληθεί με το επάγγελμα του γεωργού και του οργανοπαίκτη - τραγουδιστή μέχρι το 1953 που ο Εγκέλαδος ισοπέδωσε τα πάντα και μαζί τους και την ελπίδα ότι μπορούσε να ξεκινήσει για μια ακόμη φορά από το μηδέν.

Την εποχή εκείνη, ένας από τους συγγενείς της συζύγου του τον προσκάλεσε να έρθει στη Βαλτιμόρη, βοηθώντας τον στα πρώτα του βήματα.
Ο Παναγιώτης Μελισσαράτος, με δύο ανήλικα τότε παιδιά εργάστηκε στο ζαχαροπλαστείο ενός ομογενή.

Το δαιμόνιο της φυλής, όμως, τον ώθησε με τις οικονομίες του να αγοράσει το δικό του σπίτι και με την πάροδο του χρόνου να αποκτήσει το δικό του ζαχαροπλαστείο, το οποίο του έδωσε τη δυνατότητα να σπουδάσει τα δύο του τέκνα.
Ο Αριστείδης Μελισσαράτος το 1966 απέσπασε το πτυχίο του Ηλεκτρολόγου Μηχανικού από το Πανεπιστήμιο Τζον Χόπκινς, τρία χρόνια αργότερα πήρε μάστερ από το Πανεπιστήμιο Τζορτζ Ουάσιγκτον, ακολούθησαν οι μεταπτυχιακές σπουδές στο Χάρβαρντ και οι διδακτορικές σπουδές στον τομέα των Διεθνών Σχέσεων του Καθολικού Πανεπιστήμιου της Αμερικής.

Οι γνώσεις και οι εμπειρίες, που απέκτησε κατά τη διάρκεια της 45ετούς υπηρεσίας σε διάφορα αξιώματα, ξεκινώντας από το πιο απλό μέχρι και εκείνο του εκτελεστικού διευθυντή κολοσσιαίων επιχειρήσεων και του ιδρυτή της επενδυτικής εταιρείας «Αrmel Private Equity Investment», καθώς επίσης η αφοσίωση στη δουλειά και το δημιουργικό πνεύμα του παρείχαν τη δυνατότητα την περίοδο 2003-2007 να διατελέσει υπουργός Εργασίας και Εμπορίου του Μέριλαντ.

Σήμερα είναι σύμβουλος παρά τω προέδρου του Πανεπιστήμιου Τζον Χόπκινς στον τομέα της επιχειρηματικής ανάπτυξης.
Πηγή: Εθνικός Κήρυκας

ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΡΑΦΤΟΠΟΥΛΟΣ: Ο ΝΕΟΤΕΡΟΣ ΥΠΑΞΙΩΜΑΤΙΚΟΣ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΣΤΡΑΤΟΥ

Γεράσιμος ΡαφτόπουλοςΟ Γεράσιμος Ραφτόπουλος είναι ο νεότερος υπαξιωματικός στην ιστορία των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων. Γεννήθηκε στο Φισκάρδο της Κεφαλονιάς το 1900. Κατά το 1ο Βαλκανικό Πόλεμο, εναντίον των Οθωμανών, κατατάχθηκε εθελοντικά στην ηλικία των 12 και έγινε δεκτός ως οπλίτης του 18ου Συντάγματος Πεζικού της IV Μεραρχίας. Για το θάρρος του στη μάχη του Σαραντάπορου, έλαβε ένα τυφέκιο Manlicher – Schonauer ως δώρο. Στη μάχη του Κιλκίς – Λαχανά το 1913, κατάφερε να ξεφύγει από αιχμαλωσία, σκοτώνοντας 3 από τους 5 Βούλγαρους που τον είχαν αιχμαλωτίσει. Επιστρέφοντας στις Ελληνικές γραμμές, βρήκε ένα τραυματισμένο Εύζωνα και τον μετέφερε σώζοντάς τον, από βέβαιο θάνατο. Για την ανδρεία του, προήχθη στο βαθμό του Δεκανέα την 28η Αυγούστου 1913 σε ηλικία 13 ετών.
ΑΠΟ ΤΟ enkripto.blogspot.com

Ιστορική καταγραφή του Ελληνισμού της Βραΐλας
Της Διαμαντένιας Ριμπά
"Ένας Έλληνας, δύο Έλληνες, τρεις Έλληνες …η Βραΐλα". Μ' αυτόν τον πρωτότυπο τίτλο, το Μουσείο Βραΐλας, σε συνεργασία με την ιστορική Ελληνική Κοινότητα και το Νομαρχιακό Συμβούλιο Βραΐλας, με την υποστήριξη της Διαχείρισης Εθνικού Πολιτιστικού Ταμείου (A.F.C.N.), του Υπουργείου Πολιτισμού της Ρουμανίας, δρομολόγησε ένα ενδιαφέρον πολιτιστικό πρόγραμμα.
Πρόκειται για μια έρευνα αφιερωμένη στη συμβολή των Ελλήνων, που επηρέασαν αποφασιστικά την οικονομική και πολιτιστική ιστορία της πόλης της Βραΐλας, όπου σήμερα ζουν περίπου 2.000 ομογενείς, τρίτης και τέταρτης γενιάς, συσπειρωμένοι στην Ελληνική Κοινότητα. Τα αποτελέσματα του προγράμματος θα αποτελέσουν την υποδομή για την ίδρυση ενός Κέντρου της Πολιτισμικής Ποικιλομορφίας της Βραΐλας, σε χώρο που προσφέρεται από το Μουσείο Βραΐλας, ενώ θα αξιοποιηθούν για τα γυρίσματα ενός ντοκιμαντέρ, αφιερωμένο στην ελληνική παρουσία στην πόλη.
"Η υλοποίηση του προγράμματος θα συμβάλλει καθοριστικά στην τόνωση του ελληνικού στοιχείου, που σήμερα παίρνει δικαιωματικά τη θέση που του αξίζει", επισημαίνει σε δηλώσεις του στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, από τη Βραΐλα ο 36χρονος πρόεδρος της Ελληνικής Κοινότητας, Χαράλαμπος Καραβίας. Και συνεχίζει: "Καθοριστική ήταν η συμβολή του φιλέλληνα διευθυντή του Μουσείου Βραΐλας, Ιονέλ Κάντεα. Προσπαθούμε να βγάλουμε στην επιφάνεια και να αξιολογήσουμε πληροφορίες και στοιχεία για τη σημαντική παρουσία των Ελλήνων στη Βραΐλα, ιστορία που δεν έχει τύχει μέχρι σήμερα αντικείμενο σοβαρής μελέτης"
Το πρόγραμμα στοχεύει, επίσης, στη δημιουργία μίας βάσης δεδομένων, με σύνθετο λογοτεχνικό, φωτογραφικό και οπτικοακουστικό περιεχόμενο, που θα παρουσιάζει την πολιτιστική και ιστορική συμβολή της ελληνικής κοινότητας στην ανάπτυξη της πόλης, ιστορικά γεγονότα και στοιχεία, προσωπικότητες, όπως και κτίρια της Βραΐλας, που είναι εμπλουτισμένα με την καταφανή "γεύση" του ελληνικού πολιτισμού.
Τα σημαντικότερα μνημεία που χτίστηκαν από Έλληνες στην πόλη της Βραΐλας θα αποτυπωθούν σ' έναν εικονικό χάρτη. Έτσι, ο κάθε επισκέπτης θα έχει τη δυνατότητα να περιηγηθεί στις μεγάλες οικίες των Λυκιαρδοπούλου, Σουλιώτη, Λάσκαρη, Λεωνίδα, να "περιδιαβεί" το δρόμο των Μύλων (του Βιολάτου και Λυκιαρδοπούλου) και το δρόμο των Εκδοτών και των Βιβλιοπωλών (Κωστομύρη, Πεστεμαλτζιόγλου, Χρυσοβέργη). Θα μπορεί, επίσης, να ακολουθήσει την περιήγηση για το συγγραφέα Παναϊτ Ιστράτι, Κεφαλλονίτη στην καταγωγή, αλλά και για τον ακαδημαϊκό, ιστορικό, κριτικό και ποιητή Δημήτρη Παναγιώτη "Perpessicius", Γιαννιώτη στην καταγωγή.
Οι κύριες πηγές της έρευνας, μέχρι σήμερα, είναι μερικές από τις πολυτιμότερες εκδόσεις και άρθρα, που έχουν δημοσιευθεί στη Ρουμανία ή στο εξωτερικό, το αρχείο της Ελληνικής Κοινότητας Βραΐλας, αρχεία άλλων οργανώσεων, προσωπικά αρχεία κ.ά..
"Θέλουμε να βρούμε στοιχεία επαφής των απογόνων γνωστών οικογενειών της Βραΐλας -εμπόρων, εφοπλιστών, γιατρών, καλλιτεχνών- γι΄ αυτό απευθύνουμε έκκληση να έρθει σε επαφή μαζί μας κάθε άτομο, που έλκει τις ρίζες του από τη Βραΐλα και μπορεί να βοηθήσει με πληροφορίες, έγγραφα, φωτογραφίες και άλλο υλικό, σχετικά με την παρουσία του ελληνικού στοιχείου στην πόλη", σημειώνει ο κ. Καραβίας, ομογενής τέταρτης γενιάς ο ίδιος.
"Πολλά ονόματα ελληνικών προσωπικοτήτων είναι στενά συνδεδεμένα με τη Βραΐλα. Μεταξύ αυτών ο Λυκιαρδόπουλος, ο Σουλιώτης, ο Λάσκαρης, ο Βιολάτος, ο Χρυσοβέργης, ο Ποταμιανός, ο Ανδρέας Εμπειρίκος, η Άρτεμις Μελισσαράτου, η Αντιγόνη Κεφαλά, ο Γεράσιμος Μιλιαρέσης, ο Γιάννης Ξενάκης, ο Χρήστος Τσαγανέας, ο Γεώργιος Σκλάβος, οικογένεια Νεγρεπόντε κ.ά".
Τα σχέδια της Ελληνικής Κοινότητας, όμως, δεν σταματούν εδώ. Όπως μας αναφέρει ο κ. Καραβίας, το 2013 συμπληρώνονται εκατό χρόνια από την επίσκεψη του Ελευθέριου Βενιζέλου στη Βραΐλα, ο οποίος λένε ότι, αντικρίζοντας τα καράβια με τις ελληνικές σημαίες στο λιμάνι της πόλης, είπε ότι τόσα πολλά δεν έχει δει ούτε στον Πειραιά. Για να τιμήσει την επέτειο αυτή, η Ελληνική Κοινότητά ευελπιστεί να συγκεντρώσει το απαραίτητο κονδύλι για να στήσει ένα άγαλμα του Εθνάρχη στην πόλη.
Εν τω μεταξύ, με ιδιαίτερη χαρά υποδέχτηκαν οι Έλληνες της Βραΐλας την αδελφοποίηση της πόλης τους με το Δήμο Αργοστολίου, τον περασμένο Μάιο. Στην αποστολή της Βραΐλας, που επισκέφθηκε την Κεφαλονιά, συμμετείχε και ο κ. Καραβίας.
Ιστορικά στοιχεία
Η Βραΐλα, ένα παραδουνάβιο λιμάνι στη βορειοανατολική Βλαχία, ιδρύθηκε μάλλον στα τέλη του 14ου αιώνα, πολύ κοντά στο άλλο σημαντικό λιμάνι της περιοχής, το Γαλάτσι. Η προνομιακή θέση κατέστησε την πόλη ένα εξαιρετικά αξιόλογο ναυτιλιακό και εμπορικό κέντρο. Το 1540 κατακτήθηκε από τους Οθωμανούς, που την οχύρωσαν και εγκατέστησαν ισχυρή φρουρά.
Στις αρχές του 19ου αιώνα, στην πόλη κατοικούσαν Τούρκοι, Ρουμάνοι, και πολλοί Έλληνες, κυρίως έμποροι, Αρμένιοι και Εβραίοι. Από τις αρχές του 1830 εγκαθίστανται στην πόλη αρκετοί ακόμα Έλληνες, που ήταν, βασικά, έμποροι και τεχνίτες, οι οποίοι γρήγορα κυριάρχησαν στην οικονομική ζωή της πόλης.
Ο αριθμός των Ελλήνων, κατά το δεύτερο μισό του 19ου αιώνα, έφτανε τις 5.000, περίπου το 10% των κατοίκων της πόλης, που ήδη είχε καταστεί το μεγαλύτερο λιμάνι της χώρας και αξιόλογο βιομηχανικό κέντρο.
Κυρίαρχη ήταν η παρουσία των Ελλήνων στην αλευροβιομηχανία. Αρκεί να αναφέρουμε ότι, από τους πέντε σύγχρονους μύλους της πόλης, το 1896, οι τέσσερεις ανήκαν σε Έλληνες (Αδελφών Γαλιατσάτου, Ιωάννη Μήλλα και Υιού, Χριστοφοράτου). Οι ελληνικοί αλευρόμυλοι ήταν από τους πλέον εκσυγχρονισμένους της Ρουμανίας και σε αντίθεση με τις αλευροβιομηχανίες του Βουκουρεστίου, προσανατολίζονταν στις εξαγωγές. Μέχρι τις παραμονές του Α' Παγκοσμίου Πολέμου είχαν ιδρυθεί και άλλες μονάδες, όπως η αλευροβιομηχανία του Παναγή Βιολάτου και εκείνη των Λυκιαρδόπουλου-Βαλεριανού, που ήταν και η μεγαλύτερη σε όλη τη Ρουμανία.
Ναυτιλία
Καθ' όλη την οθωμανική περίοδο η Βραΐλα ήταν μία αξιοσημείωτη εμπορική "σκάλα", κυρίως ως λιμάνι εξόδου των δημητριακών και άλλων αγροτικών προϊόντων. Το 1837, ο αριθμός των πλοίων που είχαν καταπλεύσει στο λιμάνι έφτασε τα 448. Τα πλοία με ελληνική σημαία, κατείχαν την ισχυρότερη θέση στο εμπόριο. Μεταξύ των σημαντικών Ελλήνων εμπόρων ήταν οι Α. Πετάλας, Θ. Φάραγγας και I. Λυκιαρδόπουλος.
Η μεγάλη ανάπτυξη που γνώρισε το εξαγωγικό εμπόριο σιτηρών, από τα μέσα του 19ου αιώνα, καθώς και τα κεφάλαια που συγκέντρωσαν οι Έλληνες έμποροι και πλοιοκτήτες, συνετέλεσαν ώστε η Βραΐλα, όπως και η ευρύτερη περιοχή του Δούναβη μαζί με τις ελληνικές παροικίες της Αζοφικής, να καταστεί ο χώρος όπου επιτεύχθηκε η μετάβαση από την ιστιοφόρο ναυτιλία στην ατμοκίνητη. Κεφαλλονίτες και Ιθακήσιοι πλοιοκτήτες, όπως οι αδελφοί Σταθάτου, ο Ιωάννης Θεοφιλάτος, ο Ε. Βλασσόπουλος, καθώς και οι Ανδριώτες Εμπειρίκοι, εκμεταλλευόμενοι τους δεσμούς τους με μεγαλέμπορους, συνήθως Χιώτες, της προηγούμενης γενιάς (Σεκιάρης, Ροδοκανάκης), συγκρότησαν το "Ιόνιο Δίκτυο" και κατόρθωσαν, κατά τις δύο τελευταίες δεκαετίες του 19ου αιώνα, να αποκτήσουν πολλά ατμόπλοια και κυρίαρχη θέση στο τομέα αυτό.
Ο κατ' εξοχήν χώρος, όπου δραστηριοποιήθηκαν οι Έλληνες της Βραΐλας, ήταν, ωστόσο, τα ποταμόπλοια. Μερικοί από τους μεγαλύτερους ιδιοκτήτες ποταμοπλοίων (σλεπίων) ήταν οι Έλληνες Μανουήλ Ζ. Χρυσοβελώνης, Αδελφοί Σταθάτου, Όθων Σταθάτος και πολλοί άλλοι.
Ελληνική κοινότητα-εκκλησία
Η Ελληνική Κοινότητα Βραΐλας ιδρύθηκε το 1863, με σκοπό να συσπειρώσει τους περίπου 5.000 Έλληνες και να κτίσει κατ΄ αρχήν ελληνική εκκλησία. Τα εγκαίνια του ναού του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου έγιναν το 1872. Η γλώσσα της θείας λατρείας θα ήταν πλέον η ελληνική και οι ιερείς Έλληνες, ενώ η διοίκηση εν γένει θα ήταν ευθύνη επιτροπής εκλεγόμενης από τα μέλη της ελληνικής κοινότητας. Αρχιτέκτονας της εκκλησίας ήταν ο καταγόμενος από την Προύσα Αβραάμ Ιωαννίδης, ενώ ανάμεσα στους ζωγράφους που φιλοτέχνησαν τις τοιχογραφίες, ξεχώριζε ο Κεφαλλονίτης Κωνσταντίνος Λιβαδάς-Λιώκης.
Η Κοινότητα είχε να επιδείξει σπουδαίο κοινωνικό έργο, φροντίζοντας και για την παροχή ιατροφαρμακευτικής βοήθειας σε εκατοντάδες Έλληνες.
Εκπαίδευση
Ξεχωριστή μνεία πρέπει να γίνει στο παρθεναγωγείο της πόλης, που ιδρύθηκε στα 1866, χάρη στη δωρεά του Ανδριώτη ηγουμένου της μονής του Hurez, Χρύσανθου Πενέτη. Ένας από τους όρους της δωρεάς καθόριζε ότι, στο σχολείο θα διδάσκεται και η ελληνική γλώσσα.
Στα τέλη της δεκαετίας του 1860 ιδρύθηκαν, χάρη στην πρωτοβουλία ελληνικών συλλόγων, κατώτερο αρρεναγωγείο και παρθεναγωγείο, που φρόντιζε για τους άπορους "ελληνόπαιδες". Τα σχολεία αυτά, που μετατράπηκαν σε κοινοτικά στις επόμενες δεκαετίες, δεν ήταν τα μόνα ελληνικά σχολεία, καθώς στη Βραΐλα, μέχρι και τις αρχές του 20ού αιώνα, ιδρύθηκαν πάρα πολλά ελληνικά ιδιωτικά σχολεία, τόσο θηλέων, όσο και αρρένων. Κάποια από αυτά διακρίνονταν για το υψηλό τους επίπεδο, ενώ διέθεταν και γυμνασιακές τάξεις, όπως το λύκειο "Πρόοδος", που ιδρύθηκε στα 1898, καθώς και η σχολή του Γεώργιου Χρυσοχοϊδη.
Προβλήματα αντιμετώπισαν τα ελληνικά σχολεία, όπως άλλωστε και όλη η ελληνική κοινότητα το 1905, όταν λόγω της κρίσης στις ελληνορουμανικές σχέσεις, η κυβέρνηση όξυνε τη στάση της και προχώρησε στο κλείσιμο σχεδόν όλων των ελληνικών σχολείων στην πόλη. Μόλις το 1910 επαναλειτούργησε το κοινοτικό αρρεναγωγείο, ενώ τις παραμονές του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου συστάθηκε και παρθεναγωγείο.
Σύλλογοι
Στη Βραΐλα συστάθηκαν πολλοί ελληνικοί σύλλογοι, κυρίως φιλεκπαιδευτικοί και φιλανθρωπικοί, που είχαν ως πρότυπό τους τον Ελληνικό Φιλολογικό Σύλλογο Κωνσταντινουπόλεως και επιδίωξαν να διαδώσουν τα ελληνικά γράμματα στα κατώτερα στρώματα της ελληνικής παροικίας.
Συγκεκριμένα, το 1869 συστάθηκαν ο "Ελληνικός Φιλόμουσος Σύλλογος Βραΐλας" και ο "Φιλανθρωπικός Σύλλογος της εν Βραΐλα Ελληνικής Υπαλληλίας ο Ερμής". Ο πρώτος ίδρυσε παρθεναγωγείο, ενώ ο δεύτερος αρρεναγωγείο. Στα τέλη του 19ου αιώνα, με την ανάληψη από τις Αρχές της κοινότητας της ευθύνης για τα σχολεία που είχαν ιδρύσει, οι φιλεκπαιδευτικοί σύλλογοι οδηγήθηκαν σταδιακά στο μαρασμό.
Αξιοσημείωτες ήταν και οι δύο "αδελφότητες" (Πρόοδος, Ένωσις), που ιδρύθηκαν στα μέσα της δεκαετίας του 1870, όσο και η Αλληλοβοηθητική Αδελφότητα του εν Βραΐλας Φιλομούσου Συλλόγου, που συστάθηκε το 1890 και λειτουργούσε μέχρι και τα μεσοπολεμικά χρόνια, κυρίως χάρη στη συνδρομή των μεσαίων στρωμάτων της ελληνικής παροικίας.
Εκδοτική δραστηριότητα
Η θέση της Βραΐλας στο χώρο του ελληνικού βιβλίου ήταν σημαντική, καθώς στην πόλη λειτουργούσε, στο δεύτερο μισό του 19ου αιώνα, το πλέον δραστήριο ελληνικό τυπογραφείο της Ρουμανίας, το "Τυπο-Λιθογραφείο Περικλέους Μ. Πεστεμαλτζιόγλου". Ο συγκεκριμένος εκδότης, δραστήριο μέλος και της ελληνικής κοινότητας, τύπωσε πλήθος βιβλίων (στη ρουμανική και ελληνική γλώσσα), όπως και διάφορες εφημερίδες. Από τις αρχές του 20ου αιώνα η ελληνική παρουσία μειώνεται, μολονότι λειτουργεί το τυπογραφείο του "Έθνους".
Μαζική φυγή των Ελλήνων το 1950-1951
Την περίοδο 1950-1951, επέρχεται ο μαρασμός της ελληνικής παροικίας, όταν περίπου το 50% των Ελλήνων της Βραΐλας προτιμούν να εγκαταλείψουν την πόλη, λόγω της αλλαγής του καθεστώτος. Άλλοι έφυγαν στην Ελλάδα, άλλοι στην Αυστραλία ή στην Αμερική, αφήνοντας πίσω τους, αναγκαστικά, όλο το βιός τους. Μία από τις συνέπειες ήταν το οριστικό κλείσιμο των ελληνικών σχολείων.
Ρουμανία - Η ιστορία των Ελλήνων λογίων στις ρουμανικές Ηγεμονίες εκδόθηκε στο Βουκουρέστι:http://omogeneia.ana-mpa.gr/press.php?id=6947

Ε Ο Ρ Τ Ι Α Σ Α Μ Η Σ 2009

Το Θεατρικό Εργαστήρι Δήμου Σάμης
και το χορευτικό σύνολο του
Πολιτιστικού Συλλόγου «Αιγιαλός»
παρουσιάζουν τη
θεατρική-μουσικοχορευτική παράσταση

«ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ»

Τετάρτη 5 Αυγούστου 2009
Ώρα 9:30 μμ.
ΝΕΟΣ ΜΟΛΟΣ ΣΑΜΗΣ
Πλέξαμε 45 λεπτά μυθοπλασίας και άλλα 45 λεπτά παραδοσιακών χορών, σ’ ένα ταξίδι ψυχαγωγίας και περισυλλογής, ένα ταξίδι της επιστροφής σαν το χορό σε κύκλο, σαν το τραγούδι που κινά στη λέξη που τελειώνει.
Ήρωας ένας Κεφαλλονίτης που έζησε τα παιδικά του χρόνια στο Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο όπου κι έχασε τον πατέρα του. Η δεύτερη μεγάλη απώλεια στη ζωή του συνέβη στους σεισμούς του ’53 όπου πέθανε η μάνα του. Στα χρόνια της δικτατορίας φεύγει και παντρεύεται στη Μακεδονία.
Εκεί έντονα θα νιώσει την απουσία της πατρίδας του, την απουσία όλων εκείνων που λείπουν.
Ένα έργο ύμνος στο χορό και το τραγούδι της πατρίδας και ένας ύμνος στους δρόμους της επιστροφής στην πατρίδα και την ανθρώπινη αξία.
Αφιερωμένο στους Κεφαλλονίτες μετανάστες και στις πέτρες, τα δέντρα που περιμένουν.
« Πατρίδα είναι ο άνθρωπος, ο άνθρωπος πατρίδα»!

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΟ ΑΡΧΕΙΟ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ ΑΝΝΙΝΟΥ - ΒΑΛΕΤΤΑ. Μια φωτογραφία που ιστορεί μιά ολόκληρη εποχή και αποτυπώνει ξεχωριστές στιγμές του Επτανησιακού κόσμου, ακόμη και σε δύσκολους καιρούς. Εδώ από αριστερά εικονίζονται:
Ο Μαρίνος Γερουλάνος, η σιόρα Κάτε Βαλέττα, η σύζυγος του Μαρίνου Γερουλάνου, Μαργαρίτα και μιά φίλη της οικογενείας.
Ο μικρός με την ανεπιτίδευτη πόζα και το επιμελημένο ντύσιμο, είναι ο Μανώλης Βαλέττας.

Η φωτογραφία είναι τραβηγμένη το 1942 στο αρχοντικό Αννίνου - Βαλέττα, στα Πουλάτα.
Δόθηκαι από τον Δήμαρχο Σαμαίων, κύριο Μανώλη Βαλέττα.
Σχόλιο: Τάκης Τόκκας.

ΜΕΙΟΝ 25,95% Ο ΤΟΥΡΙΣΜΟΣ ΣΤΟ ΝΗΣΙ ΤΟΝ ΙΟΥΛΙΟ.

http://kefaloniapress.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=7387&Itemid=152

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
ΕΠΕΙΓΟΝ
ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΕΝΟΙΚΙΑΖΟΜΕΝΩΝ ΔΩΜΑΤΙΩΝ – ΔΙΑΜΕΡΙΣΜΑΤΩΝ ΚΕΦΑΛΟΝΙΑΣ & ΙΘΑΚΗΣ ΜΕΛΟΣ Σ.Ε.Ε.Δ.Δ.Ε. Αντώνη Τρίτση 64, Αργοστόλι Τ.Κ. 28100 ΤΗΛ/FAX: 26710- 29109 Email: oeeddki@otenet.gr

ΑΡΓΟΣΤΟΛΙ, 3 Αυγούστου 2009
ΘΕΜΑ: ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ
ΠΡΟΣΟΧΗ: ΔΥΟ ΝΕΟΙ (ΕΝΑΣ ΝΕΑΡΟΣ ΚΑΙ ΜΙΑ ΚΟΠΕΛΑ)ΤΗΛΕΦΩΝΟΥΝ ΛΕΓΟΝΤΑΣ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΟΥ Κ. ΚΑΡΑΤΑΣΟΥ, ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ «ΔΙΑΚΟΠΕΣ», ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΔΟΛ, ΠΟΥ ΣΕ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΜΕ ΤΗΝ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΑΝΕΛΑΒΑΝ ΤΗΝ ΠΡΟΒΟΛΗ ΤΩΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ ΜΑΣ, ΚΑΙ ΖΗΤΟΥΝ ΤΟ ΧΡΗΜΑΤΙΚΟ ΠΟΣΟ ΤΩΝ 120€, ΣΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΠΙΣΚΕΠΤΟΝΤΑΙ ΤΑ ΚΑΤΑΛΥΜΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΙΣΠΡΑΞΗ ΑΥΤΩΝ ΤΩΝ ΧΡΗΜΑΤΩΝ!
ΣΑΣ ΕΝΗΜΕΡΩΝΟΥΜΕ ΟΤΙ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΔΟΘΕΙ ΚΑΜΙΑ ΕΝΤΟΛΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΔΟΣΗ ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΟΥ ΦΥΛΛΑΔΙΟΥ ΣΕ ΚΑΝΕΝΑΝ !!

ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΟ ΠΑΝΗΓΥΡΙ ΣΤΗ ΣΑΡΙΣΤΡΑ ΣΤΑ Π. ΒΛΑΧΑΤΑ.

Αναφέρει το πρόγραμμα των Εορτίων 2009 του Δήμου Σάμης. Ανεβήκαμε στο παλιό χωριό, η σαρίστρα και η σκαλινάδα εμπρός από το παλιό παρθεναγωγείο, γεμάτες πλαστικά τραπέζια και καρέκλες.

Η ορχήστρα με τους ερμηνευτές στη θέση της. Όπως και στη θέση τους ήτανε και οι κάθε λογής μικροπωλητές, με ό,τι τελευταίο της Κινέζικης μαζικής πλαστικοπαραγωγής.

Οι επισκέπτες λίγοι, αλλά καλοβαλμένοι, με προσεγμένο ντύσιμο και προσεκτικό κώδικα συμπεριφοράς.

Η ορχήστρα έπαιξε με καλή διάθεση και με μεγάλη γκάμα τραγουδιών.

Ο χορός κάποιες στιγμές και για ελάχιστο, είχε αυτό το σφρίγος και τη ζωντάνια, που συνήθως έχουν οι χοροί μας.

Τα σουβλάκια και τα αναψυκτικά που έπρεπε να περιμένεις στην ουρά για να τα προμηθευτείς, δεν θα λέγαμε ότι είναι και τα ιδανικότερα, για επτανησιακό παραδοσιακό πανηγύρι.

Όπως και να είναι, επειδή πρέπει να βλέπουμε με θετική ματιά την όποια προσπάθεια, ας επανατοποθετήσουμε σε νέα βάση αντίστοιχες εκδηλώσεις.

Τάκης Τόκκας.

Μια ξεχωριστή πινελιά θα μπορούσε να δώσει στο χτεσινό πανηγύρι στα παλιά Βλαχάτα, το χορευτικό του Δήμου Σάμης. Το θαυμάσιο περιβάλλον της Σαρίστρας και η εξαιρετική δουλειά που γίνεται στο χορευτικό, θεωρούμε ότι θα είχαν άριστο αποτέλεσμα.

Τάσος Καβαλλιεράτος.

Φωτογραφίες: Γεωργία Καβαλλιεράτου - Κοσκινιώτου, Τάσος Καβαλλιεράτος.