Για τη ζωή που μας αξίζει! Να πληρώσει το κεφάλαιο και όχι ο λαός τη κρίση.

Για τη ζωή που μας αξίζει!

Να πληρώσει το κεφάλαιο και όχι ο λαός τη κρίση.

Πρόταση για την πολιτική αντεπίθεση του κινήματος

και της αντικαπιταλιστικής αριστεράς

Επιστρέφουμε στην «κανονικότητα» με χιλιάδες απολύσεις στην πλάτη της εργατικής τάξης, με πετσοκομμένους μισθούς και την υγεία να παραμένει ανοχύρωτη. Μπροστά μας ξεδιπλώνεται η απειλή μιας πρωτοφανούς οικονομικής κρίσης, εφάμιλλης- αν όχι μεγαλύτερης- από αυτήν του 2008-2010. Ο καπιταλισμός για μια ακόμη φορά μέσα σε μια δεκαετία βρίσκεται σε κρίση.

Μας λένε ότι για την τρομαχτική κρίση που βιώνουμε φταίει ο «κορωνοϊός». Όλα τα «παπαγαλάκια», κυβερνητικοί παράγοντες και δημοσιογράφοι, μιλάνε για μια «παγκόσμια κρίση», που προήλθε από έναν «άγνωστο εχθρό», λες και πρόκειται για θεία τιμωρία!

Όμως η αλήθεια είναι τελείως διαφορετική. Οι όλο και πιο συχνές και καταστροφικές πανδημίες των τελευταίων δεκαετιών έχουν πολύ συγκεκριμένες αιτίες για την γέννηση και διάδοσή τους.

• Η πρωτοφανής οικολογική καταστροφή με τη συνεχή και επιθετική επέκταση-κατάληψη ολοένα και μεγαλύτερου χώρου του φυσικού περιβάλλοντος για την καπιταλιστική ανάπτυξη (από την βιομηχανική κτηνοτροφία, έως τις εξορύξεις και τα μεγάλα τεχνικά έργα) οδηγούν στην ανάπτυξη, εξέλιξη και μετάδοσή ιών μη μεταδιδόμενων έως τώρα στους ανθρώπους.

• Η διαρκής έκθεση των ανθρώπινων οργανισμών στη ρύπανση και μόλυνση του περιβάλλοντος και στην διαρκή ψυχική εξάντληση έχει υπονομεύσει το ανοσοποιητικό σύστημα, με αποτέλεσμα, εκτός των άλλων και ο πολλαπλασιασμός όλων των σύγχρονων ασθενειών (καρκίνοι, αυτοάνοσα κλπ.).

- Η τραγική υποβάθμιση των συνθηκών ζωής στις μεγάλες πόλεις, οι τεράστιες συγκεντρώσεις πληθυσμών στις μητροπόλεις και περιοχές που αναγορεύονται σε παγκόσμια παραγωγικά κέντρα τις μετατρέπουν, ανάμεσα στα άλλα, και σε υγειονομικές βόμβες.

- Η κατάρρευση των δημόσιων συστημάτων υγείας ακόμα και στις πιο αναπτυγμένες χώρες του πλανήτη, που ήταν βασική πλευρά των «νεοφιλελεύθερων» δοξασιών του «όλα ιδιωτικά» και του «όποιος έχει ζει»!

Η οικονομική κρίση δεν γεννήθηκε το 2020!

Ο καπιταλισμός βυθίστηκε στην παγκόσμια οικονομική κρίση του 2008, χωρίς καμιά πανδημία να τον απειλεί. Από την κρίση αυτή ουσιαστικά δεν ανέκαμψε ποτέ. Δεν άλλαξε τίποτα για να αντιμετωπίσει τις αιτίες της (πχ ασυδοσία των τραπεζών). Λίγο πριν την πανδημία όλα τα στοιχεία έδειχναν ότι είχαμε ήδη μπει σε μια νέα φάση παροξυσμού της κρίσης. Η πανδημία έδρασε ωστόσο καταλυτικά στην ένταση και έκταση της κρίσης, προσδίδοντάς της ακόμη πιο οξεία και καταστροφική μορφή, οδηγώντας άμεσα την χώρα μας σε ύφεση άνω του 9% του ΑΕΠ και σε εκτίναξη της ανεργίας στο 23%!

Ο σύγχρονος ολοκληρωτικός καπιταλισμός, που καταστρέφει στην εκμεταλλευτική του μανία τις πηγές της ζωής, την φύση και τον άνθρωπο, «γέννησε» την πανδημία και ο ίδιος γέννησε και την οικονομική κρίση.

Το σύστημα δεν μπορεί να ικανοποιήσει τις ανάγκες των εργαζομένων και της νεολαίας. Θέτει σε κίνδυνο τις συνθήκες ζωής και τη επιβίωση εκατομμυρίων ανθρώπων του πλανήτη, αδυνατεί να αντιμετωπίσει την υγειονομική κρίση. Βυθίζεται σε μια καθολική κρίση κοινωνική και οικονομική, οικολογική, υγειονομική, ελευθεριών και δημοκρατίας. Για αυτό και χρειάζεται μια σύγχρονη καθολική αντικαπιταλιστική απάντηση.

ΠΩΣ ΑΠΑΝΤΟΥΝ ΟΙ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΤΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ

Η κυβέρνηση και οι δυνάμεις του κεφαλαίου αξιοποιούν την κρίση αυτή, για να επιβάλλουν νέες αντεργατικές, αντιλαϊκές τομές για να προωθήσουν την αντιδραστική αναδιάρθρωση του συστήματος της εκμετάλλευσης και να διασώσουν τον υπερσυσσωρευμένο πλούτο του κεφαλαίου, οδηγώντας τον κόσμο της δουλειάς, σε μαζική φτώχεια, ανέχεια και οριακή επιβίωση,

Στη χώρα μας οι ελαστικές εργασιακές σχέσεις επελαύνουν σπρώχνοντας εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους στην «αναστολή των συμβάσεων τους», στη μισή δουλειά και στο μισό μισθό, στα εξοντωτικά ωράρια, πάγιες επιδιώξεις του κεφαλαίου. Η εκπαίδευση γίνεται περισσότερο ταξική, το περιβάλλον καταστρέφεται «στο όνομα των επενδυτών», οι ζωές μας επιτηρούνται και ελέγχονται, οι λαϊκές ελευθερίες καταστέλλονται, Οι δυνάμεις του συστήματος επιδιώκουν να επιβάλλουν μια μόνιμη «κατάσταση έκτακτης ανάγκης» στην εργασία, στη δημοκρατία, παντού.

Σε ότι αφορά την υγειονομική κρίση, η κυβέρνηση κάθε άλλο αξιοποίησε το χρόνο που κερδήθηκε με τη χαμηλή μετάδοση της επιδημίας στον πρώτο κύκλο της στην Ελλάδα. Δεν ενισχύει το δημόσιο σύστημα υγείας μπροστά στο σοβαρό ενδεχόμενο έξαρσης στην προσεχή περίοδο. Αντίθετα, κόπτεται κυρίως για τα συμφέροντα του τουριστικού κεφαλαίου, παρά για την προστασία των εργαζομένων.

Η ΕΕ αναδεικνύει για μια ακόμα φορά τον βαθιά αντιλαϊκό της χαρακτήρα. Μέσα στην καρδιά της πανδημίας όχι μόνο δεν έκφρασε την παραμικρή αλληλεγγύη, αλλά ούτε… μάσκες δεν πέρναγαν από τα σύνορα. Και τώρα, ενώ μιλάει για «ανάκαμψη», με την πολιτική της οδηγεί όλη την Ευρώπη σε μια τρομαχτική ύφεση, φορτώνει όλες τις χώρες με εφιαλτικά χρέη, με ξεκάθαρο στόχο ένα νέο πανευρωπαϊκό μνημόνιο. Πρόκειται για έναν ταξικό μηχανισμό των τραπεζιτών και του κεφαλαίου. Η μόνη προοπτική είναι η ρήξη και η αντικαπιταλιστική αποδέσμευση από αυτήν!

Ο ΣΥΡΙΖΑ, σε συνέχεια της αντιλαϊκής κυβερνητικής του θητείας, ασκεί συναινετική «αντιπολίτευση». Οριστικά δεσμευμένος στην πολιτική του κεφαλαίου και της ΕΕ, στις απαιτήσεις της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, δεμένος με χίλια νήματα με τους επιχειρηματικούς ομίλους και το κράτος είναι οριστικά ενταγμένος στο αστικό στρατόπεδο. Τίποτα δεν μπορεί κανείς να περιμένει από τον ΣΥΡΙΖΑ. Καμιά πολιτική συμμαχία δεν μπορεί να γίνει με το κόμμα αυτό.

ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ

Το κεντρικό ζήτημα της επόμενης περιόδου, είναι το ποια τάξη, η αστική ή η εργατική και τα λαϊκά στρώματα, θα πληρώσουν τον λογαριασμό της κρίσης σε όλες τις χώρες του κόσμου.

Ένα μεγάλο χαράκωμα χαράζεται και πάλι μέσα στην κοινωνία, το ίδιο όπως και τα προηγούμενα χρόνια. Αλλά αυτή την φορά πιο βαθύ, πιο τραχύ, πιο δύσβατο.

Από τη μια οι δυνάμεις του κεφαλαίου, οι τραπεζίτες και οι πολυεθνικές. Η ΕΕ, το σύνολο του αστικού πολιτικού συστήματος (η ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΙΝΑΛ, η ακροδεξιά σε όλες τις εκδοχές της!). Αυτοί με την πολιτική τους μας έφεραν ως εδώ! Αυτοί θέλουν να αξιοποιήσουν την κρίση για να μας βυθίσουν σε μια κόλαση!

Από την άλλη οι δυνάμεις της εργατικής τάξης και του λαού. Η πλειοψηφία της νεολαίας. Η μεγάλη πλειοψηφία των αυτοαπασχολούμενων, των φτωχών αγροτών, των μικρών ελεύθερων επαγγελματιών. Οι δυνάμεις της αντικαπιταλιστικής αριστεράς, οι μαχόμενες δυνάμεις της αριστεράς γενικά.

Για να ζήσει ο λαός, πρέπει να χάσει το κεφάλαιο. Για να αποτρέψουμε την «καταστροφή που μας απειλεί», πρέπει να καταστραφεί το σύστημα της εκμετάλλευσης. Ή ο καπιταλισμός θα καταστρέψει την φύση και τον άνθρωπο οδηγώντας σε μια νέα βαρβαρότητα, ή η εργατική τάξη και ο λαός θα ανατρέψουν τον καπιταλισμό ανοίγοντας τον δρόμο σε μια άλλη σοσιαλιστική και κομμουνιστική προοπτική. Τη μόνη που μπορεί να εξασφαλίσει την δουλειά, τα κοινωνικά δικαιώματα, την υγεία, την επιβίωση του πλανήτη, τις δημοκρατικές ελευθερίες και δικαιώματα, μια αξιοβίωτη ζωή, αντί της «γυμνής», μίζερης και αβέβαιης επιβίωσης που μας «υπόσχεται» η αστική εξουσία!!

Για να βαδίσουμε σε αυτή την κατεύθυνση απαιτείται ένα σύγχρονο, άμεσο, συνολικό πολιτικό αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα πάλης και επαναστατικής προοπτικής.

Ένα πρόγραμμα πάλης-εργαλείο δράσης για το εργατικό λαϊκό κίνημα, με στόχους που εκφράζουν ζωτικά συμφέροντα των εργαζομένων, των φτωχών λαϊκών στρωμάτων και της νεολαίας, στη δουλειά και τα κοινωνικά δικαιώματα, την προστασία της φύσης, τις λαϊκές ελευθερίες, τη νέα διεθνιστική συνεργασία των λαών. Που αντιπαρατίθενται και σπάνε τους νόμους του συστήματος και αμφισβητούν το ΤΙΝΑ, αποκρούουν-ανατρέπουν τη νέα επίθεση του κεφαλαίου και αναιρούν τα αντιδραστικά του κεκτημένα από την εποχή των μνημονίων και του λοκ-ντάουν.

Α) Για το δικαίωμα στην δουλειά και την αξιοπρεπή ζωή. Να χάσει το κεφάλαιο πλούτο για να ζήσει ο λαός.

Περίπου ένα εκατομμύριο εργαζόμενοι πρόκειται να υποστούν μειώσεις που φτάνουν και το 50% του εισοδήματός τους, την ώρα που η ανεργία εκτοξεύεται στο 23%! Απαιτούμε:

• Ακύρωση όλων των αντεργατικών – αντιλαϊκών μέτρων παλιών (μνημονιακών) και νέων, (αυτά που ψηφίστηκαν στην περίοδο της καραντίνας).
• Καμιά απόλυση, να αποκατασταθούν πλήρως το σύνολο των απωλειών για την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα.
• Δουλειά για όλους, με όλα τα εργασιακά, ασφαλιστικά και δημοκρατικά δικαιώματα, με άμεση μείωση του χρόνου εργασίας (5ημερο, 6ωρο, 30ωρο), με αύξηση και όχι μείωση των αποδοχών, σταθερές εργασιακές σχέσεις με ΣΣΕ, όχι στην ελαστική εργασία. Πλήρης προστασία των ανέργων. Όχι στις περικοπές των συντάξεων.
• Δημόσια, δωρεάν, υψηλού επιπέδου υγεία. Μεγάλη αύξηση των κρατικών δαπανών για την υγεία, αποφασιστική ενίσχυση της δημόσιας Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας, μαζικές προσλήψεις μόνιμου υγειονομικού προσωπικού. Απαλλοτρίωση χωρίς αποζημίωση του ιδιωτικού τομέα της υγείας.
• Βαριά φορολογία των τραπεζών, των μεγάλων κερδοφόρων επιχειρήσεων και των εφοπλιστών, καθώς και του συσσωρευμένου πλούτου ώστε να χρηματοδοτηθούν οι ανάγκες των εργαζομένων και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων. Το 2018 οι 500 πιο κερδοφόρες εταιρείες της χώρας είχαν δηλωμένα κέρδη 12 δις. ευρώ, αυξημένα κατά 12,4% σε σχέση με την προηγούμενη χρονιά.
• Εθνικοποίηση των τραπεζών με εργατικό-λαϊκό δημοκρατικό έλεγχο. Αποδέσμευση από τη ζώνη του ευρώ και την νομισματική και δημοσιονομική πολιτική που ορίζει. Διαγραφή των ιδιωτικών χρεών της εργατικής τάξης και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων.
• Εθνικοποίηση των μεγάλων επιχειρήσεων χωρίς αποζημίωση. Αποκλειστικά δημόσια ιδιοκτησία (κρατική, συνεταιριστική κλπ.) και απρόσκοπτη παροχή των βασικών κοινωνικών αγαθών στον λαό. Δημόσιες επενδύσεις σε όλους τους παραγωγικούς τομείς και ιδιαίτερα στον πρωτογενή και δευτερογενή τομέα και σε κρίσιμους κοινωνικούς τομείς. Ενδεικτικά αναφέρουμε: Αγροτοδιοτροφικός τομέας, ενέργεια, τουρισμός, πολιτισμός, παιδεία, επικοινωνίες, μεταφορές, υγεία, κοινωνικές υπηρεσίες.
• Ανατροπή του λεγόμενου «εξαγωγικού μοντέλου της ελληνικής οικονομίας», άρα και της λειτουργίας της με όρους διεθνούς καπιταλιστικής ανταγωνιστικότητας. Η παραγωγή πρέπει κυρίως να προσανατολίζεται στη κάλυψη των εσωτερικών εργατικών και λαϊκών αναγκών, με σεβασμό στην οικολογική ισορροπία.
• Θέλουμε να ζήσουμε ανθρώπινα, με ένα πολιτισμό για τις λαϊκές και νεολαιίστικες ανάγκες. Με την τέχνη, την καλλιτεχνική έκφραση και δημιουργία και την πολιτιστική κληρονομιά προσβάσιμα στον κόσμο της εργασίας και τη νεολαία. Με τους εργαζόμενους του πολιτισμού όρθιους και αξιοπρεπείς όπως πρέπει να είναι κάθε εργαζόμενος.

Β) Για μια ζωή σε αρμονία με τη φύση.

Θέλουμε να ζήσουμε σε αρμονία με τη φύση, σε ένα υγιές περιβάλλον

• Να ακυρωθεί ο νέος αντί - περιβαλλοντικός νόμος.
• Όχι στις ληστρικές-καταστροφικές επενδύσεις και τις εξορύξεις. Προστασία των δασών, των θαλασσών και όλων των φυσικών πόρων. Όχι στην παράδοση δημόσιας γης και περιουσίας στο κεφάλαιο και στην καπιταλιστική επέκταση στη θάλασσα μέσω των ΑΟΖ και της θαλάσσιας χωροταξίας.
• Απελευθέρωση της αγροτικής παραγωγής από την κυριαρχία του κεφαλαίου, την εντατική χημικό-τοξική παραγωγή και τον εφιάλτη των γενετικά τροποποιημένων προϊόντων.
• Όχι στην εμπορευματοποίηση του φυσικού και δομημένου περιβάλλοντος. Για αξιοβίωτες πόλεις με διασφάλιση στέγης για όλους με σύγχρονες προδιαγραφές, πλούσιους πνεύμονες πρασίνου, ελεύθερους προσβάσιμους δημόσιους χώρους και υποδομές αθλητισμού, πολιτισμού και ψυχαγωγίας, ποιοτικά Μέσα Μαζικής Μεταφοράς και εξασφάλιση προστασίας από φυσικές καταστροφές.

Γ) Θέλουμε να ζήσουμε ελεύθερα.

- Όχι στην αστυνομοκρατία, τον κρατικό και εργοδοτικό αυταρχισμό, το πολιτικό ολοκληρωτισμό.

- Όχι στην παρακολούθηση και τον έλεγχο των πολιτών. Άρση όλων των περιοριστικών μέτρων της πολιτικής και συνδικαλιστικής δράσης. Ούτε σκέψη για περιορισμό των διαδηλώσεων και των εκδηλώσεων του μαζικού κινήματος.

Να καταργηθούν όλες οι μονάδες καταστολής διαδηλώσεων (ΜΑΤ, Δέλτα, Δίας) και ο «τρομονόμος».

Ανατροπή της κλιμακούμενης αντιδημοκρατικής εκστρατείας του κεφαλαίου και των κυβερνήσεων για μια νέα άνοιξη των δημοκρατικών δικαιωμάτων και των λαϊκών ελευθεριών.

- Θέλουμε να ζήσουμε ισότιμα. Καμιά διάκριση με βάση το χρώμα του δέρματος, τις πεποιθήσεις, το φύλο και το σεξουαλικό προσανατολισμό.

- Όχι στον εθνικισμό, τον ρατσισμό, στο θρησκευτικό φανατισμό, τον ανορθολογισμό. Θέλουμε να ζήσουμε μαζί με τους πρόσφυγες και τους μετανάστες. Να κλείσουν τα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Άμεσος απεγκλωβισμός τους από τα νησιά. Ελεύθερη μετακίνηση τους στην χώρα και στις χώρες προορισμού τους. Κατάργηση της ρατσιστικής συμφωνίας Ε.Ε.-Τουρκίας και των συμφωνιών του Δουβλίνου της ΕΕ.

Δ) Θέλουμε να ζήσουμε ειρηνικά.

Ξεπέρασαν τα 1,917 τρισεκατομμύρια δολάρια, σε ολόκληρο τον κόσμο, οι εξοπλιστικές δαπάνες το 2019, το υψηλότερο επίπεδο από το 1988 και συνεχώς αυξάνονται και μέσα στην κρίση! Πάλη ενάντια στους εξοπλισμούς. Λεφτά για την υγεία, την παιδεία, τους άνεργους, όχι για τον πόλεμο!

- Πάλη ενάντια στη πολεμική προετοιμασία και τον αντιδραστικό ανταγωνισμό των αστικών τάξεων Ελλάδας και Τουρκίας για τις ΑΟΖ και τις εξορύξεις. Την ώρα που οι λαοί βυθίζονται στην φτώχια και την δυστυχία η χώρα μας έδωσε 5,5 δις ευρώ για εξοπλισμούς το 2018 (3% του ΑΕΠ), ενώ πάνω από 20 δις. έδωσε η Τουρκία (2,7% του ΑΕΠ). Άμεση γενναία μείωση των στρατιωτικών εξοπλισμών και ακύρωση των νέων εξοπλιστικών προγραμμάτων.

- Έξοδο από το ΝΑΤΟ, έξω οι βάσεις των ΗΠΑ, όχι στον Ευρωστρατό. Καμιά συμμετοχή σε ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις.

- Δημοκρατικά και συνδικαλιστικά δικαιώματα στους στρατευμένους, μείωση της στρατιωτικής θητείας.

Ε) Μονομερής ακύρωση του προγράμματος της μεταμνημονιακής επιτροπείας / έξω από την ΕΕ/ διαγραφή του χρέους.

60 δισ. € πρέπει να πληρώσει ο λαός μας για την εξυπηρέτηση του χρέους τα χρόνια 2020-2022, τα χρόνια, που υποτίθεται ότι θα επιχειρεί να «ανακάμψει» από την πανδημία! Ταυτόχρονα, σύμφωνα με την πολιτική της ΕΕ πρέπει να φορτωθεί νέα δάνεια όταν το χρέος (μετά από 3 μνημόνια) έχει σκαρφαλώσει στο 356 δις ευρώ, δηλαδή περίπου 180% του ΑΕΠ (από 130% του ΑΕΠ το 2009), ενώ οι κανόνες του «Συμφώνου Σταθερότητας» της ευρωζώνης συνεχίζουν να ισχύουν.

Για όλους αυτούς τους λόγους, για να υπηρετηθεί το αναγκαίο πρόγραμμα σωτηρίας και αξιοβίωτης ζωής του λαού, είναι μονόδρομος η μονομερής ακύρωση του προγράμματος της μεταμνημονιακής επιτροπείας και των αιματηρών πλεονασμάτων, η διαγραφή του χρέους, η σύγκρουση και έξοδος από την ΟΝΕ και την ΕΕ, ώστε να διατεθούν οι αναγκαίοι πόροι στις λαϊκές και νεολαιίστικες ανάγκες.

ΣΕ ΠΟΙΑ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ

Το πρόγραμμα αυτό είναι ένα άμεσο πολιτικό πρόγραμμα αντικαπιταλιστικής πάλης και ρήξης, στενά συνδεμένο με την ανάγκη επαναστατικής ανατροπής του καπιταλισμού και πορείας προς την κομμουνιστική απελευθέρωση. Μπορεί να αποδεικνύεται «εφικτό» στο πλαίσιο του αγωνιστικού ρεαλισμού που μπορεί να διαμορφώνει ο πρωταγωνιστικός πολιτικός ρόλος ενός εργατικού και λαϊκού κινήματος ανατροπής και μιας σύγχρονης αντικαπιταλιστικής αριστεράς.

Το αναγκαίο αυτό πρόγραμμα δεν μπορεί να υλοποιηθεί, ούτε μπορεί να αποτελεί δρόμο για την προσέγγισή οποιαδήποτε νέας εκδοχής «αριστερών κυβερνήσεων», κυβερνήσεων «εθνικής σωτηρίας» ή άλλων λύσεων στα πλαίσια του σημερινού συστήματος. Ο ισχυρισμός ότι μπορεί να υπάρξει μια μικρή αναδιανομή του πλούτου με όχημα μια «αριστερή κυβέρνηση» σε συμμαχία με το κεφάλαιο, μέσα στα πλαίσια της ΕΕ και του ΝΑΤΟ διαψεύστηκε τραγικά τον Ιούλη του 2015!

Ενάντια στις παλιές και νέες αυταπάτες της «αριστερής κυβέρνησης», του «νέου Κεινσιανισμού» και της φιλολαϊκής διαχείρισης του καπιταλισμού, το λαϊκό κίνημα μπορεί να επιβάλλει κατακτήσεις στην κυβέρνηση και το κεφάλαιο και να ανοίξει ο δρόμος για εξελίξεις σε επαναστατική κατεύθυνση, για την ανατροπή του καπιταλισμού και την εργατική δημοκρατία, γιατί μόνο με αυτό τον τρόπο μπορούν να σταθεροποιηθούν, αλλά και να αναπτυχθούν ποιοτικά οι εργατικές-λαϊκές κατακτήσεις. Έχοντας έμπνευση απέναντι στη βαθιά και πολύπλευρη κρίση του βάρβαρου καπιταλισμού την κομμουνιστική απελευθέρωση της εποχής μας.

ΠΟΙΟΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ ΜΙΑ ΤΕΤΟΙΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Στην οργάνωση του λαού η δύναμη.

Μόνο ο λαός μπορεί να σώσει τον λαό. Η ταξική και πολιτική ανασυγκρότηση του εργατικού και λαϊκού κινήματος περνάει τόσο μέσα από την σκληρή πάλη για την υπεράσπιση της ζωής του κόσμου της δουλειάς, την κατάκτηση των στόχων του αντικαπιταλιστικού προγράμματος, την μαζική οργάνωση των εργαζόμενων και της νεολαίας σε όλα τα επίπεδα.

Με ταξικά πρωτοβάθμια σωματεία σε κάθε χώρο δουλειάς και τον συντονισμό τους σε ένα ενιαίο κέντρο αγώνα ενάντια στον εργοδοτικό και κυβερνητικό συνδικαλισμό των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ. Με μαζικούς φοιτητικούς – σπουδαστικούς συλλόγους και ανατρεπτικό φοιτητικό κίνημα των γενικών συνελεύσεων. Με οργάνωση του λαού σε επίπεδο γειτονιάς και πόλης. Με την ανεξάρτητη οργάνωση της φτωχής αγροτιάς. Με τη δημοκρατία των κάτω, των συνελεύσεων του κόσμου του αγώνα και το δημοκρατικό συντονισμό όλων των μορφών οργάνωσης της λαϊκής και νεολαιίστικης δράσης, μπορούμε να συγκροτήσουμε ένα πανίσχυρο μπλοκ δυνάμεων ενάντια στη κυβέρνηση, το αστικό πολιτικό σύστημα και τους μηχανισμούς του.

Την περίοδο 2010-2015 υπήρξαν μορφές του «οργανωμένου λαού». Στις απεργίες, τις πλατείες, τις μορφές αλληλεγγύης. Όμως δεν καταφέραμε οι μορφές αυτές να ριζώσουν, να ενοποιηθούν και να μετατραπούν σε ένα μεγάλο ρεύμα που θα διεκδικούσε την ανατροπή από «κάτω» και σε αντικαπιταλιστική κατεύθυνση. Κρατάμε αυτή την μεγάλη εμπειρία. Οργανώνουμε από σήμερα τα όργανα της πάλης μας. Προετοιμαζόμαστε, έτσι ώστε στη νέα άνοδο των αγώνων που θα έρθει να μετασχηματιστούν σε στήριγμα μιας πορείας για την αντικαπιταλιστική ανατροπή και την εξουσία των ίδιων των εργαζόμενων.

Στην αντικαπιταλιστική κομμουνιστική αριστερά η ευθύνη.

Απευθύνουμε αυτή τη πρόταση σε όλο το αγωνιστικό δυναμικό του κινήματος και τις μαχόμενες δυνάμεις της αριστεράς, σε κάθε άνθρωπο που αγωνιά για το παρόν και το μέλλον του και θέλει να παλέψει για μια καλύτερη ζωή. Θα συμβάλλουμε ώστε η ΑΝΤΑΡΣΥΑ να μπει μπροστά σε αυτή τη προσπάθεια, υπερβαίνοντας δημιουργικά όσα την καθηλώνουν. Καλούμε σε μάχιμη πολιτική συμπόρευση κάθε αγωνιστή/αγωνίστρια και δύναμη που βλέπουν τον εαυτό τους σε μια τέτοια προσπάθεια. Παράλληλα καλούμε δυνάμεις της αριστεράς, όπως το ΚΚΕ αλλά και άλλες δυνάμεις που έχουν διαφορετικούς προσανατολισμούς και δεν συμφωνούν με μια τέτοια κατεύθυνση, να δράσουμε από κοινού για την ανάπτυξη των αγώνων του μαζικού κινήματος.

Η αντικαπιταλιστική αριστερά πρέπει να μπει μπροστά για την δημιουργία ενός ισχυρού πολιτικού εργατικού, λαϊκού και νεολαιίστικου κινήματος ανατροπής και δημιουργίας, αντίπαλο δέος στην πολιτική κυβέρνησης-ΕΕ-κεφαλαίου, που θα κάνει τη διαφορά υπέρ των εργαζομένων στις νέες αναμετρήσεις.

Μάης 2020

ΝΑΡ για τη Κομμουνιστική Απελευθέρωση

νεολαία Κομμουνιστική Απελευθέρωση