Στα μέσα του 19ου αιώνα την παράσταση στην ελληνική διπλωματική και στρατηγική σκηνή έκλεβαν αδιαμφισβήτητα οι αγώνες για την ανεξαρτησία και την εθνική απελευθέρωση από τον τουρκικό ζυγό. Οι Έλληνες, δοσμένοι ολόψυχα για το μέλλον του γένους, ετοίμαζαν το ελεύθερο έδαφος ζωής για τις πρώτες γενιές μετά από τετρακόσια χρόνια σκλαβιάς από τους Τούρκους. Σε μία άλλη, όμως, πλευρά του ελληνικού χώρου διαδραματίστηκε ένας άλλος αγώνας, με κυρίως κοινωνική υφή, που έμελλε να μείνει στην ιστορία.