Κίμων Ρηγόπουλος
Το «δεν μπορώ να αναπνεύσω» απλώνεται σαν ένα ασθματικό πλανητικό τραγούδι, ένα κουπλέ της απόγνωσης. Εμείς καλούμαστε να γράψουμε το ρεφρέν. Και αυτό θα περιέχει την έξοδό μας από τον φόβο και την αίσθηση της ματαιοπονίας.
Ζούμε την πανδημία μιας πρωτόγνωρης δυσανεξίας. Από τη Μινεάπολη και το Όκλαντ μέχρι την Αθήνα και το Παρίσι, πέφτει ερμητικό το πέπλο μιας οικουμενικής ύβρης. Αν η δυσανεξία αφεθεί ακυβέρνητη, θα εκβάλει ορμητικά στον φασισμό. Η κατήφεια αποτελεί την παραδοχή μιας ήττας σε έναν αγώνα που ενώ διαρκώς αναβάλλεται, κατακυρώνεται πάντα υπέρ των υπέρτερων δυνάμεων.