Υποχώρηση στο θέμα της λειτουργίας των εκκλησιών- Τι αναφέρει το ΦΕΚ

 

Μεγάλες αλλαγές στον τρόπο λειτουργίας των εκκλησιών προβλέπονται στο ΦΕΚ με ισχύ έως τις 7 Ιανουαρίου που δημοσιεύτηκε όσον αφορά την εορτασμό Χριστουγέννων, Πρωτοχρονιάς και Φώτων. Ουσιαστικά επιβεβαιώνονται οι πληροφορίες που μιλούσαν για μεγαλύτερες παραχωρήσεις. Την ίδια ώρα δεν υπάρχουν αλλαγές ως προς τους πολίτες οι οποίοι καλούνται να μείνουν στα σπίτια τους ενώ τα καταστήματα και εστίαση παραμένουν κλειστά λόγω της αναποτελεσματικής διαχείρισης της πανδημίας.

Εικόνες από τη χτεσινή λειτουργία με Αρτοκλασίες, στην εκκλησία στην Καρυά. Εφημέριος, πατήρ Ιωάννης Κοψίνης.

Όταν ο Ιωαννίδης συνάντησε τον Αγκάμπεν


Γιώργος Νικολαΐδης*

Ο σύγχρονος Γάλλος φιλόσοφος Αλαίν Μπαντιού έγραφε πριν πολλά χρόνια πως οι περιστάσεις που γεννούν φιλοσοφικό στοχασμό είναι εκείνες στις οποίες συναπάντιονται δυο κατά τα λοιπά ασύμβατοι κόσμοι[1]. Το πρωτοτυπικό παράδειγμά του είναι ο αρχαίος Έλληνας μαθηματικός Αρχιμήδης τον οποίο συναντά ο Ρωμαίος λεγεωνάριος στην παραλία των ήδη κατακτημένων Συρακουσών να λύνει γεωμετρικά προβλήματα πάνω στην άμμο. Ο στρατιώτης του παραγγέλνει να πάει αμέσως να παρουσιαστεί στον Ρωμαίο διοικητή και ο μαθηματικός και φιλόσοφος απαντά «μη μου τους κύκλους τάραττε» («μη μου χαλάς τους κύκλους μου») παραδομένος στην αχρονικότητα του κόσμου των μαθηματικών όπου οι κοσμικές εξουσίες και η αίσθηση του επείγοντος δεν έχουν καμία θέση. Ο Ρωμαίος έξαλλος με αυτή την «περιύβριση αρχής» τού παίρνει το κεφάλι. 22 αιώνες μετά όλη η ανθρωπότητα θυμάται τον Αρχιμήδη και το έργο του. Τον Ρωμαίο στρατηγό Μάρκελλο που έδωσε την εντολή και ακόμα περισσότερο το λεγεωνάριο που την εκτέλεσε είναι ζήτημα να τους θυμούνται ελάχιστοι ιστορικοί της ανόδου της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Οι κόσμοι όμως και των δυο διατρέχουν τους αιώνες.

Ακριβώς πριν από έντεκα χρόνια Γράφει ο πρωτοπρεσβύτερος Γεώργιος Αντζουλάτος

Ήταν το από γεννήσεως Χριστού σωτήριον έτος 2009. Το ημερολόγιο έδειχνε 2 Μαΐου, ημέρα της εβδομάδος Σάββατο, όπως σήμερα. Απόγευμα ηλιόλουστο, η φύση ευωδίαζε, το αεράκι ανοιξιάτικο. Το χρώμα της θάλασσας βαθύ μπλε, με μικρές πινελιές λευκού ήπιου κυματισμού. Κόσμος πολύς, λαοθάλασσα πλημμύριζε την προκυμαία. Ιερείς και αρχιερείς, ορθόδοξοι και ρωμαιοκαθολικοί, επίσημοι και φιλαρμονικές, χορωδοί και μοναχές,σχολεία και σύλλογοι, πιστοί και περίεργοι, φωτογράφοι και κάμερες, όλοι για τον ίδιο σκοπό συναγμένοι, προσμένουν ανυπόμονα, με στυλωμένα τα μάτια στον Διχαλιώτικο κάβο.