Όμορφες πόλεις τη νύχτα

Μερικές καταπληκτικές φωτογραφίες νύχτας απο διάφορες πόλεις του κόσμου. Το αποτέλεσμα συνήθως είναι το ίδιο και την ημέρα αλλά όχι σε όλες τις περιπτώσεις.Αν μπορείτε να ταξιδέψετε εκεί σίγουρα θα είναι πολύ καλύτερα απο να δείτε απλά τις φωτογραφίες. Απολάυστε τις.

FRANKFURT

SYDNEY

BERLIN

BUDAPEST

COLOGNE

LONDON

PRAGUE

SALZBURG

VENICE

DRESDE

GAND

COLOGNE

METZ

MOSCOW

PARIS

SANTORINI

 

http://7news.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=29682:2010-12-04-10-56-56&catid=90:-2010&Itemid=252

ΕΙΚΟΝΕΣ ΦΡΙΚΗΣ ΚΑΙ ΝΤΡΟΠΗΣ ΣΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ!

Τι λες; Πάμε μαζί την βόλτα που δεν έκανες...

http://zeidoron.blogspot.com/

..Στην Αθήνα που ΔΕΝ ξέρεις;
ΕΛΑ αδελφέ μου ΠΑΜΕ..
Nα σου δείξω τον δρόμο, λοιπόν.ΑΘΗΝΑ (ή ΑΤΙΝΑ) 2010

Βγαίνεις, στην πόρτα σου ακριβώς η Πλατεία Κοτζιά


...κάποιος θα ξέχασε το παράθυρο ανοιχτό

...κοίτα το γκαζόν του Δημαρχείου

...γύρνα πίσω, όμορφη και γραφική Ευπόλιδος

...πάμε Αθηνάς, γωνία με Λυκούργου

...γύρνα και απ' την άλλη, η Λυκούργου συνεχίζεται


...πίσω στην Αθηνάς


...παραδίπλα


...πάνω ψωνίζουν στο Χοντος


...το Αρχαιολογικό Μουσείο, απέναντι


...κατηφόρα της Μάρνης

...Βάθη, κάποιος τρεκλίζει στη Μαιζώνος


...στην Καπνοκοπτηρίου

..μπρος στο Δήμο στη Λιοσίων

...τρία στενά κάτω, στην Ακομινάτου

...ο μεγαλοπρεπής ναός του Αγίου Κωνσταντίνου


...Μεταξουργείο, κανένα κατωσέντονο στη Δεληγιώργη


...παρέα στην Ιάσωνος


...μόνος στις εκεί ζαρντινιέρες

...μόνος και στην Μαραθώνος

....κάποια φύλλα για κρεβάτι στη Ζήνωνος


...στο πιο ιστορικό κέντρο, Σοφοκλέους


...παραδίπλα


...πιο πέρα


...ο ουρανός της Μενάνδρου


...τα τσιμέντα στη Γεωργίου Σταύρου


...τα φωτεινά ΑΤΜ της Κοραή...

Συνέχισε τώρα να κάθεσαι στον καναπέ σου, να ξαναψηφίζεις τους ίδιους ή να (νομίζεις πως) απέχεις, να δέχεσαι τα κατευθυνόμενα χάλια και την εξαθλίωση που σε οδηγούν, προσκυνημένη, εκτελούσα εντολές κυβέρνηση, μέτρα, λαθρομετανάστες, ανεργία, λουκέτα, φτώχια, μεροκάματα Κίνας κλπ.
Συνέχισε να κουνάς σημαίες στις συγκεντρώσεις, να γεμίζεις ως άλλος υπνωτισμένος κάφρος τα γήπεδα και να κρύβεσαι πίσω από την «θωρακισμένη» πόρτα σου, χωρίς να γελάς, να παίζεις, να διασκεδάζεις, να κυκλοφορείς και να αισθάνεσαι ασφαλής και ελεύθερος εσύ και τα παιδιά σου, κοιμισμένε ελληνοκαναπέ.
ΠΟΛΥ ΓΡΗΓΟΡΑ ΘΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙΣ ΠΩΣ ΕΣΣΕΤΑΙ ΗΜΑΡ

πηγή

Ο Μίκης, η κρίση και η Δημοκρατία

Του Πετρου Παπακωνσταντινου
Oποια γνώμη κι αν έχει κανείς για τις εκάστοτε πολιτικές τοποθετήσεις του Μίκη Θεοδωράκη, ένα πράγμα είναι δύσκολο να του αμφισβητήσει: την ικανότητα να αφουγκράζεται, πίσω από τις αλαζονικές κραυγές των λύκων, την εκκωφαντική σιωπή των αμνών, πίσω από τους ασήμαντους θορύβους της καθημερινότητας, τη μυστική βοή των μελλούμενων. Θυμίζει τον γλάρο που, όπως έλεγαν οι παλιοί ψαράδες, όταν πετάει στα χαμηλά, έξω στη στεριά, αναγγέλλει την επερχόμενη καταιγίδα.
Την περασμένη Τετάρτη, ο Μίκης ένιωσε την ανάγκη για μια καινούργια χαμηλή πτήση πάνω από την έρημο της εθνικής μνημονιακής κατατονίας μας. Απηύθυνε έκκληση για ένα «κίνημα ανεξάρτητων πολιτών», που το ονόμασε «Σπίθα», προφανώς γιατί οσμίζεται ότι κάτω από την παγωμένη επιφάνεια συσσωρεύεται ενέργεια πολλών γκέιζερ. Πέραν των καταγγελιών για τον κοινωνικά εξοντωτικό και εθνικά ταπεινωτικό χαρακτήρα του (επιμηκυνθέντος) Μνημονίου, ο Μίκης Θεοδωράκης έθεσε ζήτημα φαλκίδευσης της ίδιας της Δημοκρατίας: «Η μεν μειοψηφία κυβερνά, η δε πλειοψηφία είναι καταδικασμένη να υφίσταται παθητικά τις αποφάσεις της», δήλωσε στο Ιδρυμα «Μιχάλης Κακογιάννης», θέτοντας υπό αμφισβήτηση αν υπάρχει δημοκρατική νομιμοποίηση της ακολουθούμενης πολιτικής.
Την ίδια ώρα, η γαλλική εφημερίδα Le Monde φιλοξενούσε άρθρο του δημοσιογράφου και συγγραφέα Φρανσουά ντε Κλοζέτς, με τίτλο «Οι λαοί πληρώνουν την κρίση - Γιατί όχι οι τράπεζες;». Παρόμοιες διαισθήσεις με εκείνες του Ελληνα δημιουργού οδηγούν τον Γάλλο αρθρογράφο στο ίδιο συμπέρασμα: Οδεύουμε προς μια ιστορική κρίση της Δημοκρατίας. Ας τον ακούσουμε:
««Οι εργαζόμενοι δεν οφείλουν να πληρώσουν μια κρίση για την οποία δεν ευθύνονται». Από την Αθήνα ώς το Δουβλίνο, η ίδια φωνή διαμαρτυρίας παροτρύνει τους λαούς εναντίον των σχεδίων λιτότητας. Μέχρι πού θα φτάσει αυτή η αντίδραση; Τι θα συμβεί αν οι κυβερνήσεις δεν μπορέσουν να επιβάλουν τα δρακόντεια μέτρα που απαιτούν οι χρηματιστικές αγορές; Τι θα απογίνουν τα κράτη, όταν πολιτικές αναπόδραστες, καθότι επιβαλλόμενες έξωθεν, καταστούν ανεφάρμοστες, αφού θα απορρίπτονται στο εσωτερικό; Ηδη βρισκόμαστε στο τρίτο στάδιο μιας κρίσης, που ξεκίνησε ως χρηματοπιστωτική, επεκτάθηκε στην οικονομία και μολύνει σήμερα την πολιτική, σε βαθμό που να απειλεί με κατάρρευση του δημοκρατικού συστήματος».
Συμπτωματικά, αυτές τις μέρες έπεσε στα χέρια μου ένα μικρό βιβλίο του Γάλλου φιλόσοφου Ζακ Ρανσιέρ, με τίτλο «Μίσος για τη Δημοκρατία» (Verso, 2006). Η κεντρική ιδέα του συγγραφέα είναι ότι η ουσία της δημοκρατίας δεν βρίσκεται στο κράτος, αλλά κάτω και πέρα από αυτό: κάτω, γιατί η δημοκρατία αποτελεί πρόταγμα ισότητας, αλλά προδίδεται συστηματικά από όλα τα κράτη, που είναι με τη μια ή την άλλη μορφή ολιγαρχικά και τη χρησιμοποιούν μόνο ως βάση νομιμοποίησης. Και πέρα από το κράτος, γιατί τροφοδοτείται από την αυτόνομη δράση των πολιτών, η οποία προϋποθέτει όχι μόνο διαφορετικές απόψεις, αλλά και διαφορετικά σχέδια για τον κόσμο.
Μετά την κατάρρευση του ιστορικού κομμουνισμού, η δημοκρατία αφυδατώνεται από την έλλειψη εναλλακτικών σχεδίων και την αναγόρευση του «εκσυγχρονισμού» σε κοσμική θρησκεία. Ο «εκσυγχρονισμός», κατά τον Ρανσιέρ, συνίσταται στην τυραννική συμμαχία του πλούτου και της επιστήμης ή μάλλον της ψευδοεπιστήμης των «αδήριτων οικονομικών νόμων», που δεν αφήνει στην πολιτική παρά το ασφυκτικά στενό πεδίο της καλύτερης δυνατής προσαρμογής σε «αντικειμενικά δεδομένες» απαιτήσεις. Η απέχθεια μεγάλων κατηγοριών του πληθυσμού απέναντι στο «πολιτικό προσωπικό» (όρος που προκαλεί συνειρμούς με το υπηρετικό προσωπικό) είναι κάτι περισσότερο από προβλέψιμη.
Στην εκδήλωση του Μίκη Θεοδωράκη, ο καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου Γεώργιος Κασιμάτης ανέφερε ότι οι «συμφωνίες ντροπής» που υπέγραψε η κυβέρνηση με την τρόικα θεμελιώνουν μια «ντε φάκτο πραξικοπηματική εξουσία στην Ελλάδα». Κι ο Φρανσουά ντε Κλοζέτς, προβλέποντας κοινωνική αναταραχή που θα εξαπλωθεί σαν χιονοστιβάδα σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες, περιφερειακές, αλλά και ισχυρές, σημειώνει: «Ο πιο εκρηκτικός παράγοντας, που απειλεί να ανατρέψει τα πάντα, είναι το γνωστό σύνθημα: «Δεν κάναμε κανένα έγκλημα, δεν οφείλουμε να πληρώσουμε για τίποτα». Απλούστατα, γιατί δεν υπάρχει καμία απάντηση σ' αυτή τη θέση».
http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathpolitics_2_04/12/2010_1293423

PARTY B' LYKEIOY SAMHS!!

	Η Β' Λυκειου Σαμης σας προσκαλει στην χριστουγεννιατικη εκδηλωση που διοργανωνει στις 18/12/10 και ημερα Σαββατο..Η εκδηλωση μας θα ξεκινισει στις 18:00 με προγραμμα ειδικα διαμορφωμενο για τους μικρους μας φιλους με πολυ πολυ χορο και παιχνιδι.Στη συνεχεια θα ακολουθησει ενα μουσικοχορευτικο παραμυθι για μικρους και μεγαλους..Το προγραμμα μας περιλαμβανει πλουσιο μπουφε,κληρωση με μεγαλα δωρα και μετα το τελος της παραστασης πολυ χορος στους ρυθμους Dj..Σας περιμενουμε!! Γενικη Εισοδος: 5 ευρω

ΙσΟτητα

Δημήτρης Δανίκας ΤΟ ΒΗΜΑ
Η κατάργηση της αξιολόγησης ίσως το βαθύτερο αίτιο της πτώχευσης. Η αξιολόγηση ως μηχανισμός, μέτρο και θεσμός. Σε σχολεία, πανεπιστήμια, καθηγητές, δασκάλους, αγρότες, παραγωγούς, παντού. Η τάχα μου αριστερή ιδεολογία της εξίσωσης του κατώτερου με τον ανώτερο, η δικτατορία της μετριότητας και της ασημαντότητας.
Το είπαμε ισότητα, το πλασάραμε σαν σοσιαλισμό και σπρώξαμε το μέλλον της χώρας στον... βυθό. Ο ανεγκέφαλος ισότιμος με τον ανήσυχο. Ο ταλαντούχος το ίδιο με τον τεμπέλη και τον αραχτό. Μια φαρσοκωμωδία που κατέληξε σε εθνική τραγωδία. Και ήταν βολικό. Γιατί πώς να το κάνουμε. Σε όλες τις εποχές, σε όλα τα καθεστώτα και σε όλες τις περιοχές η πλειοψηφία πορεύεται με τη συντήρηση και τη συνήθεια. Ο νόμος της αδράνειας παρέσυρε τον Ελληνα σε έναν απροσμέτρητο εφησυχασμό. Ετσι ο τόπος αλληθώριζε προς δύο κατευθύνσεις. Καπιταλισμός για την κατανάλωση και την πολυτέλεια. Σοσιαλισμός για το Δημόσιο, την ασφάλεια και τον σίγουρο μισθό. Ακόμη περισσότερο βολεύτηκε ο δικομματισμός. Οσο μεγαλύτερη η άγνοια τόσο περισσότερα πρόβατα στριμώχτηκαν στη στρούγκα. Οσο λιγότερα γράμματα τόσο περισσότερα τα θύματα της ανθυποκουλτούρας. Οσο περισσότερη ισοπέδωση τόσο περισσότερα ποδοσφαιρικά τόπια στα κεφάλια των πολιτών. Οσο λιγότερες απαιτήσεις τόσο περισσότερες αγκυλώσεις. Οσο λιγότερη αξιολόγηση τόσο περισσότερη εσωστρέφεια. Οσο λιγότερα βιβλία τόσο περισσότερα ριάλιτι. Η φτώχεια άρχισε και συνεχίζεται από εδώ. Ετσι οι μέτριοι και ασήμαντοι η εύκολη λεία. Ετσι ο κρατικός μηχανισμός φλόμωσε από μια τεράστια πελατεία. Ετσι κάθε μικρή και μεγάλη ηγεσία πορεύεται με το ψέμα και την υποκρισία. Ετσι η πραγματική ελίτ όχι μόνο εκμαυλίστηκε αλλά και συρρικνώθηκε. Το αποτέλεσμα; Σχεδόν σε όλους τους δείκτες οι τελευταίοι και οι χειρότεροι στην ποιότητα ανθρώπων, θεσμών, αγαθών και υπηρεσιών. Ολοι μαζί και ο ψωριάρης χώρια. Δεν πειράζει. Αρκεί να φοράει Ρrada, να βλέπει «Βig Βrother» και να πανηγυρίζει για τον Παναθηναολυμπιακό!

ddanikas@dolnet.gr

ΕΙΚΟΝΕΣ ΑΠΟ ΤΑ ΠΑΛΙΑ.

 ΙΘΑΚΗ. ΠΛΥΣΙΜΟ ΑΣΠΡΟΡΥΧΩΝ ΣΤΟΥ ΠΑΠΟΥΛΙ ΤΟ ΜΥΛΟ (1956)

Τη φωτογραφία... έκλεψα από τη σελίδα του ithacanews, στο facebook.

«Καμεροφακέλωμα» ενέκρινε το υπουργικό συμβούλιο

Κάμερες καταγραφής ήχου και εικόνας θα τοποθετούνται σε όλους τους δημόσιους χώρους, από τις δημόσιες αρχές και όπου κατά περίπτωση θα κρίνεται από την κυβέρνηση ότι συντρέχουν συγκεκριμένοι λόγοι, σύμφωνα με το σχετικό σχέδιο νόμου που εγκρίθηκε από το υπουργικό συμβούλιο. Όσον αφορά στις τηλεπικοινωνίες, τονίζεται πως τα δεδομένα θα κρατούνται υποχρεωτικά από τους παρόχους για ένα χρόνο.

Σχετικά με την εγκατάσταση και λειτουργία συστημάτων επιτήρησης, τα οποία θα μπορούν να καταγράφουν ήχο και εικόνα σε δημόσιους χώρους, αναγνωρίζεται ότι συμβάλλει στον περιορισμό των ατομικών δικαιωμάτων, εντούτοις κρίνεται αναγκαία σε ορισμένες περιπτώσεις. Αυτές είναι: η διαφύλαξη της εθνικής άμυνας, της κρατικής ασφάλειας, η αποτροπή και καταστολή σοβαρών αξιόποινων πράξεων και η διαχείριση της κυκλοφορίας. Η χρήση τους ανατίθεται αποκλειστικά σε δημόσιες αρχές.
Σχετικά με τα  δεδομένα τηλεπικοινωνιών, τα οποία τονίζεται πως δεν αφορούν στο περιεχόμενο της επικοινωνίας, θα διατηρούνται υποχρεωτικά από τις εταιρείες για διάστημα ενός έτους. Δεν αναφέρεται ποια θα είναι τα δεδομένα αυτά ενώ θα μπορούν να χρησιμοποιούνται από τις αρμόδιες αρχές "για τη διακρίβωση ιδιαίτερα σοβαρών εγκλημάτων, σύμφωνα με τη διαδικασία, τις προϋποθέσεις και τους όρους πρόσβασης που ορίζονται στο Σύνταγμα (άρθρο 19 παρ. 1)".
Προβλέπεται ακόμα η περαιτέρω στελέχωση της Αρχής Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα, έτσι ώστε να ερευνά θέματα που έχουν να κάνουν με την τηλεφωνική παρενόχληση για εμπορικούς σκοπούς.
Επίσης, το υπουργικό συμβούλιο ενέκρινε το νομοσχέδιο του υπ. Δικαιοσύνης για την Εθνική Σχολή Δικαστών. Σε αυτό περιλαμβάνονται διατάξεις που τροποποιούν το θεσμικό πλαίσιο της σχολής και συμβάλλουν στην αναδιοργάνωση του Ινστιτούτου Διεθνούς Δημοσίου Δικαίου και Διεθνών Σχέσεων.
http://www.enet.gr/?i=news.el.ellada&id=229997

Κεφαλονιά: Ναυτικές Οικογένειες

Η Κεφαλλονιά στη διάρκεια του 19ου αιώνα ανέπτυξε μεγάλη ναυτιλιακή δραστηριότητα μέσα από τουλάχιστον 250 ναυτιλιακές οικογένειες.
Παρουσιάζουμε ενδεικτικά την οικογένεια Βαλλιάνου η οποία στο δεύτερο μισό του 19ου αιώνα αναπτύχθηκε ως η πιο ισχυρή ναυτιλιακή οικογένεια της Κεφαλλονιάς.

Η οικογένεια Βαλλιάνου εμφανίζεται με αξιόλογη δράση στη ναυτιλία από τα μέσα του 18ου αιώνα, όπου μεταξύ του 1753 και 1777 σύμφωνα με τα αρχεία οι πλοίαρχοι Ανδρέας, Αλέξανδρος, Γεράσιμος, Ρόκος και Θεόδωρος ακολουθούν τις ρότες μεταξύ ανατολικής και δυτικής Μεσογείου με τα ιστιοφόρα τους, ενώ ο Αντώνης Βαλλιάνος δρα ως κουρσάρος των Άγγλων κατά τη διάρκεια του Επταετούς αγγλογαλλικού πολέμου, 1756-1763. Οι Βαλλιάνοι αναδείχθηκαν στην ισχυρότερη ελληνική εμπορική και ναυτιλιακή οικογένεια στο δεύτερο μισό του 19ου αιώνα: πιο συγκεκριμένα οι αδελφοί Βαλλιάνου του Αθανάσιου από τις Κεραμειές. Πρώτος έφυγε από την Κεφαλονιά ο Μαρίνος (Μαρής) Βαλλιάνος (1808-1896) στις αρχές της δεκαετίας του 1820. Μπαρκάρισε και εργάστηκε σε κεφαλονίτικο ιστιοφόρο, οπότε και μετά από μερικά ταξίδια στη Μεσόγειο αποφάσισε να ξεμπαρκάρει και να εγκατασταθεί στο Ταϊγάνιο (Ταγκαρόκ) της Αζοφικής. Προσελήφθη ως ναύπκληρος σε πλοιάρια της Αζοφικής που ανήκαν στον κεφαλονίτη σιτέμπορο Αυγερινό ο οποίος τον διόρισε πλοίαρχο σε ένα μεγαλύτερο ιστιοφόρο του. Σύντομα ο Μαρής, όχι μόνο κατάφερε να αγοράσει δικά του ιστιοφόρα αλλά και να δημιουργήσει σιτεμπορικό οίκο διαχειριζόμενος ο ίδιος και τα φορτία και τα πλοία που εκτελούσαν αρχικά τις μεταφορές μεταξύ Αζοφικής και Κωνσταντινούπολης. Οι επιχειρήσεις του Μαρή Βαλλιάνου, στις οποίες προσελάμβανε αποκλειστικά Κεφαλονίτες απλώθηκαν σταδιακά με υποκαταστήματα, πρακτορεία, αποθήκες, φορτηγίδες και ιστιοφόρα σε όλα τα λιμάνια όχι μόνο της Νότιας Ρωσίας αλλά και της Δυτικής Ευρώπης.
Και ο Παναγής Βαλλιάνος (1814-1902) ως ναυτόπαις πάνω στο ιστιοφόρο του πλοίαρχου Γεράσιμου Δ. Βεργωτή έφυγε από την Κεφαλονιά και στα τέλη της δεκαετίας του 1830 ενώ στις αρχές της δεκαετίας του 1840 και ο μικρότερος ο Ανδρέας (1827-1889) ένωσαν τις δυνάμεις τους στην οικογενειακή επιχείρηση. Στοιχεία από αγορές πλοίων των Ιονίων και τη νηολόγησή τους στην Κωνσταντινούπολη ή από τις άδειες που έδινε σε πλοία το βρετανικό προξενείο στην Κωνσταντινούπολη, δείχνουν ότι οι αδελφοί Βαλλιάνου είχαν στην κατοχή τους σημαντικό αριθμό ιστιοφόρων, πριν από τη δεκαετία του 1860. Ανάμεσα στο 1822 και το 1830, οι Βαλλιάνοι αγόρασαν 18 ιστιοφόρα, 9 μεταξύ 1844 και 1850 και 20 ακόμα μεταξύ 1851 και 1860. Ήταν, εξάλλου, ανάμεσα στους τρεις πιο σημαντικούς εξαγωγείς δημητριακών και λιναρόσπορου στο Ταγκαρόκ, κατά τη δεκαετία του 1850. Στη διάρκεια του Κριμαϊκού πολέμου, οι Βαλλιάνοι έκαναν παράνομες εξαγωγές δημητριακών από την Αζοφική στην Κωνσταντινούπολη, πραγματοποιώντας εξαιρετικά κέρδη, αδιαφορώντας για τους περιορισμούς που επέβαλαν οι εμπόλεμοι.
Ο Παναγής με κοινή απόφαση με τον αδελφό του Μαρίνο είχε εγκατασταθεί στη Ζάκυνθο όπου εκείνη την εποχή ήταν λιμάνι προσέγγισης ιστιοφόρων για να λάβουν διαταγές για τον οριστικό προορισμό του φορτίου, και λειτουργούσε ως ενδιάμεσος σταθμός των φορτίων του Οίκου Βαλλιάνου. Το 1858, ο Παναγής Βαλλιάνος έφτασε στο Λονδίνο για να ανοίξει υποκατάστημα, που θα αντιπροσώπευε όχι μόνο τα δικά του συμφέροντα, αλλά και εκείνα των Θεοφίλατου και Μήλα, εμπόρων δημητριακών στον Δούναβη. Απέκτησε πρόσβαση στο Baltic Exchange σχετικά εύκολα, ίσως με τη βοήθεια του Ράλλη ή των άλλων ελλήνων εμπόρων στην Αγγλία που έλεγχαν το εμπόριο δημητριακών από τη Μαύρη Θάλασσα. Εν τω μεταξύ ο μικρότερος αδελφός Αντρέας ανέλαβε το υποκατάστημα του οίκου στην Κωνσταντινούπολη μέχρι το 1867 και το 1869 μετέβη και εγκαταστάθηκε μέχρι του θανάτου του στη Μασσαλία ανοίγοντας υποκατάστημα της εταιρείας στο μεγαλύτερο λιμάνι της δυτικής Μεσογείου.
Στη δεκαετία του 1860, ο Παναγής έκανε ένα βήμα παραπέρα από τους συγχρόνους του, ιδρύοντας το πρώτο εφοπλιστικό γραφείο του Λονδίνου που εργαζόταν αποκλειστικά με την ελληνική ναυτιλία. Το γραφείο αυτό, που λειτούργησε ως πρότυπο για άλλα γραφεία του 20ού αιώνα στο Λονδίνο, ήταν για σαράντα χρόνια ο κύριος σύνδεσμος ανάμεσα στην ελληνική ναυτιλία και τη θαλάσσια αγορά του Λονδίνου. Έτσι, οι αδελφοί Βαλλιάνου έγιναν πλούσιοι και διάσημοι, δουλεύοντας σαν ναυτιλιακοί πράκτορες για τους συμπατριώτες τους. Είναι όμως επίσης σημαντικό ότι, σε όλη τη διάρκεια της επιχειρηματικής τους δραστηριότητας, οι Βαλλιάνοι κατείχαν και εκμεταλλεύονταν τον μεγαλύτερο ελληνόκτητο στόλο. Από το 1870 μέχρι το 1905, οι Βαλλιάνοι είχαν συνεχώς την ιδιοκτησία 13-21 πλοίων, που αντιστοιχούσαν σε περισσότερο από το 10% του ελληνικού στόλου κάθε χρόνο.
Ο εμπορικός και εφοπλιστικός Οίκος Βαλλιάνου λειτουργούσε και ως μία από τις μεγαλύτερες εμπορικές Τράπεζες στο Σίτυ του Λονδίνου διατηρώντας και λογαριασμό στην Τράπεζα της Αγγλίας. Το γραφείο των Βαλλιάνων, που εξυπηρετούσε τις εκατοντάδες εμπορικές και ναυτιλιακές επιχειρήσεις των Ελλήνων στο Λονδίνο λειτουργώντας και ως ναυτιλιακή τράπεζα, γεγονός που αποδείχτηκε θεμελιώδους σημασίας για πολλούς πλοιάρχους και καραβοκύρηδες, σχετικά με τη μετάβαση από το ιστίο στον ατμό. Έδινε δάνεια με επιτόκιο 7-8% για αγορά ατμόπλοιων, στην περίπτωση που ο δανειζόμενος εξασφάλιζε το ήμισυ του απαιτούμενου ποσού σε ρευστό και υποθήκευε το πλοίο. Καθώς τα δάνεια του γραφείου Βαλλιάνου ήταν υψηλότερα κατά 1% από τα επίσημα επιτόκια της Τράπεζας της Αγγλίας, είχε υπολογιστεί ότι το κέρδος του από το καθένα ανερχόταν σε 14% του ποσού του δανείου. Αυτό το είδος δανείου –με υποθήκη– ήταν παράνομο, σύμφωνα με την ελληνική νομοθεσία πριν το 1910, και έτσι δάνεια από ελληνικές ή ξένες τράπεζες για τέτοιες αγορές αποκλείονταν. Έτσι, οι παντοδύναμοι αδελφοί Βαλλιάνου χρηματοδότησαν τουλάχιστον δεκατέσσερις έλληνες εφοπλιστές του 20ού αιώνα: Αμπατιέλο, Φωκά, Λυκιαρδόπουλο και Καμπίτση από την Κεφαλονιά, Γουλανδρή, Μωραΐτη, Πολέμη και Α. Εμπειρίκο από την Άνδρο, Μαργαρώνη, Νικολάκη και Μιχαλινό από τη Χίο, Βάτη από τη Σύρο και Ρούσσο από τη Λέρο. Κατά τον θάνατο του Παναγή Βαλλιάνου η περιουσία του εκτιμήθηκε στα έξι εκατομμύρια λίρες Αγγλίας. Οι επιχειρήσεις του μεγάλου οίκου των Βαλλιάνου κατέρρευσαν με τον θάνατο των ιδρυτών. Ο Παναγής που δεν είχε απογόνους διόρισε κληρονόμον του τον ανηψιό του Βασίλειο ο οποιος δυστυχώς απέθανε δύο χρόνια μετά, ενώ οι επιζήσαντες γιοί του Μαρίνου και του Ανδρέα ασχολήθηκαν με τραπεζιτικές δραστηριότητες στη Γαλλία. Οι γιοί του Σπυρίδωνα (1802-1892), του μεγαλύτερου αδελφού που παρέμεινε στα κτήματα στην Κεφαλονιά, Μιχαήλ (1857-1939) και Αθανάσιος (1865-1929) προσπάθησαν να συνεχίσουν χωρίς επιτυχία την εμπορική και ναυτιλιακή παράδοση της οικογένειας. Οι πέντε θυγατέρες του άλλου αδελφού, του Χριστόφορου (1870-1939) που παρέμεινε στα κτήματα στην Κεφαλονιά και στον μεσοπόλεμο μετώκησε στην Αθήνα, είναι οι εναπομείνασες κατευθείαν απόγονοι των Βαλλιάνων.
(Από το Τζελίνα Χαρλαύτη, Μάνος και Ελένη Μπενέκη, Πλωτώ. Έλληνες καραβοκύρηδες και εφοπλιστές από τα τέλη του 18ου αιώνα έως τις παραμονές του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου, Ε.Λ.Ι.Α., Αθήνα, 2002/2003http://marehist.gr/gr/places/6.2.2

ΙΘΑΚΗΣΙΟΙ ΤΗΣ ΔΙΑΣΠΟΡΑΣ: Οικογένεια Θεοφιλάτου

1. Εισαγωγικά

Η εφοπλιστική οικογένεια Θεοφιλάτου, με καταγωγή από το νησί της Ιθάκης, ίδρυσε έναν από τους πλέον σημαντικούς ναυτεμπορικούς οίκους στο Δούναβη κατά τη διάρκεια του τελευταίου τρίτου του 19ου αιώνα. Για πολλούς, το σύγχρονο ελληνικό εμπορικό ναυτικό οφείλει την ύπαρξή του στη ναυτεμπορική δραστηριότητα των αδελφών Θεοφιλάτου, οι οποίοι ήταν οι θεμελιωτές του ελληνικού ωκεάνιου εφοπλισμού στον καινοφανή τότε κλάδο των φορτηγών ατμόπλοιων.1

2. Η ναυτική παράδοση της Ιθάκης (18ος-19ος αιώνας)

Η σημαντική παρουσία της οικογένειας στη ναυτιλία και στο εμπόριο του 19ου και του 20ού αιώνα έχει την αφετηρία της στο νησί της Ιθάκης, που κατά το 19ο αιώνα αποτέλεσε μαζί με την Κεφαλλονιά τον κύριο ναυτότοπο του Ιονίου και έναν από τους σημαντικότερους της ανατολικής Μεσογείου.2 Κομβικό σημείο ανάπτυξης της ναυτιλίας του Ιονίου αποτέλεσε η συνθήκη Κιουτσούκ Καϊναρτζή και η δυνατότητα που αυτή παρείχε στους καραβοκύρηδες να υψώσουν τη ρωσική σημαία και να αποκτήσουν έτσι πρόσβαση στη Μαύρη θάλασσα.3 Πολλοί Ιθακήσιοι στράφηκαν προς το εμπόριο της Μαύρης θάλασσας αλλά και του Δούναβη, που αποτελούσε μία από τις σημαντικές εμπορικές πύλες της κεντρικής Ευρώπης.4 Επίσης, ένας από τους βασικούς λόγους ανάπτυξης της ιονίου ναυτιλίας ήταν τα σημαντικά προνόμια που το καθεστώς της βρετανικής προστασίας πρόσφερε στους καραβοκύρηδες και εμπόρους των νησιών του Ιονίου.5

3. Η οικογένεια Θεοφιλάτου

Πατέρας των Θεοφιλάτων που δραστηριοποιήθηκαν στο εμπόριο του Δούναβη ήταν ο Νικόλαος Αντωνίου Πεταλάς-Θεοφιλάτος (1778-1865). Για τον τελευταίο δε γνωρίζουμε πολλά πράγματα, παρά μόνο πως εμφανίζεται ως πλοίαρχος κατά τα μέσα του 19ου αιώνα.6 Ο Νικόλαος απέκτησε τέσσερις γιους, τους: Αντώνιο (1814-1890), Σπυρίδωνα (1816-1880), Πάνο (1825-1876) και Ιωάννη (1827-1894). Οι γιοι του διατήρησαν μονάχα το επώνυμο Θεοφιλάτος.

3.1. Αντώνιος Θεοφιλάτος

Ο Αντώνιος Θεοφιλάτος ήταν ο πρωτότοκος γιος του Νικολάου Πεταλά-Θεοφιλάτου. Γεννήθηκε στην Ιθάκη το 1814, όπου έλαβε τη βασική του εκπαίδευση. Γύρω στα 1850 ακολούθησε τον αδελφό του Ιωάννη, που είχε μεταβεί στο Δούναβη το 1843. Από κοινού ασχολήθηκαν με το εμπόριο σιτηρών και γαιάνθρακα. Παράλληλα προχώρησαν σε αγορές σλεπιών7 και ρυμουλκών. Ο Αντώνιος Θεοφιλάτος υπήρξε αντιπρόσωπος στη Ρουμανία του μεγάλου Κεφαλλονίτη εφοπλιστή και εμπόρου Μαρίνου Βαλλιάνου.8 Μαζί με τον τελευταίο και τον αδερφό του Ιωάννη αγόρασαν το ατμόπλοιο «Ιθάκη», που υπήρξε το πρώτο υπό ελληνική σημαία σιδερένιο φορτηγό ατμόπλοιο.9 Μετά την πώλησή του, το 1882, προχώρησε στην αγορά δύο ακόμα ατμόπλοιων, τα οποία εκμεταλλεύτηκε μέχρι τα τέλη του αιώνα, οπότε και πέθανε (1890).10

3.2. Σπυρίδων Θεοφιλάτος

Ο Σπυρίδων Θεοφιλάτος γεννήθηκε το 1816 στην Ιθάκη. Γνωρίζουμε πως διετέλεσε σύμβουλος δύο ασφαλιστικών εταιρειών της Ιθάκης, των «Οδυσσεύς» και «Ιθάκη», από το 1858 έως το 1872. Ο ίδιος εμφανίζεται, επίσης, ως καπετάνιος και καραβοκύρης αρκετών ιστιοφόρων σκαφών. Πέθανε το 1880.11

3.3. Ο Πάνος Θεοφιλάτος και οι γιοι του

3.3.1. Πάνος Θεοφιλάτος

Ο Πάνος Θεοφιλάτος γεννήθηκε στην Ιθάκη το 1825. Γύρω στα 1850 μετέβη στη Ρουμανία, όπως το είχε ήδη πράξει ο μικρότερος αδερφός του Ιωάννης. Μαζί με τον τελευταίο ίδρυσε την εταιρεία «Πάνος και Ιωάννης Θεοφιλάτος» (1863). Η εταιρεία αναπτύχθηκε ταχύτατα και κυριάρχησε στην αγορά σλεπιών και ρυμουλκών, με στόχο την κυριαρχία στο εμπόριο του Δούναβη. Οι δύο αδελφοί μετέφεραν τις επιχειρήσεις τους στην Αθήνα το 1870, διατηρώντας όμως την παρουσία τους στο Δούναβη και καθιστώντας την κοινή τους επιχείρηση τη μεγαλύτερη ελληνική ναυτεμπορική εταιρεία στο Δούναβη. Ο Πάνος Θεοφιλάτος πέθανε το 1876 έχοντας αποκτήσει τέσσερις γιους, το Σπυρίδωνα (1869-1920), τον Περικλή (1870-1931), τον Αριστείδη (1871-1930) και το Δημοσθένη.

Ο θάνατος του Πάνου σηματοδότησε τη διχοτόμηση της επιχείρησης «Πάνος και Ιωάννης Θεοφιλάτος». Οι γιοι του ίδρυσαν την εταιρεία «Αδελφοί Θεοφιλάτου», ο δε Ιωάννης Θεοφιλάτος, ο θείος τους, την «Ιωάννης Θεοφιλάτος και Υιοί», την οποία διηύθυνε ο γιος του Δημήτριος.12

3.3.2. Σπυρίδων Θεοφιλάτος

Ο Σπυρίδων Θεοφιλάτος γεννήθηκε στην Ιθάκη το 1869 και τις σπουδές του τις πραγματοποίησε στην Ιθάκη και τη Ρουμανία, όπου μαθήτευσε σε τοπικά ναυτιλιακά πρακτορεία. Στη συνέχεια, το 1911, εγκαταστάθηκε στη Γένοβα, όπου εργάστηκε ως ναυτιλιακός πράκτορας προσφέροντας τις ναυτεμπορικές υπηρεσίες του σε πολλούς Έληνες εφοπλιστές. Στη Γένοβα παρέμεινε μόνιμα και πέθανε το 1920 άτεκνος.13

3.4. Ο Ιωάννης Θεοφιλάτος και οι γιοι του

3.4.1. Ιωάννης Θεοφιλάτος

Ο πιο μικρός από τους γιους του Νικολάου Πεταλά-Θεοφιλάτου, ο Ιωάννης, αναδείχθηκε ο πλέον σημαντικός γόνος της οικογένειας στο Δούναβη. Γεννήθηκε στην Ιθάκη το 1827 και, αφού έλαβε την εγκύκλια μόρφωση, σε ηλικία 16 ετών έφυγε για τη Ρουμανία, όπου η παρουσία των Θιακών ήταν μέχρι τότε δευτερεύουσας σημασίας, καθώς στις περιοχές αυτές είχαν προηγηθεί κυρίως Κεφαλλονίτες και Σπετσιώτες. Ο Ιωάννης πήγε αρχικά στο Γαλάτσι το 1843 και στην αρχή της σταδιοδρομίας του εργάστηκε στις επιχειρήσεις του ομογενούς Σακομάνου. Αργότερα αποχώρησε και εγκαταστάθηκε στο Σουλινά, όπου ήταν και το κέντρο των ναυτεμπορικών δραστηριοτήτων του.

Ο Ιωάννης Θεοφιλάτος ή «Κοκκινογένης», όπως συνήθιζαν να τον αποκαλούν οι ναυτικοί του Δούναβη, δραστηριοποιήθηκε στο Σουλινά ως ναυτικός πράκτoρας, μεσίτης, φορτωτής, εξαγωγέας και πλοιοκτήτης. Γνώριζε πολύ καλά τη ναυτιλιακή και λιμενική πραγματικότητα στην πόλη αυτή και ήταν πρωτοπόρος στην εισαγωγή νέων τεχνολογιών φορτοεκφόρτωσης, εισάγοντας στο λιμάνι του Σουλινά από την Πέστη τις πρώτες φορτωτικές μηχανές ή «μασίνες».14 Συγχρόνως φρόντιζε και για τη μόρφωσή του, μαθαίνοντας αγγλικά, ιταλικά, ρουμανικά και ρωσικά και αποκτώντας γνώσεις ναυπηγικής και μηχανικής. Αναγνωρίζοντας τα προσόντα του, οι Άγγλοι τού πρόσφεραν τη θέση του προξένου τους στο Σουλινά.

Σύντομα ο Ιωάννης Θεοφιλάτος μετέφερε τις επιχειρήσεις του στη Βραΐλα, όπου επιδόθηκε στην αγορά σλεπιών και στο σιτεμπόριο. Το 1863, μάλιστα, ίδρυσε μαζί με τον αδερφό του Πάνο μία αμιγώς ελληνική επιχείρηση ποταμοπλοΐας, με την επωνυμία «Πάνος και Ιωάννης Θεοφιλάτος».15 Η εταιρεία δραστηριοποιούνταν στη μεταφορά φορτίων με σλέπια από τον επάνω Δούναβη. Η εταιρεία του ανέπτυξε σημαντική εμπορική δραστηριότητα, παρά τον ανταγωνισμό που αντιμετώπισε από την Αυστριακή Εταιρεία του Δούναβη και τους Εβραίους εμπόρους. Με το θάνατο του Πάνου (1876) η εταιρεία ποταμοπλοΐας διχοτομήθηκε και, όπως προαναφέρθηκε, τα μεν παιδιά του Πάνου Θεοφιλάτου ίδρυσαν την εταιρεία «Αδελφοί Θεοφιλάτου», ο δε Ιωάννης την «Ιωάννης Θεοφιλάτος & Υιοί». Ο οίκος αυτός συνεργάστηκε με τον εξάδελφό τους Όθωνα Σταθάτο και απέκτησε συνεταιρικά πολλά καινούρια φορτηγά σκάφη.16 Την εταιρεία τη διηύθυνε ένας γιος του Ιωάννη, ο Δημήτριος, μετά την κάθοδο και εγκατάσταση του πρώτου στην Ελλάδα.17

Το 1871 ο Ιωάννης προχώρησε σε μία ακόμα επιχειρηματική επιλογή που κανένας άλλος Έλληνας έως τότε δεν είχε αποφασίσει να πραγματοποιήσει: παρήγγειλε και ναυπήγησε στα αγγλικά ναυπηγεία του R. Thompson του Sunderland, το 1873, το πρώτο ελληνικό σιδερένιο φορτηγό ατμόπλοιο. Το ατμόπλοιο ονομάστηκε «Ιθάκη», παρέμεινε στην πλοιοκτησία του μέχρι το 1882 και συνέδεσε τη Μεσόγειο με τον Ατλαντικό και τη βορειοδυτική Ευρώπη.18 Τη στροφή του στον ατμό ο Ιωάννης Θεοφιλάτος τη σχολιάζει στο πολύ ενδιαφέρον άρθρο του «Σκέψεις περί της εμπορικής εν Ελλάδι ναυτιλίας», στην Οικονομική Επιθεώρηση του έτους 1882.19 Εκεί υπογραμμίζει τόσο τα πλεονεκτήματα του ατμόπλοιου έναντι του ιστιοφόρου όσο και την ανάγκη συγκρότησης ατμοπλοϊκού στόλου, φανερώνοντας επί της ουσίας την εκσυγχρονιστική λογική των νέων τότε εφοπλιστών της ομογένειας.20

Ο Ιωάννης Θεοφιλάτος και οι αδελφοί του εμφανίζονται στο Δούναβη στα 1894-1895 να έχουν νηολογημένα 28 σλέπια χωρητικότητας 28.687 τόνων και 4 ρυμουλκά με έλικες από 60 έως 100 ίππους το καθένα. Ήταν οι μεγαλύτεροι ιδιοκτήτες σλεπιών στο Δούναβη μετά την οικογένεια Σταθάτου. Το 1900 εμφανίζονται μόνο με 10 σλέπια χωρητικότητας 9.900 τόνων. Στην απογραφή του 1916 οι Θεοφιλάτοι δεν παρουσιάζονται πλέον. Με την είσοδό τους λίγο πριν από το 1900 στην ατμοκίνητη ναυτιλία και μετά το θάνατο του Ιωάννη, οι δραστηριότητες αυτού του είδους άρχισαν να συρρικνώνονται.21

Πέρα, όμως, από τη ναυτεμπορική του δραστηριότητα, ο Ιωάννης Θεοφιλάτος ανέπτυξε σημαντική εθνική δράση. Κατά την Κρητική Επανάσταση του 1866, ανέλαβε την πρωτοβουλία να συγκεντρωθούν χρήματα από τους προύχοντες της ελληνικής κοινότητας της Βραΐλας για να ενισχυθεί η εξέγερση των Κρητών. Παράλληλα, ο ίδιος στην Ιθάκη συντηρούσε εκατό οικογένειες Κρητών προσφύγων. Την ίδια δράση ανέπτυξε και κατά την επανάσταση στη Θεσσαλία και τη Μακεδονία το 1878, προσφέροντας όχι μόνο οικονομική ενίσχυση στις επαναστατικές επιτροπές και στην ελληνική κυβέρνηση αλλά και τα ίδια του τα πλοία.

Ο Ιωάννης Θεοφιλάτος πέθανε στις 10 Δεκεμβρίου 1894. Άφησε πίσω του τέσσερις γιους: το Νικόλαο, που ήταν για πολλά χρόνια ναυτικός πράκτορας στο Κάρντιφ (1865-;), το Γρηγόριο (1871-1930), αρχιναυπηγό του Ελληνικού Βασιλικού Ναυτικού, το Σπυρίδωνα και το Δημήτριο (1868-1953).22

3.4.2. Δημήτριος, Νικόλαος και Σπυρίδων I. Θεοφιλάτος

Ο Δημήτριος Θεοφιλάτος γεννήθηκε το 1868 στην Αθήνα, όπου και έλαβε τη γυμνασιακή εκπαίδευση. Εν συνεχεία πήγε στη Ρουμανία, όπου ασχολήθηκε με τις εμπορικές επιχειρήσεις της οικογένειάς του. Σύντομα τέθηκε επικεφαλής της εταιρείας «Ιωάννης Θεοφιλάτος & Υιοί», μετά την απόφαση του πατέρα του να εγκατασταθεί μόνιμα στην Ελλάδα. Αργότερα μετέβη και δραστηριοποιήθηκε στο Κάρντιφ, όπου ίδρυσε γραφείο αντιπροσωπείας εφοπλιστικών συμφερόντων και διεξαγωγής ανθρακεμπορίου. Το γραφείο αυτό το ανέθεσε στον αδερφό του Νικόλαο και ο ίδιος πήγε στο Νιούκαστλ, όπου ίδρυσε νέο γραφείο ναυτιλιακής πρακτόρευσης. Το 1910 επέκτεινε τις δραστηριότητές του στο Ρότερνταμ και το 1912 ίδρυσε νέο γραφείο στο Λονδίνο. Στα γραφεία του Ρότερνταμ και του Νιούκαστλ τοποθέτησε επικεφαλής τον αδερφό του Σπυρίδωνα. Στο Ρότερνταμ εγκαινίασε μάλιστα τη μηχανική εκφόρτωση των δημητριακών, με τις νεοεισαχθείσες τότε «ρουφήχτρες». Λίγο πριν από τη λήξη του Α΄ Παγκόσμιου πολέμου, ο Δημήτριος πήγε στη Νέα Υόρκη, όπου και εγκαταστάθηκε μαζί με τον αδερφό του Γρηγόριο, αρχιναυπηγό του Βασιλικού Ναυτικού. Ο Δημήτριος επέστρεψε στο Ρότερνταμ, όπου και δραστηριοποιήθηκε εκ νέου στο χώρο της ναυτικής πρακτόρευσης. Πέθανε άτεκονς το 1953 στην Αθήνα.23


1. Χαρλαύτη, T. – Χαριτάτος, M. – Μπενέκη, Ε., Πλωτώ, Έλληνες καραβοκύρηδες και εφοπλιστές από τα τέλη του 18ου αιώνα έως τον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο (Αθήνα 2002), σελ. 90. Βλ. επίσης, Κολαΐτης, Γ., Το χρονικό της Ιθάκης (Αθήνα 1988), σελ. 81-83.

2. Χαρλαύτη, Τ., «Ιστιοφόρος Ναυτιλία: Η περίοδος της μεγάλης ακμής, 1833-1871», στο Παναγιωτόπουλος, Β. (επιμ.),  Ιστορία του Νέου Ελληνισμού: 1770-2000 Δ (Αθήνα 2003), σελ. 105-108. Βλ. επίσης Χαρλαύτη, Τ., Ιστορία της Ελληνόκτητης Ναυτιλίας (Αθήνα 2001), σελ. 66-68· Βλασσόπουλος, Ν., Η ναυτιλία των Ιονίων Νήσων. 1700-1864 Α (Αθήνα 1995).

3. Χόμπας, Χ., Ατμόπλοια εναντίον Ιστιοφόρων (1830-1914). Μία στατιστική ανάλυση (Αθήνα 1998), σελ. 63-69, όπου γίνεται αναφορά στο γενικό πλαίσιο ανάπτυξης της ελληνόκτητης ναυτιλίας στην ανατολική Μεσόγειο και τη Μαύρη θάλασσα.

4. Για την παρουσία των Ιθακησίων στο Δούναβη βλ. Φωκάς, Σ., Οι Έλληνες εις την ποταμοπλοΐαν του Κάτω Δουνάβεως (Θεσσαλονίκη 1975).

5. Για την ιστορική διαδρομή των Επτανήσων, από την περίοδο πτώσης της Βενετίας έως και την ένωση με το ελληνικό κράτος, βλ. Καραπιδάκης, Ν., «Τα Επτάνησα: Ευρωπαϊκοί Ανταγωνισμοί μετά την πτώση της Βενετίας», στο Παναγιωτόπουλος, Β. (επιμ.), Ιστορία του Νέου Ελληνισμού: 1770-2000 Α (Αθήνα 2003), σελ. 149-184? Καραπιδάκης, Ν., «Ιόνια νησιά, 1815-1864: Προστασία, το πρόσχημα της Αγγλοκρατίας», στο Παναγιωτόπουλος, Β. (επιμ.), Ιστορία του Νέου Ελληνισμού: 1770-2000 Δ (Αθήνα 2003), σελ. 265-284.

6. Τις πληροφορίες για τη ναυτική δραστηριότητα του Νικολάου Αντωνίου Πεταλά-Θεοφιλάτου τις αντλήσαμε από την Επίσημη Εφημερίδα του Ηνωμένου Κράτους των Ιονίων Νήσων,  φύλλο 41 (29/9-11/10/1845), φύλλο 205 (10-22/9/1855).

7. Τα σλέπια ήταν μεγάλες σιδερένιες μαούνες, που χρησιμοποιούνταν στο Δούναβη για τη μεταφορά των εμπορευμάτων, μια και τα αβαθή σε πολλά σημεία νερά του ποταμού δεν επέτρεπαν τον πλου των μεγάλων ιστιοφόρων και ατμοπλοίων. Βλ. Χαρλαύτη, Τ., Ιστορία της Ελληνόκτητης Ναυτιλίας (Αθήνα 2001), σελ. 176.

8. Πινιατώρος, Ν., Η επίδοσις των Κεφαλλήνων και των Ιθακησίων εις την Θάλασσαν (Αθήνα 1980), σελ. 9.

9. Καρδάσης, Β., Από του ιστίου εις τον ατμόν. Ελληνική Εμπορική Ναυτιλία 1858-1914 (Αθήνα 1993), σελ. 146.

10. Μεταξάς, Ν., Οι Ναυτικοί της Κεφαλληνίας και της Ιθάκης, Βιογραφικά στοιχεία 600 ναυτίλων (1850-1970) (Αθήνα 2002), σελ. 82.

11. Βλασσόπουλος, Ν., Η ναυτιλία της Ιθάκης (1700-1900) (Αθήνα 2001), σελ. 122-125.

12. Βλασσόπουλος, Ν., Η ναυτιλία της Ιθάκης (1700-1900) (Αθήνα 2001), σελ. 122-125.

13. Μεταξάς, Ν., Οι Ναυτικοί της Κεφαλληνίας και της Ιθάκης, Βιογραφικά στοιχεία 600 ναυτίλων (1850-1970) (Αθήνα 2002), σελ. 85.

14. Βλασσόπουλος, Ν., Η ναυτιλία της Ιθάκης (1700-1900) (Αθήνα 2001), σελ. 122-125.

15. Σπανδώνης, Ν., Ο Πλούτος μας (Αθήνα 1891), σελ. 221-223.

16. Κολαΐτης, Γ., Το χρονικό της Ιθάκης (Αθήνα 1988), σελ. 178-179. Βλ. επίσης και Βλασσόπουλος, Ν., Η Ναυτιλία των Ιονίων Νήσων, 1700-1864 Β (1995), σελ. 43.

17. Βλασσόπουλος, Ν., Η ναυτιλία της Ιθάκης (1700-1900) (Αθήνα 2001), σελ. 122-125.

18. Βλασσόπουλος, Ν., Η ναυτιλία της Ιθάκης (1700-1900) (Αθήνα 2001), σελ. 122-125.

19. Παπαθανασόπουλος, Κ., Ελληνική Εμπορική Ναυτιλία (1833-1856). Εξέλιξη και αναπροσαρμογή (Αθήνα 2001), σελ. 319-323, όπου παρουσιάζεται ολόκληρο το κείμενο του Ιωάννη Ν. Θεοφιλάτου σχετικά με την εμπορική ναυτιλία στην Ελλάδα.

20. Καρδάσης, Β., Από του ιστίου εις τον ατμόν. Ελληνική Εμπορική Ναυτιλία 1858-1914 (Αθήνα 1993), σελ. 131. Βλ. επίσης Παπαθανασόπουλος, Κ., Ελληνική Εμπορική Ναυτιλία (1833-1856). Εξέλιξη και αναπροσαρμογή (Αθήνα 2001), σελ. 60, όπου παρουσιάζονται οι «εκσυγχρονιστικές» θέσεις του Ιωάννη Θεοφιλάτου για την ανάγκη οργανωτικής βελτίωσης της λειτουργίας του ελληνικού εμπορικού ναυτικού.

21. Φωκάς, Σ., Οι Έλληνες εις την ποταμοπλοΐαν του Κάτω Δουνάβεως (Θεσσαλονίκη 1975), σελ. 100-132.

22. Κολαΐτης, Γ., Το χρονικό της Ιθάκης (Αθήνα 1988), σελ. 178-179.

23. Βλασσόπουλος, Ν., Η ναυτιλία της Ιθάκης (1700-1900) (Αθήνα 2001), σελ. 122-125. Βλ. επίσης Μεταξάς, Ν., Οι Ναυτικοί της Κεφαλληνίας και της Ιθάκης, Βιογραφικά στοιχεία 600 ναυτίλων (1850-1970) (Αθήνα 2002), σελ. 85.
http://blacksea.ehw.gr/

ΣΕΙΣΜΟΙ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΙ(ΚΕΦΑΛΛΟΝΙΑ)

  ......................τον Αύγουστο του 1953, ο Εγκέλαδος ταρακούνησε συθέμελα την Κεφαλλονίτικη γη. Με τη διαφορά όμως ότι ο κεφαλλονίτικος σεισμός υπήρξε πιο βίαιος πιο οργισμένος και πιο φονικός από εκείνον της Λευκάδας τον πρόσφατο και θα ήταν πιο κακούργος αν οι πολιτικοί κρατούμενοι των Φυλακών Αργοστολίου καταπλακώνονταν από τους μαλτέζικους ογκόλιθους της μεσαιωνικής Καζέρτας.
Το πρώτο θύμα από το προσωπικό της Φυλακής, ένας Κρητικός ενωμοτάρχης που τον έλιωσε πλάκα από το εξωτερικό τείχος των Φυλακών.
Οι προσεισμοί όλο και δυνάμωναν. Οι διαμαρτυρίες των κρατουμένων πολλαπλασιάζονταν. Ζητούσαν να βγουν έξω από το πέτρινο φέρετρο.
Ο διευθυντής των Φυλακών Μουζάκης, ο φρούραρχος και ο εισαγγελέας αρνούνταν να αποδεχτούν το αίτημα για έξοδο.
Ο πιο αρνητικός ήταν ο εισαγγελέας.
Το δεύτερο συγκλονιστικό ταρακούνημα κατέφθασε. Οι μαλτεζόπλακες των κελιών ξαρματώθηκαν. Άμεσος ο κίνδυνος.
Οι αντιρρήσεις Μουζάκη και φρούραρχου κάμφθηκαν, ενώ ο εισαγγελέας παρέμενε αρνητικός ως το τέλος.
Επιτέλους δόθηκε η εντολή εξόδου. Βγήκαμε στην πλατεία Μαίτλαντ. Εμείς οι ίδιοι την περιφράξαμε με αγκαθωτό σύρμα. Φτιάξαμε το στρατόπεδό μας. Εννοείται ότι γύρω μας είχαν εγκατασταθεί σκοπιές με οπλοπολυβόλα.
Οι δεσμοφύλακες ήταν κατατρομαγμένοι.
Οι πολιτικοί κρατούμενοι ζήτησαν από τις Αρχές να βγάλουν τα πράγματά τους έξω και τους επετράπη. Με θαυμαστή πειθαρχία και συντονισμό ενεργειών κατάφεραν να αδειάσουν τη Φυλακή.
Μόνοι τους κατάφεραν να φτιάσουν αφοδευτήρια για τις ανάγκες τους.
Καμιά κρατική συμπαράσταση. Μόνο το οπλιταγωγό Αλφειός απεστάλη με φρουρά. Η παρουσία της Πολιτείας δηλώθηκε μόνο με την παρουσία του υπουργού Αδαμόπουλου, ο οποίος διέταξε τους δημόσιους υπαλλήλους να επανέλθουν στις υπηρεσίες τους, με επακόλουθο στο μεγάλο σεισμό που ακολούθησε να θαφτούν στα ερείπια.
Συγκλονιστική υπήρξε η ισοπέδωση του Ο.Τ,Ε (της τότε τηλεφωνικής). Σ' αυτόν το σεισμό ένα οπλοπολυβόλο εκπυρσοκρότησε. Ο χωροφύλακας είχε καταληφθεί από αμόκ. Αντικαταστάθηκε όλη η φρουρά. Ανέλαβαν Κρητικοί που έβλεπαν τους κρατούμενους με συμπάθεια και καλό μάτι.
Να σημειωθεί ότι δεσμευτήκαμε να προσέχουμε τους ποινικούς κρατουμένους να μην δραπετεύσουν. Τίποτα από την πλευρά τους ανησυχητικό δεν συνέβη. Αντίθετα βοήθησαν στην αντιμετώπιση διαφόρων εργασιακών προβλημάτων.
Αξιοθαύμαστη στάθηκε η προσπάθεια εκκενώσεως των ακτινών της Φυλακής ιδιαίτερα από το υγειονομικό υλικό. Θάρρος και αυτοθυσία διέκρινε εκείνους που έμπαιναν στο ερειπωμένο μπουντρούμι.
Πρωταγωνιστής ο Γιώργος Αναστασέας.
Τρίτος και φαρμακερός σεισμικός κατακλυσμός έδειρε το νησί. Ο ήλιος θάμπωσε από τον κουρνιαχτό που προκάλεσαν οι βράχοι που κατακρημνίζονταν καθώς ξερριζώνονταν από τις βουνοπλαγιές και έπεφταν ορμητικά στη θάλασσα αφήνοντας βαρύγδουπους ήχους.
Τα πεύκα άφηναν ένα θρόισμα ανατριχιαστικό. Το εξωτερικό τείχος της Φυλακής σαν παλλόμενη χορδή. Τα σκυλιά να ουρλιάζουν, η φωτιά να θρασομανάει. Κραυγές που ζητούσαν βοήθεια έσμιγαν με τα βογκητά των τραυματισμένων.
Ένα παλιρροϊκό κύμα κατέκλυσε την προκυμαία.
Η γέφυρα Δεβουσέτου ράγισε. Η γη γιόμισε χαρακιές.
Ένα τρίπατο ξυλόσπιτο δίπλα μας, βενετσιάνικης τεχνοτροπίας, μεταβλήθηκε σε σωρούς ερειπίων που μέσα του έθαψε τις λεβέντισσες Κεφαλληνοπούλες.
Το Κοριαλένειο Μουσείο και το Νοσοκομείο μισογκρεμισμένα.
Ας σημειωθεί ότι ο διευθυντής Μαρκέτος πρόσφερε ιατροφαρμακευτικό υλικό στους κρατουμένους.
Οι πρώτοι που προσέτρεξαν σε βοήθεια ήταν οι Ισραηλινοί, το Ναυτικό τους έκανε γυμνάσια. Έβγαλαν αγήματα με τραυματιοφορείς και μηχανές αφαλάτωσης του θαλασσινού νερού (δεν είχε ευχάριστη γεύση, δεν πινόταν εύκολα).
Ακολούθησαν οι Ιταλοί. Ο τότε πλωτάρχης Λεόνε Τζιοβάνι, σε μιαν έκθεσή του, που δημοσιεύθηκε από τη Ρινάσιτα, εκθειάζει το υψηλό ηθικό των πολιτικών κρατουμένων και ιδιαίτερα αναφέρεται στη λεβεντιά του Μ. Σιγανού με τον οποίο και συνομίλησε. Δίκαιη η εκτίμησή του προς το γιατρό αγωνιστή.
Κατέφθασαν και οι Άγγλοι. Πειθαρχημένη η τραυματιοφορική δράση τους. Αποβιβάστηκε από τη Ναυαρχίδα του ο Μαουμπάντεν - ήταν αρχηγός του Στόλου σε Μεσογειακά γυμνάσια του Ν.Α.Τ.Ο., στην περιοχή του Ιονίου — γύρισε τις πλάτες στους φυλακισμένους, αν και πέρασε δίπλα τους. Φωτογραφήθηκε με φόντο την ερειπωμένη πια Φυλακή.
Μια από τις πρώτες φροντίδες των πολιτικών κρατουμένων ήταν η εξασφάλιση νερού και πρόχειρης υγειονομικής περίθαλψης.
Ιδρύθηκε νοσοκομειακός σταθμός. Έμψυχο υλικό διέθετε τους: Μ. Σιγανό, Καναβό Στάθη κ.α. Αξιόλογες υπηρεσίες πρόσφερε αυτή η μονάδα όχι μόνο στους πολιτικούς κρατούμενους αλλά κυρίως στον αργοστολίτικο λαό.
Με την άφιξη του Π. Κανελλόπουλου με τον οποίο συνομίλησε ο Μ. Σιγανός (έκθεση Υπουργείου Άμυνας - 1953), δόθηκε εντολή να αφεθούν οι πολιτικοί κρατούμενοι να συγκροτήσουν ομάδες διάσωσης, τραυματιοφορέων και νεροκουβαλητάδων.
Συγκροτήθηκαν πέντε ομάδες εκ των οποίων τρεις τραυματιοφορέων και δυο νεροκουβαλητάδων, οι οποίες "εξέδραμον δραστηρίως προς διάσωσιν επιζώντων".
Στο μεταξύ είχε καταπλεύσει πλοίο με γιατρούς και υγειονομικό προσωπικό του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού. Μετέφεραν αξιόλογες ποσότητες εφοδίων.
Οι ομάδες των νερουλάδων ποτέ δεν έφερναν ακέραιο το νερό που προορίζονταν για τις ανάγκες του στρατοπέδου. Πιτσιρικάδες με κυπελλάκια αλλά και ενήλικες που φοβόντουσαν να μπουν στο ισοπεδωμένο Αργοστόλι, εκλιπαρούσαν για λίγο νεράκι. Μπορούσαν λοιπόν οι κρατούμενοι των παραπάνω συνεργείων της μεταφοράς του νερού να τους το αρνηθούν;
Ομάδα Νο 1: Τραυματιοφορείς
Δίπλα στη Βαλλάνειο. Από έναν σωρό ερειπίων εξείχε ένα χέρι με κομμένο το δάχτυλο του δαχτυλιδιού.
Ένα γερό ταρακούνημα της γης. Γκρεμίστηκε ένα αγκωνάρι από μισοτσακισμένο τοίχο.
Η ερυθροσταυρίτισσα που μας συνόδευε έμπηξε τις φωνές:
— Φοβάμαι... Μέχρις εδώ.,.
Κι εμείς φοβόμαστε, απάντησαν οι τραυματιοφορείς.
Σεις είστε από άλλη πάστα φτιαγμένοι... Μπορείτε...
Ριπές αυτομάτων όπλων ακούστηκαν. Εκτελέστηκαν σκυλευτές πτωμάτων και λωποδύτης ακινήτων αξιών.
Ομάδα Νο 5: Μεταφορείς νερού
Στο Αργοστόλι κατέφθασε και η βασιλική οικογένεια. Πατήρ-Παύλος, υιός- Κωνσταντίνος και μήτηρ-Φρειδερίκη.
Οι σεισμικές δονήσεις ήταν σε ύφεση. Οι δυο αρσενικοί γαλαζοαίματοι,
ούτε που τόλμησαν να πατήσουν στη στεριά. Η Φρειδερίκη όμως βάδισε ως
το κέντρο της πόλης.
— Ποίοι είστε σεις; Ρώτησε ο ταγματάρχης-ακόλουθος της άνασσας.
Συνεργείο Πολιτικών κρατουμένων...
Σιωπή.
— Δώσε τους τσιγάρα διέταξε στα γερμανικά.
— Νιχτ ράουχεν απάντησε ένας νεροκουβαλητής κι ας ήταν όλοι τους φουγάρα φλεγόμενα.
Η Φρειδερίκη εμφανώς ζοχαδιασμένη γύρισε την πλάτη της στην ομάδα.
Ομάδα Νο 1:
Σ' ένα δέντρο, κοντά στο ισοπεδωμένο κτήριο του Ο.Τ.Ε., ήταν κουβαριασμένη μια γυναίκα στα μαύρα ντυμένη. Στα χέρια της κουλουριάζονταν δυο φιδάκια της Παναγιάς.
— Είστε πολιτικοί κρατούμενοι; ρώτησε κι όταν πήρε καταφατική απάντηση, ορθώθηκε και σχεδόν έσκουξε.
— Το αδικοχαμένο αίμα εκδικήθηκε!
Κερώσαμε. Την καλέσαμε να επισκεφθεί το στρατόπεδό μας.
- Δεν θα ‘ρθω. Θα πάω στον εγγονό μου. Με περιμένει..
— Ποίος θειά;
Μας τύλιξε με μια ζεστή ματιά και χάθηκε. Αργότερα μάθαμε πως ήταν η γιαγιά του Χαράλαμπου Παπαβασιλόπουλου, που εκτελέστηκε στο Δρέπανο του Αργοστολίου στις 13.8.1949.
Στον υγειονομικό σταθμό έφεραν τον φούρναρη που τροφοδοτούσε με ψωμί τη Φυλακή. Τα πόδια του ήταν κομμένα. Κρατήθηκε στη ζωή μια μέρα, σφίγγοντας τη χούφτα του Μ. Σιγανού.
Οι περίπου 500 πολιτικοί κρατούμενοι των Φυλακών Αργοστολίου έδωσαν ρεσιτάλ ευψυχίας, παλληκαριάς και ανθρώπινης αλληλεγγύης. Τούτο το παραδέχεται όλη η αργοστολιώτικη κοινωνία.
Φορτωμένοι στο πλοίο "Αθηνά" σαλπάραμε για Καλάμι-Ιτζεδίν — τις γνωστές Φυλακές της Κρήτης — με σφιγμένη την καρδιά από πόνο και συγκίνηση,
Εντολή να μη μας περάσουν χειροπέδες, όπως συνηθίζονταν στις μεταγωγές πολιτικών. Ο Αμπατιέλος κυκλοφορούσε ελεύθερα πάνω στη γέφυρα.
Καταθέσεις μνήμης τριών εγκλείστων στις Φυλακές Αργοστολίου, που πήραν μέρος στα σωστικά συνεργεία και έζησαν όλη τη φρίκη.
Κοινοποιείται στη F.I.R., στη Νομαρχία Κεφαλληνίας, στην Ομοσπονδία Ιταλών Φυλακισθέντων κατά τη διάρκεια της Κατοχής, στο γαλλικό περιοδικό «Memoires» και στο «Triangolo Rosso».
Αποστολέας: "Σύλλογος Δρέπανο Αργοστολίου", Χαρ. Τρικούπη 14 -
4ος όροφος, τηλ. 3600 770. 

/www.styga.gr/

ΔΗΛΩΣΗ ΠΑΝΑΓΗ ΔΡΑΚΟΥΛΟΓΚΩΝΑ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΟΥ ΣΑΜΗΣ

Πληροφορήθηκα από τον έντυπο και ηλεκτρονικό τύπο του νησιού μας ότι το όνομά μου βρίσκεται σε λίστα όπου περιλαμβάνει τους υπεύθυνους (σύμφωνα με τους συντάκτες αυτής) της ήττας του ΠΑΣΟΚ στις τελευταίες αυτοδιοικητικές εκλογές σε τοπικό επίπεδο ή άλλως τους ¨προτεινόμενους¨ προς διαγραφή από το ΠΑΣΟΚ. Κατόπιν τούτου οφείλω να δηλώσω ότι αναγκαία προϋπόθεση για να διαγραφείς από μία οργάνωση είναι να υφίσταται οργάνωση. Ταπεινή μου γνώμη είναι ότι οργάνωση του ΠΑΣΟΚ στη Κεφαλονιά δεν υφίσταται προ πολλού. Επίσης αναγκαία προϋπόθεση για να σε διαγράψουν από κάπου είναι να επιθυμείς να είσαι εγγεγραμμένος εκεί. Από το Φεβρουάριο του τρέχοντος έτους διαφωνώντας με το τότε προσχέδιο νόμου ¨ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣ¨, έχω διαχωρίσει τη θέση μου από το ΠΑΣΟΚ. Ήδη από τότε είχα δηλώσει ότι δεν θα συμμετέχω σε κανένα ¨Καλλικρατικό¨ ψηφοδέλτιο. Στις τελευταίες τρεις αυτοδιοικητικές αναμετρήσεις συμμετείχα πάντα σε ανεξάρτητα, μη κομματικά, αποκλειστικά αυτοδιοικητικά ψηφοδέλτια τα οποία πάντα βρίσκονταν στην απέναντι όχθη από τα επίσημα ψηφοδέλτια του ΠΑΣΟΚ. Υποχρέωση να παράσχουν στήριξη στα κομματικά ψηφοδέλτια έχουν όσοι κατά το παρελθόν έχουν εκλεγεί ή πολιτευθεί με τη στήριξη του κόμματος ή έχουν λάβει θέση στον κρατικό μηχανισμό ως μέλη-υποστηρικτές του κόμματος. Αν κάποιοι αναζητούν τα αίτια της ήττας τους φρόνιμο είναι να αναλογιστούν ότι σε 30 μέρες η Κεφαλονιά θα αποτελεί ένα δήμο, με άμεση απότοκη συνέπεια την ερήμωση των χωριών μας, την εξαφάνιση κοινωνικών δομών που στηρίζονταν από τους δήμους, την μετατροπή των αιρετών σε φοροεισπράκτορες, τη δυσλειτουργία των σχολείων και των δομών υγείας ή με άλλα λόγια την εφαρμογή του μνημονίου στην τοπική αυτοδιοίκηση μέσω του ¨ΚΑΛΙΚΡΑΤΗ¨.

ΚΟΣΜΟΣΥΡΡΟΗ ΦΙΛΟΤΕΧΝΩΝ ΓΙΑ ΤΟΝ ΡΩΜΑΝΟ ΚΑΙ ΤΙΣ "ΧΡΥΣΕΣ ΕΥΧΕΣ" ...

 Άποψη της κατάμεστης αίθουσας του Ελληνογαλλικού Συνδέσμου, στο Κολωνάκι.


Πλήθος κόσμου έδωσε το παρόν στα λαμπερά εγκαίνια του ετήσιου Αrt Event “ROMANOS & Friends - Χρυσές Ευχές 2011” που πραγματοποιήθηκε με μεγάλη επιτυχία στην εντυπωσιακή gallery του Ελληνογαλλικού Συνδέσμου στο Κολωνάκι, στην Αθήνα, παρουσία του εμπνευστή του Μιχαήλ Ρωμανού, ο οποίος ύστερα από τις πρόσφατες επιτυχημένες εκθέσεις που επιμελήθηκε υπό την αιγίδα του Δήμου Αθηναίων, που ήταν ενταγμένες στα καλλιτεχνικά Δρώμενα του Πολιτισμικού Οργανισμού, κατάφερε να παρουσιάσει ένα φρέσκο και πολύ εμπνευσμένο καλλιτεχνικό project.

Η λαμπερή ηθοποιός Ελένη Φιλίνη ανάμεσα στα έργα της Βασιλικής Σαργολόγου και του Γιώργου Νικολαϊδη.

Συγκεκριμένα, το Art Event σε πρωτότυπη ιδέα project του γνωστού και διακεκριμένου επιμελητή, προκάλεσε το ενδιαφέρον του φιλότεχνου κοινού της πρωτεύουσας, καθώς παρουσίασε έργα τέχνης φίλων του, πολύ αξιόλογων καλλιτεχνών, αποφοίτων της Σχολής Καλών Τεχνών κυρίως αλλά και άλλων σοβαρών εργαστηρίων τέχνης, σε ένα εικαστικό εορταστικό τριήμερο, όπου ο κάθε καλλιτέχνης και το δημιούργημα του αποτέλεσε από μία “Χρυσή Ευχή” για το 2011.

 Η καλλιτέχνις Άννα Μαλάμη, μπροστά από το ψηφιδωτό της.


Την καλλιτεχνική αυτή δράση, που πραγματοποιήθηκε φέτος για δεύτερη συνεχή χρονιά, παρουσιάζοντας έργα τα οποία κάλυπταν όλες τις μορφές σύγχρονης τέχνης όπως ζωγραφική, γλυπτική, φωτογραφία, μεικτή τεχνική, ψηφιδωτό καθώς και εικαστικές κατασκευές – εγκαταστάσεις, είχαν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν πλήθος φιλότεχνων προσκεκλημένων του Μιχαήλ Ρωμανού και των φίλων του καλλιτεχνών, ανάμεσα τους καθηγητές της Σχολής Καλών Τεχνών, ηθοποιοί, ποιητές, μουσικοί καθώς επίσης και ο πρόεδρος του Ελληνογαλλικού Συνδέσμου, ο γνωστός καθηγητής - Ακαδημαϊκός κύριος Ευάγγελος Μουτσόπουλος.

. O επιμελητής εκθέσεων Μιχαήλ Ρωμανός με την οδοντίατρο Γιώτα Τριγώνη.
Καθ όλη τη διάρκεια του event προσφέρθηκε δωρεάν στους επισκέπτες της λαμπερής διοργάνωσης, το εικαστικό ημερολόγιο 2011, που φιλοτέχνησαν δώδεκα αξιόλογοι και πολύ ταλαντούχοι καλλιτέχνες, μέλη του Φεστιβάλ Εικαστικών Τεχνών της Αθήνας, όπου επιμελείται ο Μιχαήλ Ρωμανός, με γνωστότερη καλλιτεχνική δράση του, την μεγάλη σπονδυλωτή έκθεση "Δρώμενα Τέχνης" που πραγματοποιείται το καλοκαίρι σε επιλεγμένες gallery και αίθουσες τέχνης καθώς και σε ένα γνωστό Μουσείο.

Η οδοντίατρος Γιώτα Τριγώνη και η καλλιτέχνις Βιβή Κακαρίκου, μπροστά από το έργο της Ασπασίας Πατζιάλα.
Παράλληλα με το πρωτότυπο αυτό εικαστικό event στην gallery του Ελληνογαλλικού Συνδέσμου, υπάρχει ψηφιακή έκθεση όλων των έργων, στο δημοφιλές ιστότοπο του Φεστιβάλ "Δρώμενα Τέχνης"  http://dromenatechnis.blogspot.com  ενώ σημαντικές προσωπικότητες από την Ελλάδα στέλνουν τις δικές τους "Χρυσές Ευχές" για το 2011 όπου αποτελούν και τη μεγάλη έκπληξη του Art Event... Προσεχώς.

Η δικηγόρος και πολιτευτής Δώρα Παπαδάκη με τον καλλιτέχνη Χρήστο Κριμαία.
Ο Μιχαήλ Ρωμανός εκπροσώπησε πρόσφατα την ελληνική τέχνη στην μεγάλη διεθνή έκθεση Σχεδίου που πραγματοποιήθηκε στο Μουσείο Καλών Τεχνών της Santa Rosa στην Αργεντινή, όπου εντυπωσίασε με τα ευφάνταστα σχέδια του ενώ προετοιμάζεται για μία ακόμη μεγάλη διεθνή διοργάνωση που θα πραγματοποιηθεί στην Καλιφόρνια, στο Μουσείο της πόλης του Modesto.  

O επιμελητής εκθέσεων Μιχαήλ Ρωμανός με τη λαμπερή ηθοποιό Ελένη Φιλίνη.

Η καλλιτέχνις Αικατερίνη Τζίτζιρα με την κόρη της Νίκη, μπροστά από το έργο της.

 Ο ηθοποιός Διονύσης Ζάχος ανάμεσα στους καλλιτέχνες Χρήστο Τριγώνη και Κωνσταντίνο Μαριόλη.