ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ

25.05.2010

1.
 ΟΧΙ στην διάλυση της κοινωνικής συνοχής.
 ΟΧΙ στην κατεδάφιση του ασφαλιστικού συστήματος
 Μέτωπο κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων για μία ασπίδα προστασίας απέναντι στην κρίση

Η κυβέρνηση Παπανδρέου δρομολόγησε την προσφυγή στον «μηχανισμό στήριξης» Ε.Ε. – ΔΝΤ. Η ενέργεια αυτή οδηγεί την Ελλάδα δέσμια στις επιλογές του ΔΝΤ και το βάζει στην αυλή της Ευρώπης αναδεικνύοντας με τον πιο έντονο τρόπο τα μεγάλα δομικά ελλείμματα της νομισματικής ένωσης ως αποτέλεσμα του νεοφιλελεύθερου μοντέλου που υπηρέτησαν από κοινού τις τελευταίες δεκαετίες οι συντηρητικές δυνάμεις της Ευρώπης και της σοσιαλδημοκρατίας.
Το ΔΝΤ δεν είναι φιλανθρωπικό ίδρυμα. Υποδεικνύει μέτρα και βοηθάει κυβερνήσεις, που δηλώνουν εξ αρχής την προθυμία τους να αναλάβουν την ευθύνη της διάλυσης του ασφαλιστικού συστήματος και της κατάργησης των συλλογικών συμβάσεων, την ισοπέδωση των κοινωνικών και εργασιακών κατακτήσεων.
Η κυβέρνηση δεν είχε καμία απολύτως δημοκρατική νομιμοποίηση να προχωρήσει σε τέτοιου είδους συμφωνίες. Εξελέγη πριν από επτά μήνες με εντελώς διαφορετικό πρόγραμμα, και δεν διαθέτει την κοινωνική συναίνεση να λάβει τέτοιου είδους μέτρα. Η μόνη συναίνεση που διαθέτει, είναι από τον ΣΕΒ, τα μεγάλα συγκροτήματα των ΜΜΕ, τους ακραίους νεοφιλελεύθερους κύκλους εντός των δύο κομμάτων εξουσίας, και την ακροδεξιά του κ. Καρατζαφέρη. Μεγάλες είναι και οι ευθύνες της Ν.Δ. που οι κυβερνήσεις της συνέβαλαν αποφασιστικά στην δημιουργία των σημερινών ελλειμμάτων και του δημόσιου χρέους. ΝΔ και ΠΑΣΟΚ υπηρέτησαν και διαμόρφωσαν το μεταπολιτευτικό κοινωνικοπολιτικό σύστημα. Ευθύνονται για το χρόνιο παραγωγικό έλλειμμα της χώρας. Για την απαξίωση του Δημόσιου Τομέα και για το ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου. Δεν πρέπει να μας διαφεύγει ο ταξικός χαρακτήρας των σημερινών ελλειμμάτων.
Απαιτούμε λοιπόν την άμεση προσφυγή στην λαϊκή ετυμηγορία, για την απεμπλοκή από το μηχανισμό ΔΝΤ – ΕΕ και την νεοφιλελεύθερη τεχνογνωσία του.
Δηλαδή για την απεμπλοκή από μία επιλογή που θα καθορίσει το μέλλον της χώρας για δεκαετίες και θα δρομολογήσει μια άνευ προηγουμένου κοινωνική οπισθοδρόμηση, μέσα από μέτρα όπως η διάλυση του ασφαλιστικού συστήματος, η απελευθέρωση των απολύσεων, οι περικοπές μισθών και συντάξεων.
Διεκδικούμε την διεξαγωγή δημοψηφίσματος, έτσι ώστε να εκφραστεί η λαϊκή ετυμηγορία σχετικά με την ανάμειξη του ΔΝΤ στα εσωτερικά της χώρας με τη μορφή του μηχανισμού ΔΝΤ – ΕΕ.
Τα μέτρα της κυβέρνησης βρίσκουν την τοπική οικονομία σε χρόνια ύφεση με τον τουρισμό σε αρνητική στασιμότητα και την οικοδομική δραστηριότητα σε συνεχή πτώση. Και εδώ είναι που το μέτρο της αύξησης του ΦΠΑ θα καταφέρει νέο ισχυρό πλήγμα σ’ αυτές τις δύο πιο σημαντικές οικονομικές δραστηριότητες του τόπου μας.
Το κόστος των τουριστικών υπηρεσιών θα εκτιναχθεί δημιουργώντας ένα μη ανταγωνιστικό προϊόν με προφανή τον κίνδυνο σημαντικής μείωσης της ζήτησης, ενώ από την άλλη η καθίζηση στην αγορά των κατοικιών και στην οικοδομική δραστηριότητα εν γένει μοιάζει πλέον αναπόφευκτη. Η οικονομική ασφυξία των μικρομεσαίων επιχειρήσεων των συμπατριωτών μας που δραστηριοποιούνται στους κλάδους αυτούς, και η συνακόλουθη έξαρση της ανεργίας βρίσκονται προ των πυλών.
Αποτελεί μνημείο υποκρισίας η απάντηση της κυβέρνησης και η άρνηση της δια του υπουργού κ. Παπακωνσταντίνου να εφαρμόσει και στα νησιά σας τον μειωμένο ΦΠΑ που ισχύει στο Αιγαίο, γιατί όπως προκύπτει από τα γραφόμενα σε σχετική αναφορά στην Βουλή, … απλά δεν θέλει να το κάνει χωρίς να μπαίνει στον κόπο να μας εξηγήσει, σε μας τους νησιώτες β΄ κατηγορίας, γιατί εκεί και όχι κι εδώ.
Η ΑΝΑτΠ χαιρετίζει τις τοπικές δραστηριότητες και κινητοποιήσεις των συμπολιτών μας (Εμπορικό κίνημα, εμποροεπαγγελματικός σύλλογος, Πρωτοβουλία πολιτών, Σωματείο οικοδόμων) απέναντι στα οικονομικά μέτρα και την εμπλοκή του ΔΝΤ και από την πρώτη στιγμή στηρίζει και συμμετέχει στις κινητοποιήσεις αυτές.
Έχουμε την άποψη ότι μπροστά σ’ αυτήν την κατάσταση που διαμορφώνεται αλλά και σε όλα όσα θα ακολουθήσουν απαιτείται η μέγιστη δυνατή ενότητα δράσης των φορέων που εκφράζουν τα συμφέροντα των εργαζομένων, των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, των ανέργων, των οικονομικών μεταναστών, των νέων, των μαθητών και των φοιτητών.
Η προσπάθεια που έχει ξεκινήσει πρέπει να ανδρωθεί και να αγκαλιάσει και το συνδικαλιστικό κίνημα, ιδιωτικό και δημόσιο για να μπορεί να γίνει μαζικό και αποτελεσματικό. Θα υπάρχουν δυσκολίες σ’ αυτήν την προσπάθεια, γιατί ως γνωστόν στο τοπικό συνδικαλιστικό κίνημα λειτουργεί μετωπική μονοκομματική λογική που παρακάμπτει τα συλλογικά όργανα των εργαζομένων και αποτρέπει την συμμετοχή της πλειοψηφίας των συμπολιτών μας , αλλά παρ’ όλα αυτά δεν υπάρχει εναλλακτικός δρόμος παρά μόνο η μαζικοποίηση των αγώνων.
2. ΝΑΙ στην διοικητική μεταρρύθμιση, ΟΧΙ στον Καλλικράτη
Ο «Καλλικράτης» δεν είναι μία δημοκρατική και αποκεντρωτική μεταρρύθμιση του κράτους προς την Αυτοδιοίκηση. Εκείνο που υποστηρίζαμε μέχρι και χθες με την «διοικητική μεταρρύθμιση», την αποκέντρωση –δηλαδή- της εκτελεστικής εξουσίας του κράτους προς την αυτοδιοίκηση και την κοινωνία, όπως και την ανάγκη του εκδημοκρατισμού του αυτοδιοικητικού συστήματος, δεν ικανοποιείται με τον «Καλλικράτη».
Ο «Καλλικράτης» περιορίζεται κυρίως σε εσωτερικές ανακατατάξεις στην Αυτοδιοίκηση και πιο συγκεκριμένα στην κατάργηση και το διαμελισμό της νομαρχιακής διοίκησης προς τους Δήμους και την αιρετή Περιφέρεια. Δευτερευόντως το προσχέδιο αναφέρεται αόριστα στην μελλοντική μεταφορά ορισμένων αρμοδιοτήτων από την κρατική περιφέρεια στην αιρετή περιφέρεια.
Ο «Καλλικράτης» αναπαράγει και ενισχύει τον άρρωστο κομματισμό και το δικομματισμό στην αυτοδιοίκηση, αποκλείει κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις περιορίζοντας της δυνατότητες συμμετοχής τους στης εκλογές και στις λειτουργίες των οργάνων της.
Ο «Καλλικράτης» είναι δημαρχοκεντρικό και περιφερειαρχοκεντρικό σύστημα διοικήσεως με τον πολίτη στο περιθώριο.
Στα οικονομικά ζητήματα το προσχέδιο «Καλλικράτη» είναι γενικό και αόριστο. Η ομολογημένη πρόθεση του προγράμματος είναι να δημιουργήσει οικονομίες κλίμακας και να εξοικονομηθούν πόροι. Αν συνδυαστεί με της δηλώσεις κυβερνητικών στελεχών που μιλούν για εξοικονόμηση της τάξης του 1,8 δις Ευρώ, φαίνεται ότι οδηγούμαστε σε μία κατάσταση πλήρους απίσχνασης της Αυτοδιοίκησης. Θυμίζω ότι όλες οι αυτοδιοικητικές ενώσεις, όλα τα σώματα και τα συνέδρια μία 10ετία τώρα διεκδικούν –εκτός από τους κάθε φορά παρακρατημένους πόρους- νέες αρμοδιότητες και πόρους που ανέρχονται σε 4 δις Ευρώ.
«Μετατάξεις υπαλλήλων της Ν.Α.»
Το προσχέδιο συνδέει τις μετατάξεις του προσωπικού της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης με της αρμοδιότητες που αυτό ασκεί. Ανάλογα το πού πάνε οι αρμοδιότητες στους Δήμους ή στην Περιφέρεια δηλαδή- πάνε και οι υπάλληλοι.
Οι «εντοπισμένες» αρμοδιότητες των Νομαρχιακών Αυτοδιοικήσεων (Ν.Α.) μαζί με το προσωπικό που τις ασκούσε θα μεταβιβαστούν στους Δήμους (ΟΤΑ). Οι υπόλοιπες, οι «περιφερειακές», θα μείνουν στην Περιφερειακή Αυτοδιοίκηση (Π.Α.). Δεδομένου ότι ο διαχωρισμός –εντοπισμένες (τοπικές) υποθέσεις και περιφερειακές υποθέσεις- είναι δυσχερής και το Ελληνικό κράτος δεν κατάφερε τα τελευταία εκατό χρόνια να κάνει αυτή τη διάκριση, ο καταμερισμός αρμοδιοτήτων μεταξύ α’ και β’ βαθμού που γίνεται στο προσχέδιο είναι αυθαίρετος και αναμένεται στο μέλλον ν’ αρχίσει πάλι η διαδικασία του Ξηλώματος των αρμοδιοτήτων (όπως έγινε με την Ν.Α.).
Κρίσιμος παράγοντας για την μεταβίβαση αρμοδιοτήτων είναι: ο υποδοχέας να μπορεί να υποδεχτεί την αρμοδιότητα και να έχει την ικανότητα να την ασκήσει. Επειδή όμως, όλοι οι υποδοχείς ΟΤΑ δεν μπορούν να υποδεχτούν πολλές αρμοδιότητες των Ν.Α., εισάγεται μεταβατική (προσωρινή) κατάσταση άσκησης αρμοδιότητας από τον κεντρικό Δήμο έξω από τα διοικητικά του όρια (στης επικράτεια των άλλων ΟΤΑ του Νομού) μέχρι να ωριμάσουν (!) οι υπόλοιποι υποδοχείς ΟΤΑ για να αναλάβουν τις αρμοδιότητες και πιθανόν και τους υπαλλήλους. Αυτή η ρύθμιση θα καταπέσει ως αντισυνταγματική με την πρώτη προσφυγή. Οι μετατάξεις των υπαλλήλων της Ν.Α. θα γίνουν εντός του 2010 χωρίς να υπάρχουν όπως οι θέσεις που θα καταλάβουν. Οι οργανισμοί που θα ορίζουν τις θέσεις θα γίνουν μεταγενέστερα των μετατάξεων και είναι ο άγνωστος βέβαια αν θα υπάρξουν όπως προϋπήρχαν στην Ν.Α.
Σχετικές διατάξεις – προσχεδίου Άρθρα 254-258.
Αν η αναφερόμενη διαδικασία που ορίζει ο «Καλλικράτης» συνδυαστεί με τις πρόσφατες δηλώσεις των Υπουργών Πάγκαλου και Παπακωνσταντίνου προκύπτει ένας σοβαρός κίνδυνος απολύσεων υπαλλήλων για τις περιπτώσεις που δεν θα υπάρξουν θέσεις στους νέους οργανισμούς που θα γίνουν αργότερα ή για της περιπτώσεις υπαλλήλων που αδυνατούν να μετακινηθούν ή αρνηθούν την τοποθέτησή τους σε άλλες θέσεις, κλπ.
Σχετικά με το χωροταξικό του Καλλικράτη, αρνούμαστε να αποδεχθούμε την κοπτική-ραπτική του υπουργείου η οποία στο μόνο που δεν στοχεύει είναι η λειτουργικότητα των νέων αυτοδιοικητικών σχημάτων και στο μόνο που δεν στέκεται είναι η δυνατότητα εξυπηρέτησης του πολίτη. Για την Κεφαλονιά το ιδεολόγημα κάθε νησί και δήμος είναι προφανές ότι δεν αντέχει σε ουδεμία σοβαρή επιστημονική θεώρηση. Τι σχέση ας πούμε έχει το νησί των 152 κατοίκων με το νησί των εκατό και πάνω χιλιάδων που και τα δύο πρόκειται να γίνουν δήμοι;
Από την άλλη, η γιγάντωση των νέων αυτοδιοικητικών σχημάτων, όπως γίνεται με την πρόταση για την Κεφαλονιά, αν συνδεθεί με όσα αναφέραμε πιο πάνω, κυρίως στα θέματα της δημοκρατίας και του τρόπου διοίκησης, αποτελεί εξαιρετικά αρνητικό μοντέλο.
Γι’ αυτό είμαστε κατηγορηματικά αντίθετοι στον ένα δήμο.
Όσοι προστρέχουν στην λογική του ενός δήμου ασφαλώς δεν τους ενδιαφέρει ποιά θα είναι η θέση του απλού πολίτη απέναντι σ’ αυτό το νέο σύστημα αυτοδιοίκησης που τολμούμε να πούμε ότι δεν θα είναι πια αυτοδιοίκηση αλλά μετατρέπεται σε καθαρή συνέχεια της κρατικής διοίκησης.
Κλείνουμε εδώ με ένα μικρό απόσπασμα από το βιβλίο «Πολιτεία – Δημοκρατία & Αυτοδιοίκηση» του φίλου και συναγωνιστή Γιώργου Αγοραστάκη, με τον οποίο είμαστε μαζί στην παράταξη «ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΝΟΜΑΡΧΙΑ» στην ΕΝΑΕ.

«Το μήνυμα μου είναι: επιστροφή στις ρίζες της πολιτικής. Επιστροφή στην Κοινωνία. Τα πράγματα πρέπει να αρχίσουν να στήνονται στα πόδια τους, αρχίζοντας από τα κάτω προς τα πάνω. Οι πολίτες πρέπει να βρουν το δεσμό τους με την Πολιτική. Η κοινωνία πρέπει να αρχίσει να μπαίνει στο στίβο της πολιτικής από το κοντινότερο σ’ αυτήν επίπεδο εξουσίας, που είναι η Αυτοδιοίκηση. Οι πολίτες και οι τοπικές κοινωνίες πρέπει να πάρουν στα χέρια τους την ευθύνη του μέλλοντος τους. Αυτοδιοίκηση, Αυτοδιαχείριση.»
ΓΑΛΙΑΤΣΑΤΟΣ ΘΕΟΔΩΡΟΣ
ΕΠΙΚΕΦΑΛΗΣ ΑΝΑτΠ