Πέμπτη 8 Ιουνίου 2017

[...]κορίτσια,με ηλιοκαμένους ώμους,με δροσιά κ φλόγα στο βλέμμα,με υγρά ροζ χείλη...

περπατώ ως συνήθως ,αφηρημένα, στο λιθόστρωτο κ βλέπω προς το μέρος μου να έρχεται ένα κοριτσίστικο μπουλούκι.
δεν θα ναι πάνω από δεκαέξι,δεκαεπτά χρονών .
σκέφτομαι...

μάλλον είναι τουρίστριες, αν υπολογίσεις το κάψιμο στο δέρμα τους κ την έκσταση στα μάτια τους,μπορεί κ όχι,να είναι απλά κορίτσια που πάνε να γράψουν μαθηματικά σήμερα με άγχος κ προσδοκία...
κορίτσια,με ηλιοκαμένους ώμους,με δροσιά κ φλόγα στο βλέμμα,με υγρά ροζ χείλη,με ανακατεμένες μυρωδιές από βανίλια κ λουλούδια στο άρωμα τους,με τα μαλλιά τους να ανεμίζουν στην πρωινή δροσερή αύρα,με εκείνα τα μικροσκοπικά δαντελένια μπλουζάκια κ τα σχεδόν ανύπαρκτα σορτς ,τα μακρυά χαιμαλιά κρεμασμένα δεκάδες στο στήθος,με τα νύχια σε παρδαλούς χρωματισμούς,με φακίδες στα μάγουλα κ σκουλαρίκια στην μύτη...
κορίτσια που περπατούν σαν να χορεύουν,με εκείνη την άγουρη ,μα παράφορη σεξουαλικότητα τους
κορίτσια που διψούν,πεινούν,νυστάζουν,πονούν,προδίδουν,προδίδονται,αγαπούν,αγαπιούνται,χάνουν,κερδίζουν,ξεχνούν,παλεύουν,κλαίνε κρυφά κ φανερά,κάνουν τις χαζές,τις γατούλες,τις πονηρές,τις μοιραίες,είναι μοιραίες,ξύπνιες,γκρινιάρες,τρυφερές κ τρελές!
αγαπώ τις γυναίκες το λέω κ το ξαναλέω κ θα το ξαναπώ
τις αγαπώ γιατί μου μοιάζουν,γιατί τους μοιάζω,γιατί τις άκουσα να ψιθυρίζουν λόγια πόθου,ένιωσα τον σπασμό τους,γιατί με μεγάλωσαν,γιατί τις γέννησα,γιατί τις πίστεψα,γιατί τις πρόδωσα,γιατί τις φόρεσα φουστάνι νυφικό,γιατί τις νανούρισα,γιατί τις έχασα,γιατί τις βρήκα,γιατί τις αναζήτησα..
έψαξα στην ιστορία του κόσμου κ αντάμωσα γυναίκες που μάτωσαν,που υποτάχθηκαν στην μοίρα τους αμαχητί,κάποιες που έσπασαν όλα τα ταμπού κ τα στεγανά ,τις εργάτριες στα εργοστάσια στην αγγλία τέλη του 19ου αιώνα,τις πολεμίστριες,τις "μάγισσες" στον μεσαίωνα,τις αυτοκράτειρες,τις παλλακίδες,τις μάνες σε καιρό πολέμου,τις πολιτικές κρατούμενες,τις πρόσφυγες,τις ανάπηρες,τις καρκινοπαθείς,τις φυλακισμένες σε φυλακές,σπίτια,τοπία κ όνειρα
εκείνες που κακοποιείται η ψυχή,η τιμή κ το κορμί τους μέρα,νύχτα,τα ματωμένα σεντόνια που στοίχειωσαν εκατομμύρια θηλυκά αιώνες τώρα,την Εύα που της φόρτωσαν όλα τα κακά του κόσμου από την αρχή μέχρι το τέλος του....
αγαπώ τις γυναίκες
εκείνες που πετούν αεροπλάνα,τις ακροβάτισσες,τις συγγραφείς,τις αναρχικές,τις ροκ/πανκ τραγουδίστριες σε ανδρικά συγκροτήματα,τις καπετάνισσες,τις χορεύτριες,τις μαγείρισσες,εκείνες που αλλάζουν λάστιχο,τσιμούχα κ λάδια,κάνουν κατάδυση στα 100 μέτρα ελεύθερο,κοιμούνται με όποιο αρσενικό τους γυαλίσει,ταξιδεύουν κ εξερευνούν το κόσμο ολομόναχες με έναν χάρτη στην τσέπη,τις καθηγήτριες μαθηματικών,τις κομμώτριες,τις λουλουδούδες στα μπουζούκια,τις πυρηνικές φυσικούς!!
κ έτσι όπως από ώρα είχαν απομακρυνθεί τα κορίτσια που αντάμωσα πρωί πρωί έξω από τα δικαστήρια στην πρωτεύουσα της νήσου που κατοικώ,σκέφτηκα πως ο κόσμος είναι ηδονικά πανέμορφος,παράφορα ατελής,άδικος,παράξενος κ τον κατάλαβαν,ίσως ,εκείνοι,που πόθησαν τα σώματα,αλλά προσκύνησαν τα βλέμματα!!
μεγαλώνω δύο αγόρια κ μια γυναίκα...
κ αυτή είναι η μεγαλύτερη αλήθεια του σύμπαντος....